بتن های آینده به جای ترک برداشتن، خم خواهند شد

بتن‌ها اصولا یک انتخاب عالی برای استفاده در پیاده‌روها هستند اما باید در نظر گرفت که بتن در حقیقت یک ماده ترد بوده و نیاز است که از یک لایه ضخیم بتن برای پیاده‌روها استفاده کرد تا با مشکلاتی مانند ترک برداشتن یا خورد شدن آنها رو به رو نشویم.

به تازگی دانشمندان دانشگاه صنعتی نانیانگ سنگاپور توانسته‌اند جانشینی برای بتن‌های معمولی بسازند. نسل جدید بتن ساخته شده توسط این دانشگاه نه تنها قابلیت انعطاف پذیری دارد بلکه گفته شده که می‌توان در لایه‌های نازک‌تری نیز از آن استفاده کرد که درنتیجه به سبک‌تر شدن سنگ فرش‌ها نیز کمک می‌کند.

معمولا برای ساخت بتن از ترکیب سیمان، ماسه، شن و آب استفاده می‌شود. این در حالی است که دانشمندان نانیانگ از ماده جدیدی که به نام کانفلکس پِیو شناخته می‌شود استفاده کرده‌اند که حاوی میکروفیبرهای پلیمری نیز هست.

در سنگ فرش‌های بتنی که با روش قدیمی ساخته می‌شدند تمام وزن یک جسم بر روی یک نقطه متمرکز می‌گشت و همین امر منجر به ترک برداشتن و درنتیجه خورد شدن سنگ فرش می‌شد، اما در روش جدید از موادی استفاده شده که دارای ضخامت کمتر از موی انسان هستند و کمک می‌کنند تا سنگینی بار به صورت مساوی بر روی تمام نقاط سنگ فرش تقسیم شود.

درنتیجه می‌توان گفت که کانفلکس پِیو دارای استقامت فوق العاده بالایی بوده و در برابر فشار می‌تواند حداقل تا دو برابر نسبت به بتن‌های معمولی مقاومت کند. در کنار این گفته‌ها، مواد میکرو فیبر استفاده شده در این بتن جدید می‌توانند لغزندگی سطح بتن را تا حد ممکن کاهش دهند.

محققان گفته‌اند که می‌شود این سنگ فرش‌های بتنی را در کارخانه ساخت و سپس به محل ساخت و ساز آورده و به میزان لازم از آنها استفاده کرد. انجام این کار نه تنها نسبت به روش سنتی از زحمت کمتری برخوردار است بلکه در زمان نیز می‌شود صرفه جویی کرد. همچنین در زمانی که به سنگ فرشی آسیبی وارد شد تنها کافی است که آن سنگ فرش را خارج کرده و با یک سنگ فرش بتنی جدید جایگزین کرد.

کانفلکس پِیو در حال حاضر تست خود را با موفقیت در آزمایشگاه گذرانده و قدم بعدی محققان این است که یک منطقه را در کنار دانشگاه نانیانگ انتخاب کرده و از سنگ فرش‌های ساخته شده با این بتن جدید استفاده کنند. هدف اصلی این است که مقاومت این بتن در برابر عبور اتومبیل‌ها و عابران پیاده در سه سال آینده سنجیده شده و مشاهده شود که آیا می‌تواند به نتایج قابل قبولی دست یابد یا خیر.