پردازنده اینتل Core I7-7700K با خنک کننده نیتروژن مایع و هلیوم مایع به فرکانس ۷.۳ گیگاهرتز رسید

به دنبال رونمایی هفتمین نسل پردازنده Kaby Lake توسط اینتل در ماه ژانویه، ایسوس رویداد Absolute Zero را برای به چالش کشیدن شرکت‌کنندگان در یافتن محدودیت چیپ‌های اینتل راه‌اندازی کرد. شرکت آلمانی der8auer این چالش را پذیرفت و چیپست جدید اینتل Core i7-7700k را تا فرکانس ۷.۳ گیگاهرتز اورکلاک کرد که بسیار بیشتر از ماکزیمم فرکانس ۴.۵ گیگاهرتز این چیپست است.

اما بهتر است شگفت‌زده نشوید و بدانید که سیستم خنک‌ کننده مایع این چیپست را قادر به کسب این رکورد می‌کند. der8auer از نیتروژن مایع و هلیوم مایع برای رفع محدودیت فرکانس استفاده کرده است. به‌طور معمول ۷۹ تا ۱۳۲ گالن نیتروژن مایع در روز صرف این عمل می‌شد و هزینه‌ای بالغ بر ۳۰ الی ۴۰ سنت به ازای هر لیتر در بر داشت. علاوه بر این هر ۲۶ گالن هلیوم مایع حدود ۴۲۰۰ دلار هزینه دارد و باید در حدود ۱۵ دقیقه مصرف می‌شود.

اگر با هلیوم مایع به‌طور مداوم کار کنید، تنها ۱۵ دقیقه دوام دارد. هلیوم مایع نسبت به نیتروژن مایع سبک‌تر است و عکس‌العمل متفاوتی از خود نشان می‌دهد. نیتروژن داخل بطری ریخته و در خنک‌ کننده پمپ می‌شود، اما این عمل را با هلیوم نمی‌توان انجام داد. برای انجام این عمل با هلیوم، باید آن را توسط یک لنس به‌طور مستقیم داخل بطری اصلی داخل خنک‌کننده ریخت تا از آن قسمت مستقیما به خنک‌ کننده پرتاب شود و چیپست را خنک کند.

هلیوم مایع حدود ۷۰ درجه سانتی‌گراد خنک‌تر از نیتروژن مایع است؛ یعنی درجه ذوب آن در ۷۰ درجه سانتی‌گراد پایین‌تر قرارگرفته است و زودتر بخار می‌شود و یک لیتر از آن حدود ۱۰ ثانیه تا تبخیر شدن دوام می‌آورد. زمانی که لنس باز باشد، میزان هزینه هلیوم مایع مصرف‌شده در هر ثانیه ۴.۷۱ دلار است.

البته این هزینه از جیب ایسوس پرداخت شده است، اما به هر حال برای خنک کردن پردازنده سیستم خانگی گران‌قیمت است. بنابر‌این برای این‌که این هزینه‌های از بین نرود، تیم سازنده باید در نظر داشته باشند که برنامه آن‌ها به‌طور ۱۰۰ درصد کامل باشد.

اما مشکلاتی در این مسیر وجود دارد. بسیاری از چیپست‌های مورد تست این گروه نابود شده‌اند؛ زیرا ولتاژ دقیقی که باید به آن چیپست‌ها برسد مشخص نبود. این خرابی‌های به وجود آمده باعث شد بخش عظیمی از چیپست‌ها قربانی دانش کم در مورد سطح ولتاژ مورد نیاز شوند.

این گروه، در ابتدا چیپست را با استفاده از خنک کننده نیتروژن تا ۷.۲ گیگاهرتز اورکلاک کردند؛ درحالی‌که هر ۴ هسته و ۸ ترد آن فعال بود. آن‌ها اعلام کردند که برای رسیدن به فرکانس بالاتر، می‌توانستند تعدادی از هسته‌ها و تردها را غیر فعال کنند؛ اما برای دیدن توانایی کامل این چیپست این حرکت را انجام دادند. بعد از این آزمایش، آن‌ها چیپست را با هلیوم مایع اورکلاک کردند. نتیجه آزمایش این بود که پردازنده تا ۲۴۸- درجه سانتی‌گراد سرد شد و چیپست تا ۷۳۲۸ مگاهرتز در ۴ هسته و ۸ ترد اورکلاک شد. این عدد بزرگ‌ترین سطح فرکانسی بوده که تاکنون یک چیپست با ۴ هسته اینتل به آن رسیده است.