۵ ابرخودروی جذاب دنیا که تولید آن‌ها ادامه نداشت

علاوه بر برندهایی مثل مکلارن، فراری و لامبورگینی که صرفا به ساخت سوپراسپرت‌ می‌پردازند، شرکت‌هایی مثل نیسان، شورولت و آئودی نیز وجود دارند که در کنار محصولات عادی و عامه‌پسند خود، تولید خودروهای خاص و فوق سریع را ادامه می‌دهند. مدل‌های مثل نیسان GT-R، شورولت کوروت و آئودی R8 از این جمله هستند. از سویی دیگر، برندهای مطرحی همچون مرسدس بنز، در تلاش هستند تا با تولید یک ابرخودرو در آینده‌ی نزدیک، دوران طلایی گذشته را بازآفرینی کنند.

در این مطلب، به معرفی پنج خودروی مشهور تاریخ می‌پردازیم که در گذشته‌ی نه‌چندان دور، پرچم‌دار سازندگان خود بودند؛ اما تولید آن‌ها ادامه نیافت. این مدل‌ها، توسط برندهایی تولید شدند که اصولا یک سازنده‌ی فعال در کلاس سوپراسپرت محسوب نمی‌شوند.

با گذشت بیش از ۲۵ سال از طراحی این خودرو، هنوز جذابیت و حس مدرن آن کم‌نظیر است. در سال‌های دهه‌ی پنجاه میلادی، جگوار یکی از بهترین تولیدکنندگان خودروی اسپرت دنیا بود و با تولید مدل‌هایی مثل XKSS، محصولات فراری را به چالش می‌کشید؛ اما با گذشت زمان، تولید ابرخودرو را فراموش کرد و به سمت مدل‌های لوکس و اسپرت میان‌رده جذب شد.

جگوار XJ220 به تعداد ۲۷۱ دستگاه، بین سال‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۴ تولید شد و لقب سریع‌ترین خودروی جاده‌ای دنیا را به دست آورد. این مدل با یک پیشرانه‌ی ۶ سیلندر ۳.۵ لیتری همراه با ۲ توربوشارژر عرضه شد که قدرت ۵۴۰ اسب بخار و گشتاور ۶۴۴ نیوتن‌متر فراهم می‌کرد. ابرخودروی جگوار برای رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، تنها ۳.۶ ثانیه زمان نیاز داشت و می‌توانست به نهایت سرعت ۳۴۰ کیلومتر بر ساعت برسد. 

این خودرو در زمان عرضه، حدود ۲۵۰ هزار دلار قیمت داشت؛ اما امروزه حدود ۵۰۰ هزار تا ۷۰۰ هزار دلار ارزش کلکسیونی دارد. جگوار XJ220 با ثبت رکورد ۳۴۷ کیلومتر بر ساعت، در سال ۱۹۹۴ به‌عنوان سریع‌ترین خودروی جهان وارد کتاب رکوردهای گینس شد.

شرکت ایتالیایی مازراتی، زمانی رقیب جدی فراری محسوب می‌شد؛ اما حالا به‌نوعی خواهر این برند محسوب می‌شود و هر دو به‌عنوان زیر مجموعه‌ی فیات کار می‌کنند. امروزه مازراتی هم مثل جگوار، از تولید ابرخودروها فاصله گرفته و با استفاده از پیشرانه‌های فراری، محصولات لوکس و اسپرت تولید می‌کند.

خودروی MC12 را می‌توان آخرین سوپراسپرت تاریخ مازراتی به‌حساب آورد که در سال ۲۰۰۴ رونمایی شد. هدف از تولید این مدل، زمینه‌سازی حضور مازراتی در مسابقات کلاس GT و لمانز ۲۴ ساعته، پس از ۳۷ سال بود. پیشرانه‌ی MC12 دقیقا همان پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر فراری بود که روی ابرخودروی انزو استفاده می‌شد. این موتور ۶ لیتری، قدرت ۶۲۰ اسب بخار و گشتاور ۶۵۲ نیوتن‌متر فراهم می‌کرد که در نتیجه‌ی آن، زمان رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، به حدود ۳.۷ ثانیه می‌رسید. نهایت سرعت MC12 نزدیک به ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت بود.

از این خودرو به تعداد ۱۲ دستگاه برای حضور در مسابقات وجود داشت و ۵۰ دستگاه نیز با رعایت استانداردهای شهری، برای فروش عمومی در نظر گرفته شد. 

قیمت MC12 استاندارد در زمان تولید، ۶۷۰ هزار دلارو قیمت نسخه‌ی مخصوص پیست، حدود ۱.۵ میلیون دلار بود. جالب است بدانید که مدل سواری با گذشت بیش از ۱۰ سال، رشد قیمت چندانی تجربه نکرده است؛ اما نسخه‌ی مسابقه‌ای، بیش از ۳ میلیون دلار ارزش دارد.

چند روز پیش به معرفی این ابرخودروی ماندگار تاریخ بی‌ام‌و پرداختیم. این خودرو که در ابتدا قرار بود با همکاری لامبورگینی ساخته شود، در نهایت به دست استودیوی مشهور ایتال‌دیزین و جورجتو جوجارو در سال ۱۹۷۸ طراحی شد. مدل M1 از معدود خودروهای تاریخ بی‌ام‌و محسوب می‌شود که با هدف حضور در مسابقات سرعت تولید و عرضه شد. 

این خودرو، یک پیشرانه‌ی ۶ سیلندر ۳.۵ لیتری داشت که قدرت ۲۷۷ اسب بخار فراهم می‌کرد. خودروی M1 می‌توانست ظرف ۶.۵ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد و نهایت سرعت ۲۶۰ کیلومتر بر ساعت در اختیار بگذارد تا سریع‌ترین خودروی استاندار آلمان، تا آن زمان باشد. نسخه‌ی مخصوص پیست این خودرو نیز با قدرتی نزدیک به ۴۷۰ اسب بخار، توانایی رسیدن به سرعت ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت داشت.

تا سال ۱۹۸۱، تنها ۴۵۱ دستگاهM1 ساخته شد که همگی با قیمتی نزدیک به ۶۰ هزار دلار فروخته شدند. ارزش کلسیونی M1 امروزه بیش از ۵۰۰ هزار دلار برآورد می‌شود. مدلهای M1 و i8، تنها محصولات تاریخ بی‌ام‌و هستند که به‌صورت موتور عقب میانی عرضه شدند.

اولین سری دوج وایپر، از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۰ تولید شد. اما نسل دوم این خودرو پس از معرفی در سال ۲۰۱۲، چندان مورد استقبال قرار نگرفت و با تحویل آخرین سفارش‌ها، به‌زودی با توقف دائمی تولید مواجه خواهد شد. دوج رسما اعلام کرده است که هیچ‌ جایگزینی برای وایپر معرفی نخواهد کرد.

نمونه‌ی خاص و بسیار قدرتمند وایپر با حجم موتور ۸.۴ لیتر، در سال ۲۰۱۶ معرفی شد و به شهرتی جهانی رسید. این نسخه، به نام VLF Force 1 شناخته می‌شود که با قدرت ۷۴۵ اسب بخار و گشتاور ۸۶۵ نیوتن‌متر، می‌تواند ظرف ۳ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد و نهایت سرعت ۳۵۰ کیلومتر بر ساعت در اختیار بگذارد. از این مدل به تعداد ۵۰ دستگاه با قیمت ۲۸۶ هزار دلار تولید شد.

نمونه‌ی استاندارد دوج وایپر که این روزها در شرف اتمام تولید قرار گرفته است، با پیشرانه‌ی ۸.۴ لیتری تنفس طبیعی، ۶۴۵ اسب بخار قدرت دارد و با صرف زمان ۳.۴ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. این خودرو برای رسیدن به سرعت ۲۴۰ کیلومتر بر ساعت، تنها ۱۶.۵ ثانیه زمان می‌برد و نهایت سرعت آن ۳۰۵ کیلومتر بر ساعت است. قیمت وایپر با چنین مشخصاتی، از ۹۰ هزار دلار شروع می‌شود.

با گذشت بیش از ۶ سال، هنوز هم تولید یک ابرخودرو توسط زیرمجموعه‌ی لوکس تویوتا، عجیب و غیر قابل باور به نظر می‌رسد. مدل LFA با اینکه به‌صورت موتور جلو ساخته شد، از دید بسیاری از رانندگان حرفه‌ای دنیا یکی از برترین خودروهای تاریخ برای مانور در پیست و قابل مقایسه با سوپراسپرت‌های موتور عقب میانی است.

لکسوس برای تولید LFA، یک پیشرانه‌ی ۱۰ سیلندر اختصاصی طراحی کرد تا برای همیشه، ثابت کند توانایی ساخت یک ابرخودروی درجه‌ یک در سطح جهانی را دارد. قدرت این پیشرانه‌ی ۴.۸ لیتری، ۵۶۰ اسب بخار و گشتاور آن ۴۸۰ نیو‌تن‌متر بود که ظرف ۳.۷ ثانیه، LFA را به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رساند و توانایی رسیدن به سرعت ۳۲۶ کیلومتر بر ساعت داشت.

بدنه‌ی LFA از نوعی پلیمر حاصل از ترکیبات فیبر کربن ساخته شده است تا وزن خالص خودرو به ۱۶۰۰ کیلوگرم برسد. تا سال ۲۰۱۲ در نهایت ۵۰۰ دستگاه از ابرخودروی لکسوس تولید شد که در دو نسخه‌ی جاده‌ای و پیست، قیمتی از ۳۷۵ هزار تا ۴۴۵ هزار دلار به همراه داشت.