واقعیت افزوده در حال حاضر ناامیدکننده است

برخی از فناوری‌های جدید امروزی با توجه به فرم اصلی‌شان بسیار جالب و دیوانه کننده به نظر می‌رسند. ابن نوع تکنولوژی‌ها به ما نشان می‌دهند که چقدر سریع در حال وارد شدن به آینده هستیم.

طرح اصلی واقعیت مجازی، هوش مصنوعی و رباتیک همگی به یک پیشرفت قابل توجه دست یافته‌اند. هم‌اکنون فناوری‌هایی وجود دارند که به نظر علمی-تخیلی می‌رسند و امید می‌رود برخی از آن‌ها تأثیرات مثبتی بر زندگی روزمره‌ی تک‌تک ما و نیز کل جامعه داشته باشند.

مشکل اینجا است که دست‌یابی به نسخه‌ی کامل این نوع فناوری‌ها چالش‌برانگیزتر از آن است که شاید در نگاه اول به نظر برسد. اگر نگاهی به گذشته بیندازیم، این مسئله شاید چندان هم تعجب‌آور نباشد؛ زیرا طرح مفهومی برخی از فناوری‌های مورد اشاره به خودی خود بسیار پیچیده‌ است و در نتیجه توسعه‌ی این تکنولوژی‌ها دشوار و با محدودیت‌هایی همراه است. در حال حاضر افرادی که از آینده‌ی این فناوری‌ها هیجان‌زده شده‌اند، این موضوع را می‌دانند که ناامیدی در این حوزه واقعیت دارد.

یکی از تکنولوژی‌هایی که می‌توان به‌عنوان یک مثال بارز در این زمینه نام برد، فناوری واقعیت افزوده (AR) است. هدف واقعیت افزوده در خالص‌ترین حالت ممکن، ارائه‌ی یک لایه‌ی هوشمند روی دنیای فیزیکی است. این تکنولوژی شما را قادر می‌سازد محتوایی را که به‌صورت دیجیتال و توسط کامپیوتر ایجاد شده است، روی پس‌زمینه‌ای از دنیای واقعی مشاهده کنید. 

عینک جذاب و هوشمند هولولنز مایکروسافت و تجربه‌ی واقعیت افزوده‌ای که این محصول ارائه می‌کند، یکی از متقاعدکننده‌ترین روش‌هایی است که احساس سفر به ده سال آینده را به کاربر القا می‌کند.

اخیرا به نظر می‌رسد هر چیزی را که تصاویر مختلف را روی تصاویر یا ویدیوهای دیگر قرار می‌دهد، به حالتی از فناوری واقعیت افزوده مرتبط می‌دانند و به همین دلیل این نگرانی وجود دارد که ارزش واقعی واقعیت افزوده رفته‌رفته کم‌رنگ‌تر شود و این شرایط به جایی خواهد رسید که بازار این تکنولوژی را به عقب برگرداند.

به‌عنوان مثال مدتی قبل در کنفرانس اف ۸ فیسبوک، این شبکه‌ی اجتماعی در مورد قراردادهای بزرگی در حوزه‌ی واقعیت افزوده و واقعیت مجازی صحبت کرده است و برخی از طرح‌های آینده‌نگرانه‌‌‌ای را که هم‌اکنون روی آن‌ها کار می‌کند نیز توضیح داده است. البته وقتی صحبت در مورد نمونه‌های نمایشی و قابلیت‌هایی که این نمونه‌ها ارائه می‌کنند به میان آید، حاصل کار فیسبوک تا به این لحظه در اصل نسخه‌ای از فیلترهای محبوب و معروف اسنپ‌چت است که امکان قرار دادن ماسک‌ و دیگر افکت‌ها را در تصاویر و ویدیوها روی چهره‌ی افراد فراهم می‌کند.

حاصل کار فیسبوک در این حوزه سرگرم‌کننده است و برای ارائه‌ی چنین ویژگی‌هایی باید از قابلیت‌های بسیار پایه‌ای واقعیت افزوده استفاده کرد. فناوری در دست تولید فیسبوک باید موقعیت مکانی را تشخیص دهد، سپس سوژه‌ی موجود در دنیای واقعی (مثلا چهره‌ی فرد) را شکل‌دهی کند و ابعاد آن را تنظیم و حتی حرکات و جابه‌جایی‌ها را دنبال کند. اگر صادقانه به این موضوع بنگریم، به‌جز نوجوانانی که به‌شدت به سلفی وسواس دارند، شاید این فناوری جدید فیسبوک برای بسیاری از کاربران ارزش بالایی نداشته باشد.

همچنین اولین باری که اسنپ‌چت این نوع فیلترها را به پلتفرم اجتماعی خود اضافه کرد، بسیاری از کاربران این قابلیت‌ها را به‌عنوان نوعی از فناوری واقعیت افزوده محسوب نکردند. در واقع تغییرات جدید اسنپ‌چت برای اکثر کاربران این شبکه‌ی اجتماعی، در حکم سرگرمی و افکت‌های زنده‌ی دوربین هستند.

برخی از منابع خبری پیش‌بین کرده‌اند که اپل نیز تصمیم گرفته است در برخی از محصولات آینده‌ی خود این نوع از تجربه‌ی فناوری واقعیت افزوده را به کاربرانش ارائه دهد. این در حالی است که در ابتدا گفته می‌شد اپل قصد دارد نوعی عینک هوشمند شبیه هولولنز مایکروسافت را برای ارائه‌ی تجربه‌ی واقعیت افزوده تولید کند و حالا به نظر می‌رسد این شرکت می‌خواهد تکنولوژی مورد بحث را در کوتاه‌مدت در آیفون‌های خود تعبیه کند.

بر خلاف فناوری‌های فیسبوک (یا اسنپ‌چت که فقط با دوربین‌های دوبعدی معمولی به کار گرفته‌شده در گوشی‌های هوشمند کار می‌کند) انتظار می‌رود روش اپل بدین منظور بیشتر به تکنولوژی گوگل تانگو شباهت داشته باشد. فناوری واقعیت افزوده‌ی تانگو کمپانی گوگل برای تشخیص و ثبت اطلاعات مربوط به عمق تصاویر از چندین دوربین بهره می‌برد. به یاد داشته باشید که آیفون ۷ پلاس اکنون به دو عدد دوربین پشتی مجهز شده است و احتمالا آیفون‌های بعدی اپل نیز از چند دوربین بهره خواهند برد. این تغییرات باعث می‌شوند گوشی هوشمند بتواند نمایی واقعی‌تر از دنیای فیزیکی اطراف را ثبت و بازسازی کند.

اپل امیدوار است با اپلیکیشن کلیپ خود جای اسنپ‌چت و اینستاگرام را بگیرد.

به عبارت دیگر، استفاده از چندین دوربین برای ارائه‌ی قابلیت‌های فناوری واقعیت افزوده باعث خواهد شد تجربه کاربری بهتری در بسیاری از اپلیکیشن‌ها داشته باشیم. به‌عنوان مثال تصور کنید که بتوانید با گوشی هوشمند خود راه بروید و از طریق نمایشگر آن، اشیاء موجود در یک موزه را به‌صورت لایه‌ای روی محیط اطراف خود مشاهده کنید و یا به همین حالت در لابه‌لای بخش‌های مختلف یک کتاب راهنما گردش کنید. این مثال در واقع نوعی از نسخه‌ی کامل‌شده‌ی قابلیت‌های فناوری واقعیت افزوده است.

اینکه اپل چه نوعی از فناوری واقعیت افزوده را ارائه دهد هنوز مشخص نیست. درهرحال اگر حداقل پیش‌نیازهای لازم برای فناوری‌های جدید و پیشرفته‌ی واقعیت مجازی مد نظر تولیدکنندگان قرار نگیرد، این نگرانی به وجود خواهد آمد که نسخه‌هایی ساده‌تر تکنولوژی مورد بحث به‌عنوان نسخه‌ی کامل و واقعی این فناوری در بین کاربران شناخته و همین امر موجب ناامید شدن افراد از این محصولات خواهد شد.

نظر شما در این مورد چیست؟