طرح زیربنایی جو بایدن، دسترسی به برق بدون کربن را در سال ۲۰۳۵ ممکن می‌کند

انرژی نو یا انرژی جایگزین به آن دسته از انرژی‌هایی گفته می‌شود که منابع بدون کربن در تولید آن‌ها نقش دارند؛ مانند انرژی خورشیدی، انرژی بادی، انرژی دریایی، زمین گرمایی، نیروگاه‌های آبی و کربن خنثی مانند زیست توده. هیدروژن نیز که در پیل‌های هیدروژنی قادر به ذخیره انرژی است، به‌عنوان انرژی نو نام برده می‌شود. این نوع انرژی‌ها معایب سوخت‌های فسیلی مانند افزایش غلظت دی‌اکسیدکربن و در نتیجه افزایش دمای کره‌ی زمین و تغییرات آب‌وهوایی و آلودگی زیست‌محیطی را ندارد. علاوه بر این منابع تولید آن‌ها نیز بی‌انتها، تمام‌نشدنی و نامحدود است.

به نقل از «Scientific American» ماهیت آنچه که یک منبع انرژی را در دسته انرژی‌های جایگزین قرار می‌دهد در طول زمان تغییر کرده‌است. امروزه به علت تنوع منابع انرژی و اهداف مختلفی که حامیان هریک از این انرژی‌ها دنبال می‌کنند، تعریف بسیاری از انواع انرژی به‌عنوان انرژی جایگزین محل مجادله است. توسعه‌ی این نوع از انرژی‌ها با توجه به عوامل مختلف به‌ویژه هزینه اولیه و قیمت تمام شده بالا و نبود سیاست‌های حمایتی، با مشکلاتی مواجه‌ است؛ بااین‌حال آمریکا برای رسیدن به این انرژی جایگزین تا سال ۲۰۳۵ طرح زیربنایی دارد.

محور برق بدون کربن «جو بایدن» تا در سال ۲۰۳۵، یک استاندارد پاک برای نیروگاه‌های برق است؛ اگرچه هنوز جزئیات زیادی در دست نیست. ستون فقرات طرح رئیس جمهور آمریکا برای استفاده از ظرفیت‌های زیربنایی به منظور پیش بردن سیاست‌های محیط زیستی، یک استاندارد پاک برای بخش برق است. این مصوبه می‌تواند قوی‌ترین و جدی‌ترین مصوبه‌ی دولت در این زمینه در تاریخ باشد.

با توجه به مدارک و اسنادی که توسط کاخ سفید منتشر شد، دولت قصد داد تا با استفاده از بودجه‌ی ۲.۳ تریلیون دلاری خود در بخش زیرساخت تلاش کند تا در سال ۲۰۳۵ به برق صد‌درصد بدون کربن دست پیدا کند. در جلسه‌ی رونمایی از این طرح بایدن گفت: «اگر همین حالا دست به کار شویم، پنجاه سال بعد وقتی مردم به گذشته نگاه کنند با خود می‌گویند: این همان لحظه‌ای بود که باعث شد آمریکا آینده را از آن خود کند».

درحالی‌که هنوز جزئیات زیادی از نحوه‌ی تصویب «استاندارد انرژی کارآمد و برق پاک» در دست نیست، حداقل چیزی که در مورد آن می‌شود گفت این است که این طرح یک نقطه‌ی عطف مهم در خصوص تلاش‌های ایالات متحده‌ی آمریکا برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای است. همچنین در بهترین حالت، این مصوبه می‌تواند باعث شود تا آمریکا در عرض پانزده سال آینده به شکل چشم‌گیری اتکای خود به سوخت‌های فسیلی را کاهش دهد. در حال حاضر شاخص انرژی پاک ایالات متحده حدود چهل درصد است.

به گفته‌ی لیندزلی والتر، ضرب الاجل قبلی برای رسیدن به یک استاندارد انرژی پاک که صد‌درصد بدون کربن باشد، در سال ۲۰۵۰ در نظر گرفته شده بود  و به نظر می‌رسد بایدن به شکل شگفت‌آوری این برنامه‌ی زمانی را جلو انداخته است. از کاخ سفید اخیرا جزئیاتی از نحوه‌ی اجرای استاندارد انرژی پاک منتشر شده است؛ والتر معتقد است که این درز اطلاعات احتمالا عمدی بوده و هدف آن ارزیابی موانع سیاسی پیش رو است.

والتر معتقد است که این موضوع بستگی به این دارد که آیا بایدن می‌تواند نظر موافق جمهوری‌خواهان را جذب کند یا نه. در غیر این صورت بایدن باید از طریق کنگره رای لازم برای استفاده از فرایند اصلاح بودجه را جذب کند. یک مانع احتمالی دیگر نیز وجود دارد؛ نزاع و چند دستگی بین دموکرات‌های کنگره. با توجه به اختلاف کم در تعداد کرسی‌های دو جناح اصلی در کنگره و سنا، دموکرات‌ها نباید دچار چند دستگی شوند وگرنه برتری عددی خود را از دست خواهند داد.

حال اگر به هر ترتیبی بایدن بتواند این ایده را در کنگره به تصویب برساند، پس از آن قدرت کافی برای اجباری ساختن این استاندارد‌ها را خواهد داشت. این امر باعث می‌شود تا نیروگاه‌های برقی که از زغال و گاز طبیعی استفاده می‌کنند، با سرعت بیشتری به سمت پایان کار خود نزدیک شوند. سی ایالت و منطقه‌ی کلمبیا برای خود نسخه‌هایی از استاندارد انرژی پاک تدارک دیده‌اند و از آن استفاده می‌کنند؛ بااین‌حال پیشنهاد بایدن یک استاندارد بسیار رادیکال و جدی‌تراست که می‌خواهد استفاده از انرژی خورشیدی، بادی و دیگر منابع تجدید پذیر انرژی به شکل بی‌نظیری افزایش پیدا کند.

برای رسیدن به این نقطه، دولت فدرال باید صدها بیلیون دلار در جهت احداث زیرساخت‌های مورد‌نیاز مانند خطوط انتقال هزینه کند. در حال حاضر بازیگر‌های اصلی در بخش برق و الکتریسیته حمایت خود از این طرح را نشان داده‌اند. اگرچه در ماه‌های پیش رو مشخص خواهد شد که این حمایت چقدر جدی است.

تام کوهن، رئیس انیستیتو ادیسون الکتریک در یک بیانیه اعلام کرده است که رسیدن به آینده‌ای که در آن انرژی به شکل صد‌درصدی پاک باشد نیاز به تکنولوژی‌های جدید، بدون کربن و شبانه‌روزی دارد که قیمت آن‌ها برای مصرف‌کننده نیز مقرون‌به‌صرفه باشد. به گفته‌ی رئیس انیستیتو ادیسون الکتریک، آمریکا سیاست‌های افزایش بودجه برای تحقیق و توسعه این نوع از تکنولوژی‌ها را تشویق و حمایت می‌کند و بر این باور است که در نهایت، تکنولوژی باعث می‌شود که انسان با سرعت بیشتری به سمت انرژی صد‌درصد پاک در آینده حرکت کند.

همچنین والتر گفته است که یک راهکار که از جانب هر دو حزب می‌تواند پیگیری شود این است که طرح‌های تخفیف و تسهیلی برای شرکت‌ها برای ساخت ظرفیت‌های انرژی پاک در نظر گرفته شود. والتر افزود که برای تشویق حرکت به سمت انرژی پاک، تخفیف و کاهش هزینه‌ی شرکت‌ها و واحدهای مرتبط برای توسعه و اضافه کردن انرژی خورشیدی، بادی و دیگر منابع انرژی بدون کربن لازم و مفید است. در همین حال، واحد‌هایی که نتوانستند به حداقل‌های موردنظر در این زمینه دست پیدا کنند نیز باید با افزایش هزینه‌ها و جریمه بابت عملکرد کند و کم اثر خود مواجه شوند.

به نقل از «ویکی پدیا» اداره‌ی اطلاعات انرژی ایالات متحده اعلام کرد تولید انرژی برق با استفاده از زغال‌سنگ در جهان از ۸.۱ تراوات ساعت (TWH) در سال ۲۰۱۰ به ۱۱.۱ تراوات ساعت (TWH) در سال ۲۰۵۰ افزایش پیدا خواهد کرد. این در حالی است که تولید برق جهانی با استفاده از گاز از ۴.۶ تراوات‌ ساعت در سال ۲۰۱۰ به ۱۱.۱ تراوات ساعت در سال ۲۰۵۰ افزایش خواهد یافت.

کاهش سهم بخش تولید انرژی در انتشار گازهای گلخانه‌ای شامل استفاده از تکنولوژی‌های کم یا بدون کربن برای تولید انرژی و کاهش تقاضا برای الکتریسیته و همچنین شامل به‌کارگیری بهترین سیاست برای افزایش تولید انرژی بدون کربن و تجدیدپذیر است. همچنین اهمیت سیاست‌های مکمل تولید نیرو که صنایع را برای دنبال کردن گزینه‌های پاک‌تر تشویق می‌کنند و تقاضا برای الکتریسیته را کاهش می‌دهند، به اندازه‌ی سیاست‌هایی است که تقاضا برای الکتریسیته را با افزایش بهره‌وری محصولات مصرف‌کننده‌ی انرژی (مثلا لوازم خانگی) کاهش می‌دهد.

در مجموع سیاست‌های هوشمندانه در زمینه‌ی انرژی می‌تواند میزان ۲۱ درصد از مقدار مورد نیاز کاهش گازهای گلخانه‌ای برای رسیدن به هدف محدود کردن گرم شدن زمین تا ۲ درجه سانتی‌گراد را برآورده کند. این مسئله می‌تواند نقش اساسی در کاهش رشد تولید گازهای گلخانه‌ای در این بخش که عمدتا ناشی از افزایش مقدار زغال‌سنگ و گاز طبیعی برای تولید انرژی است، داشته باشد.

لیا استوکس، متخصص سیاست‌های اقلیمی در دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا گفته است یک استاندارد انرژی پاک آمریکا را در مسیری قرار می‌دهد که تا سال ۲۰۳۰ به سطح انرژی پاک هشتاد درصدی دست پیدا کند. به گفته‌ی این متخصص سیاست‌های اقلیمی در دانشگاه کالیفرنیا، در حال حاضر، آمریکا به شکل سالانه چیزی نزدیک به ۲ درصد به امتیاز انرژی پاک خود اضافه می‌کند. استاندارد جدید (وقتی با صد‌ها بیلیون دلار پیشنهادی همراه شود) باعث خواهد شد تا این عدد به ۵ امتیاز در هر سال افزایش پیدا کند. همچنین این سیاست باعث می‌شود تا دیگر بخش‌های اقتصاد که به کربن وابسته هستند نیز بلافاصله میزان انتشار آلایندگی‌ها را کاهش دهند.

لیا استوکس اعتقاد دارد که با حمایت مالی دولت فدرال از صنعت و مالیات پردازان، این طرح می‌تواند در سرعت و مقیاسی ایده‌آل و ضروری به نتیجه برسد. انسان‌ها در صورت دست پیدا کردن به آن انرژی پاک مورد نظر، می‌توانند از آن برای انرژی‌رسانی به بخش حمل و‌نقل، ساخت‌و ساز و دیگر بخش‌های صنایع سنگین استفاده کرده و آلایندگی‌ها را در کل اقتصاد تا نزدیک به هفتاد الی هشتاد درصد کاهش دهند.