تماشا کنید: چگونه راکت‌های اسپیسایکس روی زمین خواهند نشست؟
ایلان ماسکِ جاه‌طلب در پی آن است تا با اسپیسایکس و موشک‌های فالکون، رویای خود مبنی بر ارزان کردن سفرهای فضایی را محقق کند. اسپیسایکس پس از تاسیس در میان آژانس‌های فضایی که توسط دولت‌های مختلف پشتیبانی می‌شوند، خودی نشان داده و هم‌اکنون نیز برخی از محموله‌های مورد نیاز ایستگاه‌ی فضایی بین‌المللی توسط موشک‌های این کمپانی روانه‌ی فضا می‌شوند. همانطور که می‌دانید آخرین آزمایش این کمپانی برای فرود موفقیت آمیز موشک فالکون روی عرشه‌ی یک شناور درون دریا با شکست روبرو شد و راکت چند میلیون دلاری کمپانی با برخورد به عرشه درهم شکست. اما اسپیسایکس و ایلان ماسک همچنان در پی تحقق رویای خود هستند.
براساس ساختار موشک‌های مرسوم مورد استفاده برای انتقال تجهیزات و انسان به فضا، راکت‌ها در فضا برای رسیدن به هدف چند تکه شده و مرحله به مرحله تکه‌ای از موشک از ساختار اصلی جدا شده و در فضا معلق می‌ماند که این امر ساخت یک موشک جدید برای سفر بعدی را الزامی می‌کند. اسپیسایکس با معرفی موشک فالکون ۹، درصدد عوض کردن روند ارسال موشک به فضا است. این کمپانی اخیرا راکت فاکلون ۹ را بهبود داده است. یکی از تغییرات صورت گرفته اضافه شدن باله‌های شبکه‌ای با سرعت مافوق صوت است که هدف از آن‌ها هدایت صحیح موشک به سمت سکوی نشست در زمان فرود روی زمین است. با استفاده از این قابلیت هزینه‌ی مورد نیاز برای انجام سفرهای فضایی به شدت کاهش خواهد یافت.
همانطور که گفتیم، آخرین آزمایش اسپیسایکس برای نشاندن راکت روی سکوی شناور، موفقیت چندانی را به‌همراه نداشت، اما این کمپانی همچنان به تلاش خود در این زمینه ادامه خواهد داد. اسپیسایکس به منظور تشریح ساز و کار نشستن راکت روی زمین، ویدئویی انیمیشنی را نیز منتشر کرده که در ادامه می‌توانید آن را تماشا کنید:
در ویدئوی فوق شاهد پرتاب Falcon Heavy، نمونه‌ی بزرگ‌تر موشک فالکون هستیم. هم‌اکنون اسپیسایکس در حال توسعه‌ی سامانه‌ی مورد نظر است. برخلاف موشک اصلی فالکون که چندین بار پرتاب شده، فالکون هوی از وجود دو موشک فاکلون دیگر در طرفین موشک اصلی برای بالا بردن شتاب صعودی استفاده خواهد کرد. پس از آنکه فالکون هوی به شتاب مورد نظر خود برای فرار از گرانش زمین دست یافت، دیگر نیازی به دو راکت جانبی نیست و از این‌رو دو راکت تعبیه شده در طرفین از سازه‌ی اصلی جدا شده و به زمین باز می‌گردند. در واقع دو راکت مورد نظر برای استفاده‌ی مجدد در پرتاب‌های بعدی عازم زمین شده و روی سکوهای پیش‌بینی شده فرود می‌آیند.
پس از قرار گرفتن محموله‌ی اصلی در فضا، موشک میانی نیز که ماموریت آن پایان یافته، راه زمین را در پیش گرفته و همچون دو راکت پیشن روی سکوی پیش‌بینی شده قرار می‌گیرد. یکی از اهداف دراز مدت ایلان ماسک از مطرح کردن و پیاده‌سازی پروژه‌های فضایی، رنگ واقعیت بخشیدن به یکی از رویا‌های دیرین بشر، برای سفر به مریخ و استقرار روی این کره است که بنابر یافته‌های دانشمندان، شباهت‌هایی را با زمین دارد. چندی پیش، ایلان ماسک خبر از راه‌اندازی بزرگ‌ترین شبکه‌ی اینترنتی ماهواره‌ای داد که براساس آن ۶۵۰ تا ۷۰۰ ماهواره در فاصله‌ی ۱۲۰۰ کیلومتری زمین قرار گرفته و اینترنت را در تمام گستره‌ی زمین در اختیار انسان‌ها قرار خواهند داد. وی اعلام کرد که برای این پروژه‌ی بودجه‌ای ۱۰ میلیارد دلاری اختصاص داده است. چند روز پس از انتشار این خبر، اسپیسایکس رسما از سرمایه‌گذاری یک میلیارد دلاری گوگل در اسپیسایکس خبر داد، اما اشاره‌ای به حوزه‌ی سرمایه‌گذاری گوگل نشد. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که گوگل برای مشارکت در پروژ‌ی اینترنت ماهواره‌ای با اسپیسایکس همکاری خواهد کرد. یقینا در مدار قراردادن این تعداد ماهواره در مدار با استفاده از موشک‌های چندبار مصرف بسیار مقرون به صرفه‌تر خواهد بود.
نظر شما در این خصوص چیست؟