آشنایی با سیستم Fusion Drive اپل و تاثیر آن بر عملکرد سیستم
برخی از لپ‌تاپ‌های امروزی از ترکیبی از حافظه HDD و SSD برای ذخیره‌سازی اطلاعات استفاده می‌کنند. حافظه‌های HDD یا دیسک‌های سخت، ظرفیت بالا و سرعت پایین‌تری نسبت به حافظه‌های SSD دارند و قیمت آن‌ها نیز بسیار پایین‌تر است. اما حافظه‌های SSD نسبت به HDDها از سرعت بسیار بالاتری در زمینه خواندن و نوشتن اطلاعات بهره می‌برند، علاوه بر آن وزن کمتری نیز دارند. ولی به دلیل قیمت بالای آن‌ها معمولاً نمی‌توان از SSDها برای ذخیره‌سازی حجم بالای اطلاعات استفاده کرد. طی سال‌های اخیر برخی از تولیدکنندگان از ترکیب این دو حافظه در محصولات خود استفاده کرده‌اند یعنی در کنار حافظه سریع SSD یک HDD با ظرفیت بالا نیز برای ذخیره‌سازی اطلاعات قرار داده‌اند. بدین‌ترتیب کاربر می‌تواند، سیستم‌عامل و نرم‌افزارهایی که بیشتر از آن‌ها استفاده می‌کند را روی حافظه SSD ذخیره کرده و اطلاعات دیگر خود مانند فیلم، عکس، فایل‌های غیرضرروری و غیره را روی HDD قرار دهد تا بدین‌ترتیب از سرعت SSD برای اجرای سریع امور و از ظرفیت بالای HDD برای ذخیره اطلاعات استفاده شود. حال اپل راه‌حل مشابه ولی با کمی امکانات بیشتر را ارائه کرده است که کار کاربر را ساده‌تر می‌کند.
ایده این مسئله تا حد زیادی ساده است. در گذشته در بین مدل‌های مختلف iMac و Mac mini شما باید میان هارددیسک و SSD، یکی را انتخاب می‌کردید، در واقع این انتخاب بین حجم بالاتر(و قیمت نسبت به هر گیگابایت) یا عملکرد بهتر بوده است. با سیستم Fusion Drive اپل خواسته است که شما هر دو را در کنار هم داشته باشید.
مدل‌های جدید iMac و Mac mini که مجهز به سیستم Fusion Drive هستند دارای 128 گیگابایت SSD و 1 یا 3 ترابایت هارددیسک هستند. بخش Fusion یا ترکیبی این سیستم در این است که اپل تنها یک درایو را به شما نشان می‌دهد، در صورتی که شما از 2 نوع حافظه استفاده می‌کنید. در ابتدا تصور می‌کردیم که حافظه SSD تنها به‌عنوان کش استفاده می‌شود، ولی با دقت بیشتر متوجه سیستم پیچیده‌تری شدیم.
در ابتدا باید اشاره کنیم که این SSD با حجم 128 گیگابایت با استفاده از پورت اختصاصی اپل همانند مک‌بوک Air و مک‌بوک رتینا به کامپیوتر متصل است. احتمالاً این حافظه SSD همانند مدل‌های قبلی از سوی شرکت توشیبا یا سامسونگ تولید شده است. مدلی که مورد تست قرار گرفته بود از شرکت سامسونگ بود.
حجم کلی درایو در مدل پایین‌تر، 1 ترابایت به‌علاوه 128 گیگابایت است که در کل می‌شود 1.1 ترابایت و مدل 3 ترا‌بایتی حجم کلی 3.1 ترابایت را دارا است.
در حالت عادی سیستم عامل و تمامی اپلیکیشن‌های از قبل لود شده در روی SSD قرار می‌گیرند. اما زمانی که شما می‌خواهید به‌طور موازی چند فایل را ذخیره کنید، چه اتفاقی می‌افتد؟
شرکت اپل در سیستم Fusion Drive یک بافر 4 گیگابایتی را روی حافظه NAND قرار داده است. زمانی که نوشتن اطلاعات بصورت موازی انجام می‌شود در ابتدا این فایلها به حافظه 4 گیگابایتی می‌روند، و در واقع این حافظه نقش Cache را بازی می‌کند. هر نوشتن جدیدی باعث می‌شود که فایل قرار داده شده روی Cache به سمت هارددیسک هدایت شود و جا برای فایل جدید باز گردد. ایده این است که فایل‌های کوچکتر از 4 گیگابایت به هر صورتی که نوشته یا کپی شوند به‌راحتی از این سیستم استفاده کنند، ولی فایل‌های بزرگتر احتمالاً عملکرد بدتری خواهند داشت. این حافظه کش NAND باعث می‌شود شما عملکرد SSD را برای کارهای سبک داشته باشید.
تنها حافظه کش در سیستم Fusion Drive همان 4 گیگابایت است. تمام موارد دیگر توسط الگوریتم هوشمند سیستم عامل شیر کوهی انجام می‌شود. به بیان دیگر این سیستم عامل به‌طور اتوماتیک فایلها، اپلیکیشن‌ها و اطلاعاتی که زیاد استفاده می‌شوند را به حافظه SSD منتقل می‌کند و موارد کم استفاده را نیز به هارددیسک منتقل می‌کند. نکته مهم در مورد این سیستم اتوماتیک، مدیریت اطلاعات و اپلیکیشن‌ها این است که کپی شدن فایلها بین SSD و هارددیسک زمانی منبع اطلاعات را از بین می‌برد که کپی کامل شده باشد، به این معنی که اگر شما ناگهان در هنگام کار این سیستم، کامپیوتر را از برق بکشید، اتفاقی برای فایل‌های شما نمی‌افتد. این سیستم براساس رفتار شما و تعداد دفعات استفاده از موارد مختلف تشخیص می‌دهد که فایل را به یک فضای سرعتی‌تر یعنی حافظه NAND منتقل کند.
حافظه 128 گیگابایت برای بسیاری از موارد کافی است اما شاید باید نمونه 200 گیگابایتی نیز برای کاربران حرفه‌ای معرفی شود. هیچ رابط کاربری یا اپلیکیشنی برای مدیریت سیستم Fusion Drive در سیستم عامل OS X وجود ندارد. هنوز معلوم نیست که در Boot Camp این سیستم چگونه خود را نشان خواهد داد، ممکن است که اپل سیستم‌عامل‌های دیگر را به‌طور کامل روی هارددیسک قرار دهد و در Boot Camp اجازه مدیریت استفاده از بخش SSD را ندهد. البته سیستم عامل Mac این موضوع را که شما 2 درایو متفاوت دارید مخفی نمی‌کند و هر دو را در اطلاعات سیستم نشان می‌دهد.
این ایده بسیار جالب است و برای کاربران بسیار مفید واقع خواهد شد. اما کاربران حرفه‌ای و آنهایی که کارایی سنگینی از کامپیوتر خود انتظار دارند باید به‌دنبال درایوی کاملاً از نوع SSD باشند. کاربرانی که حوصله مدیریت اطلاعات بین حافظه SSD و هارددیسک را ندارند می‌توانند از الگوریتم این سیستم لذت ببرند و این سیستم برای آن‌ها طراحی شده است. با وجود SSD با حجم 128 گیگابایت، انتظار می‌رود که فیوژن درایو تأثیر بسیار مهمی در عملکرد سیستم داشته باشد.
نظر شما در این مورد چیست؟ آیا این سیستم تعادل مناسبی بین حجم بالا، قیمت مناسب و عملکرد سریع ایجاد کرده است، یا راه‌حل بهتری وجود دارد؟
