دانشمندان دانشگاه ETH زوریخ و دانشگاه میامی به مطالعه‌ی گردابه‌های بسیار بزرگ در اقیانوس پرداخته‌اند که قطر برخی به 150 کیلومتر هم می‌رسد. این گردابه‌ها مداوماً می‌چرخند و در اقیانوس اطلس حرکت می‌کنند. دانشمندان به‌دنبال راهی برای تعیین مرزهای هر گردابه می‌گشتند. لذا با توجه به تصاویر ماهواره‌ای و محاسبات ریاضی، بالاخره روش محاسبه‌ی موقعیت دقیق هر گردابه و همچنین محل شروع و پایان آن را کشف کردند. اما اکتشاف آن‌ها در همین مرحله خاتمه نیافت بلکه کشف مهم‌تری کردند.
دانشمندان به این نتیجه‌ی مهم رسیدند که گردابه‌ها از نظر ریاضی درست شبیه سیاه‌چاله‌ها در فضا هستند و به عبارت دیگر گردابه‌های اقیانوس هم هر چیزی که در اطرافشان باشد را می‌بلعند و نمی‌گذارند فرار کند.
در سیاه‌چاله‌ها نور بلعیده نمی‌شود بلکه در اثر جاذبه‌ی عجیب آن گرفتار شده و مسیر منحنی شکلی را طی می‌کند و دور آن به چرخش ادامه می‌دهد. در گردابه‌های اقیانوس هم دقیقاً همین اتفاق رخ می‌دهد بدین‌صورت که آب معادل نور است و بلعیده نمی‌شود بلکه ساختاری گردابه‌ای به خود می‌گیرد و به گردش در می‌آید. دانشمندان 7 مورد گردابه به این شکل کشف کرده‌اند که هر کدام حدود 1 سال بدون از دست دادن ذره‌ای آب در اقیانوس به حرکت خود ادامه داده‌اند.
مطالعه‌ی این نوع حرکات گردابه‌ای آب در روشن شدن اتفاقاتی که در مورد سیاه‌چاله‌ها در فضا رخ می‌دهد بسیار مفید است. اما نکته‌ی مهم دیگر این است که می‌توان از گردابه‌های آب به نفع انسان‌ها هم استفاده کرد چراکه آب‌های گرم و شور را از مناطق گرم استوایی به سمت شمال جابه‌جا می‌کنند، بنابراین برای متعادل کردن وضعیت گرمایی زمین و کمتر شدن مشکل گرم شدن کره‌ی زمین موثرند.
