بررسی عینک گوگل (Google Glass)

عینک گوگل محصولی پر سر و صدا بود. اما دلیل این سر و صدا، نوآوری و استفاده از تکنولوژی روز برای ساخت گجتی که فقط در فیلم‌های علمی-تخیلی مشاهده می‌کردیم، نبود! یکی از دلایل اصلی که باعث شد این محصولِ گوگل، خبرساز شود، تلاقی آن با مساله حریم خصوصی بود. این که بتوانید در هر جا و هر زمانی بدون نیاز به گوشی همراه و در لحظه اطلاعات افراد را در جلوی دیدگان خود مشاهده کنید، در نگاه اول جذاب ولی با کمی تأمل اندکی ترسناک به نظر می‌رسد!

با تمام این اوصاف و با وجود مسایل حقوقی که بر سر راه گوگل برای توسعه گوگل گلس وجود داشت، به نظر می‌رسد این محصول پس از نزدیک به دو سال آزمون و خطا، بالاخره در سال جاری میلادی به صورت عمده تولید و روانه بازار خواهد شد. البته اخیرا شایعاتی نیز وجود دارد که شاید گوگل در ارائه این محصول بیشتر تأمل کند و فعلا روند توسعه آن را متوقف کند.

پیش‌تر در زومیت بررسی ویدیویی این عینک هوشمند را تماشا کردید:

تماشای ویدیو در یوتیوب رزولوشن 720p

عینک گوگل توسط شرکت امتداد پارسه در اختیار زومیت قرار گرفت تا مورد نقد و بررسی قرار گیرد. در ادامه می‌توانید بررسی کامل عینک گوگل را مطالعه کنید.

در اولین استفاده از عینک گوگل، لازم است بخش‌های مختلف عینک را برای منطبق شدن بر روی صورت خود تنظیم کنید. پدهای بینی و دسته و قسمت پیشانی از این موارد هستند که پس از اندکی دستکاری ملایم، به شکل بهتری بر روی صورت جای می‌گیرند. به دلیل ظرافت بخش‌های عینک، این فرآیند در محل‌های عرضه رسمی گوگل گلس معمولاً توسط خود کارمندان گوگل صورت می‌گیرد.

بخش اصلی بدنه‌ی باریک گوگل گلس، همان هدبندی است که بصورت یک‌تکه در کنار سر کاربر قرار می‌گیرد. این بخش از جنس تیتانیوم بوده و با وجود قابلیت انعطاف، به اندازه‌ی کافی مستحکم به نظر می‌رسد.

قسمت تیتانیومی عینک، در سمت راست دستگاه توسط قطعه‌ای پلاستیکی که اجزای اصلی دستگاه را در دل خود جای داده پوشانده می‌شود. اگرچه تقارن سمت چپ و راست گوگل گلس بخاطر این بخش به هم خورده اما ظاهر کلی دستگاه همچنان شیک بوده و همین قسمت پلاستیکی موجب شده لنز دوربین و مکعب نمایشگر تعبیه شده در قسمت جلویی از ظاهر دلچسب‌تری برخوردار باشند.

• نمایشگر شبیه‌ساز ۲۵ اینچ با رزولوشن بالا
• دوربین ۵ مگاپیکسل با قابلیت فیلمبرداری 720p
• سیستم صوتی با تکنولوژی مبدل القای استخوانی
• اتصالات وای‌فای و بلوتوث
• ۱۶ گیگابایت حافظه داخلی (۱۲ گیگابایت در دسترس)، قابل همگام‌سازی با سرویس ابری گوگل
• باتری با یک روز دوام در استفاده معمولی
• شارژر و کابل microUSB
• قابل اتصال به گوشی‌های اندرویدی و iOS

یکی از اولین مواردی که بلافاصله توجه دیگران را جلب خواهد کرد، منشور شیشه‌ای قرار گرفته در قسمت جلویی است که وظیفه‌ی نمایش تصاویر و داده‌ها را در رزولوشن 640 در 360 پیکسل بر عهده دارد. این قسمت به هیچ عنوان مزاحم حوزه‌ی دید کاربر نمی‌شود. این نمایشگر خاص، برای خود کاربر تصویر به مراتب بزرگ‌تری را به نمایش می‌گذارد که گفته می‌شود نگاه کردن به آن معادل تماشا کردن تصویر بر روی یک تلویزیون 25 اینچی HDTV از فاصله‌ی 2.5 متری است.

همچون گوشی‌ هوشمند، تعدادی کلید فیزیکی و پورت بر بدنه‌ی گوگل گلس نیز مشاهده می‌شود اما اغلب تعامل‌های صورت گرفته با دستگاه، از طریق پد لمسی وسیع قرار گرفته بر روی دسته‌ی سمت راست عینک صورت می‌گیرد. زیر این پد لمسی، پورت micro USB قرار گرفته که به منظور شارژ کردن دستگاه به کار می‌رود. در قسمت بالایی نیز شاهد دکمه‌ی اختصاصی دوربین هستیم که برای ثبت فوری تصویر در محیط‌های شلوغ که امکان تعامل صوتی وجود ندارد بسیار کاربردی خواهد بود.

کلید خاموش/روشن کردن دستگاه نیز به گونه‌ای هوشمندانه در قسمت درونی دسته‌ی سمت راست قرار گرفته تا بصورت تصادفی مورد استفاده قرار نگیرد.

ابعاد گوگل گلس از پهنا اندکی بیش از 13 سانتی‌متر و از طول حدود 20 سانتی‌متر است. اگر تصمیم داشته باشید گوگل گلس را از چشم برداشته و آن را درون جیب یا جعبه‌ای قرار دهید احتمالاً با مشکل مواجه خواهید شد. گوگل گلس همچون عینک‌های عادی از دسته‌ی تاشو برخوردار نیست و کاربر مجبور است آن را همیشه با همین شکل اصلی جابجا کند. بنابراین برای حمل آن به جعبه‌ای نسبتاً بزرگ نیاز خواهید داشت و ظرافت دستگاه نیز شما را به زور جای دادن آن در جیب یا آویزان کردن از گوشه‌ی لباس منصرف خواهد کرد.

نسخه‌ی جدید گوگل گلس تقریباً از نسخه‌ی اولیه غیرقابل تشخیص است. انتخاب رنگ‌ها نیز به همان گزینه‌های مشکی، نارنجی، خاکستری، سفید و آبی محدود است.

با تمام ظرافت و نوآوری‌هایی که گوگل تلاش کرده برای اجرای هرچه زیبا‌تر عینک هوشمند خود به کار گیرد، باز هم وبال گردن دیرینه‌ی فناوری یعنی باتری دستگاه موجب محدودیت‌هایی شده است. باتری گوگل گلس در انتهای دسته‌ی راست عینک قرار گرفته و هنگام به چشم زدن دستگاه پشت گوش راست قرار خواهد گرفت. این قسمت از اندازه‌ی قابل توجهی برخوردار است اما باز هم نمی‌تواند به اندازه‌ای بازدهی داشته باشد که انرژی یک روز استفاده‌ی کامل را تأمین کند. البته باید در نظر داشت که گوگل گلس هنوز نهایی نشده و محصولی که به دست مصرف کننده خواهد رسید، ممکن است از نظر طول عمر باتری در وضعیت بهتری قرار گیرد.

یکی دیگر از مشکلات شایع در میان کاربران اولیه‌ی عینک گوگل، به این مساله مربوط می‌شود که در فصل‌های گرم سال، تابش حرارت موجب تحریف تصویر ارائه شده توسط منشور نمایشگر دستگاه می‌شود. در این حالت حباب‌های هوا فاصله‌ی میان منشور و آینه‌ی انعکاسی تعبیه شده در آن را پر می‌کنند. البته گوگل  به سرعت به حل این مشکل پرداخته و نسخه‌ی جدیدی از گلس را برای خریداران رسمی آن ارسال کرد.

تمام این مسائل به خوبی نشان می‌دهند که گوگل گلس هنوز دستگاهی در مرحله‌ی آزمایش است.

حتی با وجود باتری بسیار بزرگ قرار گرفته در دسته‌ی عینک، گوگل گلس دستگاه بسیار سبکی بوده و به خوبی بر روی صورت کاربر می‌نشیند. گوگل گلس 42 گرم وزن داشته و با توجه به این مساله که هیچ‌یک از اجزای آن در حوزه‌ی دید قرار نمی‌گیرد، به سادگی ممکن است بر چشم داشتن آن را فراموش کنید.

ممکن است در ابتدای استفاده از گوگل گلس بخاطر تلاش برای تمرکز بر تصویر ارائه شده در مکعب نمایشگر، با مواردی نظیر سردرد مواجه شوید که به توصیه‌ی مسئولان خود گوگل، بهتر است در چند روز ابتدایی، بیش از چند ساعت از دستگاه استفاده نکنید. عادت کردن به حالتی که یکی از چشم‌ها تلاش در تمرکز داشته و دیگری با حالت مشابهی مواجه نباشد اندکی دشوار خواهد بود اما پس از مدت کوتاهی، مغز شما به خوبی با این مساله تطبیق پیدا خواهد کرد.

گوگل‌گلس از نظر نرم‌افزاری به تنهایی توانایی خاصی ندارد و برای استفاده از آن جفت شدن با یک گوشی‌هوشمند لازم است. از این‌رو ابتدا طریقه‌ی جفت کردن عینک‌هوشمند گوگل را با گوشی‌هوشمند تشریح می‌کنیم. پس از آنکه کلید پاور فیزیکی قرار گرفته درون قسمت پردازشی عینک‌هوشمند را که روی گوش راست قرار دارد، فشار دهیم، واژه‌ی Glass روی چشم نقش می‌بندد. پس از نمایش لوگوی گوگل‌گلس، راهنمای تعاملی استفاده از ترک‌پد گوگل گلس به‌همراه دستورات صوتی برای کاربر پخش می‌شود که رفتن به مرحله‌‌ی بعد مستلزم انجام صحیح دستورات روی ترک پدی است که روی قسمت خارجی سازه‌ی اصلی قرار گرفته است. دستورات مورد نظر شامل کشیدن انگشت بصورت افقی و عمودی روی ترک‌پد از سمت بالا به پایین و بالعکس و عقب و جلو بصورت بالعکس است. پس از این مرحله، شاهد صفحه‌ی مشابه پنجره‌ی اصلی گوشی‌های اندروید برای کاربر نمایش داده می‌شود که در زیر نیز توضیح متنی مبنی بر دانلود اپلیکیشن My Glass از گوگل‌پلی یا اپ‌استور روی گوشی‌هوشمند درج شده است. در واقع تصویر مورد نظر توضیح بصری برای نمایش آیکون اپلیکیشن روی گوشی‌هوشمند است.

پس از این مرحله باید با مراجعه به گوگل پلی اپلیکیشن My Glass را دانلود کرد. البته این اپلیکیشن برای کشور ایران غیر قابل استفاده است و باید از روش‌های دیگری برای دانلود آن استفاده کرد. پس از دانلود اپلیکیشن روی گوشی‌هوشمند و اجرای آن، ابتدا باید نام کاربری و رمز عبور حساب کاربری گوگل وارد شود. سپس پنجره‌های نمایش داده شده به ترتیب مراحل مورد نیاز برای اتصال گوگل‌گلس به گوشی را از طریق بلوتوث برای کاربر نمایش می‌دهد. این ارتباط از طریق بلوتوث صورت می‌پذیرد و روی گوشی‌هوشمند می‌توان پس از انتخاب گوگل‌گلس و تایید کدی که در گلس نیز می‌توان دید، ارتباط را ایجاد کرد. این مرحله چند دقیقه طول می‌کشد که طی آن نیز شاهد نمایش پنجره‌ای در گلس برای هستیم که مراحل اتصال از قبیل ورود، اتصال و نهایی شدن اتصال را نمایش می‌دهد. پس از پایان کار منوی اصلی گوگل‌گلس برای کاربر نمایش داده می‌شود. رابط کاربری گوگل‌گلس شباهت بسیاری به کارت‌های گوگل‌ناو دارد و اپلیکیشن‌ها، تنظیمات و کلیه‌ی بخش‌های سیستم‌عامل در قالب کارت‌هایی برای کاربر نمایش داده می‌شود. پنجره‌ی اصلی دربردارنده‌ی پنجره‌ی مربوط به دریافت دستورات صوتی است.

با گفتن OK Glass می‌توان دستورات مورد نظر از قبیل ثبت تصاویر را با دستور Ok Glass, Take Picture اجرا کرد. علاوه بر دستور مورد نظر ذکر شده، با استفاده از گوگل‌گلس می‌توان دستورات دیگری را نیز همچون OK Glass, Get Directions، OK Glass, Take Video یا Ok Glass, Google را مورد استفاده قرار داد. با کشیدن انگشت بصورت عمودی از بالا به پایین، می‌توان تمام پنجره‌های باز شده را بسته و به صفحه‌ی اصلی رابط کاربری بازگشت. در صورتی که تصویر یا ویدئویی را با استفاده از عینک گوگل ثبت کرده باشید، می‌توانید با لمس ترک‌پد یا همان ضربه زدن به ترک‌پد، به منوی مربوط برای اشتراک‌گذاری، حذف تصویر یا ارسال آن دسترسی پیدا کرد. گزینه‌های مورد نظر را نیز می‌توان با کشیدن انگشت به جلو یا عقب تغییر داد.

در پنجره‌ی اصلی با کشیدن انگشتان به سمت جلو یا عقب می‌توان به تنظیمات عینک گوگل، با اپلیکیشن‌های نصب شده دسترسی پیدا کرد. در قسمت تنظیمات، گزینه‌هایی از قبیل تنظیم بیدار شدن دستگاه با تغییر زاویه‌ی سر، اتصال به شبکه‌ی بی‌سیم و موارد مختلف مربوط به تنظیمات وجود دارد. یکی از موارد جالب در عینک گوگل، استندبای شدن عینک در حالتی است که استفاده‌ای از آن نشود. در صورتی که قابلیت فعال شدن عینک با حرکت سر، فعال باشد، می‌توان با بالابردن به اندازه‌ی ۳۰ درجه، عینک را فعال کرد.

اپلیکیشن‌های پیش‌فرض روی گوگل‌گلس را می‌توان به‌همراه اپلیکیشن‌های توسعه یافته برای این عینک‌ هوشمند مورد استفاده قرار داد. برای مثال با استفاده از اپلیکیشن هنگ‌اوتز روی گوگل‌گلس می‌توان پیام‌های متنی را ارسال و دریافت کرد. امکان برقراری ارتباط صوتی نیز با استفاده از عینک گوگل وجود دارد و این کار را می‌توان با استفاده از دستورات صوتی با انتخاب مخاطب مورد نظر از لیست مخاطبان و لمس ترک‌پد و انتخاب Call از منوی نمایش داده شده، انجام داد. البته برای این کار بهتر است از گوشی گوگل‌گلس استفاده کرد که از طریق پورت مینی USB به گوگل‌گلس وصل می‌شود، استفاده کرد. از جمله‌ی اپلیکیشن‌های دیگری که بصورت پیش‌فرض روی گوگل‌گلس قرار دارند، می‌توان به گوگل‌گلس نیز اشاره کرد. در صورت اشتراک‌گذاری تصاویر و فیلم‌ها، شاهد قرارگرفتن آن‌ها در حساب کاربری خود خواهید بود.

هرچند تنوع اپلیکیشن‌های موجود برای گوگل‌گلس به اندازه‌ی اندروید نیست، ولی اپلیکیشن‌های جالب توجهی برای این گجت وجود دارند که از جمله‌ی آن می‌توان به اپلیکیشن musximatch، اپلیکیشن نمایش عناوین خبری سی‌ان‌ان و موارد دیگری از این دست اشاره کرد.

در صورتی که از اپلیکیشن اندروید مربوط به اتصال گوگل‌گلس نیز استفاده کنید، شاهد امکانات جالب توجی خواهید بود که از جمله‌ی آن می‌توان به امکان نصب اپلیکیشن‌ روی گوگل‌گلس، امکان اتصال به وای‌فای، انتقال مخاطبان و همگام‌سازی و همچنین تماشای منظره‌ی نمایش داده شده از دوربین اشاره کرد.

با توجه به اینکه گوگل‌گلس به‌عنوان یک اپلیکیشن تجاری روانه‌ی بازار نشده، هنوز نواقص و مشکلات زیادی در عملکرد و استفاده از این گجت وجود دارد.

عینگ گوگل آنطور که فکر می‌کنیم طراحی و سخت‌افزاری سخت و پیچیده ندارد. گوگل واحد پردازش اطلاعات این دستگاه را درون دسته‌ای که بر روی گوش سمت راست شما قرار می‌گیرد، جای داده و این واحد پردازشی تا نمایشگر شفاف مکعبی که در بالای چشم راست می‌نشیند، امتداد یافته است.

برای قرارگیری آسان و راحت عینک بر روی گوش‌های شما در مدتی طولانی، گوگل تا آنجا که ممکن بوده وزن این محصول را کاهش داده، بیشتر از آن چیزی که فکر کنید، عینک گوگل سبک و راحت بر روی گوش‌های شما قرار می‌گیرد. فریم تیتانیومی عینک قابلیت خمیدگی دارد و با استفاده از قابلیت خمیدگی پل بینی‌های عینک نیز می‌توان به تناسب هر فرد، عینک را خم و تنظیم کرد تا در بهترین حالت جلوی چشم‌ها قرار گیرد.

در سمت راست عینک، بخشی ضخیمی وجود دارد که جایگاه باتری و همه تجیزات الکترونیکی دستگاه است. دکمه‌ها، پد لمسی و بلندگو‌ها همگی در این بخش ضخیم جای گرفته‌اند.

اما در بسته اصلی گوگل گلس چه تجیهیزات دیگری موجود است؟ گذشته از خود عینک که می‌توان در رنگ‌های مختلف تهیه کرد، شیشه عینک ضدآفتاب، شیشه معمولی و شفاف عینک و یک شارژر Micro-USB قرار دارد.

عینک هوشمند ساخت گوگل سیستم عامل اندروید را اجرا می‌کند اما قادر است به هر دو پلتفرم iOS و اندروید متصل شود. گوگل گلس می‌تواند از طریق بلوتوث یا وای‌فای به موبایل، لپ‌تاپ یا شبکه اینترنت وای‌فای خانگی شما متصل شود. دوربین این محصول هیچ نیازی به اتصال آنلاین ندارد و به صورت آفلاین نیز می‌توان از آن استفاده کرد. دوربین ۵ مگاپیکسلی این عینک می‌تواند ویدیو‌های 720p ضبط کند. ۱۲.۵ گیگابایت حافظه ذخیره سازی داخلی برای این عینک پیش‌بینی شده و باتری آن می‌تواند تا یک روز کامل دوام بیاورد.

در بین مشخصات فنی کامل گوگل گلس، ظرفیت باتری لیتیوم پلیمیری این محصول ۵۷۰ میلی آمپر ساعت ذکر شده است. گوگل برای ساخت و طراحی چنین باتری درون دسته عینکی که بر روی گوش سمت راست فرد قرار می‌گیرد، تلاش زیادی کرده است. نمی‌توان گفت باتری به اندازه کافی و فوق‌العاده دوام می‌آورد اما همین مقدار ظرفیت کم باعث می‌شود شارژ دوباره آن نیز سریع باشد. شارژ مجدد صفر تا صد گوگل گلس در کمتر از دو ساعت انجام می‌شود.

گوگل عمر باتری عینک خود را «یک روز استفاده معمولی» اعلام کرده و هشدار داده که ویژگی‌هایی همچون ضبط ویدیو می‌تواند باتری محصول را با سرعت بیشتری تخلیه کند. اما اگر بخواهیم با گوگل گلس دائم ویدیو ضبط کنیم یا عکس بگیریم، باتری تا چه مدت ما را همراهی خواهد کرد؟ وابسته به تعداد عکس‌هایی که قصد گرفتن با دوربین این عینک دارید، باتری گوگل گلس می‌تواند ۳ تا ۵ ساعت دوام بیاورد. اگر قصد ضبط مداوم ویدیو را داشته باشید، تا کمتر از یک ساعت باتری دستگاه کاملا تخلیه می‌شود.

این مقدار از نظر ما کم ارزیابی می‌شود و گوگل می‌تواند در نسخه‌های بعدی باتری قوی‌تری بر روی محصول خود قرار دهد. همچنین باید توجه داشته باشید که در بحث دوام عمر باتری تفاوت زیادی بین اتصال به وای‌فای و بلوتوث وجود دارد. اگر قصد اتصال به شبکه LTE داشته باشید، قطعا عمر باتری دستگاه کمتر از یک روز خواهد بود. برای حفظ شارژ باتری می‌توان در زمان خواب عینک را به کلی خاموش کرد یا اینکه باتری‌های جانبی با ظرفیت بالا را با خود همراه داشت.

از تمام لذت‌های ناشی از نوین بودن این ابزار که بگذریم، به این سؤال خواهیم رسید که آیا یک عینک هوشمند و در این مورد، گوگل گلس واقعاً یک ابزار کاربردی به شمار می‌رود؟

پاسخ به این مسأله به سادگی یک بله یا خیر نیست. مجموعه‌ای از مزیت‌ها در کنار حجمی از ایرادها موجب می‌شود در کاربردی بودن چنین دستگاهی با تردید مواجه شویم.

در زندگی روزمره ممکن است بارها با موقعیتی مواجه شویم که به جهت‌یابی یا نگاه کردن به نقشه نیاز باشد. اما پایین بردن سر و نگاه کردن به صفحه‌ی گوشی یکی از بدترین معایب نقشه‌های دیجیتال دنیای ماست؛ خصوصا زمانی که در حال رانندگی باشید اگر مسیریابی صوتی پاسخ مشکل شما نباشد احتمالاً یا باید قید نقشه را زده یا بر سر زندگی خود ریسک کنید. این در حالی است که عینک گوگل نیاز مسیریابی را به بهترین نحو پوشش می‌دهد و با پوشش تمام نکات منفی، تجربه‌ی کاربری بسیار بهتری در اختیار کاربر قرار می‌دهد.

لذت ثبت سریع تصاویر و لحظه‌هایی که شاهدش هستید و به اشتراک‌ گذاشتن مستقیم آن‌ها از طریق سرویس هنگ‌اوتز گوگل نیز چیزی نیست که به سادگی بتوان از کنار آن گذر کرد. با اندکی گسترش حوزه‌ی کاربرد، این عینک می‌تواند وسیله‌ای فوق‌العاده برای عملیات‌های از راه دور، اجرای جراحی در پزشکی، رفع عیب سیستم‌های پیچیده‌ی مهندسی و حضور موثرتر در قرار ملاقات‌های کاری باشد.

سادگی اطلاع از اعلان‌ها و رویدادهای مهمی که در گوشی هوشمند در حال رخ دادن هستند نیز بی‌شک از کاربردی‌ترین امکانات ایجاد شده توسط گوگل گلس هستند.

اما نقاط ضعف پدیده‌ی عینک هوشمند نیز قابل چشم‌پوشی نیستند. نگرانی‌های جدی در خصوص حریم خصوصی یکی از این موارد است که گوگل از ابتدا با آن دست به گریبان بوده است. پذیرش این ابزار در روابط اجتماعی به چه شکل خواهد بود؟ قضاوت در خصوص دارنده‌ی این دستگاه به چه شکل است؟ گوگل گلس شخص را بعنوان انسانی گوشه‌گیر جلوه خواهد داد یا شخصیتی بسیار اجتماعی و فعال؟ این‌ها همه از حوزه‌های مبهم عینک‌های هوشمند است که برای دستیابی به محصول نهایی باید پاسخ داده شوند.

در خصوص گوگل گلس نیز با محدودیت‌های فنی روبرو هستیم که موجب می‌شود نتوان انتظار یک تجربه‌ی کاربری بی‌نقص از آن داشت. ضعف شدید عمر باتری، ضعف در دریافت صدای کاربر در محیط‌های شلوغ، محدودیت کاربری و سایر موارد از این دست همگی نشان می‌دهند که پیشرفت‌های فناوری هنوز جوابگوی تولید دستگاهی بی‌نقص در این حوزه نیست.

با در نظر گرفتن تمام این موارد، همانطور که پیش‌تر نیز گفتیم گوگل تصمیم گرفته استراتژی خود را در خصوص عینک هوشمند گوگل گلس بازبینی کند و برای عرضه‌ی نسخه‌ی نهایی آن باز هم دندان روی جگر بگذارد. ممکن است عده‌ای عقیده داشته باشند اگر گوگل در عرضه‌ی گوگل گلس با سرعت بیشتری وارد میدان می‌شد فروش بسیار خوبی را تجربه می‌کرد؛ اما نکته‌ی ماجرا این است که گوگل گلس یک محصول عادی نیست. گوگل گلس ابزاری است که با نگاهی فراتر از فروش و سهم‌ بازار و با محوریت آینده باید آن را مورد تحلیل قرار داد. مسائل فنی در کنار پذیرش‌های فرهنگی هنوز هم مجال کار و فرصت بیشتری طلب می‌کنند.

مسلم است که گوگل با ابزار پوشیدنی خود پا در عرصه‌ای گذاشته که پتانسیل بالایی در آینده خواهد داشت؛ پتانسیلی که احتمالاً به مراتب بالاتر از سایر فناوری‌های این حوزه نظیر ساعت‌های هوشمند قرار دارد؛ اما این مساله نیز پر واضح است که گوگل گلس را هنوز هم نمی‌توان بعنوان دستگاهی فراتر از مرحله‌ی بتا پذیرفت. بنابراین شاید بتوان مفهوم عینک هوشمند را پدیده‌ای انقلابی دانست، اما گوگل گلس در این مرحله موفق به شعله‌ور کردن این انقلاب در بازار مصرف نخواهد شد.

 گوگل گلس، محصول جذاب با ایده‌ای خارق‌العاده است. ترکیب دنیای مجازی با دنیای واقعی برای هر علاقه‌مند فناوری جالب است. اما عینک گوگل به خوبی آنچه درباره‌ی آن شنیده‌ایم نبود. کیفیت تصویرِ پخش شده در آن خیلی خوب نیست و اگر بخواهیم روی تصویر در حال پخش تمرکز کنیم، نمی‌توانیم همچون زمانی که عینک را بر چشم نداریم بر دنیای پیرامون متمرکز باشیم. این عامل باعث می‌شود تا در بعضی از شرایط مانند رانندگی، نتوان از این محصول استفاده کرد. اما عملکرد این عینک برای اجرای دستورات صوتی، فیلم‌برداری و مواردی از این دست عالی است. تا زمانی که دست خود را بر روی فریم عینک نبرده یا صفحه نمایش آن روشن نشود کمتر توجه‌ی اطرافیان را به خود جلب می‌کند اما وقتی صفحه نمایش روشن می‌شود یا دست خود را بر روی فریم لمسی برده و چشم شما به صفحه نمایش خیره می‌شود آنوقت دیدنِ چهره‌ی اطرافیان‌تان بی‌نظیر است!

عینک گوگل هنوز نهایی نشده است و اگر گوگل بتواند ترکیب دنیای واقعی با مجازی را بهتر پیاده‌سازی کند و اپلیکیشن‌های متنوع و کاربردی برای این محصول ارائه شود آن‌وقت ممکن است گوگل گلس مورد توجه عموم کاربران قرار گیرد و بتوان از آن به عنوان یک مکمل واقعی برای گوشی‌های هوشمند یاد کرد. در حال حاضر تنها گیگ‌ها و خوره‌های فناوری جذب این محصول می‌شوند.