جیلی NL3؛ مشخصات فنی، قیمت و هر آنچه درباره آن باید بدانید

به جرات می‌توان محصولات جیلی امگرند را که از حدود سال‌های ۱۳۹۲ در کشورمان عرضه شدند، اولین خودروهای چینی با کیفیت مطلوب بازار ایران دانست. هرچند که دلیل مشخصی برای توقف واردات این خودروها توسط شرکت جیلران عنوان نشده است، جای خالی امگرندهای مدل 7، RV7 و X7 در میان انبوه مدل‌های چینی وارداتی، احساس می‌شود. این محصولات با گارانتی ۵ ساله عرضه شدند و همچنان توسط شرکت واردکننده به خوبی سرویس و تامین قطعه می‌شوند، اما اثری از نمونه‌ی صفرکیلومتر و مدرن آنها در بازار نیست. در سال ۱۳۹۴، تقاضای بازار برای کراس‌اور جیلی امگرند X7، آنچنان زیاد بود که قیمت این محصول را تا ۱۱۰ میلیون تومان بالا برد.

درحالیکه سایت رسمی شرکت جیلران، همچنان بدون محصول جدید فعالیت می‌کند و خبری از پیش‌فروش خودروهای مدرن جیلی، در آن دیده نمی‌شود، شرکت خودروسازان بم به عنوان زیرمجموعه‌ی کرمان موتور، خبر از مونتاژ یا بهتر بگوئیم واردات محصولات جیلی چین به ایران داده است. این موضوع، برای علاقه‌مندان خودروهای جیلی دارای اهمیت خواهد بود و مسلما باعث تنوع در بازار داخلی خواهد شد.

نکته‌ی بسیار مهم، درباره‌ی محصولات جیلی، دوگانه بودن کیفیت ساخت و طراحی این خودروها است. به بیان دیگر، مدل‌های ساخت جیلی به دو گروه تقسیم می‌شوند که حتی لوگوی متفاوتی بر بدنه‌ی خود دارند. افرادی که سدان جدید جیلی به نام GC6 را در نمایشگاه‌های خودروی ایران دیده‌اند، با کیفیت پایین ادوات داخل کابین و طراحی ناخوشایند این محصول مواجه شده‌اند، درحالیکه سدان امگرند 7، کیفیت قابل قبولی ارائه می‌کرد و ظاهر جذابی در زمان خود داشت. این موضوع، ثابت می‌کند میان محصولاتی که با برند امگرند عرضه می‌شوند و دیگر مدل‌های جیلی، تفاوت قابل توجهی وجود دارد. در واقع، امگرند برای جیلی، چیزی شبیه به جنسیس برای هیوندای و لکسوس برای تویوتا عمل می‌کند تا زیرمجموعه‌ای باکیفیت‌تر از دیگر محصولات جیلی و مناسب صادرات به خارج از چین باشد.

حدود ۳۰ سال پیش، گروه خودروسازی جیلی بنیان نهاده شد. در سال ۱۹۸۶ و استان صنعتی ژجیانگ که یکی از شرقی‌ترین مناطق چین محسوب می‌شود، شرکت تاسیس شد که امروزه به عنوان یکی از قدرتمندترین خودروسازان این کشور شناخته می‌شود. امروزه، قدرت مالی و علمی جیلی غیر قابل انکار است، چرا که سهامدار اصلی و رئیس هیئت مدیره‌ی برندهای بزرگی مثل خودروسازی ولوو سوئد، لوتوس انگلیس و پروتون مالزی محسوب می‌شود. از سویی دیگر، جیلی بر فناوری‌های مدرن هم تمرکز دارد و به عنوان مثال با شرکت ترافوگیا در ساخت خودروهای پرنده سرمایه‌گذاری کرده است. جیلی از شناخته‌ شده‌ترین برندهای چینی در اروپا محسوب می‌شود، چرا که در سال ۲۰۱۲ موفق به عرضه‌ی مدل ۷ در انگلیس و ایتالیا شد و امروزه قراردادی طولانی‌مدت برای تامین تاکسی‌های لندن دارد. این شرکت، در آینده‌ی نزدیک، طرح بزرگی برای تولید تاکسی‌های مشهور لندن، با پیشرانه‌های هیبرید و تمام برقی اجرا خواهد کرد.

جیلی امگرند NL3، کراس‌اور جدید بازار ایران است که احتمالا خاطره‌ی X7 را برای علاقه‌مندان شاسی‌بلندهای چینی زنده خواهد کرد. این محصول با نام‌های دیگری در کشورهای مختلف شناخته می‌شود که شامل بویو (Boyue) در بازر چین و X7 اسپرت در کشورهای عربی است. بنا به ادعای شرکت سازنده، امگرند NL3 با همکاری مهندسان اروپایی ولوو سوئد؛ طراحی و ساخته شده است تا به عنوان باکیفیت‌ترین کراس‌اور چینی و هماهنگ با استاندادرهای اروپا شناخته شود. این موضوع در تیزرهای تبلیغاتی جیلی نیز، تاکید می‌شود، اما هنوز مشخص نیست با چه سطحی از آپشن‌ها و قیمت نهائی در ایران عرضه خواهد شد. امگرند NL3، یکی از پرفروش‌ترین کراس‌اورهای بازار چین، در ماه‌های گذشته بوده است و حضور آن در ایران، مطمئنا بر فروش جک S5 و چری تیگو ۷، تاثیرگزار خواهد بود.

هرچند که زیبایی ظاهری امگرند NL3، غیر قابل انکار به نظر می‌رسد و جذابیت خوبی در نگاه اول ایجاد می‌کند، بسیار شبیه به دیگر کراس‌اورهای مدرن دنیا است. این موضوع، برای مشتری ایرانی اهمیتی ندارد و مسلما باعث افزایش تقاضای خرید برای امگرند NL3 نیز خواهد شد، چراکه فراتر از یک محصول چینی عمل می‌کند. طراحی این خودرو، مجموعه‌ای از المان‌های زیبا در مدل‌های هم‌کلاس در بازار جهانی است که ترکیب قابل قبولی تشکیل می‌دهد.

از نمای روبر، چراغ‌های اصلی نسبت به حجم بدنه، کوچک و ظریف هستند. درحالیکه کراس‌اورهای چینی، اصولا با چراغ‌های بزرگ ارائه می‌شوند، امگرند NL3 هوشمدانه‌تر طراحی شده است و از نمونه‌هایی باریک استفاده می‌کند. شاید بتوان، مشابه این چراغ‌ها را در شاسی‌بلندهای گوناگون دنیا مثل محصولات لندرور و برندهای امریکایی مشاهده کرد، اما هماهنگ بودن این ادوات با جلوپنجره، تشکیل مجموعه‌ای واحد در نمای اصلی امگرند NL3 می‌دهد که زیبایی آنرا افزایش می‌دهد. مهم‌ترین خلاقیت سری خودروهای امگرند در سال‌های اخیر، استفاده از جلوپنجره‌ی مشبک با طرح منحنی‌های شکسته و متحدالمرکز است که تشکیل زبان طراحی مدرنی برای جیلی می‌دهد. این سبک جلوپنجره که تاکید زیادی بر لوگوی سازنده در مرکز خود دارد، تقریبا در هیچ خودروی دیگری دیده نمی‌شود و احتمالا تا سال‌های آینده هم در محصولات جیلی استفاده خواهد شد. همان‌طور که پیش‌تر اشاره کردیم، لوگوی خاص امگرند که بی‌شباهت به کادیلاک نیست، جایگزین نماد جیلی در این گروه خودروها شده است. این لوگوی پنج ضلعی با ۶ چهارضلعی سیاه و آبی ارائه می‌شود که قبلا، سیاه و قرمز بود. هنوز فلسفه‌ی طراحی این لوگو و دیلی تغییر رنگ آن مشخص نیست، اما در مجموع؛ تاثیری منفی بر زیبایی نمای اصلی خودروهای امگرند دارد.

قسمت فلزی و رنگ بدنه‌ی سپر جلو در امگرند NL3، کاملا ساده و با حداقل خطوط حجم‌دهنده است. طراحان این خودرو با استفاده از ادواتی ارزان‌قیمت، جذابیت خوبی در این بخش ایجاد کرده‌اند که با پلاستیک نقره‌ای رنگ مورب و مه‌شکن در طرفین ارائه می‌شود. البته نباید فراموش کرد که فرم کلی این بخش، هماهنگی خوبی با طرح جلو پنجره دارد. در مجموع، قسمت‌های سیاه‌رنگ و هدایت‌کننده‌ی هوای سپر، توی ذوق نمی‌زند و حتی در پایین‌ترین قسمت با قطعه‌ای نقره‌ای رنگ، تزئین شده است.

نمای جانبی امگرند NL3، به شدت تحت تاثیر محصولات برند انگلیسی لندرور و خصوصا رنجرور ایووک (Evoque) است. ابتکار تولید شاسی‌بلند با ستون عقب سیاه‌رنگ که باعث معلق دیده شدن سقف خودرو می‌شود، بیش از یک دهه قبل در مدل‌های متنوع رنجرور استفاده شد، اما امگرند NL3 حتی در فرم بدنه و خطوط حجم‌دهنده هم شباهت بسیار زیادی به ایووک دارد. از گوشه‌ی چراغ عقب تا لبه‌ی در جلو، خط تیز و همراه با تورفتگی نسبتا عمیقی روی بدنه دیده می‌شود که به منحنی حجم‌دهنده‌ی دیگری روی گلگیر جلو می‌رسد. بدنه‌ی سه‌بعدی NL3 با تاکید بر پایین درها و پیوستگی در برآمدگی قاب چرخ‌ها به اوج می‌رسد. هرچند کپی‌کاری جیلی از رنجرور ایووک، تقریبا به طور کامل در نمای جانبی انجام شده است، تولیدکننده‌ی چینی؛ صرفه‌جویی اقتصادی و استفاده از ادوات پلاستیکی در گلگرها و رکاب را فراموش نکرده است، تاجایی‌که بخش قابل توجهی از درهای خودرو به رنگ سیاه دیده می‌شوند و حتی بخش پلاستیکی سپر عقب هم، کاملا بدچشمی می‌کند. از نکات مثبت در طراحی جانبی امگرند NL3 می‌توان به فرم خوب آینه بغل با چراغ راهنمای LED، رینگ‌های اسپرت ۱۸ اینچ و اسپویلر عقب اشاره کرد، هرچند که به تقلید از رنجرور؛ ریل باربند روی سقف وجود ندارد و نیمی از آینه بغل هم پلاستیکی است.

در نمای پشت، حس اسپرت بیشتری دیده می‌شود و چراغ‌ها، با الهام از هوندا CR-V؛ بسیار انتقامجو به نظر می‌رسند. حجم‌دهی این قسمت، خصوصا در سپر و درپوش صندوق به خوبی انجام شده است و حالت یک کراس‌اور مدرن را تداعی می‌کند. خطوط بدنه در پشت NL3، بسیار عمیق هستند و حتی برای پلاک خودرو، جایگاه خوبی فراهم می‌کنند. چراغ‌ها با گوشه‌های تیز، به کمک فرم بدنه؛ جدای از دیگر قسمت‌ها دیده می‌شوند و بالاتر از نمونه‌های معمول در خودروهای امروزی به نظر می‌رسند. این موضوع، ارتفاع بدنه‌ی NL3 را فراتر از آنچه هست، به بیننده القا می‌کند. جیلی مثل دیگر قسمت‌های این خوردو، در نمای پشت هم از پلاستیک سیاه‌رنگ استفاده کرده است، اما با طراح‌دادن به این قسمت و ایجاد فضای زیبای چهارگوش برای اگزوزها در طرفین سپر، جذابیت آنرا در عین ارزان‌قیمت بودن، افزایش داده است.

در مجموع و با کمی ارفاق به دلیل کپی‌کاری زیرکانه‌ی جیلی از رنجرور، می‌توان امگرند NL3 را یکی از زیباترین کراس‌اورهای تاریخ خودروسازی چین دانست که به تولید انبوه رسیده است. ابعاد این محصول، شامل طول ۴۵۱۹ میلی‌متر با عرض بدنه‌ی ۱۸۳۱ میلی‌متر خواهد بود که با ارتفاع سقف استاندارد ۱۶۹۴ میلی‌متر و فاصله محورهای ۲۶۷۰ میلی‌متر ارائه می‌شود.

باید اعتراف کرد که ورود به امگرند NL3، سرنشین ایرانی را به دنیای تازه‌ای می‌برد. برای افرادی که سابقه‌ی رانندگی با کراس‌اورهای چندصد میلیون تومانی ندارند و در عوض، تصویر چنین خودروهایی از برندهای ولوو، لندورو، جگوار و امثال آنها را دیده‌اند، زیبایی فضای داخلی امگرند NL3، غیر قابل انکار خواهد بود. حتی اگر این سبک طراحی، الهام گرفته از کابین رنجرور یا هر خودروی دیگر باشد، حضور مهندسان ولوو در تیم طراحی جیلی را ثابت می‌کند و پیشرفت بسیار خوب خودروسازی چین در سال‌های اخیر را نشان می‌دهد.

داشبورد امگرند NL3، با طرحی ساده و فرم تخت ارائه می‌شود که در شاسی‌بلندهای مدرن دنیا، دیده‌ایم. متریال به کاررفته هم قابل قبول هستند و نوع پلاستیک به کار رفته در آنها، فراتر از یک خودروی چینی ارزان‌قیمت است. نمایشگر و کلیدهای مربوط به آن، در مرکز هستند و دیگر کلیدها به جای حضور روی داشبورد، در کنسول میانی و نزدیک دسته دنده دیده می‌شوند. این بخش، با شیب ملایمی نسبت به داشبورد طراحی شده است که در پورشه کاین مدل‌های ۲۰۱۰ به بعد، وجود دارد. در فضای بین صندلی‌های جلو، دو میله‌ی فلزی و با طرح منحنی تعبیه شده است که بلااستفاده از نظر فنی، اما افزایش دهنده‌ی زیبایی کابین هستند. کشوی سیاه‌رنگ و کوچکی هم، پشت دسته دنده وجود دارد که با عقب کشیدن آن؛ فضای مناسبی برای قرار دادن دو بطری یا لیوان، فراهم می‌شود.

پنل پشت فرمان امگرند NL3، فراتر از طرح سیلندری یا حالت عقب‌افتاده‌ی دوعقربه‌ای در خودروهای وطنی است. این بخش شبیه به یک مانتیور عریض طراحی شده است که با خطوط مدور، قسمت‌های گوناگون را جدا می‌کند. به هنگام خاموش بودن پیشرانه، تقریبا هیچ چیز در این پنل دیده نمی‌شود؛ اما به محض استارت، با حالتی مدرن و چشم‌نواز، به آرامی روشن می‌شود و اعداد و عقربه‌های تمام دیجیتالی (غیر فیزیکی) ظاهر می‌شوند. در میان پنل، سرعت سنج وجود دارد و اطلاعات فنی مهم، مثل میزان مصرف سوخت، ساعت، کیلومتر کارکرد و ... در مرکز آن دیده خواهند شد. دور موتور، درجه‌حرارت پیشرانه و مقدار سوخت باقی‌مانده در باک هم، به کمک عقربه و اعداد دیجیتالی نماش داده می‌شود.

صندلی‌های امگرند NL3، خوش فرم و قابل قبول هستند، هرچند که در قسمت ران پا، کم‌زاوه و محافظه‌کارانه طراحی شده‌اند تا برای افراد با پایین‌تنه‌ی حجیم هم، قابل استفاده باشند. پوشش چرم مصنوعی صندلی‌ها، بخش زیادی از تودری‌های را فرا گرفته و حس لوکس کابین را افزایش می‌دهد. در صندولی جلو، فضای بسیار مناسبی وجود دارد که برای فردی با قد ۲ متر هم قابل قبول خواهد بود. در صندلی عقب نیز، جلوی زانو و بالای سر، آزادی خوبی برای سرنشینان فراهم می‌شود، اما این فضا به خوبی ردیف جلو نیست. برای انسانی با قد ۱.۸۵ متر، تنها چند سانتیمتر فاصله‌ی سر با سقف وجود دارد که البته کفایت می‌کند، اما در دست‌اندازهای شدید، کافی نخواهد بود. بین صندلی‌های عقب، قسمتی برای دسترسی به صندوق بار وجود دارد که می‌تواند زیردستی بسیار خوبی باشد، ضمن اینکه قابلیت جای‌گذاری ۲ لیوان یا بطری آب هم در این بخش، پیش‌بینی شده است.

صندوق این مدل، دارای ۵۸۰ لیتر فضای مفید است و با خروجی برق ۱۲ ولت و جایگاه پاکتی لوازم کوچک ارائه می‌شود. طبق معمول کراس‌اورهای امروزی، صندلی‌های عقب امگرند NL3 هم قالیت جمع‌شدن به سمت جلو دارند و فضای قابل استفاده برای بار را افزایش می‌دهند. از دیگر نکات مثبت در طراحی صندوق امگرند NL3، می‌توان به هم‌سطح بودن کف صندوق با لبه‌ی بدنه اشاره کرد که برداشتن لوازم سنگین، مثل چمدان‌های مسافراتی را ساده‌تر خواهد کرد.

در مجموع، می‌توان به طراحی کابین امگرند NL3، نمره‌ی بسیار خوبی داد و به جرات، این خودرو را بهترین کراس‌اور چینی وارد شده به ایران، از نظر طراحی و کیفیت فضای داخلی دانست.

جیلی امگرند NL3، با سه پیشرانه تولید می‌شود که یک نمونه‌ی آن در چین فروخته نمی‌شود. با توجه به مشکلات مربوط به آلودگی هوا که در سال‌های اخیر برای کشور چین اهمیت زیادی پیدا کرده است، خودروسازان این کشور بیشتر از قبل نسبت به پیشرانه‌های توربوشارژ علاقه نشان می‌دهند. با این حساب، دو پیشرانه‌ی توربوشارژ ۱.۸ لیتری با قدرت‌های متفاوت، نسخه‌های اصلی امگرند NL3 را تشکیل می‌دهند، درحالیکه یک نمونه‌ی ۲.۴ لیتری تفس طبیعی هم برای نمونه‌ی صادراتی این خودرو، وجود دارد. به احتمال فراوان، امگرند NL3 با یکی از پیشرانه‌های توربوشارژ ۱.۸ لیتری در ایران عرضه خواهد شد.

ارزان‌ترین و البته ضعیف‌ترین پیشرانه‌ی امگرند NL3، توربوشارژ ۱.۸ لیتری با قدرت ۱۶۰ اسب بخار است که گشتاور ۲۵۰ نیوتن‌متر ارائه می‌کند. با توجه به اینکه بیشترین گشتاور پیشرانه در دور موتورهای ۱۵۰۰ تا ۴۵۰۰ دور بر دقیقه حاصل می‌شود، می‌توان امیدوار بود از فناوری‌های ولوو در ساخت این مدل استفاده شده باشد. امگرند NL3، با پیشرانه‌ی ۱۶۰ اسب بخار، صرفا به صورت دنده دستی عرضه می‌شود و بنا به ادعای کارخانه‌ی سازنده با بنزین استاندارد جهانی، میانگین مصرف سوخت ۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر خواهد داشت. آمار دقیقی از زمان رسیدن این خودرو به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت در دسترس نیست، اما با توجه به وزن خالص ۱۶۵۰ کیلوگرمی خودروی مذکور و تست‌های غیررسمی رسانه‌های خارجی، بین ۱۱ تا ۱۲ ثانیه برای صفر تا ۱۰۰ آن، قابل تصور است که می‌تواند با بنزین وطنی، حدود ۱۳ ثانیه باشد.

دیگر نمونه‌ی امگرند NL3 که به احتمال فراوان وارد ایران خواهد شد، مجهز به پیشرانه‌ی توربوشارژ ۱.۸ لیتری به قدرت ۱۸۱ اسب بخار همراه با گشتاور ۲۸۵ نیوتن‌متر خواهد بود. این مدل هم، از دورهای پایین، نهایت گشتاور را در اختیار راننده می‌گذرد و از ۱۵۰۰ تا ۴۰۰۰ دور بر دقیقه، بهترین عملکرد را خواهد داشت. این مدل در چین، صرفا با گیربکس اتوماتیک عرضه می‌شود، اما امکان سفارش آن با سیستم دو دیفرانسیل هم وجود دارد. میانگین مصرف سوخت امگرند ۱۸۱ اسب بخار، ۸ تا ۸.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر عنوان شده است که احتمالا با بنزین ایرانی، نزدیک به ۱۰ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر خواهد بود. وزن این مدل، طبیعتا بالاتر از نسخه‌ی دنده دستی با پیشرانه‌ی ضعیف‌تر است و حدود ۱۷۴۵ کیلوگرم برای نمونه‌ی فول‌آپشن و دو دیفرانسیل، خواهد بود. با این اوصاف، زمان رسیدن این خودرو به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، تفاوت خاصی با نمونه‌ی ۱۶۰ اسب بخار ندارد و احتمالا بین ۱۲ تا ۱۳ ثانیه خواهد بود. در سایت شرکت خودروسازان بم، وزن خالص این خودرو، ۲۰۷۵ کیلوگرم عنوان شده که احتمالا اشتباه تایپی است.

در کشورهای عربی و خصوصا امارات متحده، جیلی امگرند NL3، با نام امگرند X7 اسپرت عرضه می‌شود. این مدل با پیشرانه‌ی تنفس طبیعی ۲.۴ لیتری، قدرت ۱۵۵ اسب بخار و گشتاور ۲۱۷ نیوتن‌متر فراهم می‌کند. از نظر شتاب‎گیری، تفاوت خاصی بین این مدل و نسخه‌های ۱.۸ لیتری توربوشارژ دیده نمی‌شود، اما مصرف سوخت بالاتری دارد و با قیمتی پایین‌تر همراه با آپشن‌های مشابه، قابل خرید است.

دو نمونه نمایشگر ۷ و ۸ اینچی لمسی، در نسخه‌های مختلف جیلی امگرند NL3 وجود دارد. رینگ‌های این خودرو هم، باتوجه به هزینه‌ی پرداختی توسط خریدار، در مدل استاندارد، ۱۷ اینچ و در نمونه‌ی بالاتر ۱۸ اینچ هستند که لاستیک‌هایی با پهنای ۲۲۵ میلی‌متر خواهد داشت. فرمان برقی، ترمزهای دیسکی خنک‌شونده درجلو و دیسکی ساده در عقب، مودهای رانندگی اقتصادی، اسپرت و استاندارد، شیشه‌های برقی چهار طرف، کروز کنترل، سانروف، چراغ بدرقه، روشنایی روز LED، از آپشن‌های استاندارد این خودرو محسوب می‌شوند.

بعضی آپشن‌های امگرند NL3، در نسخه‌ی پایه وجود ندارند و ممکن است در نمونه‌ی وارداتی حذف شوند یا در مدل گران‌تر، قابل استفاده باشند. نمایشگر لمسی با درگاه USB، امکان اتصال تلفن همراه به سیستم سرگرمی و برقراری تماس با بلوتوث، ناوبری ماهواره‌ای، دوربین پارک، دید ۳۶۰ درجه، پخش‌کننده‌ی DVD همراه با ۶ یا ۴ بلندگو، استارت دکمه‌ای، سنسور بارارن، صندلی‌های برقی ردیف جلو، پنل پشت فرمان دیجیتال، فرمان چرم، گرم‌کن داخل صندلی‌ و پوشش مرغوب از چرم ناپا، امکاناتی هستند که در مدل‌‌های فول‌آپشن امگرند NL3 دیده می‌شوند.

طبق معمول خودروهای چینی وارد شده به ایران، امگرند NL3 هم دارای ۵ ستاره‌ی ایمنی از بنیاد تست تصادفات چین (C-NCAP) است. این موضوع، با توجه به ناشناخته بودن پلت‌فرم این خودرو و بی‌نتیجه ماندن تلاش ما برای دیدن فیلمی از تست تصادف امگرند NL3، نیازمند راستی‌آزمایی است و چندان قابل استناد نخواهد بود، هرچند که سایت چینی نمایندگی جیلی در خاورمیانه، روی این موضوعف تاکید زیادی دارند.

ارزان‌ترین نمونه‌ی امگرند NL3، دارای ۴ کیسه‌ی هوا برای سرنشینان جلو است که در مدل‌های گران‌تر، همراه با دو کیسه‌ی هوای پرده‌ای، مجموعا ۶ ایربگ دارد. فناوری‌های ترمز ضد قفل (ABS) ، کمک ترمز (BAS) ، سیستم توزیع متعادل نیروی ترمز (EBD)، حفظ خودرو در سربالایی (HAS) ، سیستم کنترل پایداری الکتریکی (ESP) و فناوری کنترل کشش (TCS) هم، در همه‌ی نسخه‌های امگرند NL3 وجود دارد. شاید تنها تفاوت آپشن‌های ایمنی این خودرو در مدل‌های مختلف، منحصر به تعداد کیسه‌های هوا و سنسورهای پارک باشد، چراکه مدل پایه با ۴ سنسور عقب و نمونه‌ی فول‌آپشن با ۲ سنسور اضافی در جلو، عرضه می‌شود.

آنچه مسلم است، اصولا شاسی‌بلندها گران‌تر، پرهزینه‌تر از خودورهای سواری معمولی هستند، اما مردم به دلایل مختلف جذب آنها می‌شوند. هرچند که نباید از دلایل روان‌شناسی و اجتماعی دخیل بر جذابیت شاسی‌بلندها غافل بود، یکی از مهم‌ترین عوامل جذب بازار ایران و دیگر کشورهای دنیا به سمت شاسی‌بلندها، راحتی بیشتر به هنگام رانندگی و فضای مناسب جهت سرنشینان است. با این حساب، برای خودرویی مدرن مثل امگرند NL3، کیفیت کابین و آرامش اتاق، اهمیت بسیار زیادی دارد. با نشستن در امگرند NL3، بستن درها و بالا کشیدن شیشه‌ها، سکوت بسیار خوبی در خودرو احساس می‌شود که ناشی از عایق‌بندی بسیار مطلوب فضای داخلی است. این موضوع، در سرعت‌های معمول شهری و جاده‌ای هم وجود دارد.

سنگین بودن جیلی امگرند NL3 غیر قابل انکار است و این موضوع، باعث می‌شود پیشرانه‌ی ۱۸۰ اسب بخار، شتاب و قدرت متوسطی تامین کند. با توجه به اینکه چنین پیشرانه‌ای، فقط با جعبه‌دنده‌ی اتوماتیک ۶ سرعته و احتمالا همراه سیستم دو دیفرانسیل در ایران ارائه خواهد شد، شتاب‌گیری برای رسیدن به سرعت‌های بالا، قابل مقایسه با تندر۹۰ یا پژو ۲۰۶ خواهد بود که قابل قبول، اما کم‌هیجان است. تعویض دنده‌ها در امگرند NL3 آرام و کم‌تنش انجام می‌شود، اما از نظر تست‌کنندگان این خودرو، مودهای رانندگی اکونومی و استاندارد، با پاسخ دیرهنگام پدال گاز مواجه هستند، درحالیکه مود اسپرت، علمکرد بهترین در شتاب‌گیری دارد و چندان هم، باعث افزایش مصرف سوخت نمی‌شود.

نکته‌ای که درباره‌ی کیفیت پیشرانه‌ی امگرند NL3 نباید فراموش کرد، مهندسی سیستم توربوشارژ در نمونه‌ی ۱.۸ لیتری است. این بخش، از ۱۵۰۰ دور بر دقیقه، نهایت گشتاور خود را در اختیار راننده قرار می‌هد که در نتیجه‌ی آن، تنش وارد شده به خودرو، هنگام عملکرد توربوشارژ، کاهش چشمگیری خواهد داشت. این موضوع مهم، در بسیاری از محصولات توربوشارژ چینی، مثل جک S5 به دلیل تاخیر در عملکرد توربو، آزادهنده است و باعث تکان ناگهانی اتاق ( اصطلاحا دکه زدن)، پس از تعویض دنده می‌شود، درحالیه امگرند NL3؛ به خوبی از عهده‌ی رفع آن، برآمده است.

پیش‌تر ذکر شد، فضای داخلی امگرند NL3 فراتر از انتظار و بسیار باکیفیت است. در صورت خرید این خودرو در تیپ فول، صندلی‌های چرم و با راحتی مناسب نصیب سرنشینان می‌شود که سفرهای طولانی را، ممکن می‌کند. اتاق برای ۴ انسان بالغ با حداکثر قد ۱۸۵ سانتیمتر مناسب است و افراد قد بلندتر، احتمالا با سایش سر به سقف، مواجه خواهند شد. در صورت عقب کشیدن کامل صندلی جلو، فرد بلند در صندلی عقب، ملزم به گذاشتن مچ پا زیر صندلی جلو خواهد بود و فضای بسیار خوبی در مقابل زانو نخواهد شد، که البته این حالت، بدترین شرایط ممکن است. صندوق عقب هم، نزدیک به ۶۰۰ لیتر فضای مفید ارائه می‌کند که در مقایسه با صندوق ۵۰۰ لیتری سمند، راضی کننده خواهد بود.

آپشن‌های نسبتا خوبی برای امگرند NL3 وجود دارد، که خصوصا در بحث ایمنی، حتی در مدل پایه هم فراتر از محصولات معمول چینی است. ترمزها و سیستم ESP، از برند بوش آلمان انتخاب شده است و با داشتن EBD و فناوری حفظ خودرو در شیب، حداقل‌های موجود در مدل‌های استاندارد دنیا را ارائه می‌کند. داشتن حداقل ۴ کیسه‌ی هوا، در کنار بهره‌مندی از سیستم حفظ تعادل خودور (ESP)، از نکات مثبت و با اهمیت در امگرند NL3 محسوب می‌شود. علاوه بر اینها، به نظر می‌رسد تمامی نسخه‌های صادارتی این خودرو، با سانروف، نمایشگر، دوربین پارک و سنسورهای متعدد عقب و جلو ارائه می‌شوند.

در مجموع، می‌توان جیلی امگرند NL3 را مناسب یک خانواده‌ی ایرانی دانست، اما اقتصادی بودن این محصول، با توجه به آپشن‌های نسبتا کامل و قیمت در بازار جهانی، تا زمان رونمائی رسمی، مبهم باقی خواهد ماند. از سویی دیگر، میانگین مصرف سوخت امگرند NL3 با بنزین ایرانی و پیشرانه‌ی ۱۶۰ اسب بخار، مسلما بین ۱۱ تا ۱۲ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر خواهد بود که، چندان کم‌هزینه و اقتصادی، محسوب نمی‌شود.

پیش‌تر اشاره کردیم که قیمت نهائی امگرند NL3، اعلام نشده و در زمان نوشتن این مطلب، درحال گذراندن تست‌های میدانی برای حضور در ایران، است. با توجه به قیمت این محصول در چین و احتساب دلار ۴۰۰۰ تومانی، به علاوه‌ی عوارض گمرکی و مالیاتی، می‌توان پیش‌بینی کرد که نمونه‌ی ۱۸۰ اسب بخار، با آپشن‌های متوسط مثل سیستم دو دیفرانسیل، بین ۱۲۰ تا ۱۳۰ میلیون تومان فروخته شود. برخلاف ادعای بعضی سایت‌های ایرانی، بعید به نظر می‌رسد که این خودرو، حتی به شرط عرضه با پیشرانه‌ی ۱۶۰ اسب بخارو انتقال قدرت تک دیفرانسیل هم، با قیمتی کمتر از ۱۱۰ میلیون تومان، به دست مشتری رسد.

مهم‌ترین رقیب چینی امگرند NL3 در بازار ایران، چری تیگو 7 است که با قیمت ۱۲۷ میلیون تومان عرضه می‌شود. با توجه به اینکه استقبال خوبی از این خودرو نشده است، می‌توان نتیجه گرفت، بازار ایران برای خرید یک کراس‌اور چینی به قیمت ۱۲۰ میلیون تومان یا بیشتر، آماده نیست. به بیان دیگر، چنانچه امگرند NL3 با قیمتی بیش از ۱۲۰ میلیون تومان عرضه شود، نیازمند تبلیغات گسترده و اثبات ویژگی‌های خود به عامه‌ی مردم خواهد بود.

در کلاس کراس‌اورهای ۱۰۰ میلیون تومانی ایران، جک S5 جولان می‌دهد و همچنان یکی از پرفروش‌ترین خودروهای خارجی بازار است. سوزوکی گرند ویتارا هم، با هزینه‌ی ۱۳۵ میلیون تومن در نمونه‌ی صفر کیلومتر عرضه می‌شود که البته فروش بالایی ندارد، اما در نسخه‌های دست دوم کم‌کار با قیمتی بین ۹۰ تا ۱۱۰ میلیون تومان، پرتقاضا است. با این اوصاف، نمی‌توان از موفقیت امگرند NL3 در جذب خریدار ایرانی، مطمئن بود.

یکی از مهم‌ترین دلایلی که شکست در فروش، برای یک محصول چینی با قیمت بیش از ۱۲۰ میلیون تومان را موجب می‌شود، حضور نمونه‌های دست دوم کره‌ای، با هزینه‌ی مشابه است. به عنوان مثال، هیوندای توسان ۲۰۱۳ با کارکرد ۵۰ هزار کیلومتر، قیمتی در حدود ۱۲۵ میلیون تومان دارد.