هزینهی صدور مجوز اپلیکیشنهای گوگل در اروپا، ۴۰ دلار به ازای هر دستگاه خواهد بود
براساس اسنادی که به دست خبرگزاری ورج رسیده است؛ تولیدکنندگان اندرویدی برای قرار دادن گوگلپلی استور و دیگر اپلیکیشنهای موبایل گوگل در دستگاههایشان در اروپا باید مبلغ نسبتا بالایی را به این شرکت پرداخت کنند. یک فهرست محرمانه از هزینهها نشان میدهد، بهایی که شرکتها باید برای نصب مجموعه برنامههای «خدمات موبایل گوگل» (شامل گوگل پلی استور) پرداخت کنند، ۴۰ دلار به ازای هر دستگاه است. این هزینهی تازه در هر کشور و بسته به نوع دستگاه تغییر میکند و برای دستگاههایی اعمال خواهد شد که از روز ۱۲ بهمن ۱۳۹۷ (اول فوریهی ۲۰۱۹) و پس از آن فعال میشوند.
ظاهرا تولیدکنندگان گوشی، ملزم به تقبل این هزینهی تازه نخواهند بود؛ زیرا براساس اعلام منبعی آگاه، گوگل جهت پوشش دادن برخی یا تمام هزینههای صدور مجوز به شرکتهایی که قصد نصب مرورگر کروم و اپلیکیشن جستجوی گوگل را روی دستگاههایشان دارند، قراردادهای جداگانهای ارائه میدهد. گوگل تا این لحظه نسبت به این خبر واکنشی نشان نداده است.
شرایط صدور مجوز گوگل تا انتهای ماه جاری در اروپا تغییر خواهد کرد؛ زیرا براساس حکم کمیسیون اروپا، این شرکت نباید تولیدکنندگان گوشی را به قرار دادن مرورگر کروم و اپلیکیشن جستجوی گوگل به همراه باقی مجموعه اپلیکشنهای خود ملزم کند. گوگل در بیانیههای عمومی خود نسبت به نحوهی پیریزی دقیق هزینههای جدید صدور مجوز شفافسازی لازم را انجام نداده بود؛ اما اسناد تازه نشان میدهند که قرارداد با تولیدکنندگان اتحادیهی اروپا براساس کشور و تراکم پیکسلی دستگاهها دستهبندی خواهد شد.
براین اساس، کشورهای اتحادیهی اروپا به سه سطح تقسیم خواهند شد و در این میان بریتانیا، سوئد، آلمان، نروژ و هلند باید بالاترین هزینه را پرداخت کنند. براساس اسناد قیمتگذاری، در این کشورها یک دستگاه با تراکم پیکسلی بالاتر از ۵۰۰ پیکسل در هر اینچ، برای دریافت مجوز مجموعه اپلیکیشنهای گوگل باید ۴۰ دلار هزینه پرداخت کند. دستگاههای بین ۴۰۰ تا ۵۰۰ پیکسل در هر اینچ ملزم به پرداخت ۲۰ دلار هزینه خواهند بود و دستگاههای زیر ۴۰۰ پیکسل در هر اینچ نیز باید تنها ۱۰ دلار پرداخت کنند. این هزینه در برخی از کشورها برای گوشیهای پایینرده میتواند به مقدار اندک ۲.۵ دلار برای هر دستگاه برسد.
هنوز مشخص نیست که چرا تراکم پیکسلی، عامل اصلی برای قیمتگذاری تعیین شده است.؛ اما از آنجایی که دستگاههای با تراکم پیکسلی بالاتر معمولا بهای بیشتری دارند، این خصوصیت احتمالا به نیابت از قیمت کلی دستگاه انتخاب شده است. بهعنوان مثال، تراکم پیکسلی گلکسی اس ۹، گوشی پرچمدار سامسونگ برابر با ۵۷۰ پیکسل در هر اینچ است. تبلتها با قیمتگذاری کاملا متفاوتی روبهرو خواهند شد و هزینهی پرداختی برای آنها که ۲۰ دلار به ازای هر دستگاه است، بهطور یکنواخت در تمام کشورها اعمال میشود. این احتمال وجود دارد که برخی از تولیدکنندگان بتوانند به مذاکره بر سر امضای قراردادهای جداگانهای بپردازند؛ اما براساس اعلام منبعی آشنا، بعید است که تفاوت قابل توجهای بین آنها بهوجود بیاید.
تولیدکنندگانی که مرورگر کروم را بهصورت پیشنصب روی دستگاههایشان قرار نمیدهند، احتمالا درآمد جستجو از این مرورگر را که از مدتها پیش محرکی برای ترجیح گوگل و اپلیکیشنهایش بوده است، از دست میدهند. براساس توافقنامهی جدید، گوگل سهم درآمد جستجو را برای دستگاههایی که کروم را پیشنصب نکرده و در داک صفحهی خانگی قرار ندادهاند، پرداخت نخواهد کرد. در این توافقنامه آمده است:
اگر شرکت تصمیم بگیرد که مرورگر گوگل کروم را در داک اپلیکیشن دستگاه(های) واجد شرایط عرضهشده در منطقهی اقتصادی اروپا قرار ندهد، مستحق دریافت هیچ بخشی از درآمد بهدست آمده از گوگل کروم نخواهد بود.
حکم کمیسیون اروپا به صراحت گوگل را ملزم به مطالبهی هزینههای صدور مجوز نمیکند؛ اما این شرکت باید بستهی سنتی اپلیکیشنهای خود را از هم مجزا کند. بنابر حکم دادگاه، گوگل با قرار دادن گوگل به عنوان موتور پیشفرض جستجو و مرورگر کروم در اندروید، خلاقیت و نوآوری را سرکوب میکند و فرصتها را برای امضای قراردادهای بهتر پیرامون مرورگرهای پیشنصبشده و موتورهای جستجو از تولیدکنندگان دستگاه میگیرد. این حکم که در تیر (ژوئیه) به تصویب رسید، جریمهای ۵ میلیارد دلاری نیز برای گوگل به همراه داشت؛ با این حال، اقدامات جداسازی پیشرو از اهمیت بسیار بیشتری برخوردار خواهند بود. کمیسیون اروپا به جداسازی اپلیکیشنهای گوگل از سیستمعامل اندروید بهعنوان شیوهای برای افزایش رقابت نگاه میکند؛ اقدامی که میتواند قیمتهای پایینتر یا افزوده شدن انتخابهای بیشتر را برای مصرفکنندگان به دنبال داشته باشد.
مرورگر کروم و جستجوی گوگل از جمله منابع درآمد گوگل محسوب میشوند و این شرکت اکنون با فقدان آنها در بستهبندی اپلیکیشنهایش باید هزینهی استفاده از آنها را به ازای هر دستگاه مطالبه کند. اگر شرکتهای سازندهی گوشی یا تبلت مایل به افزودن هر کدام از اپلیکیشنهای گوگل به دستگاههایشان باشند، باید هزینهی آن را پرداخت کنند و سپس تصمیم بگیرند که بهمنظور بازگرداندن برخی از هزینهها، قراردادی دیگر را برای استفاده از مرورگر و موتور جستجوی جداگانه با گوگل به امضا برسانند یا خیر. از آنجایی که پلی استور گوگل یکی از مکانهایی است که بخش عمدهی اپلیکیشنهای اندروید در آن توزیع شدهاند، اغلب شرکتها احتمالا به نوعی با گوگل به توافق خواهند رسید. اگر شرکتها خواهان فیسبوک، اینستاگرام، اسنپچت و دیگر اپلیکیشنهای مطرح اندروید در دستگاههایشان هستند، پرداخت هزینه به گوگل آسانترین راه محسوب میشود.
منتقدان، حکم کمیسیون اروپا را هزینهی تازهای میدانند که پرداخت آن بر دوش مصرفکنندگان خواهد افتاد. یکی از بزرگترین نقاط قوت گوگل برای جذب تولیدکنندگان، عدم نیاز به پرداخت هزینه برای اندروید محسوب میشد؛ در حالی که رقبای سیستمعامل گوگل همچون ویندوزفون از این مزیت بیبهره بودند و تولیدکنندگان گوشی باید هزینهی استفاده از آن را به مایکروسافت پرداخت میکردند. اکنون که شرکتها در اروپا به ازای هر دستگاه ملزم به پرداخت هزینه هستند، احتمال بسیار زیادی وجود دارد که بهمنظور جبران سود از دسترفته، قیمت نهایی محصولات را افزایش دهند.