نتیجه‌ی یک پژوهش جدید: ورزش روزانه و مداوم پیری را به تعویق می‌اندازد

پژوهشگران دانشگاه بیرمنگام و دانشکده‌ی کینگ لندن دریافتند که داشتن فعالیت فیزیکی، بدن را جوان و سالم نگاه می‌دارد. این پژوهشگران، سلامتی افراد سالخورده‌ای را که در طول عمر خود به ورزش مشغول بودند مورد ارزیابی قرار دادند تا بررسی کنند آیا این عامل می‌تواند روند پیری را به تعویق بیاندازد.

این پژوهش، تعداد ۱۲۵ دوچرخه‌سوار آماتور در سنین ۵۵ تا ۷۹ سال را مورد بررسی قرار داد؛ ۸۴ نفر از شرکت‌کنندگان مرد و ۴۱ نفر از آن‌ها زن بودند. مردان شرکت‌کننده باید مسیر ۱۰۰ کیلومتر را در کمتر از ۶/۵ و زنان مسیر ۶۰ کیلومتر را طی ۵/۵ ساعت می‌پیمودند. افراد سیگاری، افراط‌کننده در نوشیدن الکل و دارای فشار خون بالا یا اشخاص مبتلا به  دیگر مشکلات مربوط به سلامتی، از دور پژوهش خارج شدند.

یافته‌های حاصل از این پژوهش نشان داد که از دست دادن توده‌ی عضلانی و قدرت در افرادی که به‌طور منظم ورزش می‌کنند، رخ نمی‌دهد. افزایش سطح چربی بدن یا کلسترول نیز با بالا رفتن سن در دوچرخه‌سواران دیده نشد؛ همچنین سطح تستوسترون در مردان در درجه‌ی بالایی باقی مانده بود و این موضوع نشان می‌دهد که این افراد، یائسگی مردانه را به‌وسیله‌ی ورزش به‌میزان بالایی به تعویق انداخته‌اند.

این مطالعه به‌طرز شگفت‌انگیزی نشان داده است که مزایای ورزش فراتر از سودهایی برای عضله است؛ در واقع مشخص شد که سیستم ایمنی دوچرخه‌سواران نیز پیر نشده است.

عضو  در بدن به‌نام تیماس، مسئول ساختن سلول‌های دستگاه ایمنی با نام‌ سلول‌های T است. تیماس از ۲۰ سالگی شروع به کوچک شدن می‌کند و در نتیجه، سلول‌های T کم‌تری را تولید می‌کند. تیماس‌های دوچرخه‌سواران شرکت‌کننده در این پژوهش، سلول‌های T را درست به میزان افراد جوان تولید می‌کردند.

نتایج به‌صورت عددی مشخص کردند که کمتر از نیمی از افراد بالای ۶۵ سال، به‌منظور سالم ماندن ورزش می‌کنند. همچنین، بیش از نیمی از افرادی که سن بالای ۶۵ سال دارند، حداقل به دو بیماری مبتلا هستند. پروفسور جانت لرد، مدیر موسسه‌ی Inflammation and Ageing از دانشگاه بیرمنگام می‌گوید:

هیپوکرات‌ها، ۴۰۰ سال پیش از میلاد گفته بودند که ورزش کردن بهترین درمان برای مردان است. توصیه‌ی آن‌ها در گذشت سال‌ها به فراموشی سپرده شد و جامعه‌ی ما بسیار کم‌تحرک است. با این‌حال، یافته‌های ما نقص‌کننده‌ی این فرضیه است که پیری به‌طور خودکار، افراد را ضعیف می‌کند.

نتایج این پژوهش ثابت می‌کنند که تشویق مردم به انجام ورزش منظم در طول زندگی، راه‌حلی مناسب برای معضل زندگی کردن طولانی‌تر اما بدون بهره بردن از سلامت کامل است. دکتر نیهاریکا آرورا دوگال از دانشگاه بیرمنگام نیز می‌گوید:

ما امیدواریم که نتایج پژوهش حاضر، مانع از این تصور اشتباه شوند که بالا رفتن سن و ابتلا به بیماری یک روند طبیعی هستند و سالخوردگی شخص لزوما با سختی و لذت نبردن از زندگی همراه است.

پروفسور استفان هاریج، مدیر مرکز علوم انسانی و فیزیولوژی هوافضا در دانشکده‌ی کینگ لندن می‌گوید:

این نتایج نشان می‌دهد که دوچرخه‌سواران، ورزش را به‌دلیل سالم بودن انجام نمی‌دهند؛ آنها سالم هستند به این دلیل که به‌مدت طولانی ورزش کرده‌اند. بدن آن‌ها به‌صورت مطلوبی پیر می‌شود و از مشکلات معمول مربوط به بی‌تحرکی در امان می‌ماند. سلامت آن‌ها با کنار گذاشتن فعالیت به خطر می‌افتد.

نورمن لازاروس، استاد افتخاری دانشکده‌ی کینگ لندن و همچنین دوچرخه‌سوار قابلی است؛ او به همراه دکتر راس پولاک در این پژوهش مربوط به بررسی عضلانی شرکت کردند و هر دو در یک مورد اتفاق نظر داشتند:

توانایی‌های فیزیولوژیکی اکثر ما که به ورزش مشغول هستیم، در حد ورزشکاران حرفه‌ای نیست. دلیل عمده‌ی ورزش کردن ما، علاقه‌مان به انجام آن است. تقریبا هر فردی می‌تواند ورزشی را پیدا و انتخاب کند که با توانایی‌های فیزیولوژیکی او سازگار باشد.

ورزشی را پیدا کنید که بتوانید در هر محیطی آن را انجام دهید و از انجام آن تحت هر شرایطی لذت ببرید؛ مشغول شدن به فعالیت فیزیکی را تبدیل به عادت خود کنید. پاداش این کار شما، تجربه‌ی یک سالخوردگی مستقل و پرحاصل است.

یافته‌های این پژوهش، به‌تفصیل در دو مقاله در مجله‌ی Aging cell منتشر شده است. همچنین، این پژوهش نتیجه‌ی یک پژوهش مشترک در حال بررسی توسط دو دانشگاه است و موسسه‌ی BUPA از آن حمایت مالی می‌کند.

پژوهشگران امیدوارند ارزیابی عملکرد دوچرخه‌سواران ادامه پیدا کند و جوان ماندن آن‌ها در صورت ادامه دادن به دوچرخه‌سواری را مورد بررسی قرار دهند.