با ترک این عادات، شنونده بهتری باشید

گوش دادن، یک هنر فراموش‌شده و یک تمرین دست‌کم گرفته‌شده است. مردم اکثرا ترجیح می‌دهند که به‌جای آن، خودشان صحبت کنند. اما زندگی کردن در دنیایی سرشار از گفتگوهای پریشان، اسرار بسیاری را ناگفته می‌گذارد. ارتباطات ضعیف باعث می‌شود اشخاص تصور کنند به آن‌ها بی‌توجهی شده است. در واقع، اشخاص آن‌چنان مجذوب افکار خود هستند که نمی‌توانند افکار دیگران را بشنوند؛ آن‌ها نمی‌توانند به صحبت‌های شخص دیگری حقیقتا، عمیقا و به‌طور موثر گوش دهند.

خیلی ساده می‌توان تشخیص داد که افراد چه زمانی به شما گوش نمی‌کنند. معمولا در این مواقع، احساس ناامنی و عصبانیت یا ناامیدی می‌کنید. این تعاملات نامطلوب برای هر دو طرف صحبت، ارزش کمی قائل شده و اغلب اوقات نیز به همین صورت رخ می‌دهند.

ضرباهنگ سریع رشد و فرهنگ مبتنی بر کار باعث ایجاد اضطراب نهانی در افراد شده است. مردم تصور می‌کنند زمان کافی برای دستیابی به اهداف بلندپروازانه‌ی خود ندارند.

اکثر افراد احساس فشاری نسبت به سریع انجام دادن کارها دارند و به همین دلیل، موقعیت پیش‌روی خود را از دست می‌دهند. ذهن آن‌ها غرق در افکار شخصی خود می‌شود وعواطف دیگران را نادیده می‌گیرند. این اتفاق، اغلب اوقات از روی عمد نیست.

وضعیت عادت‌های شنیداری بیشتر افراد، مطلوب نیست. اما آن‌ها بدون دانستن این موضوع باعث رنجش دوستان، آشنایان و همکاران خود می‌شوند. این روند باعث شکل‌گیری چرخه‌ی فرساینده‌ای از قطع و از سرگیری ارتباط می‌شود. در این روند، ارتباط یک‌بار از بین رفته و سپس بهبود پیدا می‌کند؛ سپس دوباره از بین می‌رود.

با بهبود مهارت‌های شنیداری، از قطع متعدد ارتباطات بکاهید. با دانستن روش‌های صحیح گوش دادن می‌توان در دیگران، احساس درک شدن و با ارزش بودن در حضور یکدیگر را به‌وجود آورد. همچنین، این مهارت‌ها کمک می‌کنند خود را به‌گونه‌ای به دیگران نشان دهید که می‌خواهید به آن صورت با شما ارتباط برقرار کنند.

برای بهبود مهارت گوش دادن، از انجام دادن سه مورد زیر اجتناب کنید. همچنین اگر قصد دارید متوجه شوید که کسی به شما گوش می‌دهد یا خیر، به این سه نشانه‌ی کلیدی دقت کنید:

زمانی‌که شخصی به‌جای گوش دادن به سخنان شما به سنجیدن گفته‌هایتان می‌پردازد، از نظر احساسی او را دور می‌بینید؛ به‌نظر می‌رسد که در لحظه‌ی حاضر به‌سر نمی‌برد و فکر او در جای دیگری مشغول است. شما در حال صحبت هستید اما کلماتتان منتقل نمی‌شوند؛ به این ترتیب احساس می‌کنید که تعاملتان، کیفیتی را کم دارد.

پس اگر در زمان صحبت کردن شخصی، در حال حلاجی کردن گفته‌های او باشید به این معنی است که به او گوش نمی‌دهید. تنها چند کلمه‌ و عبارت کلیدی را از میان صحبت‌ها می‌شنوید و سپس گوش‌های خود را به روی باقی صحبت‌ها می‌بندید و بالافاصله، صدای درونی خودتان را روشن می‌کنید. از این‌کار دست بکشید. اگر می‌خواهید شنونده‌ی بهتری باشید، ذهن تحلیلی خود را تا زمان پایان یافتن صحبت‌های طرف مقابل خاموش کنید.

وقتی فکر شخص به‌جای گوش دادن، به طریقه‌ی نظر دادن مشغول است، طرف مقابل احساس می‌کند درک نشده و نادیده گرفته شده است. این افراد معمولا خیلی سریع، نقطه‌ی مقابل اظهارات شما را بیان می‌کنند تا نشان دهند اشتباه می‌کنید؛ یا این‌که از میان صحبت‌ها، به مسئله‌ی خاصی اشاره می‌کنند که قبلا بیان کرده‌اید و به مانور دادن روی آن می‌پردازند. تمامی این اقدامات به‌روشنی نشان می‌دهند که برای نظر شما اهمیت قائل نشده‌اند.

اگر در زمان صحبت کردن طرف مقابل، در حال فکر کردن به نظری هستید که می‌خواهید بیان کنید، ذهنتان دیگر گنجایش در نظر گرفتن اظهار نظر شخص دیگری را ندارد. ذهن شما به‌سرعت در حال فکر کردن است و به این ترتیب، عواطفتان نمی‌توانند در زمان صحبت کردن شخص دیگر با او همراه شوند. این موضوع باعث می‌شود هر دو طرف صحبت در انتهای گفتگو، احساس کنند که نظراتشان بیان نشده‌ است.

زمانی‌که در حال صحبت هستید و طرف مقابل در انتظار برای ابراز نظر خود است، احساسات شما از حالت خنثی تبدیل به درماندگی، خشم یا ناامیدی می‌شوند. غریزه‌ی شما کاملا احساس می‌کند که تنها در حال تلف کردن انرژی خود برای شخصی هستید که اهمیتی برایتان قائل نیست.

اگر تنها در انتظار برای صحبت کردن هستید، این‌کار را تنها برای احساس نیاز به مهم دیده شدن انجام می‌دهید و شانس خود را برای برقراری ارتباط متقابل از بین می‌برید. این کار خودخواهانه است و هر دو طرف صحبت را در موقعیت درک نشدن قرار می‌دهد.

وقتی عادات شنیداری ضعیفی را انجام دهید، به‌طور سهوی به دیگران این پیام را منتقل می‌کنید که با شما نیز به همین طریق رفتار کنند. با برقراری تعامل‌های نامطلوب، ابراز مخالفت‌های سریع و ارائه‌ی پاسخ‌هایی با نادیده گرفتن طرف مقابل به دیگران این پیام را منتقل می‌کنید که سیر گفتگو را دنبال نمی‌کنید. همراهی نکردن و قطع ارتباط، ناراحتی به‌وجود می‌آورد. ناراحتی باعث ایجاد احساس ناامنی، آسیب‌پذیری و ترس در گوینده می‌شود. زمانی‌که موجب می‌شوید دیگران چنین احساساتی را تجربه کنند، ناراحتی به اشکال مختلفی در زندگی خودتان نیز ظاهر می‌شود. پس اگر قصد برهم زدن این چرخه را دارید، گوش دادن خود را اصلاح کنید.

از سنجیدن گفته‌های طرف مقابل صحبت، فکر کردن به اظهار نظر آتی خود و انتظار مشتاقانه برای بیان نظر دست بردارید. اجتناب از این سه مورد باعث می‌شود روابطتان بهبود پیدا کرده و برقراری ارتباطات حقیقی با دیگران ساده شود. به‌مرور زمان، هنر کمک کردن به دیگران (و خودتان) در ایجاد احساس باارزش بودن و درک شدن را پیدا می‌کنید و آن را گسترش می‌دهید.