۷ عادت بد رانندگی که باید ترک کنید

رانندگی از فعالیت‌های تقریباً روزمره است که بیشتر افراد حداقل یک‌بار آن را تجربه کرده‌اند. بدون توجه به اینکه تازه راننده شده باشید یا سال‌ها است که پشت فرمان بوده‌اید، رانندگی هم لذت‌بخش و هم خسته کننده است. یکی از عوامل ابتدایی تعیین‌کننده در این بخش، وضعیت جاده و خودرو است. همانند تمام فعالیت‌ها، با رانندگی بیشتر عادت‌های خوب یا بد ماندگارتر می‌شوند. همانطور که می‌دانیم ترک عادت (چه خوب یا چه بد) به‌خصوص هرچه مدت زمان انجام آن بیشتر باشد، مشکل‌تر می‌شود. برخی عادت‌های رانندگی پتانسیل مهمی در تعیین وضعیت خودرو دارند. در این مطلب قصد داریم به ۷ عادت بد رانندگی که به‌دلیل نامناسب بودن برای خودرو خرج‌های اضافی برای راننده در پی دارند، اشاره کنیم.

با ترک کردن این ۷ عادت که می‌توان گفت در بسیاری از رانندگان مشاهده می‌شود، طول عمر خودرو را افزیش خواهید داد.

بسیاری از رانندگان عادت دارند که بدون توجه به لزوم تعویض دنده، دست خود را روی دسته‌دنده قرار دهند. این عمل به چند دلیل نامناسب است؛ اول اینکه در هنگام راننگی باید با دو دست فرمان را نگه داشت تا در شرایط خطرناک، کنترل خودرو امکان‌پذیر باشد. با اینکه قرار دادن دست روی دسته‌دنده چندان وزن و فشار زیادی ندارد، اما همین مقدار اندک اما با فشار مداوم، به دنده‌ها و تنظیم‌کننده‌های حساس گیربکس لطمه می‌زند و در بلندمدت تعویض دنده‌ها با مشکل مواجه خواهند شد.

بدون توجه به اتوماتیک یا دستی بودن گیربکس خودرو، خرابی این سیستم پیچیده مشکلات زیادی به همراه دارد و احتمالاً برای تعمیر آن باید هزینه‌ی زیادی پرداخت کرد. باتوجه به این نکات، بهتر است در هنگام رانندگی هر دو دست را به فرمان بسپارید تا دسته‌ دنده‌ی کوچک و آسبی‌پذیر.

هنگام که خودرو خاموش و متوقف است، ناخالصی‌های مکانیکی اجزای داخلی در باک بنزین رسوب می‌کنند. گرد و خاک محیط از فیلترها عبور می‌کند و به قطعه‌ی حساس پمپ سوخت می‌رسد. وظیفه‌ی اصلی پمپ سوخت یا بنزین،‌ انتقال سوخت مورد نیاز به پیشرانه است. در فصل‌های سرد سال، همیشه حداقل باک بنزین را تا نیمه پر کنید تا از ایجاد معیانات جلوگیری شود. در دمای زیرصفر، آب حاصل از میعان در باک بنزین مشکلات اساسی در سوخت رسانی خودرو ایجاد می‌کند.

همانطور که در جلسات آموزشی گواهینامه بارها اشاره شده است، همیشه فاصله‌ی طولی خود را با خودروهای جلو حفظ کنید. اگر عادت بد نزدیک شدن به خودروی جلو را دارید، به‌دلیل ترمزگیری‌های پی‌درپی باید همیشه منتظر تعویض زودهنگام لنت‌ها و احتمالاً دیسک‌های ترمز باشید. علاوه بر این، همیشه از وضعیت مناسب روغن و سیم ترمز اطمینان حاصل کنید. باید توجه داشت که تکنیک ترمزگیری مناسب زمان زیادی برای رسیدن به سطح مطلوب می‌طلبد. راننده‌ای که ترمزگیری مناسبی دارد، سواری روان و راحتی برای سرنشینان و خودروهای دیگر در جاده فراهم می‌کند.

تکنیک درست ترمزگیری به‌صورت زیر است:

• پاشنه‌ی پا را با کف خودرو تماس داشته باشد
• بخشی زیادی از وزن پا باید متوجه پاشنه و کف خودرو باشد
• فشار از بخش پایینی پنجه و قبل از قوس کف پا، به مرکز پدال ترمز وارد شود
• به آرامی پدال ترمز را فشار دهید تا خودرو به حالت توقف نزدیک شود
• قبل از توقف کامل، فشار به پدال ترمز را به آرامی کم کنید

با رعایت مراحل بالا، خودرو بدون تکان‌های زیاد و ایجاد ناراحتی برای تمام سرنشینان متوقف می‌شود.

با شنیدن اولین صدای مشکوک در بخش‌های مختلف خودرو، حتما به تعمیرگاه مراجعه کنید. بسیاری از افراد خواسته یا ناخواسته ( مثلاً گوش دادن به موزیک با صدای بلند) صداهای مشکوک و گاهی عجیب خودرو را نادید می‌گیرند و معمولاً پس از مدتی با خرابی اساسی خودرو در کنار جاده روبرو می‌شوند. احتمال اینکه در این مرحله مشکلات خودرو زیاد شده باشد و راننده نتواند آن را حل کند بسیار بالا است. پس از خرابی، برای توقف خودرو در شانه‌ی جاده به‌صورت زیر اقدام کنید.

• مکانی مناسب و به‌دور از محل عبور و مرور برای توقف انتخاب کنید
• در صورت اطلاعات فنی ناکافی، حتماً از دیگران کمک بخواهید
• فلاشرها را روشن کنید
• در صورت خاموش شدن خودرو در وسط جاده، خودرو را به شانه‌ی جاده هل دهید
• با خدمات تعمیرسیار جاده یا شرکت خودروساز تماس بگیرید
• پس از تعمیر در جاده، حتما در فرصت مناسب سرویس کامل عیب‌یابی را انجام دهید

بدون توجه به دستی یا اتوماتیک بودن گیربکس خودرو و شیب‌دار یا صاف بودن جاده، همیشه پس از پارک خودرو، ترمزدستی را فعال کنید. هنگام پارک خودروهای با گیربکس اتوماتیک در سطح شیب‌دار، فشار زیادی به دنده‌ی قفل در محور بیرونی گیربکس وارد می‌شود. برای پارک مناسب این نوع خودروها، ابتدا پدال ترمز را نگه دارید؛ سپس دسته دنده را در وضعیت P قرار دهید، ترمزدستی را فعال کرده و در پایان پدال ترمز را رها کنید.

بیشتر خودروهای مدرن به گرم کردن نیازی ندارند، اما باید به‌خاطر داشته باشید که قبل از فعال شدن آمپر و نشان دادن درجه‌ی حرارت، نباید بیش از ۲۰۰۰ دور بر دقیقه به پیشرانه فشار آورد. در شرایط آب‌وهوای برفی و یخ‌زدگی، توصیه می‌شود قبل از حرکت حتما ۱ تا ۲ دقیقه خودرو در حالت ساکن روشن باشد تا دمای پیشرانه بالا برود.

بیشتر رانندگان هنگام حرکت در جاده‌های سراشیبی با نگه‌داشتن پدال ترمز در حالت فشار کم، آمادگی لازم را برای ترمزگیری شدیدتر و حفظ سرعت در یک محدوده‌ی خاص را فراهم می‌کنند. این عمل فشار زیادی به ترمزها وارد می‌کند؛ دمای سیستم ترمز به‌سرعت بالا رفته و لنت‌ها و دیسک‌ها ازبین می‌روند. برای جلوگیری از سرعت زیاد در سراشیبی، با دنده‌ی کمتر یا اصطلاحاً دنده سنگین وارد سراشیبی شوید. هرچه دنده کمتر باشد، نهایت سرعت خودرو پایین‌تر می‌رود و نیازی به فشردن مداوم پدال ترمز نیست. پس از قرار دادن خودرو در دنده‌ی کمتر، از صدای زیاد پیشرانه حراس نداشته باشید چراکه این صدا کاملاً طبیعی است. جالب است بدانید که بسیاری از رانندگان مسابقات اتومبیلرانی برای پیچیدن در پیست و رسیدن به سرعت مطلوب، از این روش استفاده می‌کنند.

در پایان این مطلب لازم است تأکید کنیم که صرف نظر از مدل خودرو، همیشه در جاده‌های عمومی احتیاط را شرط اول رانندگی بدانید. به‌یاد داشته باشید که اگر شما راننده‌ی حرفه‌ای و باتجربه هستید یا خودروی مجهز به انواع سیستم‌های ایمنی و کمک‌راننده‌ی مدرن در اختیار دارید، لزوماً تمام این موارد در رانندگان دیگری که کنار شما در جاده هستند، صدق نمی‌کند.

نظر شما در مورد عادت‌های بد رانندگی چیست؟ آیا موارد دیگری هم می‌توان ذکر کرد؟ لطفا دیدگاه‌های خود را با ما در میان بگذارید.