تصاویر برتر مسابقه بهترین عکس مسافرتی سال 2018 نشنال جئوگرافی

نشنال جئوگرافی تصاویر برنده مسابقه مشهور خود، بهترین عکس مسافرتی سال، در سال ۲۰۱۸ را اعلام کرد. این مسابقه هر سال در سه دسته‌بندی اصلی طبیعت، شهرها و مردم برگزار و تصاویر برتر انتخاب می‌شوند. جایزه بزرگ این مسابقه، به عکاس ژاپنی، ریکو تاکاهاشی برای عکسی از دم یک بچه وال کوهان‌دار در زیر آب اختصاص یافت. 

عکس برنده با عنوان «پری دریایی» از میان ۱۳۰۰۰ عکس در این سال انتخاب شد. عکاس این تصویر درباره داستان گرفتن این عکس گفت:

خوش‌شانس بودم که در روز غواصی در نزدیکی جزیره کومیجیمای ژاپن با یک نهنگ کوهان‌دار و بچه او مواجه شدم. بیش‌تر اوقات، بچه وال نزدیک مادر خود شنا می‌کند اما در یک لحظه، کودک در نزدیکی ما شروع به پریدن و ضربه زدن با دم خود بر آب کرد. بسیار کنجکاو بود و رفتار دوستانه‌ای داشت. بالاخره مادر که در همان نزدیکی مشغول تماشای رفتار کودک بود، جلو آمد و او را با خود برد. من واقعا شیفته این بچه وال شدم. او بسیار پرانرژی و بزرگ بود و دم بسیار زیبایی داشت.

تاکاهاشی عکاس باسابقه‌ای است که برای دنبال کردن عکس‌برداری زیر آب کار در دفتر را رها کرد و برای عکاسی از وال‌های کوهان‌دار و بچه‌های آن‌ها، به چزیره کومیجیمای ژاپن سفر کرد.

خانم تاکاهاشی مبلغ ۱۰ هزار دلار به عنوان جایزه دریافت کرد. سایر عکس‌های برنده امسال را می‌توانید در زیر ببینید.

طبیعت، رتبه دوم

«بلند شدن فلامینگوها» اثر هائو.ج، رتبه دوم مسابقه بهترین عکس مسافرتی سال ۲۰۱۸ نشنال جئوگرافی را به دست آورد. «فلامینگوها برای گرفتن شتاب لازم برای به هوا بلند شدن، باید برای مدتی با سرعت روی آب حرکت کنند. در لحظه گرفتن عکس، گروه بزرگی از فلامینگوها در حال شتاب گرفتن هستند و پاهای قرمز و بلند آن‌ها انحناهایی مانند موج در آب ایجاد کرده که از بالا شبیه به حرکت گیاهان در داخل آب به نظر می‌رسد. این عکس از داخل هلیکوپتر گرفته شده است.»

طبیعت، رتبه سوم

شهرها، رتبه اول

«یک روز بارانی دیگر در ناکازاکی» اثر هیرو کوراشینا، رتبه اول مسابقه بهترین عکس مسافرتی نشنال جئوگرافی در سال ۲۰۱۸ را به خود اختصاص داد. «این تصویر چشم‌اندازی از خیابان اصلی شهر ناکازاکی از داخل یک تراموا در یک روز بارانی را نشان می‌دهد. عکس از داخل یک تراموای قدیمی که به تجهیزات مدرن فروش بلیت مجهز شده گرفته شده است. راهنما (کمک راننده) در تصویر نیست و فقط راننده را می‌توان دید. خیابان خلوت و تضاد آن با مراکز شهری شلوغ ژاپن مانند توکیو و اوزاکا که از داخل تراموا دیده می‌شود توجه مرا به خود جلب کرد. سواری با تراموای قدیمی در در یک خیابان نسبتأ خلوت، یکی از تجربه‌های به یاد ماندنی من در سفر یک هفته‌ای به شهر تاریخی ناکازاکی بود.»

شهرها، رتبه دوم

«هندسه خورشید» اثر انریکه پسکانتینی، رتبه دوم مسابقه بهترین عکس مسافرتی نشنال جئوگرافی در سال ۲۰۱۸ را دریافت کرد. «این تصویر از یک شهر باستانی به نام تئوتیهواکان به معنای جایی که خدایان متولد می‌شوند گرفته شده است. هنگامی که بازدیدکنندگان، در خیابان مردگان این شهر باستانی قدم می‌زنند، حس این مکان کاملا به آن‌ها منتقل می‌شود و انگار که وجود خدایان را احساس می‌کنند. این تصویر را در هنگام طلوع خورشید از هرمی که به خدای خورشید اختصاص یافته بود گرفتم و آنچه توجه مرا به خود جلب کرد این نکته شگفت‌آور بود که در هنگام طلوع خورشید، آفتاب نیمی از هرم را دربر گرفته و نیم دیگر آن در سایه قرار داشت. به خاطر علاقه‌ای که به باستان‌شناسی و تمدن‌های قدیمی داشتم برای جستجو و دیدن بازمانده‌های تمدن پیش کلمبیایی مکزیک به این کشور سفر کردم. برای بازدید از تئوتیهواکان طوری برنامه‌ریزی کردم که در هنگام طلوع خورشید آنجا باشم تا بتوانم از ترکیب نورهای طلایی خورشید، بازی سایه‌ها و جمعیت اندک اطراف آن تصاویری تهیه کنم. برای این که تصویری که در ذهن خود داشتم را شکار کنم با یک هواپیمای شخصی از بالا به تصویربراداری پرداختم و خوشبختانه این تصویر در پایین، منتظر دوربین من بود.»

شهرها، رتبه سوم

«انعکاس» اثر گانش پراساد، رتبه سوم مسابقه عکاس سفر سال ۲۰۱۸ نشنال جئوگرافی در بخش شهر را به خود اختصاص داد. «صبح زود بود و من می‌خواستم از منظره مه در دبی که رویای هر عکاسی در این منطقه از جهان است، عکس‌برداری کنم. بین ماه‌های دسامبر تا ژانویه هنگام صبح مه زیبایی در شهر دوبی به وجود می‌آید که حس و حال شاعرانه‌ای دارد. متاسفانه موفق نشدم که به بالاترین طبقه روی پشت‌بام بروم بنابراین از یک پنجره شیشه‌ای از یک طبقه پایین‌تر نگاه کردم. از دیدن زیبایی شهر و حالتی که مه ایجاد کرده بود بسیار هیجان‌زده بودم که ناگهان بازتاب جاده و ساختمان‌های شهر را روی ساختمانی که در آن بودم مشاهده کردم. پنجره را تا جایی که ممکن بود باز کردم و با دست کشیده از بازتاب شهر در شیشه عکس گرفتم.»

مردم، رتبه اول

«فرهنگ چای» اثر الساندرا منیکونزی، رتبه اول مسابقه عکاس سفر سال ۲۰۱۸ نشنال جئوگرافی در بخش مردم را به خود اختصاص داد. زمان زیادی بود که با روش شکار منحصر به فرد مغول‌ها که از طریق عقاب‌های طلایی انجام می‌شد آشنا شده بودم و به شدت تحت تأثیر آن قرار گرفته بودم. اوایل سال ۲۰۱۸ یکی از خانواده‌های شکارچی را دنبال کردم و به همراه آن‌ها از اقامتگاه زمستانی به اقامتگاه تابستانی آن‌ها مهاجرت کردم. مغولستان کشور کم‌جمعیتی است ولی مردم آن بسیار مهمان‌نواز و خون‌گرم هستند. چای در فرهنگ قزاق یکی از نمادهای مهمان‌نوازی است. در این فرهنگ، چای فقط یک نوشیدنی نیست، بلکه ترکیبی از سنت، فرهنگ، آرامش، تشریفات و لذت است. دامل، دختری که در عکس دیده می‌شود، با پوشیدن لباس پشمی و نوشیدن چای، خود را از سرمای شدید غرب مغولستان در زمستان سرد و طاقت‌فرسای این منطقه محافظت می‌کند.

مردم، رتبه دوم

«لیدا و لی‌لی، من شما را بلند خواهم کرد» اثر تاتی ایتات، رتبه دوم مسابقه عکاس سفر سال ۲۰۱۸ نشنال جئوگرافی در بخش مردم را به خود اختصاص داد. «از سال ۲۰۱۶ با مهاجران هائیتی و پناهجویانی که در شهر محل زندگی‌ام، استرلا سکونت داشتند آشنا شدم و کم‌کم ارتباط برقرار کردم. با بسیاری از خانواده‌ها و بخصوص دو خواهر دوقلو، لیدا و لی‌لی دوست شدم. برای آن‌ها زندگی در برزیل مانند زندگی در بهشت و کاملا با زندگی در کشور خودشان متفاوت بود. آن‌ها در مقابل خانه‌شان بازی می‌کردند و نمایش‌های بداهه‌ای برای پرورش تخیل و خلاقیتشان اجرا می‌کردند. درست مثل این بود که این دو خواهر هنرپیشه و مشغول بازی در یک نمایش هستند. در یک لحظه، لی‌لی با دست خود صورت لیدا را بالا آورد و به او نشان داد به کجا باید نگاه کند. در همین لحظه کوتاه، این عکس را گرفتم.

مردم، رتبه سوم

«سفر پرچالش»، اثر تنویر حسن، رتبه سوم مسابقه عکاس سال ۲۰۱۸ نشنال جئوگرافی در بخش مردم را به خود اختصاص داد. «این عکس ایستگاه قطار فرودگاه داکا در تعطیلات «عید» گرفته شده است. مردم در حال برگشت به روستاهایشان برای گذراندن روزهای تعطیل عید با خانواده‌هایشان هستند. در آخرین لحظات حرکت قطار همه در حال عجله هستند. مردی توجه مرا به خود جلب کرد، او به یک دسته قطار آویزان شده و در حال تلاش برای وارد شدن به قطار بود. در این لحظه، ناگهان باران شروع به باریدن کرد و قطار به آرامی حرکت خود را آغاز کرد. خانواده بلیت‌های خود را در دست داشتند، ولی نتوانستند روی صندلی‌های خود بنشینند. افراد زیادی مانند این خانواده برای کار ناچار به ترک روستا شده و به داکا می‌آیند و تعطیلات فرصت مناسبی برای دیدن خانواده‌هایشان است. آن‌ها به هیچ قیمتی و با هر سختی پیش رو، نمی‌خواهند فرصت گذراندن روزهایی با عزیزانشان را از دست بدهند.»