کشف بقایای یک نهنگ درون فسیل یک نهنگ دیگر

درحدود ۳۵ میلیون سال پیش در اواخر دوره‌ی ائوسن نهنگ غول‌پیکری در اقیانوس‌ها پرسه می‌زد و ماهی‌های بزرگ را شکار می‌کرد و شواهد جدید نشان می‌دهد که حتی از نهنگ‌های کوچک‌تر نیز چشم‌پوشی نمی‌کرد.

این نمونه نهنگ باستانی (Basilosaurus isis) که با طولی حدود پانزده متر در سال ۲۰۱۰ کشف شده است، با بقایای کوسه‌ها، ماهی‌ها و جوان‌ترهای گونه‌ای از نهنگ باستانی کوچکتری (Dorudon atrox) مرتبط بوده و بقایای این موجودات در نزدیکی این نهنگ دیده شده‌اند. به‌نظر می‌رسد که موضوع این نباشد که فقط این فسیل‌ها در کنار هم پیدا شده‌اند بلکه نهنگ کوچک‌تر واقعا شکار نهنگ بزرگ‌تر بوده است.

این نهنگ بزرگ دارای پوزه‌ی بلند و دندان‌های تیزی بوده است.

این بقایا در وادی‌الحیتان در جنوب غربی قاهره در مصر کشف شده‌اند. وادی‌الحیتان به عربی به‌معنای دره‌ی نهنگ‌ها است. این منطقه به‌علت وجود فسیل‌های نهنگ‌های شگفت‌انگیز باستانی از مناطق ثبت‌شده در میراث جهانی یونسکو است. اگرچه این دره در حال حاضر خشک است ولی در دوره‌ی ائوسن این منطقه دریایی عمیق بوده است که انواع بی‌شماری از موجودات دریایی در آن زندگی می‌کردند. مشاهده‌ی این فسیل‌ها در این منطقه دشوار نیست و گاهی حتی آن‌ها را می‌توان در سطح زمین مشاهده کرد که در معرض فرسایش قرار گرفته‌اند.

وقتی که فسیل این نهنگ غول‌پیکر در این منطقه پیدا شد، در نزدیکی آن فسیل‌های دیگری مربوط به کوسه‌ها، ماهی‌های استخوانی بزرگ و نهنگ‌های جوان نیز یافت شد. در ابتدا دشوار بود که بتوان گفت آیا این نهنگ یک موجود لاشه‌خور بوده که از لاشه‌های حیوانات مرده تغذیه می‌کرده یا اینکه یک شکارچی بوده که همچون نهنگ‌های قاتل طعمه‌ی خویش را به‌صورت زنده شکار می‌کرده است.

اما بررسی‌های جدیدتر از اسکلت‌های نهنگ کوچک‌تر در این منطقه تصویری واضح‌تر و نتیجه‌گیری ترسناک‌تری را به بار آورد. در دره‌ی نهنگ‌ها، تمام اسکلت‌های متعلق به نهنگ‌های بزرگ، بالغ بودند اما حدود نیمی از نهنگ‌های کوچک جوان بودند و روی استخوان جمجمه‌ی نهنگ‌های کوچک، علایم گازگرفتگی موجود بود. چیزی که پژوهشگران کشف کردند، نخستین شاهد مستقیم درمورد رژیم غذایی نهنگ غول‌پیکر بود؛ این نهنگ، نهنگ‌های کوچک‌تر را شکار می‌کرده است.

پژوهشگران توضیح می‌دهند که دریای عمیق اواخر دوره‌ی ائوسن که در حال حاضر دره‌ی نهنگ‌ها نامیده می‌شود، منطقه‌ای بوده که نهنگ‌های گونه‌ی کوچک‌تر در آن فرزندان خود را به دنیا می‌آورند و به‌عنوان منطقه‌ی غذایی نهنگ شکارگر محسوب می‌شده است.

بر اساس این یافته‌ها، این نهنگ‌های غول‌پیکر احتمالا لاشه‌خور نبوده‌اند بلکه احتمالا از شکارچیان موجود در راس هرم غذایی بوده‌اند و به‌همان صورتی که نهنگ‌های قاتل امروزه رفتار می‌کنند، طعمه‌ی خویش را شکار می‌کرده‌اند. نهنگ‌های قاتل از نظر هوش معروف هستند اما عادات غذایی آن‌ها نیز معروف است و به شکار فُک‌ها، فیل‌های دریایی و بچه‌نهنگ‌های گوژپشت و خاکستری می‌پردازند.