تشدید احساس تنهایی، حاصل تجارب منفی در رسانههای اجتماعی
دانشمندان مرکز پژوهش سلامت و فناوری رسانه در دانشگاه پیتسبرگ دریافتند تعاملهای مثبت در رسانههای اجتماعی باعث نمیشود که افراد جوان احساس ارتباط بیشتری با دنیای بیرون کنند، اما تجربههای منفی میتواند احتمال بروز تنهایی را افزایش دهد. یافتههای پژوهش آنها در سال ۲۰۱۷ نشان میداد که استفادهی بیشتر از رسانههای اجتماعی با افزایش احساس تنهایی رابطه دارد. دکتر برایان پریماک از نویسندگان اصلی این پژوهش میگوید:
رسانههای اجتماعی ظاهراً برای ارتباط مردم با یکدیگر است. بههمین دلیل وقتی پژوهشهای ما به رابطهی رسانههای اجتماعی با تنهایی رسید، بسیار متعجب شدیم. انزوای اجتماعی درکشده که مترادف تنهایی است با پیامدهای نامطلوب سلامتی مانند فشار خون بالا، بیماری قلبی و افسردگی ارتباط دارد.باتوجه به گستردگی رسانههای اجتماعی، بسیار مهم است که درک بهتری از علت وقوع آن داشته باشیم و باید راهکارهایی برای کمک به مردم پیدا کنیم تا هنگام استفاده از رسانههای اجتماعی تاحدممکن دچار پیامدهای نامطلوب ناشی از آن نشوند.
پریماک و تیم او به بررسی ۱,۱۷۸ دانشجوی ۱۸ تا ۳۰ سالهی دانشگاه ویرجینیا دربارهی استفاده از رسانههای اجتماعی پرداختند و از آنها پرسیدند که تجربهی آنها تاچهحد مثبت یا منفی بوده و سطح تنهایی درکشدهی آنها چقدر بوده است. پژوهشگران تجربهی دانشجویان از تعاملهایی که در رسانههای اجتماعی مورد استفادهشان داشتند را بررسی کردند.
برای هر ۱۰ درصد افزایش در تجربههای منفی شرکتکنندگان ناشی از رسانههای اجتماعی، آنها از افزایش ۱۳ درصدی تنهایی خود گفتند. بااینحال، برای هر ۱۰ درصد افزایش تجربههای مثبت ناشی از رسانههای اجتماعی، شرکتکنندگان هیچ تغییر قابلتوجهی در احساس تنهایی خود گزارش نکردند.
دکتر جیمی سیدانی میگوید:
معلوم نیست افرادی که احساس تنهایی میکنند، آیا بهدنبال کسب تجربههای منفی از رسانههای اجتماعی هستند یا آیا تجربههای منفیای که بهدست آوردهاند منجر به تنهایی درکشده میشود یا خیر. مردم تمایل دارند در مقایسه با تجربههای مثبت، برای تجربههای منفیشان اهمیت بیشتری قائل باشند و این موضوع بهخصوص در رابطه با استفاده از رسانههای اجتماعی اهمیت دارد.بااینکه تجربههای مثبت ناشی از رسانههای اجتماعی شاید با تشدید موقت احساس مثبت ارتباط داشته باشد، اما تجربههای منفی نظیر بحثهایی که در رسانههای اجتماعی عمومی انجام میشود، میتواند حس رنجش و آسیب را بهسرعت افزایش دهد و یک حس بالقوه و ادامهدار از آن برجای بگذارد. شاید هم افرادی که بهلحاظ اجتماعی منزوی هستند، بیشتر متمایل به حضور در آن دسته از رسانههای اجتماعیای هستند که با تعاملات منفی همراه است. این احتمال نیز وجود دارد که ترکیبی از این دو مورد اتفاق بیفتد.
اگرچه این تیم پژوهشی معتقد است برای توضیحات بیشتر دربارهی علت این موضوع باید پژوهشهای بیشتری انجام شود، اما یافتههای آنها بهحدی قوی است که میتوان براساس آن، تلاشهای مداخلهای برای کاهش احساس تنهایی مرتبط با استفاده از رسانههای اجتماعی در پیش گرفت. پیرماک میگوید:
متخصصان سلامت میتوانند مردم را به کسب اطلاعات بیشتر و تفکر دربارهی تجربههای آنلاین خود ترغیب کرده و با این کار، چرخهی بالقوهی تجربههای منفی و تنهایی را متوقف کنند. شاید تشویق مردم به آگاهی بیشتر در این زمینه و آموزش دربارهی تجربههای مثبت و منفی هنگام استفاده از رسانههای اجتماعی نیز مفید باشد.
نظرات