ناسا هیچ شانسی برای ارسال انسان به مریخ تا سال ۲۰۳۳ ندارد

گزارشی مستقل به این نتیجه رسیده است که ناسا هیچ شانسی برای انجام یک مأموریت سرنشین‌دار در مریخ تا سال ۲۰۳۳ ندارد و شاید اولین مأموریت سرنشین‌دار مریخ در اواخر دهه‌ی ۲۰۳۰ انجام شود. این گزارش قبل از سخنرانی روز ۲۶ مارس (۶ فروردین) مایک پنس، معاون رئیس‌جمهور آمریکا تکمیل شده است. پنس در سخنرانی خود در نشست شورای ملی فضایی در هانت‌سویل، آلاباما از ناسا خواسته بود که تا سال ۲۰۲۴ فضانوردان را به ماه بازگرداند.

گزارش اخیر هزینه‌های بازگشت به ماه را تخمین زده و همین‌طور میزان تطبیق آن با برنامه‌های درازمدت برای فرستادن مأموریت‌های سرنشین‌دار به مریخ را نیز برآورده کرده است. گزارش جدید توسط مؤسسه سیاست علم و فناوری (STPI) در واشنگتن دی‌سی تهیه شده است. این گزارش به سفارش کنگره و به موجب دستورالعمل سال ۲۰۱۷ سیاست فضایی تنظیم شده است. کنگره از ناسا خواسته بود که به لحاظ فنی و مالی مأموریت سرنشین‌دار مریخ در سال ۲۰۳۳ را ارزیابی کند.

مؤسسه سیاست علم و فناوری برای تنظیم گزارش جدید خود از گزارش طرح «سازوکار اکتشافات ناسا» بهره برده که ناسا در آن هدف خود برای ادامه توسعه سامانه پرتاب فضایی (SLS)، فضاپیمای اوریون و توسعه‌ی پروژه‌ی ایستگاه فضایی قمری گیت‌وی در دهه‌ی ۲۰۲۰ را شرح داده بود. این طرح با سامانه دیپ اسپیس ترنسپورت (DST) دنبال می‌شود. این سامانه، فضاپیمایی سرنشین‌دار است که از فضای بین زمین و ماه به سوی مریخ پرواز می‌کند و دوباره به آنجا بازمی‌گردد.

تصویر مفهومی که یک مستعمره مریخی را نشان می‌دهد. اما اگر گزارش اخیر درست باشد، مأموریت انسانی مریخ حداقل تا قبل از سال ۲۰۳۷ امکان‌پذیر نخواهد بود

ناسا همین‌طور ماه‌نوردهایی را برای پشتیبانی از مأموریت‌های سرنشین‌دار خود در سطح ماه توسعه می‌دهد و به تحقیق و توسعه آن‌ها برای مأموریت‌های بعدی در مریخ ادامه می‌دهد. بااین‌حال، گزارش مؤسسه سیاست علم و فناوری به این نتیجه رسیده است که تحقیق و توسعه این تجهیزات نمی‌تواند در موعد مقرر تکمیل شود تا از مأموریت سال ۲۰۳۳ پشتیبانی کند. نویسندگان گزارش خاطرنشان کردند که حتی بدون محدودیت‌های مربوط‌به بودجه، یک مأموریت مداری در مریخ برای سال ۲۰۳۳ نمی‌تواند واقع‌گرایانه باشد.

علاوه‌بر این، فاز اول سامانه حمل‌و‌نقل فضای دوردست باید در سال مالی ۲۰۲۰ شروع شود که بعید است، چرا  که تحقیقات برای طراحی این سامانه هنوز آغاز نشده است. سال مالی در آمریکا، از اول اکتبر شروع می‌شود و تا پایان سپتامبر سال بعد ادامه پیدا می‌کند. به این لحاظ تنها چند ماه تا شروع سال مالی ۲۰۲۰ فاصله داریم و به نظر نمی‌رسد هیچ برنامه‌ای آغاز به کار کرده باشد. گزارش مؤسسه سیاست علم و فناوری هشدار می‌دهد که تلاش برای کاستن از زمان‌بندی‌های لازم و بهره نبردن از شیوه‌های استاندارد ناسا برای توسعه می‌تواند به تأخیرهای بسیار و هزینه‌های بیش از حد بالا منتهی شود. در ادامه گزارش آمده که مأموریت مداری به مریخ در سال ۲۰۳۳ به لحاظ زمان‌بندی و توسعه تکنولوژی‌های مورد نیاز امکان‌پذیر نخواهد بود.

نویسندگان گزارش همین‌طور گفتند که پنجره پرتاب بعدی در سال ۲۰۳۵ نیز باتوجه‌به زمان‌بندی‌های مورد نیاز برای توسعه تکنولوژی، در دسترس نخواهد بود، اما امکان انجام چنین ماموریتی در سال ۲۰۳۷ وجود دارد. مؤسسه سیاست علم و فناوری همچنین هزینه اجرای این مأموریت را تا سال ۲۰۳۷ برآورده کرد. این گزارش هزینه کل تجهیزات مورد نیاز برای مأموریت مریخ، از جمله اسپیس لانچ سیستم، فضاپیمای اوریون، پلتفرم قمری گیت‌وی، سامانه حمل‌و‌نقل فضای دوردست و دیگر تدارکات را تا سال مالی ۲۰۳۷ بالغ بر ۱۲۰٫۶ میلیارد دلار برآورد کرده است.

تصویری مفهومی که دیپ اسپیس ترنسپورت را نشان می‌دهد. این وسیله‌ی نقلیه، فضاپیمایی است که قصد دارد فضانوردان را از مدار ماه به مریخ ببرد و دوباره به آنجا بازگرداند

 از مجموع این مبلغ تا به حال ۳۳٫۷ میلیارد دلار صرف سامانه پرتاب فضایی، ‌توسعه فضاپیمای اوریون و ماه‌نوردها شده است. از مجموع این مبلغ، ۲۹٫۲ میلیارد دلار برای دیپ اسپیس ترنسپورت صرف می‌شود. بااین‌حال، از آنجا که نویسندگان آگاهی بسیار کمی در مورد جزئیاتی داشتند که برای تخمین هزینه‌ها لازم است، رقم ذکرشده در گزارش بسیار کمتر از هزینه‌ی واقعی خواهد بود.

مؤسسه سیاست علم و فناوری از هزینه‌های توسعه فضاپیمای اوریون به‌عنوان یک شاخص برای تخمین هزینه‌های سامانه حمل‌و‌نقل فضای دوردست بهره برده است. در مقابل، این گزارش هزینه‌های دروازه فضای دوردست را برای ماژول‌های مختلفش حداقل ۶ میلیارد دلار تخمین زده است، چرا که بخشی از این ماژول‌ها توسط شرکای بین‌المللی ناسا توسعه پیدا می‌کنند که هزینه‌ای برای ناسا نخواهند داشت.  

هزینه‌های فرود روی ماه

مأموریت مریخ بخشی از یک برنامه فضایی سرنشین‌دار است که هزینه‌های آن تا سال ۲۰۳۷ بالغ بر ۲۱۷ میلیارد دلار خواهد بود. این شامل هزینه‌های مأموریت مریخ و همین‌طور عملیات‌های دیگر در مدار پایین زمین و توسعه مریخ‌نوردهای مورد نیاز برای مأموریت‌های آینده است. هزینه فوق همین‌طور شامل مجموعه‌ای از مأموریت‌ها برای فرود روی سطح ماه می‌شود. این گزارش اولین مأموریت سرنشین‌دار در ماه را در سال ۲۰۲۸ پیش‌بینی می‌کند، تاریخی که باتوجه‌به سخنرانی اخیر معاون رئیس‌جمهور آمریکا، ناسا باید آن را جلو بیاندازد. چهار مأموریت دیگر، هر سال یک مأموریت به‌دنبال آن تا سال ۲۰۳۲ انجام خواهند گرفت.

گزارش مورد بحث که فوریه ۲۰۱۹ (بهمن-اسفند ۹۷) تکمیل شد، اولتیماتوم دولت ترامپ برای بازگشت به ماه تا سال ۲۰۲۴ و به طبع هزینه‌های آن را لحاظ نکرده است. این گزارش برآورد می‌کند که هزینه اولین مأموریت سرنشین‌دار در ماه با هزینه‌های پرتاب و دیگر تجهیزات مورد نیاز برای آن، بالغ بر ۲٫۴۴ میلیارد دلار خواهد بود. همین‌طور هزینه‌ی توسعه ماه‌نوردها چند میلیارد دلاری به این مبلغ اضافه می‌کند.  

واکنش کنگره ایالات متحده آمریکا

گزارش اخیر تا به حال، سکوت نمایندگان کنگره را در برداشته است. بخشی از این سکوت به‌دلیل برنامه‌ریزی‌ها برای شتاب بخشیدن به مأموریت‌های سرنشین‌دار در ماه تا سال ۲۰۲۴ است که روی کل برنامه‌های اکتشافی تأثیر می‌گذارد. کاندرا هورن، نماینده‌ی جمهوری‌خواه از حوزه اوکلاهما در مجلس نمایندگان و از اعضای هیئت مدیره کمیته علم، فضا و فناوری (زیرنظر مجلس نمایندگان) در سخنرانی خود در جلسه ۲ آوریل (۱۳ فروردین) این کمیته، به گزارش جدید اشاراتی داشت.

سازوکار اکتشافات ناسا که شامل تجهیزات و فضاپیمایی در مدار پایین زمین، مدار و سطح ماه و مقاصدی فراتر از آن از جمله مریخ می‌شود

خانم هورن گف براساس این گزارش، واضح است که رسیدن به مریخ در دهه‌ی ۲۰۳۰ با رویکردی فعلی این اداره (ناسا) غیرممکن است. درحالی‌که ناسا، از زمان سخنرانی معاون رئیس‌جمهور، تمرکز خود را به توسعه ماموریت‌های لازم برای فرود در سال ۲۰۲۴ در ماه معطوف کرده؛ اما مریخ را نیز کاملا نادیده نگرفته است.

 جیم برایدنستاین، مدیر ناسا در سخنرانی ۹ آوریل (۲۰ فروردین) خود در سی و پنجمین سمپوزیوم فضایی در کلرادو اسپرینگز، گفت:

چرا به ماه می‌رویم؟ چرا (رفتن به ماه) برای ما اهمیت دارد؟ چون ما چشم‌هایمان را به سوی افق (آینده) دوخته‌ایم. ماه برای ما، یک آزمون‌گاه است. ماه بهترین مکان برای زندگی و کار کردن در دنیای دیگری است تا بتوانیم درنهایت به مریخ برویم.

مدیر ناسا در سخنرانی خود تأکید داشت که مأموریت‌های فعلی و آینده در مریخ، مانند مأموریت مریخ‌نورد ۲۰۲۰، قدم‌های اول برای مأموریت‌های سرنشین‌دار آینده هستند. او همچنین استدلال کرد که رفتن به ماه در سال ۲۰۲۴ می‌تواند یک مأموریت سرنشین‌دار در مریخ را نیز امکان‌پذیر کند.

آقای برایدنستاین در ادامه سخنرانی خود گفت:

مردم می‌گویند که چرا سرعت خود برای مأموریت ماه افزوده‌اید. بسیار خوب، به این دلیل که مأموریت مریخ را تسریع می‌بخشد.

مدیر ناسا در جلسه‌ی اخیر کمیته علم، فضا و فناوری هم بحث مشابهی را پیش کشید. او گفت:

ما می‌خواهیم تا سال ۲۰۳۳ روی مریخ فرود بیاییم. برای انجام این کار باید به بخش‌های دیگر برنامه سرعت ببخشیم. ماه یکی از بخش‌های بزرگ آن است.  

او همچنین به گزارش مؤسسه سیاست علم و فناوری اشاره کرد و گفت:

ما می‌توانیم با فرود روی ماه، فرود روی مریخ را نیز به نحو احسن انجام دهیم.

آژانس فضایی هنوز جزئیات دقیقی در خصوص اینکه چگونه می‌خواهد این کار را انجام دهد ارائه نداده است؛ از جمله مسائل مربوط‌به توسعه فناوری‌های لازم برای سامانه‌ی دیپ اسپیس ترنسپورت و فرود مستقل روی ماه که گزارش اخیر با دست گذاشتن روی آن‌ها، زمان‌بندی فعلی ناسا را غیرممکن دانسته است.