داستان قرصی که ادعای افزایش طول عمر دارد

شرکت نوروهکر کالکتیو به‌تازگی محصولی به نام اترنس (Eternus) معرفی کرده است. این مکمل حاوی ۳۸ جزء مختلف بوده و هدف آن پرداختن به تمام عوامل کلیدی پیری در سطح سلولی است. مطلبی که در ادامه آمده است، از زبان اسکات بری کوفمن ژورنالیست ساینتیفیک آمریکن گزارش می‌شود.

من شخصا این محصول را مصرف می‌کنم زیرا افرادی را که در این شرکت گرد هم آمده‌اند، می‌شناسم و می‌دانم در مورد آنچه در محصولات خود قرار می‌دهند، بسیار متفکرانه عمل می‌کنند. چند سال پیش، من با نوروهکر تماس گرفتم زیرا درمورد محصولی به نام کوآلیا (Qualia) که از نوتروپیک‌های بسیاری تشکیل شده بود، کنجکاو بودم. کوآلیا طوری طراحی شده بود که کل سیستم را مورد هدف قرار دهد و موجب ارتقای بنیادین عملکرد شناختی مغز شود. اما من کنجکاو هم بودم و کنجکاوی‌ام زمانی بیشتر شد که دیدم روانپزشکی که مورد احترام من بود، در وبسایت آن‌ها دیدگاه‌های مساعدی مطرح کرده است. بنابراین امتحانش کردم. وقتی آن را مصرف کردم، احساس کردم که می‌توانم برای مدت بیشتری تمرکز کنم، حافظه‌ی کاری من بهتر شده بود و می‌توانستم هم‌زمان به چندین کار بپردازم. همچنین، احساس می‌کردم افکارم جریان بیشتری دارند و کل روز عملا هیچ اضطرابی نداشتم. البته من نمی‌دانم که کدام ترکیبات موجود در این مکمل بیشترین تاثیر را داشتند و تاحدودی هم درمورد مصرف مقدار زیادی ماده‌ی نوتروپیک به‌طور یک‌جا نگرانم.

با این وجود، می‌دانم چقدر دانشمندان شرکت نوروهکر اثرات متقابل بین ترکیبات را مورد بررسی قرار داده‌اند و بیشترین تلاش خود را برای پیروی از رویکرد علم سیستم‌های پیچیده برای فرمولاسیون تمام محصولاتشان انجام داده‌اند. همچنین، آن‌ها به‌طور مداوم درحال به‌روزرسانی محصولات خود هستند و در تلاشند که اثرات مهم و ضروری را به‌درستی درنظر بگیرند.

اکنون نوروهکر وارد فضای طول عمر شده است. پیر شدن فرایند جالبی است. با افزایش سن، حساسیت ما به بیشتر بیماری‌های مزمن نیز افزایش می‌یابد. میلیاردها دلار سرمایه برای تولید مواد آرایشی که سعی در پنهان کردن آن دارند، صرف می‌شود. علائم آن (انرژی کم‌تر، کیفیت خواب پایین‌تر، چروک شدن پوست، زوال شناختی، ضعیف شدن عضلات)، همه روی زندگی ما و نگاه ما به خود تاثیر می‌گذارند.

ما نمی‌توانیم برای همیشه زنده بمانیم اما می‌توانیم زندگی طولانی‌تری داشته باشیم و بهتر زندگی کنیم. اینکه برای چه مدت و با چه کیفیتی زندگی کنیم، بستگی به این موضوع دارد که آیا ما صرفا به مدیریت علائم خود می‌پردازیم یا اینکه مسئله‌ی پیری را از نقطه‌ای که آغاز می‌شود، یعنی سطح سلولی مورد توجه قرار می‌دهیم.

شرکت نوروهکر ادعا می‌کند محصول جدید او یعنی «اترنس» جامع‌ترین فرمولاسیون انرژی و پیری سلولی است که تاکنون طراحی شده است. آیا این رویکرد جامع می‌تواند واقعا نحوه‌ی به تأخیر انداختن علائم منفی پیری را دچار تحول کند؟ در این رابطه من با دکتر گرگ کلی، که یکی از اعضای گروه فرمولاسیون این مکمل است، به گفتگویی عمیق درمورد پیری پرداخته‌ام. اینکه پیری چیست، چه چیزی در سطح سلولی اتفاق می‌افتد که آبشار علائم آن را آغاز می‌کند و چگونه محصولی نظیر اترنس می‌تواند ازطریق پرداختن به مشکلات مرتبط با افزایش سن در سطوح بنیادین، موجب تحول رویکرد ما نسبت‌به پیری شود.

۱- رویکرد سیستم‌های پیچیده چیست و چرا شما از این رویکرد برای بهبود طول عمر و پیری سالم‌تر استفاده می‌کنید؟

- یک رویکرد سیستم پیچیده روش تفکری درمورد اطلاعات علمی است. این رویکرد، روی آنچه انجام شده و نحوه‌ی پاسخ یک سیستم در طول زمان دربرابر آن تمرکز می‌کند. ما اعتقاد داریم مولفه‌ی دوم آن یعنی «یادگیری و انطباق» است که برای سلامتی بسیار مهم محسوب می‌شود؛ این همان چیزی است که به میزان زیادی نادیده گرفته می‌شود.

طبق دیدگاه علم سیستم‌های پیچیده، کل می‌تواند چیزی بیش از مجموع بخش‌های جداگانه باشد. اثرات متقابل و روابط بین بخش‌های مختلف اهمیت دارد. ما دارای شبکه‌های سلولی و میتوکندریایی هستیم. این شبکه‌ها به ما کمک می‌کنند که به رژیم غذایی، سبک زندگی و محیط طوری سازگار شویم که سالم بمانیم و دیرتر پیر شویم. در‌حالی‌که این امر مهم است که درک کنیم نحوه‌ی عمل هریک از بخش‌ها به‌صورت جداگانه چگونه است، این موضوع بسیار مهم‌تر است که روابط و نحوه‌ی واکنش کل سیستم را نیز درک کنیم. شرکت نوروهکر از رویکرد سیستم‌های پیچیده استفاده می‌کند زیرا ما عقیده داریم که این بهترین روش برای درک اطلاعات علمی و استفاده از آن‌ها در مسائل جهان واقعی مانند پیر شدن سالم یا عملکرد مغز است.

۲- پازل پیری سالم چیست؟

برای ساخت ATP، ملکولی که +NAD نامیده می‌شود، مورد استفاده قرار می‌گیرد. از این مولکول همچنین برای فعال کردن سرتوئین‌ها و کمک به ترمیم DNA نیز استفاده می‌شود. مواد غذایی که ما می‌خوریم، ازطریق چندین مسیر مرتبط، به ATP تبدیل می‌شوند. هورمون‌ها روی نحوه‌ی واکنش گروه‌های سلولی تاثیر می‌گذارند. ساعت زیستی بدن ما روی اینکه در زمان‌های مختلف شبانه‌روز، کدام فرایندهای سلولی و میتوکندریایی ترجیح داده شوند، تأثیرگذار است. سلامتی به‌خاطر اتفاق افتادن جداگانه‌ی هیچ‌کدام از این قطعات حاصل نمی‌شود بلکه نتیجه‌ای از اتفاق افتادن همه‌ی آن‌ها با هم است.

۳- وقتی برای کاهش قابل‌توجه در میزان مرگ‌و‌میر نوزادان تصحیح صورت می‌گیرد، با وجود پیشرفت‌های پزشکی قابل‌توجه، سطح امید به زندگی انسان‌ در دنیای صنعتی طی قرن گذشته بهبود اندکی داشته است. چرا میانگین امید به زندگی انسان به اندازه‌ی کافی افزایش نیافته است؟

- وقتی درمورد موضوع امید به زندگی فکر می‌کنیم، لازم است به این نکته توجه کنیم که این فاکتور در هنگام تولد و در نقطه‌های مختلف زمانی چقدر است. مرگ‌و‌میر نوزدان، بیماری‌های عفونی و فقر روی محاسبه‌ی میانگین امید به زندگی تاثیر می‌گذارند. اما هنگامی که این عوامل درنظر گرفته می‌شوند، می‌بینیم میزان امید به زندگی به‌اندازه‌ی مورد انتظار تغییر نکرده است. برای مثال یک مرد نجیب‌زاده‌ی انگلیسی که دهه‌ی ۱۵۰۰ به سن ۲۱ سالگی می‌رسید، دارای امید به زندگی ۷۱ سال بود که کوتاه‌تر از امید به زندگی امروزه است ولی نه به‌اندازه‌ای که ما انتظار داریم. پس از حدود سن ۳۰ سالگی، احتمال مرگ طی هر ۸ سال تقریبا دوبرابر می‌شود. این تقریبا استاندارد جمعیت‌های انسانی است بدون توجه یه اینکه اهل کجا باشند یا کجا زندگی کنند.

یکی از دلایلی که ما پیشرفت نسبتا کمی در این عدد می‌بینیم این است که بحث طول عمر تا همین اواخر از موضوعات مورد توجه مهم علم پزشکی نبوده است. مثال قد و وزن در اینجا مثال خوبی است. اگرچه ممکن است براساس هر دو مورد طبقه‌بندی شویم ولی تلاشی برای تغییر قد نمی‌کنیم ولی برای بهبود وزن تلاش بی‌اندازه‌ای صرف می‌کنیم. این موضوع با تصور ما از تغییرپذیری این ویژگی‌ها مرتبط است. تا همین اواخر، در علم پزشکی به موضوع طول عمر همانند موضوع قد فکر می‌شد. و این دیدگاه در سال‌های اخیر دچار تغییر شده است و ما به طول عمر مانند حالت وزن فکر می‌کنیم؛ چیزی که می‌توانیم آن را تحت‌تاثیر قرار دهیم. یکی دیگر از دلایل، زمانی است که ما شروع به انجام کارهایی برای تاثیر گذاشتن روی آن می‌کنیم. رفتارهای سالم یکی از راه‌های اصلی تغییر در امید به زندگی به‌شمار می‌روند. اما تغییر رفتار برای تاثیر گذاشتن روی طول عمر یک بازه‌ی طولانی‌مدت است؛ چیزی که حاصل آن را سال‌ها پس از سرمایه‌گذاری خواهیم دید. بسیاری از ما فقط زمانی‌که رفتارهای ما منجر به بروز مشکلی می‌شوند، آن‌ها را تغییر می‌دهیم. اگر بخواهیم زندگی طولانی‌تر و سالم‌تری داشته باشیم، باید بدانیم این رویکرد درست نیست.

۴- در دنیای جانوران، حشراتی وجود دارند که تنها برای ۲۴ ساعت زندگی می‌کنند، درحالی‌که گونه‌هایی از کوسه وجود دارند که صدها سال عمر می‌کنند و گونه‌های گیاهی نظیر کاج‌های زبرمیوه هزاران سال عمر می‌کنند. از آنجایی که پیری در میان موجودات زنده نت این اندازه متغیر است، به‌نظر می‌رسد که زمان رابطه‌ی بسیار سستی با علت پیری داشته باشد. یک راه هوشمندانه برای کسی که می‌خواهد واقعا پیری را درک کند، چیست؟

- ما یک سن تقویمی داریم؛ تعداد سال‌هایی که زنده هستیم. برای این مورد، تنها چیزی که اهمیت دارد، مسئله‌ی زمان است. اما ما یک سن بیولوژیکی نیز داریم که براساس نشانگرهای زیستی خاص مرتبط با پیری تعیین می‌شود. سن بیولوژیکی ما می‌تواند بیشتر، برابر یا کمتر از سن تقویمی ما باشد و به‌نظر می‌رسد که پیش‌بینی‌کننده‌ی بهتری از پیر شدن و طول عمر سالم باشد. سن بیولوژیکی مهم است زیرا پیری یک فرایند پیوسته است که در سطح سلول‌های ما آغاز می‌شود. وقتی سلول‌ها پیر می‌شوند، نشانه‌های پیری در آن‌ها به‌وجود می‌آید. این‌ها خصوصیاتی هستند که مرتبط با پیری سلول هستند. درواقع می‌توان گفت معادل‌های موی خاکستری و چروکیدگی پوست، برای سلول نیز وجود دارد. یک روش خوب برای فکر کردن درمورد پیری، تمرکز کمتر روی زمان و تمرکز بیشتر روی نشانه‌های پیری است و این مسیری است برای تحت‌تاثیر قرار دادن پیری، زیرا ما درمورد زمان نمی‌توانیم هیچ کاری انجام دهیم ولی دانشمندان در حال کشف چیزهایی هستند که بتوانند روی نشانه‌های پیری تأثیرگذار باشند.

۵- اگر پیری در سطح سلولی آغاز می‌شود، کشفیات و پیشرفت‌هایی که می‌توانند ما را به‌سوی داشتن عمر طولانی‌تر و زندگی سالم‌تر هدایت کنند، کدام‌اند؟

- یکی از نشانه‌های پیری، پیری سلولی است. همان‌طور که سن ما افزایش پیدا می‌کند، افزایشی نیز در شمار سلول‌های پیر رخ می‌دهد. این سلول‌ها گاهی با عنوان «سلول‌های زامبی» شناخته می‌شوند زیرا عملکرد مناسب سلول را نداشته ولی از بین هم نمی‌روند. یکی از پیشرفت‌های مهم در این زمینه، معرفی دارویی به نام داساتینیب و غذادارویی به نام کوئرستین به‌عنوان راهی برای حذف سلول‌های پیر بوده است. حدس من این است که دسته‌ای از ترکیبات به‌نام سنولیتیک‌ها به‌زودی تبدیل به یکی از پیشرفت‌های مهم در این زمینه می‌شوند زیرا پژوهشگران برای تولید یک دارو روی آن‌ها متمرکز شده‌اند. دو داروی دیگر یعنی متفورمین و راپامایسین نیز نتایج امیدوارکننده‌ای در پژوهش‌های حیوانی حاصل کرده‌اند. تقویت مولکول +NAD با استفاده از مواد مغذی که دارای فعالیت ویتامین D3 هستند نیز توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کرده زیرا مقدار این ملکول با افزایش سن کم می‌شود و افزایش آن تاثیر مثبتی روی چندین نشانه‌ی پیری در حیوانات داشته است.

۶- اترنس چیست؟ این ترکیب برای انجام چه کاری طراحی شده است؟

- شرکت نوروهکر، اترنس را به‌عنوان راهی برای حمایت گسترده از مولکول‌ها، مسیرها و فرایندهای سلولی و میتوکندریایی که در تولید انرژی نقش دارند، توسعه داده است. ایده‌ این است که وقتی سلول‌های ما انرژی بیشتری داشته باشند، آن‌ها می‌توانند وظایف خود را بهتر و بیشتر انجام دهند و به ارتقاء سلامتی و جوان‌تر ماندن ما کمک کنند. دو مولکولی که در قلب فرایند تولید انرژی در سلول قرار دارند، ATP و +NAD هستند. میتوکندری‌های ما غذا را به ATP تبدیل می‌کنند و برای انجام این فرایند از +NAD استفاده می‌کنند.

مسیرهای حسگر تغذیه‌ای مانند AMPK و سرتوئین‌ها موجب فعال شدن و غیرفعال شدن ژن‌هایی می‌شوند که به سلول‌های و میتوکندری‌های ما می‌گویند چه کاری انجام دهند. در سطح کل بدن نیز این هورمون‌هایی نظیر انسولین و تیروئید هستند که موجب می‌شوند سلول‌های موجود در هر بافت، عملکرد خاصی داشته باشند. ساعت بدن ما نیز زمان انجام هر کاری را مشخص می‌کند. اترنس به‌منظور حمایت تغذیه‌ای از تمام این حوزه‌ها طراحی شده است.

۷- چگونه محصولی نظیر اترنس از مزایای دانش جدید درمورد حفظ سلامت در سطح سلول استفاده می‌کند؟

- بخش زیادی از آنچه ما درمورد پیری سالم می‌دانیم، از پژوهش‌های مرتبط با محدودیت کالری و ورزش حاصل شده است. این دو عامل، از سرعت پیر شدن بیولوژیکی کم می‌کنند. هنگامی که ما در حال توسعه‌ی اترنس بودیم، مسیرها و فرایندهایی را که همراه‌با محدودیت کالری و ورزش دچار تغییر می‌شوند، مورد بررسی قرار دادیم. درواقع ما می‌خواستیم بدانیم چه نوع حمایت تغذیه‌ای می‌تواند موجب ایجاد پاسخ‌های مشابهی در بدن شود. اترنس طراحی شد تا روش محدودیت کالری و ورزش را تقلید کند.

۸- کمی درمورد مفهوم انرژی سلولی توضیح دهید.

- مبحث انرژی سلولی درواقع به فرایندهای مرتبطی می‌پردازد که در تولید ATP از انرژی موجود در غذایی که می‌خوریم و اکسیژنی که تنفس می‌کنیم، نقش دارند. در سطح سلولی، این امر بدان معنا است که ما باید بتوانیم قندها و چربی‌ها را به سلول‌ها بدهیم. پس باید فرایندهای متابولیکی مرتبط با شکستن این مولکول‌ها و تبدیل آن‌ها به ATP را بهینه‌سازی کنیم. همچنین باید یک شبکه‌ی میتوکندری کارآمدتر تولید کنیم که ظرفیت بیشتری برای تبدیل غذا به انرژی داشته باشد. با افزایش سن، از کارایی این فرایندها کاسته می‌شود. پیامد توانایی ضعیف‌تر تولید انرژی، خصوصیاتی است که ما به‌عنوان پیری می‌بینیم.

۹- مکمل، عنصری برای پرداختن به فرایند پیری است، اما آیا با عوامل دیگری نظیر خواب و ورزش نیز ارتباطی دارد؟ به‌عبارت دیگر، مکمل‌سازی با محصولی نظیر اترنس از چه راه‌هایی می‌تواند موجب بهبود الگوی خواب و فعالیت ورزشی شود؟

- وقتی داشتیم اترنس را طراحی می‌کردیم، فرض ما این بود که اگر بتوانیم ظرفیت تولید انرژی و انجام کار را در سلول‌ها و میتوکندری‌ها افزایش دهیم، این امر می‌تواند به بهبود در حوزه‌هایی که اغلب پاشنه‌ی آشیل پیری محسوب می‌شوند، منجر شود. ما برای ترمیم و جوان‌سازی نیاز به خواب خوب داریم اما مشکلات خواب همگام با افزایش سن زیاد می‌شوند. ورزش برای پیشگیری از تضعیف بافت عضلات، ظرفیت هوازی و تعادل که با گذشت زمان پیش می‌آیند، مهم است اما وقتی سن افزایش می‌یابد، انسان زمان کمتری را به ورزش اختصاص می‌دهد، شروع آن برایش سخت می‌شود و حتی از کامل کردن یک جلسه تمرین ورزشی نیز باز می‌ماند.

همان‌طور که نوروهکر از رویکرد علم سیستم‌های پیچیده پیروی می‌کند، یکی از مسائلی که ما روی آن تمرکز داریم این است که نحوه‌ی واکنش بدن افراد در حوزه‌هایی که برای بهبود سلامتی و عملکرد ضروری هستند، به چه صورت است. در آزمایش اولیه‌ی اترنس، ما متوجه شدیم که از هر ۱۰ فرد مورد آزمایش، ۴ نفر تاثیرات مثبتی را در تمرین‌های خود مشاهده کردند و تقریبا از هر ۳ نفر، یک نفر نیز بهتر شدن وضعیت خواب خود را گزارش کرد.

۱۰- به گفته‌ی شما، اترنس برای بهره‌برداری از مزیت‌های همکاری بین ۳۸ جزء تغذیه‌ای مختلف طراحی شده است تا درمجموع نتیجه‌ی بهتری نسبت‌به حالت استفاده‌ی جداگانه از این اجزاء به‌دست آید. برای ما مثالی درمورد این روابط هم‌افزایی بین اجزای موجود در این فرمولاسیون بیاورید.

- به‌نظر من، یک مثال عالی در این مورد، ساخت مولکول‌های +NAD است. سلول‌ می‌تواند از سه راه مختلف این مولکول را تولید کند درحالی‌که ما تصور می‌کنیم یکی از این راه‌ها که به «راه نجات» معروف است، از همه بهتر است و به دو راه دیگران چندان توجهی نمی‌کنیم. این مسئله موضوع مهمی است زیرا افزونگی (داشتن چند گزینه)، یکی از مشخصه‌های سیستم‌های پیچیده است. در فرایندهای خود تنظیمی، اغلب برای انجام یک کار، بیش از یک روش وجود دارد. سیستم‌های زنده از نوع خاصی از افزونگی که هم‌ترازی خوانده می‌شود، استفاده می‌کنند. این وضعیت در شبکه‌های ژنی، شبکه‌های عصبی و شبکه‌های میتوکندریایی دیده می‌شود. این نوع افزونگی، توانایی انجام عمل یا تولید محصولی یکسان، به‌وسیله‌ی بخش‌های مختلفی است که ازلحاظ ساختاری با هم تفاوت دارند. دلیلی وجود دارد که سلول‌های ما این خصوصیت را به‌دست آورده‌اند و نوروهکر معتقد است که باید از آن حمایت کرد.

همیشه گفته می‌شود که مولکول +NAD مهم است زیرا میتوکندری برای تولید ATP به آن نیاز دارد اما هیچ‌گاه کسی درمورد اینکه برای تولید خود +NAD نیز به ATP نیاز داریم، چیزی نمی‌گوید. بنابراین به‌جای تمرکز روی تولید +NAD، نوروهکر معتقد است که ما باید ظرفیت تولید هر دو ملکول یعنی +NAD و ATP را افزایش دهیم.

۱۱- اصطلاحی که زیاد درمورد مکمل به‌کار می‌رود، زیست‌فراهمی (دسترسی بیولوژیکی) است. وقتی میزان زیست‌فراهمی ترکیبی افزایش پیدا می‌کند، چه اتفاقی می‌افتد و کدام اجزای موجود در اترنس هستند که این هدف را برآورده می‌سازند؟

- زیست فراهمی به مفهوم تحویل دارو (یا ترکیبات دیگر) درست به بخشی از بدن است که به آن نیاز دارد. بعضی از مولکول‌ها وقتی از دهان به معده و روده‌ی کوچک می‌رسند، شکسته می‌شوند و این مولکول‌ها به‌کلی از فرایند هضم جان سالم به در نمی‌برند. برخی دیگر نیز ممکن است قابلیت جذب ضعیفی داشته باشند و برخی هم به‌وسیله‌ی کبد متابولیزه می‌شوند. این وضعیت یعنی مولکول قبل از اینکه به بافت هدف برسد، تغییر یافته و حذف می‌شود. اگر هدف فعالیت آن مولکول در جایی به‌جز سیستم گوارشی یا کبد باشد، لازم است اطمینان حاصل شود که بخش عمده‌ی آن می‌تواند از این دو مانع عبور کند. در برخی موارد، یک ماده‌ی مغذی دیگر این کار انجام می‌دهد. یک مثال در این مورد، فلاونوئید آپی‌ژنین است که در سبزیجاتی نظیر کرفس، جعفری و چای بابونه یافت می‌شود. این ترکیب دارای زیست‌فراهمی نسبتا ضعیفی است اما وقتی همراه‌با ترکیبی به نام رسوراترول استفاده می‌شود، این ویژگی در آن به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌یابد.

۱۲- به‌نظر شما رژیم‌های غربی ازنظر فرایند پیری سالم دچار کمبود چه ماده‌ی مغذی هستند؟

- من به‌جای یک ترکیب یا ماده‌ی مغذی، به گروهی از ترکییات گیاهی به‌نام پلی‌فنول‌ها اشاره می‌کنم. این‌ها ترکیباتی هستند که موجب ایجاد رنگ در میوه‌ها، سبزیجات، مغزها، شکلات، قهوه و چای می‌شوند. ظاهرا اجداد ما مقادیر بیشتری از این مواد را مصرف می‌کردند. دانشمندان متوجه شده‌اند که رژیم‌های غذایی که دارای پلی‌فنول بیشتری هستند، با پیری سالم‌تر و افزایش طول عمر ارتباط دارند. آن‌ها همچنین دریافته‌اند که پلی‌فنول‌ها موجب فعال و غیرفعال شدن ژن‌های ما می‌شوند و به‌طور مستقیم و غیرمستقیم روی بسیاری از نشانه‌های پیری تاثیر می‌گذارند.

۱۳- به نظر شما درارتباط با موضوع پیری سالم در چه زمینه‌هایی بیش از حد اغراق شده است؟

- در شرکت نوروهکر، ما درباره‌ی تقویت +NAD به‌کمک معادل‌های جدیدتر نیاسین که نیکوتینامید ریبوسید (NR) و نیکوتینامید مونو نوکلئوتید (NMN) نامیده می‌شوند، فکر می‌کنیم. به‌نظر می‌رسد این واقعیت که معادل‌های قدیمی‌تر نیاسین (نیاسین، نیاسینامید و تریپتوفان) نیز موجب تقویت +NAD می‌شوند، مورد غفلت قرار گرفته است. و من فکر نمی‌کنم که تقویت +NAD ازطریق دادن مقادیر زیادی از معادل‌های نیاسین به‌عنوان یک استراتژی جداگانه موجب تقویت نتایج شود. اگرچه ما می‌دانیم تقویت +NAD مهم است، ولی این تنها یک قطعه از پازل کلی است.

۱۴- آنزیم‌های سرتوئین چه هستند و چه نقشی در پیر شدن دارند؟

- سرتوئین‌ها محصول ژن‌های ما هستند. آن‌ها مهم هستند زیرا موجب فعال شدن یا غیرفعال شدن بسیاری از ژن‌ها به‌خصوص ژن‌های درگیر در نحوه‌ی واکنش سلول‌ها دربرابر استرس می‌شوند. می‌توان گفت آن‌ها مانند یک تنظیم کننده‌ی اصلی عمل می‌کنند و مشخص می‌کنند چه تعدادی از ژن‌ها بیان شوند. سرتوئین‌ها نقش مهمی در هماهنگ کردن نحوه‌ی سازگاری سلول‌ها به وضعیت تغذیه‌ای (ازجمله محدودیت کالری یا روزه‌داری)، ورزش، استرس، سمیت و دیگر چالش‌های محیطی دارند. به‌طور کلی، افزایش بیان و فعالیت سرتوئین‌ها موجب تقویت فرایندهای میتوکندریایی و سلولی مورد نیاز برای پیری سالم و افزایش طول عمر می‌شود.

۱۵- نقش میتوکندری‌ها در پیری چیست؟

- میتوکندی‌ها موتورخانه‌ی سلول محسوب می‌شوند زیرا غذا و اکسیژن را به انرژی سلولی یعنی ATP تبدیل می‌کنند. درون یک سلول صدها و بلکه هزاران میتوکندری وجود دارد بنابراین می‌توان گفت ما دارای شبکه‌های میتوکندریایی هستیم. سلامتی این شبکه تا اندازه‌ی زیادی تعیین‌کننده‌ی سلامتی سلول و درنهایت بافت‌ها و اندام‌هایی است که از آن سلول‌ها تشکیل شده‌اند. با افزایش سن، شبکه‌های میتوکندی آسیب می‌بینند و به‌خوبی عمل نمی‌کنند. به‌همین خاطر است که اختلال در عملکرد میتوکندری‌ها به‌عنوان یکی از ۹ نشانه‌ی پیری درنظر گرفته می‌شود. دو مورد از رفتارهایی که بیشترین اثر را روی پیری سالم دارند، محدودیت کالری و ورزش است. هر دوی این‌ها موجب می‌شوند که شبکه‌های میتوکندری، مقدار بیشتری ATP تولید کنند.

۱۶- به طور خلاصه ۵ جنبه از فیزیولوژی ما که می‌تواند با استفاده از مکمل‌های مناسب تغییر کرده و منجر به پیری بهتر شود، کدام‌اند؟

- باتوجه‌به نشانه‌های پیری و کارهایی که ما در حال حاضر می‌توانیم انجام دهیم، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱- ما می‌توانیم با استفاده از معادل‌های نیاسین، +NAD را تقویت کنیم و با مصرف پلی‌فنول‌های خاص موجب شویم کارایی عملکرد متابولوم +NAD (مسیرها و ملکول‌هایی که +NAD را می‌سازند یا از آن ساخته می‌شوند) افزایش یابد.

۲- تولید مقدار بیشتری از ATP به‌وسیله‌ی مصرف مواد مغذی که از تولید انرژی در میتوکندری حمایت می‌کنند.

۳- ساخت یک شبکه‌ی میتوکندری دارای ظرفیت بالاتر تولید انرژی.

۴- تنظیم افزایشی سرتوئین‌ها و AMPK که هر دو در فعال شدن و غیرفعال شدن بسیاری از ژن‌های درگیر در پیری سالم نقش دارند.

۵- بهبود نحوه‌ی واکنش سلول‌ها دربرابر هورمون‌ها و ساعت زیستی به‌صورتی که سلول‌ها بتوانند در تعامل با هم عملکرد بهتری داشته باشند.