پژوهشگران کره‌ای صفحه‌کلیدی نامرئی مجهز به هوش مصنوعی طراحی کردند

سه پژوهشگر مؤسسه علوم و فناوری پیشرفته کره (KAIST) به‌تازگی رابط کاربری صفحه‌کلید نامرئی مجهز به هوش مصنوعی بدون نیاز به چشم ساختند که موقعیتش را براساس جایی که دست شما هنگام تایپ قرار دارد و آماده‌ی تایپ کردن است، تنظیم می‌کند.  

هرساله بودجه‌هایی به ارزش میلیاردها دلار صرف توسعه و تحقیق (R&D) و تحقیقات بازاریابی برای ساخت لوازم‌جانبی پیشرفته‌تر می‌شود. اما در واقعیت، سهم ماوس و صفحه‌‌کلید از این تغییرات بسیار ناچیز بوده است، به‌طوری که از زمان ظهور این محصولات پیشرفت قابل‌ملاحظه‌ای نداشتند. صفحه‌کلیدهای لمسی و صفحه‌کلیدهای مجازی واسط کاربری مناسبی برای کاربران تلفن همراه هستند، اما هیچ جایگزینی برای صفحه کلید QWERTY با اندازه‌ی کامل وجود ندارد که بتوانید از هر ده انگشت استفاده کنید.

راه‌حل‌های مختلفی از جمله روش‌های کنترل صدا و سوایپ کردن هنگام تایپ کردن ارائه شدند، اما عملکرد خوبی نداشتند و بسیار ضعیف‌تر از مدل‌های سخت‌افزاری بودند. به همین دلیل یوهوان کیم، سهانگ مین یو و جونگ هوان کیم تصمیم گرفتند تا درباره‌ی این مفهوم تجدیدنظر کنند. آن‌ها موفق به ایجاد رابط کاربری صفحه‌کلیدی شدند که کاملا تخیلی است.

در مقاله پژوهشی این پژوهشگران آمده است:

در وهله‌ی اول، آی-کیبورد (I-Keyboard) سیستمی نامرئی است که کارایی صفحه‌نمایش در دستگاه‌های تلفن‌ همراه را به حداکثر می‌رساند. کاربران می‌توانند محتوای یک اپلیکیشن را به‌صورت تمام صفحه در گوشی خود مشاهده کنند و هم‌زمان آزادانه تایپ کنند. به‌منظور کاربردی‌تر شدن، آی-کیبورد دارای طرح، شکل یا اندازه‌ی از پیش تعیین‌شده برای کلیدها نیست. بنابراین، کاربران می‌توانند بدون نگرانی در مورد وضعیت و شکل صفحه‌‌کلید، در هر موقعیتی و هر زاویه‌ای روی صفحه‌نمایش لمسی خود شروع به تایپ کردن کنند.

آی-کیبورد که توسط این تیم کره‌ای طراحی شده است، نیازی به کالیبراسیون یا تنظیمات تونینگ ندارد. هر کاربری می‌تواند به‌آسانی مانند صفحه‌‌کلید فیزیکی در هر نقطه‌ای از صفحه‌نمایش لمسی خود شروع به تایپ کردن کند. این صفحه‌کلید از تکنولوژی یادگیری عمیق برای تشخیص آنچه کاربر قصد تایپ آن را دارد، استفاده می‌کند. طبق اطلاعات ارائه‌شده در مقاله این تیم: «آی-کیبورد با الگوریتم رمزگشایی مبتنی بر منطق توصیفی یا دی‌ال (DL) که نیازی به مرحله‌ی کالیبراسیون ندارد، طراحی شده است. رمزگشای عصبی عمیق (DND) استفاده شده در این سیستم، به‌طور موثری لرزش دست و تنوع تپینگ را پوشش می‌دهد و به‌صورت دینامیک نقاط لمسی را به کلمات ترجمه می‌کند.» ممکن است کمی جادویی به‌نظر برسد؛ چطور ممکن است که بتوانید انگشتان دستتان را هرجایی از صفحه‌نمایش که می‌خواهید به گردش درآورید و تایپ کنید؟ اصلا چگونه مشخص می‌شود که درحال تایپ چه چیزی هستید؟

از این گذشته، یکی از بزرگ‌ترین مشکلات صفحه‌کلیدهای نرم مجازی این است که نگه داشتن انگشت دستتان روی کلیدهای صحیح به‌مرور زمان بدون نگاه کردن غیرممکن می‌شود، زیرا بدون محدودیت‌های فیزیکی برای استناد به حس لامسه، از موقعیت اصلی خود منحرف می‌شویم. مفهوم علمی بسیار جالبی که در پس تکنولوژی آی-کیبورد قرار دارد، آن است که در الگوریتم یادشده نیازی به قرار گرفتن انگشت به‌طور دقیق روی کلیدها نیست، بلکه الگوریتم موقعیت واژه‌ای را که قصد تایپ آن را دارید، پیش‌بینی می‌کند و خودش تشخیص می‌دهد؛ همچنین به‌طور مرتب صفحه کلید نامرئی آن را با تصویر خیالی که در سر دارید، تنظیم می‌کند.

آی-کیبورد تا رسیدن به شکل نهایی راه زیادی در پیش دارد. درحالی که در حال حاضر می‌تواند با دقت ۹۵.۸ درصدی عملکرد بسیار مطلوبی داشته باشد، میزان سرعت تایپ این سیستم فقط ۴۵ کلمه بر دقیقه است. با وجود این، پیشرفت چشمگیری نسبت به فناوری فعلی صفحه کلید نرم است.

توسعه‌دهندگان معتقدند که با توسعه و وجود رابط‌های کاربری لمسی بهتر، می‌توان صفحه‌کلید کاملا خیالی آی-کیبورد را جایگزین صفحه‌کلیدهای فیزیکی کرد. پیامدهای ناشی از فناوری واقعیت مجازی بی‌شمار هستند که در آن به توانایی تایپ کردن بدون وجود چشم کاملا وابسته است. همچنین امکان تایپ در هر نقطه از صفحه‌نمایش لمسی (حتی درقسمت بالای اطلاعات نمایش‌داده‌شده) می‌تواند به‌عنوان یک عامل کلیدی در طراحی UX مورد استفاده قرار گیرد. تصور کنید که حتی هنگام تایپ کردن، ۱۰۰ درصد محیط گوشی خود را بدون اشغال‌شدگی دراختیار داشته باشید.