با فناوری پیشرانه‌ی مک لارن اسپیدتیل آشنا شوید
ابرخودرو مک‌لارن اسپیدتیل اولین‌بار در سال ۲۰۱۸ رونمایی و برای سال ۲۰۲۰ به‌صورت تولید‌محدود و با قیمت ۲/۱ میلیون‌دلار عرضه شد. این خودرو سوپراسپرت با مهندسی مک‌لارن قادر است به سرعت نهایی ۴۰۳ کیلومتر‌بر‌ساعت برسد. این نتیجه به‌لطف آیرودینامیک قوی و وزن سبک و استفاده از پیشرانه‌ی برقی با فناوری مسابقه‌ا‌ی درکنار نمونه‌ی احتراقی حاصل شده است.
اسپیدتیل خودرویی هیبریدی است. این خودرو مک‌لارن از موتور احتراقی چهار‌لیتری V8 تویین‌توربو با قدرت ۷۴۸ اسب‌بخار و گشتاور ۸۰۰ نیوتن‌متر بهره می‌برد که در ترکیب با پیشرانه‌ی برقی، ۱،۰۵۵ اسب‌بخار قدرت و ۱،۱۵۰ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند. درنتیجه، در ۱۳ ثانیه می‌تواند به سرعت ۳۰۰ کیلومتر‌بر‌ساعت برسد که به‌اندازه‌ی هنسی ونوم GT سریع است.
پیشرانه‌ی برقی اسپیدتیل قوی‌ترین نمونه‌ای است که در خودروهای تولید‌شده تاکنون به‌کار رفته است. این موتور برقی به‌تنهایی بیش از ۳۰۸ اسب‌بخار قدرت تولید می‌کند و در ساختش از فناوری فرمول E الهام گرفته شده است. نسبت قدرت به وزن پیشرانه‌ی هیبریدی اسپیدتیل ۱۱/۱ اسب‌بخار به‌ازای‌هر کیلوگرم است که دوبرابر موتور خودرو اسپرت معمولی است. برای کنترل و مدیریت قدرت مک‌لارن اسپیدتیل، مهندسان برق این شرکت و تیم فناوری اسپیدتیل با همکاری یکدیگر، مبدل جریان مستقیم به متناوب و مبدل جریان مستقیم به ولتاژ بیشتر را طراحی کرده‌اند.
این محصول از یک باتری ولتاژ‌بالا با ظرفیت ۱/۶۴۷ کیلووات‌ساعت انرژی بهره می‌برد که در محفظه‌ای استوانه‌ای با آرایش ویژه قرار گرفته است. نسبت قدرت به وزن این باتری ۵/۲ کیلووات به‌ازای هرکیلوگرم است که درمیان باتری‌های ولتاژ‌بالا کنونی، بیشترین مقدار را دارد و چهاربرابر از باتری استفاده‌شده در مک‌لارن P1 قوی‌تر است.
سامانه‌ی خنک‌کننده مقاوم دربرابر برق نیز برای باتری اسپیدتیل طراحی شده است. در این سامانه، مایع روغنی عایق برق اطراف پیل‌های باتری را فراگرفته و دمای آن‌ها را دائما کنترل می‌کند. این فناوری اولین‌بار است که در تاریخ خودروسازی استفاده می‌شود و به پیل‌های باتری اجازه‌ی فعالیت بیشتر و طولانی‌تری می‌دهد. انتظار می‌رود مک‌لارن در سوپراسپرت‌های هیبریدی آینده نیز از این فناوری‌ها استفاده کند.
نظرات