اچ تی سی وایو ربات نجات را مانند یک عروسک کنترل می‌کند
ربات‌های نجات می‌توانند ابزار فوق‌العاده مفیدی در آینده باشند، آن‌ها می‌توانند در موقعیت‌هایی که برای انسان‌ها بسیار خطرناک هستند، مورد استفاده قرار گیرند. اما اگر شما ربات‌های نسل حاضر را دیده باشید، باور این سناریو کمی سخت خواهد بود؛ چرا که حتی پیشرفته‌ترین ربات‌ها مشکلات انعطاف‌پذیری و حرکتی دارند. برای حل این مشکل، گروهی از محققان ژاپنی شیوه‌ی جدیدی برای کنترل ربات‌ها امتحان می‌کنند که اجازه می‌دهد انسان به‌طور اساسی یک ربات غول‌پیکر را مانند عروسک کنترل کند.
این نوع از سیستم کنترل از راه دور به کمک اچ‌تی‌س وایو جدید نیست و معمولا در زیرشاخه‌ای تحقیقاتی به‌نام «Telepresence» قرار می‌گیرد. با این حال، دانشمندان دانشگاه توکیو روش خود را که ماه قبل در کنفرانس IROS ارائه شد، پیشرفته‌تر از سیستم‌های پیشین می‌دانند. سیستم‌های قبلی از ربات‌های کوچک‌تری استفاده می‌کردند یا فقط نیمه بالای ربات را کنترل می‌کردند؛ حالا آن‌ها یک ربات کامل به بزرگی یک انسان بالغ را با استفاده از هدست واقعیت مجازی اچ‌تی‌س وایو کنترل می‌کنند.
سنسورهای «Lighthouse» وایو برای ردگیری کنترل‌کننده‌ها در فضای سه‌بعدی با استفاده از نور مادون قرمز استفاده می‌شود.
با اتصال کنترل‌کننده‌ها به هر دو دست و پا، محققان قادر بودند حرکت ربات‌ها را ردیابی کنند و آن را به عنوان دستور برای ربات‌ها بفرستند. با این وجود، بخش واقعا هوشمندانه، نرم‌افزار واسطه‌ای است که اطمینان حاصل می‌کند هر دستوری که برای ربات ارسال می‌شود، مطابق با قابلیت‌های آن باشد.
ربات جکسون درحالی‌که توسط کنترل‌کننده‌های Vive عکس‌العمل مشابه انسان انجام می‌دهد
ایشیگورو یاسوشیرو، یکی از محققان این پروژه، می‌گوید: «به عنوان مثال، قدم زدن با سرعت پیاده‌روی مجاز است، اما دویدن و پریدن ممنوع است. حرکات تند و تیز برطرف شده‌اند و حرکات سریع کاهش یافته‌اند؛ ما ربات را مجبور می‌کنیم که گام‌هایش را همیشه ایمن بردارد.» یاسوشیرو تأیید می‌کند که سیستم هنوز نقاط ضعف بسیاری دارد؛ اما مدعی است که انعطاف‌پذیری و پاسخگویی بیشتری در مقایسه با سایر طرح‌ها ارائه می‌کند.
این ربات که چندین سال پیش توسط دانشگاه توکیو ساخته شد و با نام «جکسون» شناخته می‌شود، در گذشته در چالش رباتیک دارپا رقابت کرده که به‌منظور آزمایش ربات‌ها در زمان فاجعه است. اگرچه این دستگاه‌های انسان‌نما در حال حاضر برای استفاده در این زمینه بسیار سنگین و حجیم به نظر می‌رسند؛ امید می‌رود که در آینده راحت‌تر مورد استفاده قرار گیرند. در نهایت، اگر آن‌ها مجبور باشند در فضایی که برای انسان‌ها ساخته شده فعالیت کنند ( با درها، دستگیره‌ها و شیر‌ها)، بهتر است که به شکل انسان‌ها باشند.
یاسوشیرو می‌گوید او و همکارانش فعلا تنها پیاده‌روی آهسته‌ی ربات‌ها با دو پا را عملی کرده‌اند؛ اما می‌خواهند آن‌ها فعالیت‌های بیشتری مانند بالا و پایین رفتن از پله‌ها، پریدن و حتی دویدن را یاد بگیرند. هدست‌های واقعیت مجازی می‌توانند به اپراتورها کمک کنند تا چیز‌هایی را ببینند که ربات‌ها می‌بینند، و واحد‌های بازخورد نیرو می‌توانند به آن‌ها در درک احساسات ربات‌ها کمک کنند.