نرخ نوسازی چیست و چرا یکی از مهم‌ترین مشخصه‌های هر گجتی محسوب می‌شود؟
وقتی به‌سراغ خرید گجت می‌روید، احتمالا در وهله‌ی نخست به اندازه‌‌ی نمایشگر و تعداد پیکسل‌ها و اشباع رنگ تصاویر دقت می‌کنید؛ اما آیا تا‌به‌حال از خود درباره‌ی میزان رفرش‌ریت یا همان نرخ تازهسازی تصویر سؤال کرده‌اید و آن را در خرید مدنظر قرار داده‌اید؟ نرخ تازهسازی تصویر یکی از مهم‌ترین موضوعات درباره‌ی نمایشگر‌ها محسوب می‌شود که اهمیت آن در این سال بسیار بیشتر شده است.
برای دسته‌ی خاصی از دستگاه‌های الکترونیکی مانند تلویزیون و مانیتورهای گیمینگ، نرخ تازهسازی تصویر یکی از موضوعات مهمی به شمار می‌رود که تقریبا تمامی خریداران باید به آن توجه ویژه کنند. وقتی به‌سراغ موبایل و تبلت و حتی لپ‌تاپ‌ها می‌رویم، متأسفانه چندان از این نرخ صحبت نمی‌شود؛ موضوعی که اتفاقا باید به آن بسیار توجه کرد.
پیش‌از اینکه وارد بحث شویم، خوب است کمی درباره‌ی ماهیت نرخ تازهسازی تصویر یا همان رفرش‌ریت توضیح دهیم. به بیان ساده، همان‌طور که از نامش پیداست، نرخ تازهسازی تصویر به میزان سرعت نمایشگر در تازهسازی تصاویر در هر ثانیه اشاره می‌کند. اگر به تماشای مسابقات ورزشی یا انجام بازی‌های ویدئویی علاقه‌مند هستید، این موضوع اهمیتی دوچندان پیدا می‌کند؛ اما اگر صرفا به‌دنبال وب‌گردی یا ساخت فایل‌های صفحه‌گسترده هستید، موضوع اشاره‌شده چندان تفاوتی در کارتان ایجاد نخواهد کرد.
همان‌طورکه احتمالا مطلع هستید، میزان تازهسازی تصویر را با واحد هرتز اندازه‌گیری می‌کنند و با حروف اختصار Hz نشان می‌دهند. هر عددی که در جلو این حروف قرار بگیرد، نرخ تازهسازی تصویر در هر ثانیه را مشخص می‌کند. فرقی نمی‌کند که از چه دستگاهی صحبت می‌کنیم؛ خواه تلویزیون باشد، خواه مانیتور یا گوشی‌های هوشمند، اصل یادشده برای همگی آن‌ها یکسان است و تنها برخی از جزئیات فنی، تفاوت‌های بسیار جزئی ایجاد می‌کنند.
معمولا هرچه نرخ تازهسازی تصویر بیشتر باشد، تجربه‌ی خوشایندتری دریافت می‌کنیم؛ زیرا صفحه‌نمایش سریع‌تر دربرابر تغییرات واکنش نشان می‌دهد. با‌این‌حال، هرچه عدد رفرش‌ریت بیشتر برود، طبیعتا به‌دلیل مشکلات فنی، قیمت تمام‌شده نیز گران‌تر می‌شود. به همین دلیل، بسیاری از تولیدکنندگان درزمینه‌ی افزایش نرخ تازهسازی تصویر در دستگاه‌هایشان، همواره جانب احتیاط را رعایت می‌کنند؛ مگر اینکه دلیل موجه و قانع‌کننده‌ای برای کارشان داشته باشند.
در نظر داشته باشید که نرخ تازهسازی بیشتر، لزوما به‌معنی نمایش بهتر تصاویر نیست. کیفیت نهایی به مؤلفه‌های بسیاری بستگی دارد و محتوای تماشاشده نیز نقش بسزایی در عرض‌اندام رفرش‌ریت نمایشگر ایفا می‌کند. فیلمی سینمایی که با ۶۰ فریم‌بر‌ثانیه پخش می‌شود، بدون درنظرگرفتن تفاوت‌های فنی دیگر، تجربه‌ی مشابهی روی نمایشگر ۶۰ و ۱۲۰ هرتزی دارد.
با‌این‌حال، اهمیت میزان فریم‌های در هر ثانیه در سال‌های اخیر بیشتر شده است. کنسول‌های بازی بهعنوان یکی از دستگاه‌های مهم سرگرمی، سال‌های سال بازی‌های را حداکثر با نرخ ۳۰ فریم‌بر‌ثانیه نمایش می‌دادند که قطعا برای محتوای گیمینگ آمار رضایت‌بخشی نیست؛ از‌این‌رو، بسیاری از گیمر‌های حرفه‌ای همواره انتخاب نخستشان رایانه‌های شخصی قدرتمندی بوده که از پس پردازش فریم‌های بیشتر بربیاید. باوجوداین، اکنون شرایط تغییر کرده و باخبر هستیم که کنسول‌های نسل بعدی احتمالا بازی‌ها را حداقل با نرخ ۶۰ و حداکثر با نرخ ۱۲۰ فریم بر ثانیه پردازش خواهند کرد. افزایش این مقدار باعث می‌شود بهعنوان مثال، در بازی‌ها دشمنانتان را در کسری از ثانیه زودتر ببینید. شاید چنین چیزی برای افراد غیرگیمر عجیب باشد؛ اما کوچک‌ترین واحد زمان در بازی‌ها، به‌‌ویژه بازی‌های آنلاین می‌تواند ورق را به سود شما برگرداند.
اگر بازهم جزئیات فنی بیشتری می‌خواهید، هنوز کار ما تمام نشده است. نرخ فریم بر ثانیه و میزان تازهسازی تصویر رابطه‌ای درصدی دارند؛ بدین ترتیب که نمایشگر با ۱۴۴ هرتز، تقریبا می‌تواند ۶ بار هر محتوای ویدئویی ۲۴ فریمی را نشان دهد؛ در حالی که میزان یادشده برای نمایشگر ۶۰ هرتزی به ۲.۵ بار کاهش پیدا می‌کند. نمایشگر تازه‌معرفی‌شده و گران‌قیمت Apple Pro Display XDR مشخصات فنی دیوانه‌کننده‌ای دارد؛ اما برخلاف انتظار، از رفرش‌ریت ۶۰ هرتزی بهره می‌برد.
معمولا تولیدکنندگان برای اینکه محصولاتشان دهن‌پرکن باشند، انبوهی از اصطلاحات فنی و بعضا بیهوده را درکنار محصولشان معرفی می‌کنند؛ از‌این‌رو، در پاره‌ای از موارد، درک کامل نرخ تازهسازی تصویر سخت می‌شود. بهعنوان مثال، دو تلویزیون ۱۲۰ هرتزی را در نظر بگیرید. اگرچه رفرش‌ریت این دو تلویزیون مشابه است، برای نمایش فیلم ۶۰ فریمی لزوما به یک شیوه آپ‌اسکیل نمی‌کنند؛ بنابراین، باید پیش از خرید، بیشتر مشخصات فنی را بررسی کنید.
افزون بر آنچه گفته شد، بسیاری از شرکت‌ها از واژه‌های اختصاصی خود برای توصیف تکنولوژی نمایش تصویر در تلویزیون‌ها خود استفاده می‌کنند. برای نمونه، ال‌جی از TrueMotion و سامسونگ از Motion Rate و سونی از MotionFlow XR برای توصیف میزان تازهسازی تصویر در محصولاتشان بهره می‌برند. البته در این بین، برخی افزونه‌های تکنولوژیک نیز چاشنی کار شده است.
برخی از تلویزیون‌ها برای جبران کمبود، ترکیب فریم انجام می‌دهند تا به‌جای نمایش تصویر با ۶۰ هرتز، ۱۲۰ هرتز نمایش دهند. برخی دیگر فریم‌های تیره را بین فریم‌های اصلی جای می‌دهند که در کاهش کشیدگی تصویر و تاری بسیار مؤثر است. بنابراین، کیفیت نهایی تنها به رفرش‌ریت مربوط نمی‌شود؛ بلکه فناوری پردازشی تلویزیون برای تبدیل تصاویر مناسب با نرخ تازهسازی نیز بسیار مهم شمرده می‌شود.
اهمیت رفرش‌ریت فقط به دستگاه‌های اشاره‌شده خلاصه نمی‌شود و کاربرد آن در واقعیت مجازی نیز بسیار پراهمیت است. هرچه محتوای نمایش داده‌شده در محیط مجازی سریع‌تر تازهسازی شود، احتمال اینکه حالت تهوع احساس کنید، کمتر می‌شود. یکی از تفاوت‌های اساسی هدست‌های متصل به کامپیوتر و هدست‌هایی مستقل نیز در همین رفرش‌ریت خلاصه می‌شود. نوع نخست هدست‌های واقعیت مجازی حداکثر می‌توانند تا ۸۰ هرتز تصاویر را پردازش کنند؛ در‌حالی‌که این میزان برای هدست‌های مستقل بسیاری کمتر است.
اهمیت نرخ تازهسازی تصویر برای گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها نیز روز‌به‌روز بیشتر می‌شود. با توجه به افزایش بازی‌های موبایلی پیچیده و پرجزئیات و عرضه‌ی لوازم جانبی نظیر اپل پنسل برای تبلت‌های اپل، رفرش‌ریت رنگ‌و‌بوی جدیدی روی این دستگاه گرفته است
ریزر فون ۲ یکی از نخستین گوشی‌هایی بود که نمایشگری با نرخ ۱۲۰ هرتز را ارائه کرد. چنین نرخی باعث می‌شود همه‌چیز سریع‌تر، نرم‌تر و روان‌تر اجرا شود؛ اما همان‌طورکه برای تلویزیون‌ها گفتیم، محتوای نمایشی در عرض‌اندام رفرش‌ریت نقش بسزایی ایفا می‌کند. در‌حال‌حاضر، فقط چند بازی معدود اندرویدی از ۱۲۰ هرتز پشتیبانی می‌کنند.
توجه کنید که آیفون‌های جدید فقط برای نمونه‌برداری از لمس، نرخ ۱۲۰ هرتز دارند و تصاویر همچنان با نرخ ۶۰ هرتز نمایش داده می‌شوند؛ بدین ترتیب در هر ثانیه، نمایشگر می‌تواند ۱۲۰ لمس را دریافت و پردازش کند؛ اما تنها نصف این سرعت برای نمایش تصاویر استفاده می‌شود. از‌آن سو، آیپد‌های ۲۰۱۸ از صفحه‌نمایش ۱۲۰ هرتزی حقیقی بهره می‌برند تا برای استفاده‌کنندگان از اپل پنسل، تجربه‌ای مشابه به کاغذ و قلم واقعی را ارائه دهند.
در آخر به وان‌پلاس ۷ پرو می‌رسیم که با نمایشگر ۹۰ هرتزی خود یکی دیگر از گوشی‌های پیشتاز درزمینه‌ی رفرش‌ریت است. گردش در منو‌ها و اسکرول‌کردن و تماشای محتوای ویدئویی، همگی روی صفحه‌نمایش این گوشی وان‌پلاس نرم‌تر و روان‌تر انجام می‌شود. بسیاری از کاربران این پرچم‌دار از نمایشگر آن بهعنوان یکی از ویژگی‌های مثبت و برجسته‌ی دستگاه یاد کرده‌اند و به تفاوت مشهودی اذعان کرده‌اند که در تجربه‌ی کاربری‌شان ایجاد کرده است. با توجه به همین محبوبیت، انتظار می‌رود که در سال‌های آتی، افزایش نرخ تازهسازی تصویر یکی از موضوعاتی باشد که تولیدکنندگان گوشی های هوشمند برای ارتقای محصولاتشان به آن روی بیاورند.
دیدگاه خود را درباره‌ی رفرش‌ریت با ما و دیگر کاربران زومیت به اشتراک بگذارید. آیا تا‌به‌حال تجربه‌ی استفاده از نمایشگر‌هایی با رفرش‌ریت بالا را داشته‌اید؟