داستان برند: AT&T قدیمی‌ترین بازیگر صنعت تلفن و مخابرات

AT&T شرکت آمریکایی بین‌المللی صنعت مخابرات است که تارخچه‌ی آن به اختراع تلفن و مدیریت الکساندر گراهام بل بر می‌گردد. مرکز مدیریت این شرکت در برج ویتاکر در داون‌‌تاون دالاس ایالت تگزاس قرار دارد. این شرکت بزرگترین هولدینگ مخابراتی جهان، دومین سرویس‌دهنده‌ی خدمات موبایل در جهان و بزرگترین اپراتور تلفن ثابت در ایالات متحده‌ی آمریکا است. علاوه بر آن با خرید شرکت وارنرمدیا در سال ۲۰۱۸، ای‌تی‌اند‌تی به بزرگترین شرکت رسانه‌ای و سرگرمی جهان از لحاظ درآمد نیز تبدیل شده است.

تاریخچه‌ی AT&T در شرکت تلفن ساوث‌وسترن بل شکل گرفته است. این شرکت زیرمجموعه‌‌ای از شرکت تلفن بل بود که در سال ۱۸۸۰ توسط الکساندر گراهام بل تاسیس شده بود. در سال ۱۸۸۵ شرکت تلفن بل به شرکت تلفن و تلگراف آمریکا (American Telephone and Telegraph Company) تغییر نام داد و سال‌ها تحت عنوان AT&T Corporation فعالیت کرد. در سال ۱۹۸۲ قانون ضد تراست آمریکا آنها را مجبور کرد که شرکت انحصاری خود را تجزیه کنند. یکی از شرکت‌های حاصل که به‌عنوان شرکت‌های منطقه‌ای بل یا Baby Bells شناخته می‌شدند، ساوث‌وسترن بل بود. این شرکت در سال ۱۹۹۵ به اس‌بی‌سی کامیونیکیشنز تغییر نام داد و در سال ۲۰۰۵ AT&T را خرید. از آن سال این شرکت با نام AT&T Inc مشغول به فعالیت است.

مرکز مدیریت AT&T Inc در داون‌تاون دالاس

تاریخچه تاسیس

تاریخچه‌ی AT&T به سال ۱۸۷۵ و همکاری الکساندر گراهام بل و دو سرمایه‌گذار اصلی‌اش یعنی گاریندر هابارد و توماس هندرز بر‌می‌گردد. در آن زمان بل داشت تلاش می‌کرد تا تلگراف صوتی (تلفن) را اختراع کند و توانست در سال‌های ۱۸۷۶ و ۱۸۷۷ پتنت‌های مربوط به آن را ثبت کند. در سال ۱۸۷۷ این سه نفر شرکت تلفن بل را تاسیس کردند تا اختراع خود را به‌صورت انبوه عرضه کنند. آنها اولین تلفن‌خانه را در سال ۱۸۷۸ در نیو هاون تاسیس کردند. پس از سه سال، تلفن‌خانه‌ها در اکثر شهرها و شهرستان‌های بزرگ آمریکا تاسیس شده بودند. شرکت تا آن سال به شرکت تلفن آمریکایی بل تغییر نام داده بود.

در سال ۱۸۸۲ بخشی از سهام وسترن الکتریک توسط این شرکت خریداری شد و قطعات و محصولات مورد نیاز برای تلفن نیز در داخل شرکت تولید شد. پس از مدتی با ترکیب چند بخش اولیه، شرکت به بل سیستم تغییر نام داد. شرکت تلفن و تلگراف آمریکا در سوم مارس سال ۱۸۸۵ به‌عنوان زیرمجموعه‌ای مستقل از امریکن بل شروع به کار کرد. این شرکت با تمرکز روی ساخت و اجرای شبکه‌ی تلفن راه دور تاسیس شده بود.

سند سهام الکساندر گراهام بل در AT&T

اولین خط تلفن شرکت AT&T از نیویورک شروع شد و در سال ۱۸۹۲ به شیکاگو رسید. مقصد بعدی سان‌ فرانسیسکو بود که در سال ۱۹۱۵ میزبان AT&T شد. در ۳۰ دسامبر سال ۱۸۹۹، AT&T دارایی‌های امریکن بل را خرید و به شرکت مادر بل سیستم تبدیل شد. خطوط تلفن راه دور برای عملکرد هرچه بهتر به نوآوری‌های متعدد نیاز داشتند. یکی از این نوآوری‌ها سیم‌پیچ‌های القایی بودند که در AT&T ساخته شده و امکان توسعه‌ی خط تلفن تا دنور را به شرکت دادند. آمپلی‌فایر الکتریکی اختراع بعدی بود که در نتیجه‌ی آن خط تلفن بین قاره‌ای توسعه یافت.

سیم‌پیچ‌های القایی از اولین اختراعات AT&T

کارگران شرکت تولیدی وسترن الکتریک در شیکاگو

شروع فعالیت‌های بین‌المللی

با شروع قرن بیستم، ای‌تی‌اند‌تی کسب‌وکاری داشت که فراتر از مرزهای آمریکا فعالیت می‌کرد. آنها با استفاده از شرکت وسترن الکتریک که زیرمجموعه‌ی تولید قطعات و تجهیزات بود و همچنین شرکت‌های تابعه و متحد در سرتاسر جهان، تجهیزات مورد نیاز شرکت‌های تلفن را در جهان تامین می‌کرد. شعبه‌های بین‌المللی وسترن الکتریک تا سال ۱۹۱۴ در شهرهای بزرگ جهان از جمله لندن، برلین، میلان، پاریس، وین، سن‌پترزبروگ، بوداپست،‌ توکیو، مونترآل، آنتورپ، بوینس آیرس و سیدنی تاسیس شدند.

والتفر گیفورد در سال ۱۹۲۵ به سمت مدیریت کل شرکت رسید. او تصمیم گرفت AT&T و بل سیستم را روی فعالیت‌های اصلی خدمات جهانی تلفن در ایالات متحده متمرکز کند. در نتیجه‌ی این تصمیم شرکت اینترنشنال وسترن الکتریک در همان سال به قیمت ۳۳ میلیون دلار به شرکت بین‌المللی تلفن و تلگراف (ITT) فروخته شد. در این میان تنها زیرمجموعه‌ی کانادایی این شرکت تحت مالکیت سابق به کار ادامه داد. در نهایت با این که فعالیت‌های ساخت و تولید AT&T به‌صورت بین‌المللی متوقف شد اما این شرکت حضور بین‌المللی خود را با تامین خدمات جهانی تلفن برای مشترکین آمریکایی حفظ کرد.

بروشور تبلیغاتی AT&T در سال ۱۸۹۵

AT&T در سال ۱۹۲۷ خدمات تجاری بین قاره‌ای تلفن را به لندن عرضه کرد. در ابتدا این تماس‌ها برای هر سه دقیقه، ۷۵ دلار هزینه داشتند. این خدمات به مرور از طریق همین شهر لندن یا لینک‌های مستقیم از آمریکا به کشورهای دیگر هم توزیع شدند. این خدمات بین‌المللی با نام خدمات رادیویی تلفن شناخته می‌شدند که در سال ۱۹۳۱ به هاوایی و ۱۹۳۴ به توکیو رسیدند. استفاده از خطوط رادیویی موجود برای ارتباطات تلفنی کیفیت بالایی نداشت و به مرور در مسیر حذف افتاد. به همین دلیل در سال ۱۹۵۶ سرویس‌های اروپایی از این حالت به خطوط تلفن زیر اقیانوسی تغییر حالت دادند. خطوط تلفن زیر اقیانوس آرام نیز در سال ۱۹۶۴ گسترش یافتند.

یکی از اولین برنامه‌های تلویزیونی آمریکا در سال ۱۹۴۸

از نوآوری‌های مهم داخلی در AT&T می‌توان به نمایش اولین نمونه از تصاویر تلویزیونی توسط این شرکت اشاره کرد. در سال ۱۹۲۷ مدیر تجارت این شرکت هاربرت هوور تصویر زنده‌ی خود را برای مدیر آن زمان شرکت یعنی والتر گیفورد ارسال کرد. توسعه‌ی ارتباطات تلویزیونی در دهه‌ی ۱۹۵۰ توسط همین شرکت انجام گرفت. نقطه‌ی عطف علمی دیگر در سال ۱۹۳۷ بود که کلینتون داویسون از دانشمندان آزمایشگاه‌های بل توانست ماهیت موجی الکترون را کشف کرده و اولین دانشمند این شرکت باشد که جایزه‌ی نوبل را دریافت می‌کند.

کلینتون داویسون اولین برنده‌ی جایزه‌ی نوبل از آزمایشگاه بل

از مهم‌ترین اتفاقاتی که در آزمایشگاه‌های مشهور این شرکت رخ داده می‌توان به اختراع ترانزیستور و انقلاب اکترونیکی پس از آن اشاره کرد. جان باردین، والتر براتین و ویلیام شاکلی دانشمندانی بودند که ترانزیستور را در سال ۱۹۴۷ در آزمایشگاه‌های بل اختراع کردند. این دانشمندان در سال ۱۹۵۶ جایزه‌ی نوبل فیزیک را دریافت کردند.

مخترعین ترانزیستور در آزمایشگاه بل

سال‌های بعدی باز هم با نوآوری‌هایی از سمت این شرکت همراه بوده که تاثیر آنها را در تاریخچه‌ی ارتباطات بیشتر می‌کند. اولین مودم جهان در سال ۱۹۵۶، اولین تلفن دکمه‌ای در سال ۱۹۶۳، اولین سوئیچ الکترونیکی تلفن در سال ۱۹۶۵ و شماره‌ی مشهور ۹۱۱ برای تماس‌های اضطراری همگی از نوآوری‌های مهم AT&T در میانه‌ی قرن بیستم بوده‌اند.

یکی از ماندگارترین اختراعات این شرکت اسطوره‌ای، سیستم‌عامل یونیکس بود که در سال ۱۹۷۱ و در آزمایشگاه‌های آبل معرفی شد. این سیستم‌عامل که با هدف مستقل بودن از سخت‌افزار توسعه داده شد، پایه‌های توسعه‌ی اینترنت را بنا کرد. 

یونیکس، سیستم‌عامل پایه‌ی اینترنت که در آزمایشگاه بل توسعه داده شد

تجزیه بل سیستم

AT&T و شرکت زیرمجموعه‌اش بل سیستم برای سال‌های متمادی به‌عنوان شرکت‌های انحصاری قانونی فعالیت کردند. ایده‌ی اصلی این نوع فعالیت در سال ۱۹۰۷ و توسط مدیریت آن زمان یعنی تئودور ویل مطرح شد. او معتقد بود ماهیت فناوری تلفن، برای بهترین عملکرد تنها به مدیریت یک شرکت انحصاری نیاز خواهد داشت که خدمات جهانی را ارائه کند. دولت آمریکا در آن سال‌ها این ایده را پذیرفت و در سال ۱۹۱۳ با تصویب تفاهم‌نامه‌ای به نام کینگزبری آن را قانونی کرد.

تئودور ویل یکی از مدیران افسانه‌ای AT&T

AT&Tطبق این تفاهم‌نامه متعهد شد که شرکت‌های مستقل تلفن را به شبکه‌ی خود متصل کرده و بعلاوه سهام اجرایی خود در وسترن یونیون تلگراف را نیز واگذار کند. با گذشت زمان و تغییر تفاسیر قانونی در آمریکا، بازرسین متعدد از شرکت تلفن بازدید کردند و با شکل‌گیری قانون ضد تراست جدید آمریکا، انتقادات و حتی توهین‌ها به AT&T و بل سیستم به اوج خود رسید. یکی از این شکایت‌ها در سال ۱۹۴۹ مطرح شد و در نتیجه‌ی آن در سال ۱۹۵۶ AT&T و وزارت دادگستری آمریکا به توافق رسیدند. طی این توافق شرکت باید فعالیت‌های خود را به تجارت سیستم تلفن ملی و پروژه‌های دولتی محدود می‌کرد.

شرکتی که روزی توسط مخترع تلفن تاسیس شده بود، در طول سال‌های طولانی فعالیت بهترین سیستم تلفن در جهان را عرضه کرد. این سیستم به مرور به هدف نهایی جهانی شدن دست یافت. این هدف در دهه‌‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ تدوین شده بود و قصد داشت تلفن را به دست هر فردی در جهان برساند. در طی این مسیر تا سال ۱۹۴۵ حدود ۵۰ درصد از خانه‌های آمریکایی‌ها تلفن داشت. این آمار در سال‌های ۱۹۵۵ و ۱۹۶۹ به ترتیب به ۷۰ و ۹۰ درصد رسید. این توسعه‌ی سریع تلفن در میانه‌ی قرن بیستم مدیون فناوری‌ها و نوآوری‌های است که در AT&T و بل سیستم و آزمایشگاه‌های آنها شکل گرفته بود.

تلفن‌خانه‌ی بل با تمرکز روی ارتباطات بین قاره‌ای

فناوری بزرگ بعدی، ماهواره‌ی ارتباطی Telstar I بود که در سال ۱۹۶۲ توسط این شرکت به فضا پرتاب شد. این فناوری خصوصا برای بهبود ارتباطات بین‌المللی استفاده شد. این توسعه‌ها و فناوری‌های دیگر از جمله تغییر سیستم از الکترومکانیکی به الکترونیکی، موجب بهبود کیفیت و ارزان‌تر شدن خدمات تلفن در سرتاسر جهان شد. علاوه بر آن موانع علمی برای ورود رقبای جدید بل سیستم در جهان نیز به مرور برداشته می‌شد. در این میان کمیسیون فدرال ارتباطات آمریکا (FCC)  که وظیفه‌ی نظارت بر ارتباطات مخابراتی در آمریکا را بر عهده دارد، اجازه‌ی رقابت با استفاده از این فناوری‌ها را به شرکت‌های دیگر نیز داد. در نهایت در میانه‌ی دهه‌ی ۱۹۷۰ رقابت خصوصا در سرویس‌های راه دور به اوج خود رسید.

انتشار خبر ارتباط تلفنی با ژاپن در تشریه‌ی داخلی AT&T

افزایش رقابت در این صنعت و پیشرفت‌های صورت گرفته باعث شد تا دولت ایالات متحده، شکایتی بر مبنای قانون ضد تراست علیه AT&T تنظیم کند. این شکایت در سال ۱۹۷۴ مطرح شده و در سال ۱۹۸۲ به نتیجه رسید. در نتیجه‌ی این اتفاق، AT&T متعهد شد که شرکت بل سیستم که تلفن‌خانه‌های محلی را تاسیس و مدیریت می‌کرد، تجزیه کند. دولت اعتقاد داشت که با این کار انحصار AT&T در بخش‌های دیگر مانند ارتباط از راه دور، تولید قطعات و تحقیق و توسعه به قوت خود باقی خواهد ماند و البته رقابت بین شرکت‌های دیگر نیز طبیعی خواهد شد. در عوض دولت نیز محدودیت‌های حکم سال ۱۹۵۶ علیه این شرکت را لغو کرد. در نهایت تجزیه‌ی شرکت در یکم ژانویه‌ی سال ۱۹۸۴ رخ داد و شرکت بل سیستم به نوعی از بین رفت. در نتیجه‌ی این قانون شرکت مستقل AT&T و ۷ شرکت محلی بل به فعالیت ادامه دادند. این شرکت‌ها به نام RBOC یا Baby Bells شناخته می‌شوند.

دوران پس از تجزیه

پس از تصویب و اجرای قانون یک ژانویه‌ی ۱۹۸۴، مردم آمریکا هیچ تغییری در سرویس خطوط تلفن خود احساس نکردند. اما در سمت دیگر داستان AT&T یک شرکت جدید شده بود. دارایی‌های آنها از ۱۴۹.۵ به ۳۴ میلیارد دلار رسیده بود و از حدود یک میلیون کارمند، تنها ۳۷۳ هزار نفر آنها در شرکت جدید بودند. حتی نام و لوگوی مشهور بل نیز تغییر کرد و جای خود را به طراحی یک کره‌ی زمین و نوشته‌ی AT&T داد.

طرح دانشمندان AT&T برای ارتباط سلولار

برای موفقیت در شرایط جدید، شرکت نیاز به ایجاد بزرگترین تغییرات در فرهنگ سازمانی خود را داشت. شرکت قبلی برای دهه‌های طولانی بازیگر انحصاری بود و فشار رقبا را حس نمی‌کرد. فرهنگ قدیمی آنها سرویس، برتری فناوری، قابلیت اعتماد و نوآوری در ساختاری بدون رقابت را پیاده کرده بود که در آن از هر منبع زمانی و پولی موجود برای انجام وطایف استفاده می‌کرد. شرکت جدید باید به‌خوبی با نیازهای مشتریان آشنا می‌شد و آنها را سریعا پس از ابراز از طرف مشتریان و پیش از برآورده شدن توسط رقبا، انجام می‌داد. اگرچه این شرکت از برتری فناوری و نیروی انسانی بالایی در صنعت برخوردار بود، اما به هرحال این تغییر بسیار پیچیده‌تر از آن شد که هر کسی تصور می‌کرد.

در این میان خدمات تلفن از راه دور رقابت بسیاری را مشاهده کرد. افت سهم بازار ای‌تی‌اند‌تی در آن سال‌ها کاملا قابل پیش‌بینی بود و دلیل آن نیز خارج شدن انحصار از دستان آنها بود. در حدود ۱۲ سال، سهم بازار آنها در این بخش از ۹۰ به ۵۰ درصد رسید. در این میان قیمت‌ها نیز تحت تاثیر رقابت و فناوری‌های جدید (مانند کابل‌های فیبر نوری) افت شدید ۴۰ درصدی را تا پایان دهه‌ی ۱۹۸۰ تجربه کردند.

اولین ارتباطات موبایلی در آمریکا

به‌هرحال منابع مالی عظیم AT&T در این برهه‌ی زمانی نیز به کمک آنها آمد. آنها توانستند هزینه‌ی چندین میلیارد دلاری دیجیتال کردن شبکه را تامین کنند و پس از آن شبکه‌ی بین‌المللی خود را به ۲۰۰ کشور جهان گسترش داده و همچنین شرکت‌های متعددی را خریداری و به مجموعه‌ی خود اضافه کنند. یکی از مهم‌ترین ادغام‌های این شرکت در سال ۱۹۹۱ و با خرید شرکت کامپیوتری NCR به قیمت ۷.۳ میلیارد دلار رخ داد و در نتیجه‌ی آن، مشترکین شاهد ترکیب رایانش و ارتباطات در یک شرکت بودند. خرید بزرگ دیگر شرکت McCaw Cellular بود که در سال ۱۹۹۴ و به قیمت ۱۱.۵ میلیارد دلار انجام شد. این شرکت بعدا به AT&T Wireless تغییر نام داد و آنها را به پیشگام صنعت رو به رشد ارتباطات مخابراتی بی‌سیم تبدیل کرد.

ماهواره‌‌ی ارتباطی Telstar I

در صنعت ساخت و تولید نیز این شرکت تغییری از حالت انحصاری به رقابتی را تجربه کرد. بخش ساخت و تولید این شرکت با نام AT&T Network Systems، رقبایی جدی پیدا کرد. این رقیبان همان شرکت‌های جدا شده از بل سیستم بودند که خدمات محلی را ارائه می‌کردند. آنها ای‌تی‌اند‌تی را بیش از یک شریک، رقیبی جدی می‌دانستند. به‌هرحال نتورک سیستمز به‌عنوان پیشگام بازار آمریکا به کار خود ادامه داد و مشتریان قدیمی را در کنار مشتریان جدید جذب کرد. علاوه بر این، آنها با افزایش حضور شرکت اصلی در جهان، فعالیت‌های بین‌المللی خود را در کشورهای مختلف اعم از هلند، ژاپن و چین گسترش دادند.

به‌هرحال سیاست‌های مدیریتی ابتدای دهه‌ی ۱۹۸۰ دیگر در دهه‌ی ۱۹۹۰ کارساز نبودند و بخش‌های تولید و ارتباطات این شرکت به مشکلاتی برای یکدیگر تبدیل شده بودند. بعلاوه قوانین ارتباطات و مخابرات نیز در آمریکا در حال تغییر بودند و AT&T باید تغییراتی را در ساختار خود ایجاد می‌کرد. در این میان مدیرعامل وقت یعنی رابرت آلن برنامه‌ی تغییر ساختار جدید را در ۲۰ سپتامبر سال ۱۹۹۵ اعلام کرد.

تغییر ساختار جدید AT&T آنها را به سه شرکت مجزای سهامی عام تبدیل کرد. شرکت Lucent Technologies به‌عنوان بخش سیستم و تجهیزات، NCR به‌عنوان شرکت کامپیوتری و AT&T به‌عنوان شرکت خدمات ارتباطی از دل این تغییرات بیرون آمدند. این تغییر ساختار بزرگترین تجزیه‌ی داوطلبانه‌ی کسب‌وکار در تاریخ ایالات متحده بود.

تلفن دکمه‌ای از اختراعات آزمایشگاه‌های بل در AT&T

شرکت جدید ای‌تی‌اند‌تی پس از این تجزیه از یک شرکت متمرکز بر ارتباطات راه دور به شرکت متمرکز در حوزه‌ی ارتباطات صوتی و داده تبدیل شد. این تغییر استراتژی به‌خاطر تحولات در حال وقوع در دنیای ارتباطات بود که محتوای در حال تبادل را در جهان از صوت به داده تغییر می‌داد. قدیمی‌ترین بازیگر صنعت ارتباطات جهان به سرعت متوجه این انقلاب شد و تمرکز خود را روی خدمات جدید مانند سرویس‌های اینترنت گذاشت. آنها سرویس اینترنت WorldNet را در سال‌های پایانی قرن بیستم عرضه کردند.

در سال‌های ابتدایی قرن ۲۱ شرکت در شبکه‌های داده، بی‌سیم و خطوط حامل پهنای باند فعالیت می‌کرد. برای اولین بار در سال ۲۰۰۰ ترافیک داده در شبکه‌ی این شرکت از ترافیک صدا در آن پیشی گرفت. تغییر ساختار بعدی در همین زمان انجام شد و بخش‌های AT&T Wireless، AT&T Broadband و AT&T به‌عنوان مجموعه‌های مستقل از دل آن بیرون آمدند. مجموعه‌ی خدمات پهنای باند در سال ۲۰۰۱ با شرکت Comcast به توافق رسید و در نتیجه‌ی آن این دو شرکت ترکیب شده و تحت عنوان Comcast Corporation به فعالیت ادامه داد.

در سال ۲۰۰۲ و با تغییرات ساختاری، دیوید دبلیو. دورمن به‌عنوان رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل جایگزین مایکل آرمسترانگ شد. انتصاب دورمن به دوره‌ای از آشوب و ناپایداری در صنعت مخابرات جهانی همراه بود. این آشوب به خاطر نقض قوانین جهانی، قانون‌گذاری‌های بدون برنامه و فشارهای قیمت‌گذاری از طرف رقبا ایجاد شده بود. این آشوب منجر به خسارت‌های شدیدی به شرکت‌های مختلف به‌صورت ورشکستگی شد. سرمایه‌گذاران میلیاردها دلار از سرمایه‌ی خود را از دست دادند و افراد زیادی در این صنعت بیکار شدند.

دورمن برای مقابله با این تغییرات بار دیگر تغییر ساختار AT&T را در دستور کار قرار داد. او تصمیم گرفت شرکت را از سرویس‌دهنده‌ی خدمات صوتی به مصرف‌کنندگان، به ارائه‌دهنده‌ی خدمات شبکه به شرکت‌ها تغییر دهد. در نتیجه این شرکت به سرویس‌دهنده‌ی شبکه‌ی IP محور تبدیل شد که شبکه و ابزارهای مرتبط با آن را برای دیگر کسب‌وکارها و مشتریان دولتی عرضه می‌کرد. بعلاوه آنها جایگزینی پیشرفته برای ارتباطات صوتی گذشته معرفی کردند که تحت عنوان VoiP به مشتریان تجاری عرضه شد.

در سال ۲۰۰۵، شرکت sbc که از دل شرکت‌های تجزیه‌شده‌ی بل سیستم شکل گرفته بود، AT&T را خریداری کرد.

نقشه‌ی تاریخی خطوط ارتباطی AT&T در سال ۱۸۹۱

سال‌های اخیر و وضعیت کنونی برند AT&T

پس از خریده شدن AT&T توسط اس‌بی‌سی و تغییرات ساختاری، شرکت با حفظ تاریخچه‌ی اس‌بی‌سی اما با نام AT&T Inc به کار خود ادامه داد. آنها در سال ۲۰۰۶ خرید بزرگ دیگری انجام دادند و BellSouth را به ارزش ۸۶ میلیارد دلار به مجموعه‌ی خود اضافه کردند. این خرید، سرویس Cingular Wireless که در سال ۲۰۰۴ خدمات سلولار AT&T را خریده بود، بار دیگر به شرکت اضافه کرد. بعلاوه وبسایت Yellowpages.com نیز به این مجموعه اضافه شد. در نهایت تمامی این سرویس‌ها تحت برند AT&T به کار خود ادامه دادند.

سال ۲۰۰۸ با دو تغییر بزرگ برای AT&T همراه بود. آنها مرکز مدیریت خود را از سن‌آنتونیو به داون‌تاون‌دالاس منتقل کردند. دلیل این انتقال از زبان مدیران، دسترسی بهتر به مشتریان و هملیات اجرایی شرکت و شرکای فناوری و تجاری بوده است. تغییر بزرگ دیگر اخراج ۱۲ هزار نیروی انسانی از این شرکت بود که فشارهای اقتصادی به‌عنوان دلیل آن عنوان شد.

مرکز سویچینگ AT&T در لس آنجلس

در سال‌های بعدی شرکت‌های همچون Dobson Cellular، Centennial و Wayport توسط این شرکت خریداری شدند. یکی از بزرگترین تلاش‌های خرید و ادغام، AT&T، خرید بخش آمریکایی T-Mobile در سال ۲۰۱۱ بود که سرانجام با مخالفت گروه‌های مختلف مردمی و دولت لغو شد. این لغو خرید خسارتی ۶ میلیارد دلاری را نیز به شرکت آمریکایی تحمیل کرد.

AT&T در سال ۲۰۱۳ اعلام کرد که قصد دارد شرکت Leap را به قیمت ۱.۲ میلیارد دلار خریداری کند. این خرید تمام برج‌های مخابراتی و فروشگاه‌های لیپ را به همراه ۵.۳ میلیون مشترک به مجموعه‌ی ای‌تی‌اندتی اضافه می‌کرد. سرانجام در سال ۲۰۱۴ این ادغام انجام شد.

گسترش نفوذ در بازار آمریکای جنوبی با همکاری این شرکت با America Movil در سال ۲۰۱۳ انجام شد. پس از آن در سال ۲۰۱۴ شرکت اعلام کرد که شبکه‌ی DirecTV را به قیمت ۴۸.۵ میلیارد دلار خریداری خواهد کرد تا نفوذش در بازار تلویزیون‌های پولی و همچنین بازار رو به رشد آمریکای جنوبی بیش از پیش شود. پس از این ادغام برندهای U-verse و IPTV این شرکت با دیرک‌تیوی ترکیب شده و AT&T Entertainment را تشکیل دادند. در همین سال برای افزایش سهم بازار در آمریکای شمالی نیز شرکت Lusacell خریداری شد. هولدینگ ورشکسته‌ی NII نیز در سال ۲۰۱۵ به مجموعه اضافه شد و دو شرکت مذکور تحت عنوان AT&T Mexico به کار خود ادامه دادند.

رندال استفنسون مدیرعامل کنونی AT&T Inc

در حال حاضر رندال استفنسون به‌عنوان مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره‌ی شرکت AT&T Inc مشغول به فعالیت است. این شرکت امروزه خدمات و محصولات متنوعی از تلویزیون‌های اینترنتی، خطوط ثابت تلفن، خدمات موبایل، شبکه‌های کابلی پهنای باند و سیستم‌های امنیتی خانگی تا امنیت شبکه، مدیریت ورزشی، خبرگزاری، بازی‌های ویدیویی، رسانه و سرگرمی‌های ویدیویی را به کاربران عرضه می‌کند.

طبق آخرین آمار در آمد این شرکت حدود ۱۹۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۷ عنوان شده و برند AT&T در لیست معتبر فوربز از برترین برندهای جهان در رتبه‌ی ۱۰ قرار دارد. تعداد کارمندان این شرکت در زیرمجموعه‌های متنوع آن نیز حدود ۲۵۴ هزار نفر در سال ۲۰۱۷ عنوان شده که با خرید تایم وارنر در سال ۲۰۱۸ باید ۳۰ هزار کارمند آنها را نیز به این زیرمجوعه اضافه کنیم.