۲۸ موردی که نشان می‌دهد رئیس خوبی هستید

چگونه می‌توانید رئیس خوبی باشید؟

مطمئنا نمی‌توانید از اتاق‌تان بیرون بیایید و مستقیما از کارمندان خود این سؤال را بپرسید. چراکه اگر رئیس وحشتناکی باشید، آن‌ها به خاطر منافع خود حقیقت را به شما‌ نخواهند گفت.

در هر صورت، باید به خودتان مراجعه کنید و با بررسی بازتاب‌ها، پاسخ این پرسش را پیدا کنید. ضمن این‌که، علائم ظریفی وجود دارد که در صورت مثبت بودن، نشان می‌دهد شما یک رهبر عالی هستید.

کارفرمایان خوب برای انجام کارها روش‌های خاصی اتخاذ می‌کنند؛ چراکه به دنبال بهترین روش هستند، نه این‌که درگیر عادت‌های خود شده باشند. از این رو چنین مدیرانی، فضای کوچکی برای آزمایش و نوآوری کارکنان خود فراهم می‌کنند.

متأسفانه برخی از کارفرمایان فکر می‌کنند توهین و سوءاستفاده از افراد، روشی کارآمد و مؤثر است. حال آن‌که در اغلب موارد، این رویکرد نتیجه‌ نمی‌دهد. اگر به‌ شأن انسانی کارکنان خود احترام بگذارید، گام بزرگی در مقایسه با دیگر مدیران برداشته‌اید.

گفتگو با افراد مورد علاقه، بخش جذابی از زمان حاضر در دفتر کار است. اگر نورچشمی خود را در شرکت به‌وضوح معرفی کنید، تمرکز بقیه‌ی کارکنان به این سمت می‌رود که در تلاشی مذبوحانه! شما را تحت تأثیر قرار دهند.

حفظ فضای پاسخگویی، کارکنان را تشویق می‌کند با صداقت و تعهد بیشتری کار کنند و منجر به شکل‌گیری یک فرهنگ عالی در محیط کار می‌شود.

یک کارفرمای خوب، برای توجیه اشتباه به دنبال یک دیوار کوتاه یا کارمند قربانی‌ نمی‌گردد و فرافکنی‌ نمی‌کند. در واقع، زمانی که نقشه یا برنامه‌ای در محیط کار به شکست می‌انجامد، یک مدیر باتجربه به آن اقرار می‌کند.

کارفرمایانی که خودباوری ندارند، طوری رفتار می‌کنند و دستور می‌دهند تا تظاهر به اقتدار کنند. چنانچه از آن دسته مدیرانی هستید که همیشه‌ی کلمه‌ی جادویی را به کار می‌برید و مؤدبانه رفتار می‌کنید، یکی از نشانه‌های مدیر خوب را دارید.

کارفرمایان باید بتوانند با حمایت و راهنمایی کارکنان خود نوعی احساس اعتماد بین خود و آن‌ها ایجاد کنند. البته قرار نیست کسی را از چاله بیرون بکشید اما کسی را هم به داخل آن هل ندهید!

کارفرمایان بد در برابر موفقیت و عملکرد کارکنان خود سنگ‌اندازی می‌کنند. حال آن که مدیران بزرگ، فعالانه سعی در آسان‌تر کردن زندگی کارمندان‌شان دارند.

مربی‌ها یک گوشه‌ی زمین در حاشیه‌ نمی‌نشینند تا با انگشتان دست خود بازی کنند. ضمن این که وسط زمین‌ نمی‌دوند تا به صورت مستقیم در بازی دخالت کنند.

کارفرمایان خوب مانند مربیان خوب هستند. آن‌ها با ترکیبی از احترام، تشویق و انتقاد سازنده با کارمندان خود برخورد می‌کنند.

کارفرمایان بد اغلب تیم خود را گیج و ناامید می‌کنند. چرا که تصویر دقیقی از روند کارها در شرکت ارائه‌ نمی‌دهند. در حالی که مدیران خوب سیاست‌های واضح و صادقانه‌ای دارند.

مدیران خوب تمایل دارند به کارکنان خود بازخورد نشان دهند تا به آن‌ها یاد دهند که چطور رشد و پیشرفت داشته باشند. به بیانی دیگر، کارفرمایان بزرگ از کمک کردن به تیم خود خوشحال می‌شوند.

شفافیت باعث حکم‌فرمایی یک فرهنگ شاد در شرکت می‌شود.

کارکنان می‌خواهند صدای آن‌ها شنیده شود. طبیعتا در پایان، تصمیم گیرنده‌ی نهایی شما خواهید بود. اما هر‌از‌گاهی، در صورت مهیا بودن شرایط، کارفرمایان خوب از کارمندان‌شان می‌خواهند نظرات خود را ابراز کنند.

مدیران خوب انتظار ندارند دیگران ذهن آن‌ها را بخوانند. آن‌ها چشم‌انداز روشنی از هدف شرکت را به تیم کاری خود ارایه می‌دهند و اطلاعات و ابزار لازم را در اختیار آن‌ها می‌گذارند.

زمانی که اوضاع بحرانی می‌شود، مدیران ضعیف به دنبال کسی می‌گردند که او را سرزنش کنند. در حالی که مدیران خوب به جای سرکوب کردن بقیه، سعی در پیدا کردن راه حلی برای مشکلات دارند.

کارکنان خسته، نیروهای ناراضی هستند. بهترین مدیران، وضعیت کارکنان خود را بررسی می‌کنند تا مطمئن شوند آن‌ها انگیزه‌هایی برای تلاش دارند.

توانمندی‌های اعضای تیم را به دقت بررسی کنید تا یک تعادل خوب برقرار شود. ببینید به کدام یک از آن‌ها می‌توانید مسئولیت بیشتری بدهید؟ آیا کاری هست که بهتر باشد به آن‌ها واگذار کنید؟

یک مدیر خوب با کارکنان خود وارد صحبت می‌شود تا اهداف و نگرانی‌های آن‌ها را پیدا کند.

مهم است که در دفتر کار خود بیش از حد به لودگی و شوخی نپردازیم. با این حال می‌گویند: «مدیران حرفه‌ای، کار خود را جدی می‌گیرند اما مغرور نیستند! بنابراین خوب است گاهی با کارکنان خود بخندید.»

بهترین کارفرمایان روی کارکنان خود سرمایه‌گذاری می‌کنند. این بدان معنا است که آن‌ها نگران اهداف و خواسته‌های حرفه‌ای اعضای تیم کاری خود هستند.

خوب بودن هم گاهی می‌تواند ظالمانه باشد! مدیرانی که به صورت ساختگی خوب هستند، پس از رسیدن به پاداش‌هایی که لایق آن نبوده‌اند، زیر پای کارکنان خود را خالی می‌کنند. بنابراین نقش بازی نکنید و رفتاری واقعی با کارکنان خود بروز دهید. در این صورت است که لطف بزرگی به آن‌ها کرده‌اید.

کارفرمایان ضعیف از رویارویی فرار می‌کنند. طبیعتا رهبران قوی هم به دنبال این نیستند که برای خود زحمت و دردسر درست کنند، اما در صورت وقوع مشکل، آن را مدیریت خواهند کرد. از این رو هر کاری لازم باشد انجام می‌دهند. خواه این کار برگزاری یک دوره‌ی آموزشی باشد یا اخراج یک کارمند متخلف.

شاید به همین دلیل است که افراد درون‌گرا، مدیران بهتری هستند. خیلی از مردم تجربه‌ی کار کردن با مدیرانی داشته‌اند که بیشتر مایل به حرف زدن هستند. در حالی که مدیرانی که شنونده باشند، گزینه‌های نادرتری هستند. شنونده‌ی خوب بودن، نشان از توجه شما به نظرات و خواسته‌های کارکنان‌تان دارد.

مدیران خوب، حد و حدود خود را در مورد زندگی خانوادگی کارمندان‌شان رعایت می‌کنند. با این حال این مدیران، مواردی چون برنامه‌ی تعطیلات، فرزندان و والدین مسن را در زندگی کارکنان خود مد نظر قرار می‌دهند.

کارمندان نیازهای متفاوتی دارند. ایده‌ی «یک اندازه برای همه» در محیط کار جواب‌ نمی‌دهد. از این رو بهترین کارفرمایان انعطاف‌پذیر هستند. این ویژگی به آن‌ها اجازه می‌دهد رضایت کارکنان خود را فراهم کنند تا آن‌ها بهتر به ایفای نقش بپردازند.

رهبران بزرگ با الهام‌بخشی به کارکنان خود، از آن‌ها می‌خواهند سخت‌تر کار کنند. از این رو ابزار مورد نیاز آن‌ها را برای تلاش سخت‌کوشانه در اختیارشان قرار می‌دهند.

کارفرمایانی که خیلی سفت و سخت هستند، از فضای واقعیت دور می‌شوند. طبیعتا افراد در کار خود اشتباه می‌کنند. اگر قرار باشد هر اشتباه و شکست کوچکی را توبیخ کنید، فقط فضای نوآوری و تجربه را در شرکت خود از بین برده‌اید.

«سایمون سینک» که یک تئوریسین فعال در عرصه مدیریت است، می‌گوید: «افرادی که باور دارند رهبران فوق‌العاده‌ای هستند، اغلب مدیران افتضاحی هستند. مدیران بزرگ می‌دانند قدرت و اعتبار معادل با توانایی در مدیریت نیست. از این رو به طور مداوم سعی در بهبود عملکرد خود دارند. حتی گاهی اوقات ممکن است که آن‌ها احساس ناکافی بودن پیدا کنند. با این‌حال، واقعیت آن است که آن‌ها معایب خود را تشخیص می‌دهند و از خودآگاهی بالاتری برخوردار هستند.