تنبلی، بدترین عادتی که یک کارآفرین باید از آن دوری کند

تنبلی کردن در بسیاری از سازمان‌های کوچک و بزرگ مشاهده می‌شود. تنبلی در کارهای سازمان باعث می‌شود زمان از دست برود. از زمان می‌توان به‌عنوان ارزشمندترین کالا در شرکت‌های کوچک و استارتاپ‌ها یاد کرد. اگر عادت‌های بدی مثل تنبلی در این نوع کسب و کارها هم تبدیل به یک مورد عادی شود، آن شرکت نوپا محکوم به شکست خواهد بود. در ادامه با زومیت همراه باشید تا دراین‌باره بیشتر بحث کنیم.

یک رفتار ناخوشایند که می‌تواند شما را از دنیای ماجراجویانه کارآفرینی دور کند، تنبلی است. تنبلی در برخی کارهای مهم شرکت، به ضرر شما تمام خواهد شد.

• ایمیل‌هایی که جواب داده نمی‌شوند.
• یادداشت‌هایی که جواب داده نمی‌شوند.
• جلسات بی‌فایده‌ای که تا ابد ادامه خواهند داشت، چون هیچ کس دستور کار یا هدف را تعیین نکرده است.

این گونه عادت‌های بد در شرکت‌های بزرگ خیلی دردسرساز نمی‌شوند، چون همه‌چیز با یک سرعت ثابت و معمولی در حال انجام است. تصمیمات می‌توانند تا چند روز طول بکشند و اجرای یک ایده نیز ممکن است بعد از چند ماه شروع شود. اگر ایمیل‌ها هم جواب داده نشوند، همیشه یک روز دیگر برای جواب دادن وجود دارد.

در اغلب سازمان‌های بزرگ، کسی با وقت تلف کردن مشکلی ندارد. اگر زمان برای افراد یک سازمان یک کالای باارزش به‌حساب نیاید، پس هیچ جای نگرانی برای تلف کردن آن با عادت‌های بد وجود نخواهد داشت. چرا باید یک جلسه را در نیم ساعت تمام کرد، وقتی می‌توان یک ساعت وقت برای آن گذاشت؟ این همان طرز تفکری است که ما درباره آن صحبت می‌کنیم.

این طرز تفکر فقط به یک یا چند شرکت مربوط نمی‌شود، این پدیده در بسیاری از کمپانی‌ها دیده می‌شود. ولی وقتی‌که نوع کسب و کار شما استارتاپ است، زمان یک گنجینه باارزش محسوب می‌شود. این‌گونه عادت‌ها برای سازمان شما مانند یک سم خواهند بود. زمان مانند یک منبع محدود اکسیژن است که یک شرکت نوپا را زنده نگه می‌دارد. زمان در استارتاپ شما حکم پول‌های بانکی‌تان را دارد، چطور؟ زمانی که وقت کم می‌آورید، پول خود را از دست می‌دهید یا اگر پول خود را از دست دهید، به دنبال آن زمان شما از دست خواهد رفت. در ادامه با یک مثال این موضوع را برایتان روشن‌تر خواهیم کرد.

بتی لیو، بنیان‌گذار Radiate درباره اهمیت زمان در استارتاپ می‌گوید: «زمانی که کارم را با Radiate شروع کردم، بزرگ‌ترین سؤالی که سرمایه گذران از من می‌پرسیدند این بود که چقدر سرمایه برای استارتاپ دارم؟ یعنی پول‌هایی که در حساب بانکی شرکت هستند چه مدت می‌توانند کسب و کار را زنده نگه‌دارند؟ ۱۲ ماه؟ ۲۴ ماه؟ یا بیشتر؟». به بیان دیگر، این سؤال سرمایه‌ی کارآفرین را به زمان تبدیل می‌کند.

اگر هر کارآفرینی در چنین شرایطی قرار بگیرد، دیگر جای هیچ‌گونه تنبلی و وقت تلف کردی برای او باقی نمی‌ماند. دیگر جلسه‌های بی‌مورد برگزار نخواهد شد و همچنین ایمیلی بدون جواب نخواهد ماند؛ چون این کارها مساوی با از دست رفتن مستقیم سرمایه است. اگر یک اشتباه در کار خود مرتکب شوید، زمان را از دست خواهید داد و با از دست رفتن زمان، این سرمایه شما است که از بین می‌رود.

بتی لیو درجایی دیگر می‌گوید: «من قبلا در شرکت‌های بزرگ کار می‌کردم و مانند کارمندان آنجا بعضی عادات تنبلی داشتم و تلف شدن زمان برای من و بقیه اهمیتی نداشت؛ ولی از زمانی که کسب و کار کوچکم راه‌اندازی شده، شرایط فرق کرده است. برنامه جلسات را منظم کرده‌ام و دستور کارها نیز با دقت تهیه می‌شوند. دیگر ایمیلی را بدون جواب نمی‌گذارم و برای رفتن سر کار هم اصلا دیر نمی‌کنم. سعی می‌کنم در جواب دادن ایمیل‌ها بسیار دقیق باشم. در کار خود بسیار جزئی‌نگر هستم و سعی می‌کنم دقت خود را در کارها بالا ببرم تا مشکلی پیش نیاید و شرکت دچار ضرر مالی نشود.»

بتی لیو نمونه‌ی یک کارآفرین است که پس از راه‌اندازی کسب و کار خود بسیاری از عادت‌های ناشایست را که موجب از بین رفتن زمان و سرمایه یک سازمان می‌شد، کنار گذاشت. اگر یک کارآفرین هستید، بهتر است بدانید که با کنار گذاشتن این‌گونه عادت‌ها می‌توانید در مسیر درست حرکت کنید و باعث پیشرفت کسب و کار خود شوید.