چرا در شبکه سازی موفق نمی‌شویم

افراد مختلف تعاریف متنوعی از شبکه‌سازی دارند. بسیاری از این تعاریف بر پایه‌ی فواید این کار برای شخص آن‌ها هستند و تأکید کمتری بر فواید آن برای دیگران دارند. این طرز تفکر به‌صورت اشتباه در حال گسترش است و یکی از عوامل اصلی موفق نشدن افراد در این کار محسوب می‌شود.

تعریف صحیح شبکه‌سازی، برقراری ارتباط صحیح و رشد چندجانبه در دنیای کسب و کار است. این رشد تنها به‌وسیله‌ی اشتراک‌گذاری منابع و ایده‌ها حاصل می‌شود.

شاید برای بسیاری از افراد، معنی و مفهوم شبکه‌سازی مهم نباشد و همین‌ که به اهداف کوتاه‌مدت خود برسند، برای آن‌ها کافی است. آن‌ها از همین شیوه‌ی خود راضی هستند و روندی را که در پیش گرفته‌اند، صحیح و کافی می‌دانند. آدام گرنت در یکی از کتاب‌های خود به نقد این طرز تفکر پرداخته و معتقد است تا زمانی که شما در روابط و شبکه‌ها، قصد بخشنده بودن و ارائه دادن کمک نداشته باشید، به‌طور کامل موفق نخواهید بود.

همین طرز تفکر غلط باعث شده است بسیاری از افراد در شبکه‌سازی موفق نباشند و نتوانند گروهی مفید از همکاران و هم‌صنفان خود را تشکیل دهند. در ادامه مقاله زومیت، به تجزیه و تحلیل انواع رفتارهای مضر برای شبکه‌سازی می‌پردازیم که همگی بر پایه‌ی روحیه‌ی منفعت‌طلبی شکل گرفته‌اند.

بسیاری از افراد قصد دارند در همان ملاقات اولیه، فایده‌ی ارتباط و شبکه‌سازی برای خودشان را کشف کنند. آن‌ها خیلی سریع از طرف مقابل درخواست کمک می‌کنند که در این حالت، جنبه‌ای توهین‌آمیز وارد رابطه می‌شود. فرد مقابل در همان برخورد اول احساس می‌کند که مورد سوء استفاده قرار گرفته است.

ارتباطات در همه‌ی انواع خود، فرآیند‌هایی زمان‌بر هستند. افرادی که به دنبال منافع زودرس در شبکه‌سازی تجاری هستند، موفق نخواهند شد. اساس کمک در شبکه‌های تجاری این است که افراد به کسانی که می‌شناسند، اعتماد دارند و با آن‌ها دوست هستند، کمک می‌کنند. بنابراین پیش از انتظار برای کسب منفعت، باید از شکل‌گیری ارتباطی دوستانه اطمینان کسب کنید.

وقتی تنها زمانی که به کمک نیاز دارید، به دنبال شبکه‌ی تجاری می‌روید، باید امتیازات زیادی واگذار کنید. به بیان دیگر وقتی ارتباط را با بیان نیاز شروع می‌کنید، پایه و اساس آن سست خواهد بود. در این موارد بهتر است به‌جای ایجاد شبکه‌ی جدید، به سراغ شبکه‌ی قدیمی و مورد اعتماد خود بروید.

برخی افراد توانایی انتخاب سؤال‌ها و مباحث مناسب برای شروع مکالمه را ندارند. آن‌ها از همان ابتدا در مورد شغل و محل کار طرف مقابل سؤال می‌پرسند. این نوع از شروع مکالمه، نشان می‌دهد که شما بیش از شخص به شغل و امتیازات او اهمیت می‌دهید. سعی کنید از سؤالاتی شخصی‌تر مانند انگیزه‌ی شرکت در رویداد یا آخرین پروژه‌ی هیجان‌انگیز کاری برای شروع مکالمه استفاده کنید.

زبان بدن یکی از مهم‌ترین مهارت‌های هر فرد فعال در کسب و کار است. این مهارت در برقراری ارتباطات اولیه و شبکه‌سازی اهمیت بیشتری دارد و نقص آن می‌تواند به‌طور کامل، طرف مقابل را از شما دل‌زده کند.

شما نمی‌توانید در یک مکالمه‌ی ۵ دقیقه‌ای یا حتی یک‌ساعته، تمام جنبه‌های شخصیتی، کاری و شبکه‌ی ارتباطی یک فرد را درک کنید. در برقراری ارتباط صبور باشید؛ ممکن است نکاتی در ملاقات اولیه از ذهن شما مخفی بمانند که بعدها به‌عنوان کلید اصلی شبکه‌سازی بزرگ‌تر مفید واقع شوند.

در نهایت باز به این نکته تأکید می‌کنیم که شبکه‌سازی، تنها برای مواقعی که نیاز دارید ساخته نشده است. این کار یک رویکرد خودخواهانه، مضر و خسته‌کننده نیست. سعی کنید از ابتدا هدف بخشندگی و ارائه‌ی کمک را در شبکه‌سازی مد نظر داشته باشید.