پیش از این گفته میشد که برای هر بازهی ۵ ساله از کسب و کارتان برنامهریزی کنید. بسیاری از کارآفرینان قبلا طرحهای ۲ ساله و حتی ۶ ماهه داشتند. اما باید آن را فراموش کنید. مسئلهی بسیار مهمی که اکنون وجود دارد، طرحریزی کسب و کار برای ۱۰۰ سال آینده است!
یوآن چوینارد در پادکست «چگونه از پس آن برآمدم» میگوید:
هر چه کسب و کاری سریعتر رشد کند، زودتر از بین خواهد رفت. ما برای موقعیتی که تمایل داریم در ۱۰۰ سال آینده داشته باشیم، برنامهی رشدی را طراحی کردهایم و همهی تصمیمات را بر اساس آن گرفتهایم.
نویسندهی مشهور، گرک مککئون نیز در پادکستی به تمرکز بر روی نتیجه ای که میخواهید ۱۰۰ سال آینده به دست آورید تأکید کرده است.
چرا برنامهریزی ۱۰۰ ساله؟
۱۰۰ سال زمان زیادی است که به یقین هیچ یک از شما در آن زمان زنده نخواهد بود. این برنامهریزی شما را بر چارچوب و نظم مشخصی استوار میکند. با استفاده از این برنامهریزی، از طرحهای شتابزده اجتناب خواهید کرد. هر تصمیم بزرگی که گرفته باشید، در برابر مشکلات آن مقاومت خواهید کرد. به تعبیر جیم روهن، برای تحقق رؤیای بزرگتان عادتهای کوچکی در خودتان پرورش خواهید داد که همین عادتها آن رؤیا را ممکن خواهند ساخت. طبیعی است که بدون تجسم هدفی بزرگ، نیازی به تغییر احساس نخواهید کرد.
به گفتهی مککوئن، بهمنظور تحقق دستاوردها و جایگاه شرکتی که نوههای شما آن را اداره خواهند کرد، باید از اکنون پایهریزی کنید.
فواید برنامهریزی بلندمدت
برنامهریزی بلندمدت فواید مهمی به همراه دارد. اول این که اهداف به جزئیات تفکیک و مشخصتر میشوند. مشخص شدن اهداف مانع از سردرگمی و اقدامات متضاد خواهد شد. به گفتهی ایوون شوینارد، مؤسس شرکت پاتاگونیا: «ما با نادیده گرفتن بسیاری از فرصتها سرعت رشد خود را کند کردیم و این قضیه مسئولیت ما را بیشتر کرد.»
دوم اینکه با طرح بلندمدت، مسایل حاشیهای روزمره کماهمیتتر خواهند شد. آیا مشکلات تولید از همین اکنون بر برنامهریزی ۱۰۰، ۱۰ یا ۵ سالهی شما تأثیر منفی خواهد گذاشت؟ اگر پاسخ منفی است، کنار گذاشتن مسایل حاشیهای و هیجانات کاذب، کار دشواری نخواهد بود.
سوم اینکه این نوع برنامهریزی، پیچیدگیهای طرحهای دشوار را کاهش خواهد داد. بهمنظور تحقق برنامهی بلندمدت اصلی، هدفهای کوچکتری تعیین و قدم به قدم به سمت آنها حرکت خواهید کرد.
شما برای ۱۰۰ سال آینده چه برنامه ای دارید؟