ضرورت ایجاد فرصت‌ کافی برای آموزش و پیشرفت کارمندان

برخی بر این باورند که در آینده افراد بسیاری شغل‌های خود را از دست می‌دهند و به کارگرانی بی‌مهارت و بیکار تبدیل می‌شوند که مسئله بیکاری را با بحران بزرگ‌تری مواجه می‌کنند. البته برخی دیگر همچون تیم اوریلی، مؤسس اوریلی مدیا (O’Reilly Media) آنقدرها به این موضوع بدبین نیست. او می‌گوید: «ما قبلا هم در چنین شرایطی بوده‌ایم. بهره‌گیری از تکنولوژی علاوه بر این که هزینه‌ها را کاهش می‌دهد و بازدهی را بالا می‌برد، در یک سطح بالاتر به پیشرفت و بهبود کیفیت زندگی مردم و جامعه نیز می‌انجامد.»

بدون در نظر گرفتن اینکه باور کدام گروه غالب است، پیشرفت نیازمند نیروی کاری است که خودشان را با تغییرات محیط سازگار می‌کنند و مهارت‌های مورد نیاز برای موفقیت را به دست می‌آورند. یک نظرسنجی از نیروی کار آمریکا نشان داد که آموزش و پیشرفت یکی از مسائلی است که کمتر از همه به آن توجه می‌شود. نارضایتی بسیاری از کارمندان از همین موضوع است که فرصت رشد و ارتقاء دانش و سواد خود را ندارند و همین موضوع باعث استرس کاری آن‌ها می‌شود.

با وجود اینکه ۸۷ درصد از ۱۰۷۶ نفر حاضر در یک نظرسنجی، از مهارت‌های خود در شغل فعلی راضی بودند؛ اما احساس خوشبینی درباره شرایط آینده کاری آن‌ها تا حد زیادی ضعیف بود. بیشتر از یک نفر از هر چهار نفر درباره تغییرات شرایط کاری اظهار نگرانی می‌کرد. ۶۱ درصد می‌گویند صاحبکارشان به آن‌ها کمک می‌کند تا مهارت‌های تکنیکی و نرم افزاری لازم برای آینده را بیاموزند. نیمی از آن‌ها می‌گویند صاحبکاران به آن‌ها تنها امکان پیشرفت در کار فعلی را می‌دهند. با وجود اینکه کارمندان بر این باورند که به‌روز بودن و رقابت اهمیت زیادی دارد؛ اما بررسی تازه‌ای که رنداستاد (Randstad) انجام داده است، نشان می‌دهد که بیش از یک‌سوم کارمندان آمریکایی در سال گذشته هیچ کاری برای یادگیری مهارت‌های تازه انجام نداده‌اند. درخواست از کارمندان برای به‌روز نگه داشتن مهارت‌ها و تلاش برای ایجاد فرصت‌های آموزشی جدید، منطقی است؛ اما باید این را نیز در نظر گرفت که در این وادی آن‌ها نمی‌توانند به‌تنهایی عمل کنند و نباید همه مسئولیت را بر دوش آن‌ها قرار داد.

 تنها ۱۵ درصد کارمندانی که از حمایت و تشویق سرپرست بی‌بهره‌اند، گفته‌اند کارفرما برایشان فرصت پیشرفت و یادگیری «مهارت‌های تکنیکی» مورد نیاز در آینده را فراهم می‌کند. ۲۰ درصد از شرکت‌کنندگان در نظرسنجی گفته‌اند که کارفرما فرصت آموزش و یادگیری «مهارت‌های نرم» مانند کار گروهی و برقراری ارتباط را برای آن‌ها فراهم می‌کند. تنها ۸ درصد اذعان داشته‌اند که امکان آموزش دیدن در زمینه مهارت‌های مدیریتی و رهبری برایشان به وجود آمده است. با وجود سرپرست این عددها به ۷۵ درصد یا بیشتر افزایش یافته‌اند.

کمبود سرپرستی که برای پیشرفت کاری کارمندان از آن‌ها حمایت کند به‌طور مستقیم با عملکرد و بازدهی سازمان مرتبط است. تنها ۴۸ درصد کارگران آمریکایی که از حمایت سرپرست بی‌بهره بودند، می‌گویند انگیزه کافی برای ارائه تمام توان و انرژی خود برای کار را داشته‌اند. تنها ۳۹ درصد آن‌ها از کار خود رضایت دارند و فقط ۱۶ درصد گفته‌اند که سازمان به آن‌ها حس ارزشمند بودند می‌دهد. ۲۲ درصد از این کارمندان نیز سازمان یا شرکت خود را به‌عنوان یک محل کار خوب توصیه می‌کنند. در نظر داشته باشید که در صورت کمبود سرپرست، بیش از نیمی از کارگران و کارمندان آمریکایی می‌گویند به کارفرمای خود اعتمادی ندارند و طی یک سال آینده دنبال شرایط کاری بهتر در محیط کاری متفاوتی خواهند بود.

با توجه به نتایج بالا، باید نگاه دقیق‌تری به مفهوم حمایت داشته باشیم. وقتی کارفرما فرصت‌های پیشرفت در مهارت‌های تکنیکی، مدیریتی و رهبری را برای کارمندان فراهم می‌کند، احساس حمایت بیشتری به آن‌ها می‌دهد. در این حالت کارمندان بر این باورند که چنین آموزش‌هایی در صورتی در نظر گرفته می‌شود که انتظارات شغلی آن‌ها مشخص باشد و در نتیجه آموزش‌های مرتبط با فعالیت‌های شغلی به آن‌ها پیشنهاد شود. علاوه بر این کارمندان از سرپرست انتظار دارند تا زمان کافی برای شرکت در فعالیت‌های مرتبط با پیشرفت کاری آن‌ها داشته باشد و مجال کافی برای پیشرفت کاری درون سازمانی را برای آن‌ها فراهم کند.

 یکی دیگر از نکاتی که از نظر سنجی به دست آمد، این بود که برخی گروه‌ها فرصت رشد و پیشرفت کاری کمتری دریافت می‌کنند. تفاوت مشهودی بین فرصت‌های پیشرفت شغلی بین زنان و مردان وجود دارد و نشان می‌دهد زنان به میزان قابل توجه مجال آموزش و پیشرفت در کار را دریافت نمی‌کنند.

درصدی از زنان و مردان حاضر در نظرسنجی گفته‌اند که مهارت‌های تکنیکی لازم برای انجام دادن کار فعلی خود را دارند؛ اما زنان کمتری از امکان استفاده از فرصت‌های موجود برای بهبود مهارت‌های کاری، فنی، نرم و مدیریتی خود سخن گفته‌اند.

 نتایج نظرسنجی نشان می‌دهد که شکاف چشمگیری بین کارمندان با درجات تحصیلی متفاوت، وجود دارد. تقریبا سه‌چهارم کارمندان دارای مدرک دانشگاهی گفته‌اند که کارفرما به آموزش و پیشرفت آن‌ها اهمیت می‌دهد؛ درحالی‌که ۶۴ درصد کسانی که مدرک دانشگاهی ندارند در مورد کارفرما چنین نظری داشته‌اند. در رابطه با مهارت‌های تکنیکی مورد نیاز در آینده، ۷۲ درصد افراد با مدرک دانشگاهی گفته‌اند که فرصت‌های آموزشی برای آن‌ها فراهم می‌شود. این عدد برای کارمندان بدون مدرک دانشگاهی به حدود نصف کاهش یافته است.

 مشابه بخش قبل، تفاوت‌هایی نیز بر اساس رتبه‌بندی سازمانی در نتیجه نظرسنجی مشاهده شد. کسانی که در رده‌های بالاتر شغلی قرار داشتند از آموزش‌ها و فرصت‌های پیشرفت و توسعه کاری خود رضایتمندی بیشتری ابراز کردند. آن‌ها به‌طور مرتب در فعالیت‌های آموزشی شرکت می‌کنند و برای پیشرفت درون سازمانی نیز فرصت‌ها و شانس بیشتری دارند.

بر اساس نتایج این نظرسنجی و همچنین مطالعات علوم روانشناسی، نکته‌هایی را در ادامه مطرح می‌کنیم که کارمندان و سازمان را برای چالش‌هایی پیش روی آن‌ها آماده می‌سازند:

 آموزش‌های دائمی مهارت‌های شغلی و پیشر‌فت‌های فردی را بخشی از شغل فرد قرار دهید. در توصیف وظایف و مسئولیت‌های کارمندان، بهترین بودن در کار و حرفه و آمادگی داشتن برای آینده را نیز لحاظ کنید و آن را در ارزیابی کارکرد وی در نظر بگیرید.

 پیگیری وضعیت پیشرفت و آموزش کارمندان را بخشی از وظایف مدیران میانی قرار دهید و به آن‌ها یاد بدهید چطور به‌طور مؤثر با کارمندان خود کار کنند و اهداف بهتر و پیشرفته‌تری برای آن‌ها تعریف کنند، رشد آن‌ها را تحت نظر بگیرند و بازخورد بدهند. عملکرد سرپرست‌ها را در آموزش کارمندان ارزیابی کنید.

تنها حدود نیمی از کارمندان آمریکایی گفتند که برای شرکت کردن در فعالیت‌هایی که شرایط پیشرفت کاری را برایشان فراهم می‌کرد، زمان کافی در اختیار داشته‌اند. برای آموزش و پیشرفت کارمندان زمان مناسبی در ساعات کاری در نظر بگیرید تا علاوه بر انجام دادن مسئولیت‌های کاری‌شان، زمان کاری برای پرداختن به امور متفرقه آموزشی نیز در اختیار داشته باشند. حجم کاری که باید انجام دهد و دوره‌هایی که برای آموزش باید بگذراند تنظیم کنید تا کارها و سفارش‌های مشتریان به تعویق نیافتد.

علاوه بر اینکه برای آموزش مهارت‌های کاری برنامه‌ریزی می‌کنید، دوره‌هایی نیز برای پیشرفت در سازمان و بهبود آینده شغلی کارمندان در نظر بگیرید. کارمندان را در فرآیند شناسایی دانش، مهارت‌ها و  توانایی‌های مورد نیاز در کوتاه و بلند مدت دخیل کنید و این آموزش‌ و پیشرفت را در راستای اهداف سازمانی برنامه‌ریزی کنید.

 کارمندان نیاز دارند تا مهارت‌ها و دانشی که به‌تازگی به دست آورده‌اند، در عمل ببینند و تمرین کنند. از نتایج نظرسنجی بالا چنین برآورد شد که ۵۸ درصد کارمندان آمریکایی امکان تمرین و به‌کارگیری مهارت‌های کسب‌شده را داشتند و سازمانشان چنین فرصتی برایشان فراهم می‌کرد.

 سازمانی بسازید که کارمندان آن به شرکت در دوره‌های آموزشی علاقه‌مند باشند و برای پیشرفت و موفقیت بیشتر تلاش کنند. این طرز فکر را به یک باور سازمانی تبدیل کنید. کارمندانی را که به دنبال فرصت‌های ارتقاء دانش خود هستند تشویق کنید و از کسانی که به مدارک و مهارت‌های بیشتر دست پیدا کرده‌اند، تقدیر کنید. مدیرهایی را که برای پیشرفت و آموزش کارمندان خود در جهت اهداف و برنامه‌های سازمان تلاش می‌کنند، معرفی و از آن‌ها قدرانی کنید.

سعی کنید امکان پیشرفت و آموزش دیدن را برای همه سطوح سازمانی به‌طور مساوی فراهم کنید و به همه برای دسترسی به موقعیت پیشرفت امکان دهید. همچنین، هنگام طراحی، اجرا و ارزیابی برنامه‌های آموزشی تنوع نیروی کاری خود را در نظر داشته باشد و دقت کنید که همه به منابع مورد نیاز برای تقویت دانش و مهارت دسترسی دارند.

درباره شرایط آینده کار، تردید و بلاتکلیفی بسیاری وجود دارد؛ اما درباره یک نکته می‌توان مطمئن بود: سازگاری سریع با تغییرات محیطی به یک رویکرد استراتژیک برای آموزش و پرورش نیاز دارد. این راهکار بهترین روش برای اطمینان از درک کارمندان نسبت به مسائل مهم آینده است. با استفاده از آموزش، مطمئن می‌شویم که آن‌ها برای رویایی با چالش‌های آینده از پیش آماده می‌شوند.