تأثیر انعطاف‌پذیری در بهبود مشارکت تیمی

شیوه‌ی کار کردن ما به‌سرعت در حال تغییر است. این تغییرات دائمی و گسترده، با حجم بالای کاری کارمندان همراه است، به‌طوری‌که آن‌ها هیچ کنترلی روی فضای کاری خود ندارند. این جریان تأثیر خود را با علائمی نظیر یک محیط کاری پر تنش، افزایش اضطراب و فرسودگی شغلی کارکنان، مدیریت میکرو و درنهایت استعفای کارمندان نشان می‌دهد.

در عصر رشد بی‌سابقه‌ی جهانی‌سازی و تحولات دیجیتالی، ما فرصت‌های زیادی را هم از دست می‌دهیم، چراکه پایه‌های کسب‌وکار ما، یعنی کارمندان، از فقدان یکی از کلیدی‌ترین مهارت‌های محیط کار امروزی رنج می‌برند: سازگاری و انطباق‌پذیری.

انعطاف‌پذیری قابلیت انطباق مثبت با تغییرات است. همان‌طور که مطالعات بالینی نشان می‌دهد، این ویژگی ذاتی نیست و نمی‌توانیم بگوییم برخی از افراد با این خصوصیت به دنیا می‌آیند و برخی دیگر نه. این ویژگی مجموعه از مهارت‌های شخصی را شامل می‌شود که هر انسانی می‌تواند آن‌ها را یاد بگیرد.

۱- کنترل احساسات: توانایی کنترل عواطف و احساسات در دوره‌های سخت کاری و موقعیت‌های استرس‌زا، مهارتی است که برای حفظ مشارکت و همکاری تیمی و متمرکز ماندن روی اهداف، ضروری است.

۲- کنترل عمل و انگیزش‌های ناگهانی: قرینه‌ی فیزیکی کنترل احساسات. توانایی کنترل رفتارهای یک فرد و متمرکز ماندن روی اهداف در شرایط استرس‌زا و موقعیت‌های پرتنش.

۳- پویایی در حل مشکلات: تفکر انتقادی و تلاش برای یافت راه‌حل مسائل، به صورتی که یک اشتباه را مجدداً تکرار نکنید.

۴- خودبسندگی: اعتقاد به خویشتن، به این معنی که شما می‌دانید حتی از شرایط نامساعدی که مهارت‌های شما را به چالش می‌کشد، عبور خواهید کرد.

۵- مثبت نگری واقع‌بینانه: توانایی حفظ واقع‌بینی، در شرایطی که به تلاش خود برای دستیابی به اهداف و نتایج موردنظر ادامه می‌دهید.

۶- همدلی: توانایی نگاه کردن به مسائل از دریچه‌ی دید دیگران و درک نقطه‌نظر آن‌ها. این ویژگی در کار تیمی و رهبری نقش بسیار مهمی بازی می‌کند.

۷- شناخت فرصت‌ها: توانایی تشخیص به‌موقع فرصت‌ها و بهره بردن از آن‌ها، همچنین برقراری ارتباطات هدفمندی که شما را در شرایط نامطلوب موردحمایت قرار می‌دهند.

این رفتارها، به کارمندان کمک می‌کند مشارکت بیشتری داشته باشند و نسبت به شرکت متعهد بمانند. چرا؟ پاسخ واضح است: موضوع مهم فقط این نیست که چگونه کارمندان را در دوران‌های سخت کسب‌وکار مدیریت می‌کنیم، بلکه این است که چگونه در همین شرایط دشوار، با تیزبینی و هوشمندی فرصت‌های موجود را تشخیص می‌دهیم. افراد انعطاف‌پذیر راحت‌تر با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند و از شبکه‌های اجتماعی به‌عنوان سپری در برابر هجوم استرس استفاده می‌کنند. آن‌ها از ابتکار عمل بیشتری برخوردارند، مایل‌اند کارهای جدیدی را امتحان کنند و در این راه دیگران را نیز با خود همراه می‌کنند.

مشارکت صرفاً به معنی کمک گرفتن از دیگران نیست، بلکه راهی برای جذب افراد به تحقق اهدافی است که سطح مهارت‌های آن‌ها را هم توسعه می‌دهد. گرچه در مرحله‌ی اول این کارمندان هستند که باید برای تغییرات شخصی خود اقدام کنند، همکاری و ارتباطات نیز آن‌ها را در تسریع این فرآیند یاری می‌کند. شما با چاپ پوستر و برگزاری نظرسنجی‌ها، کمکی به بهبود عملکرد کارمندان نمی‌کنید، زیرا تغییرات باید از درون خود ما آغاز شود.