استخدام کارمند پاره وقت و دورکار با هدف رشد کسب‌وکار

در سال‌های اخیر شغل‌های مجازی، کارهای پاره وقت و سیستم آزادکاری یا فریلنسری محبوبیت زیادی پیدا کرده است. اقتصاد آزادکاری در حال رشد است و افراد بیشتری هر روز به دنبال راهی جدید برای دورکاری در صنعت خود هستند. از طرفی شرکت‌ها نیز استخدام افراد دورکار و قراردادی را به نسبت کارمندان تمام‌وقت افزایش داده و این موقعیت برد-برد استفاده می‌کنند.

تاکنون شرکت‌های زیادی توانسته‌اند با سرمایه‌گذاری روی کارمندان دورکار به موفقیت برسند. البته هنوز مدیران زیادی هستند که از این سبک از استخدام هراس داشته و نیروهای تمام‌وقت را ترجیح می‌دهند. البته مدیرانی که با آزادکاران کار کرده‌اند به راحتی این سبک اعتقاد داشته و تفاوت عمده‌ای بین چالش‌های مدیریت نیروی انسانی بین این دو نوع استخدام قائل نیستند.

نکته‌ی قابل توجه این که برای استخدام نیروهای آزادکار باید صنعت مورد فعالیت را نیز مورد بررسی قرار داد. به بیان دیگر تمامی کسب‌وکارها برای استخدام آزادکاران به‌عنوان کارمند مناسب نیستند. کارمندان دورکار یا قراردادی عموما برای کسب‌وکارهایی که کمترین نیاز به بازرسی را پس از آموزش اولیه دارند، مناسب هستند. بعلاوه باید ابزارها و فناوری‌های مورد نیاز این کارمندان نیز مدنظر قرار بگیرد. اگر ابزارها در دسترس خود کارمندان باشد، یک مرحله‌ی دیگر از هزینه‌های شرکت کاسته خواهد شد.

مزیت دیگر کارمندان دورکار، دسترسی راحت و فراوان به آنها است. استعدادهای این زمینه در حال رشد و افزایش هستند و زمانی که شرکت‌ها به نیروی بیشتر برای انجام پروژه‌های زیاد نیاز دارند، به‌راحتی می‌توان آزادکاران را برای استخدام پیدا کرد. به‌هرحال ارتباط با این افراد و حفظ آنها برای پروژه‌های بعدی نیز مهم است.

کارمندان دورکار و آزادکار، عموما برای بقا در رقابت و جذب پروژه‌های بهتر همیشه دانش خود را به روز نگه می‌دارند. این برای صاحبان کسب‌وکار به معنای دسترسی به منبعی از استعدادهای پویا است که در پروژه‌های مختلف،‌ توانایی همکاری دارند. نکته‌ی مهم دیگر این که هزینه‌ای برای آموزش این افراد پرداخته نمی‌شود چون خودشان برای رقابت بهتر، مهارت‌ها را می‌آموزند.