بهترین و بدترین رهبران فضای کسب‌وکار آمریکا در سال ۲۰۱۸

رویدادهای سال ۲۰۱۸ در سراسر ایالات متحده آمریکا و جهان ثابت می‌کند که این سال با نمونه‌های درس‌آموز در زمینه‌ی رهبری همراه بوده است.

ما شاهد قانونگذاران پیشرو، مدیران و حتی گروه‌هایی از جوانان بودیم که مرزهای موجود را با مبارزه‌ی خود برای گسترش عدالت اجتماعی توسعه دادند و صدای گروه‌های اقلیت شدند و همینطور مانند سال‌های قبل شاهد رهبرانی در حال تقلا در میان جنجال‌ها و اختلافات بودیم. در ادامه به معرفی برخی از بدترین راهبران سال ۲۰۱۸ می‌پردازیم:

وقتی نوبت به رهبران بد می‌‎رسد، اسامی برجسته‌ای را می‌بینیم که از فرصت‌های ارائه‌ی چشم‌انداز و استراتژی متفکرانه برای شرکت‌شان بهره نگرفتند.

ایلان ماسک، موسس و مدیرعامل تسلا، رهبر «تکانشی» و خودسر، انتقادهایی را از طرف کارکنان، سرمایه‌گذاران و مردم متوجه خود کرده است. در سالی که تسلا، تولیدکننده‌ی خودرو‌های الکتریکی، به‌دلیل شرایط کارخانه‌اش، مسائل درمانی کارکنان و نزدیک شدن به ورشکستگی به خاطر عدم توانایی در پاسخ به تقاضای تولید، تحت نظارت قرار گرفته است؛ ایلان ماسک با خطاب‌کردن نام سرمایه‌گذاران در توییت‌های عجولانه به نظرات آن‌ها پاسخ می‌داد. یکی دیگر از بازوهای امپراتوری ماسک، سولارسیتی، توسط کارمندان سابقش مورد شکایت قرار گرفته است.

فیسبوک در سال جاری در مرکز چندین هیاهوی رسانه‌ای قرار داشته است. ما شاهد اظهارنظرهای مارک زاکربرگ، مدیرعامل شرکت درباره‌ی انکار هولوکاست، کمپین انتخاباتی ترامپ و امتناع از حذف محتوای نامناسب بودیم. حضور زاکربرگ در جلسه‌ی استماع کنگره‌ی آمریکا در تابستان امسال ممکن است تاثیر موقتی بر قیمت سهام فیسبوک گذاشته باشد، اگرچه با نگاهی بر متن سخنرانی مقدماتی او آشکار می‌شود که خالق این شبکه‌ی اجتماعی ممکن است درصدد بهترجلوه‌دادن قدرت این شبکه برای مقاصد خوب باشد؛ درحالی‌که مراقب درآمد فیسبوک هم هست (که در صورت اعمال مقررات دولتی به‌طور جدی محدود خواهد شد). این موضوع را می‌توانیم با نگاهی به جملات وی از جمله ذیل مشاهده کنیم: «متوقف کردن فیسبوک؟ دارایی کلیدی شرکت‌های فناوری آمریکا؟ نتیجه‌ی تضعیف فیسبوک، قدرت بخشیدن به شرکت‌های چینی است».

شریل سندبرگ مدیر ارشد عملیات شرکت فیسبوک هم‌اکنون تحت نظارت موشکافانه‌ی عمومی قرار دارد. سندبرگ در واکنش به ادعاهای دستکاری فیسبوک توسط روسیه آهسته و کند عمل کرد. نیویورک تایمز گزارش داد که او از کارکنان بخش ارتباطات فیسبوک خواسته است تا درباره‌ی نیت‌های مالی جورج سوروس پس از حملات پرسروصدای او به شرکت‌های فناوری، تحقیق کند.

درحالی‌که تعداد زیادی از مدیران عامل از موقعیت خود برای پیشبرد مسائل اجتماعی استفاده می‌کنند، دیگران می‌گویند به ارزش‌هایی پایبند هستند؛ اما همچنان به پذیرش سرمایه‌گذاری‌های عربستان سعودی ادامه داده و سخنی از کشتن جمال خاشقچی، روزنامه‌نگار واشنگتن‌پست به میان نمی‌آورند.

رائو مالپوری و الکس گاردن مدیران عامل استارتاپ‌های View و Zume، اخیرا یک بودجه‌ی ۱/۵ میلیارد دلاری را از صندوق ویژن سافت‌بانک پذیرفته‌اند. این صندوق توسط سرمایه‌گذاری ۴۵ میلیارد دلاری دولت عربستان سعودی پشتیبانی می‌شود. سافت‌بانک در پاسخ به منتقدان، به‌سادگی اشاره کرد که برای سرمایه‌گذاری، دارای مسئولیت در قبال مردم عربستان سعودی است.

یکی دیگر از مدیران شرکت‌های سیلیکون‌ولی، مایکل مارکس از شرکت Katerra، به توافقی اولیه برای ساخت مسکن در عربستان سعودی دست یافته‌ است. مذاکرات پیاپی آدام نیومن، مدیرعامل شرکت WeWork با سافت‌بانک برای سرمایه‌گذاری ۱۵ تا ۲۰ میلیارد دلاری، جهت کسب سهام اکثریت شرکت، ادامه دارد.

مدیرعامل آمازون و مالک واشنگتن‌پست، جف بزوس نیز درباره‌ی این موضوع سکوت کرده‌ است. بیانیه‌ای از سخنگوی واشنگتن پست به فست‌کامپنی می‌گوید: «ناشر و مدیرعامل، فرد رایان و ویرایشگر، فرد هیات دو نفری هستند که هم‌اکنون از طرف این شرکت صحبت می‌کنند.» ما می‌دانیم که بزوس در میان تعدادی از مدیران فناوری بود که با شاهزاده سعودی محمد بن سلمان در بازدیدش از ایالات متحده آمریکا در ماه مارس دیدار کردند و به‌گفته‌ی وال استریت ژورنال، آمازون در حال مذاکرات برای راه‌اندازی مراکز داده در عربستان سعودی است.

این مورد، تنها حرکت سؤال‌برانگیز بزوس نیست. اگرچه این شرکت حداقل دستمزد را ۱۵ دلار در ساعت برای همه کارکنان تعیین کرده است، کارگران شرکت Whole Food که اخیرا توسط آمازون خریداری شده، خواستار پیوستن به اتحادیه‌ی کارگری هستند، کاری که که آمازون به‌شدت سعی در ممانعت از آن دارد. کارگران در اروپا در روز جمعه‌ی سیاه برای شرایط بهتر کار و دستمزد و اعتراض به امتناع آمازون به مذاکره، دست به اعتصاب زدند. همچنین لازم به ذکر است که وی معافیت مالیاتی و سایر یارانه‎ها را برای استقرار دو دفتر مرکزی جدید خود در نیویورک سیتی و آرلینگتون در ویرجینیا می‌پذیرد که بیش از ۴/۶ میلیارد دلار هزینه دارد. این توافق از لحاظ ارزش چهارمین قرارداد بزرگ در تاریخ ایالات متحده آمریکا خواهد بود.

پس از گزارش انتقادی مجله‌ی نیویورکر که در آن ۶ زن، لس مونوس، رئیس CBS، را متهم به آزار جنسی کردند، وکلای CBS با این افراد صحبت کردند. نیویورک تایمز می‌نویسد: «گزارش آن‌ها تأیید کرده است که او در چندین سوء رفتار جدی جنسی بدون رضایت شخص در داخل و خارج از محل کار، قبل و بعد ورود به CBS در سال ۱۹۹۵ اقدام کرده است. این اتفاق به اندازه‌‎ی کافی ناگوار است، اما مونوس هنوز در حال لابی برای دریافت بسته‌ی ۱۲۰ میلیون دلاری در ازای خروج از CBS است».

تحقیقات وال استریت ژورنال نشان داد که ده‌ها تن از کارکنان استراحتگاه‌های وین توسط استیو وین، بنیانگذار و مدیرعامل، چندین دهه مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته‌اند. او اتهامات را رد کرده است، اما از سمت خود به‌عنوان مدیرعامل شرکت کنار گذاشته شد.

مارتین سورل، مدیرعامل شرکت WPP، بزرگ‌ترین آژانس تبلیغاتی جهان، پس از تحقیقات داخلی شرکت درباره‌ی شیوه‌ی مدیریتی‌اش که شامل سوء استفاده از اموال شرکت بود، استعفا کرد.

کریس آلتچک و جیک هوروویتز، هم‌بنیان‌گذاران شرکت Mic.com، فریب استراتژی شکست‌خورده‌ی اتکا به محتوای ویدیویی بومی را خوردند. این تصمیم در نتیجه‌ی وعده‌های بلندپروازانه‌ی فیسبوک بود که ادعا می‌کرد ایجاد محتوای بومی، درآمد تبلیغاتی را افزایش می‌دهد. Mic (مانند دیگران) شروع به اخراج اعضای تحریریه خود و تقویت محتوای ویدیویی کرد. حالا که استراتژی آشکارا به شکست انجامیده، این شرکت اجازه‌ی خروج اکثریت کارکنان باقی‌مانده را داده و دارایی‌های باقی‌مانده‌ی خود را به Bustle فروخته است.

البته برخی رهبران بودند که میانه‌ی خط بین اعمال خوب و تصمیماتی قرار می‌گیرند و کارکنان، مشتریان و مؤسسان خود را در وضعیت بدی گرفتار کردند. در ادامه دو نمونه‌ی قابل‌توجه از سال گذشته را مرور می‌کنیم.

مارک بنیوف، موسس و مدیرعامل Salesforce، مالیات تجاری پیشنهادی را برای تأمین مالی برنامه‌های مسکن‌سازی برای بی‌خانمان‌ها در سانفرانسیسکو حمایت کرد؛ یعنی جایی که جک دورسی موسس توییتر (که توسط مالیات‌دهندگان تأمین مالی می‌شد)‌ چنین تصمیمی را نگرفت. همچنین بنیوف به‌طور رسمی سیاست جدایی فرزند از مادران مهاجر دونالد ترامپ را محکوم کرد. بااین‌حال، کمک مالی ۲۵۰.۰۰۰ دلاری او به مرکز خدمات آموزشی و حقوقی پناهندگان و مهاجران (RAICES) که بخشی از تعهد یک میلیون دلاری او برای کمک به خانواده‌های تحت تاثیر این سیاست بود، توسط سازمان رد شد. به همین دلیل است که حتی ۶۵۰ کارمند Salesforce از بنیوف خواستند که قرارداد این شرکت را با گمرک و دفاتر حفاظت مرزی ایالات متحده آمریکا دوباره ارزیابی کند، اما وی از انجام این کار خودداری کرد و در عوض این تعهد را تقبل کرد.

در ژوئن امسال، جنرال موتورز، تحت هدایت مری بارا، مدیرعامل شرکت، شکایتی را به وزارت بازرگانی ارائه داد و اعلام کرد که تعرفه‌های بیشتر بر قطعات و مواد وارداتی می‌تواند به افزایش قیمت خودرو و درنهایت کوچک شدن GM منجر شود. چند هفته قبل، بارا تهیه‌ی برنامه‌های خودروسازان برای کاهش تولید در چندین کارخانه و کاهش بیش از ۱۴.۰۰۰ کارمند (حدود ۱۵ درصد از نیروی کار آن‌ها) را برعهده داشت. این حرکت از طرف ترامپ، جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا (یک کارخانه در انتاریو واقع شده است) و اتحادیه‌ی کارگران خودروساز‌ها (UAW) واکنش‌های تندی را در پی داشت. این اتحادیه وعده داد که برای مقابله با این تغییرات «هرگونه راه‌حل قانونی، قراردادی و ابزارهای چانه‌زنی خود» را به‌کار گیرد.