کوالکام: کمتر از ۱ درصد از فناوری‌های آرم در تراشه‌های اسنپدراگون ایکس استفاده شده است
بنابر گزارش رویترز، اختلافات حقوقی بین شرکت‌های آرم و کوالکام، دو غول صنعت نیمه‌هادی، به یکی از پرونده‌های مهم مالکیت فکری در سال‌های اخیر تبدیل شده است. این نبرد که در فروش شرکت نوویا (Nuvia) به کوالکام در سال ۲۰۲۱ ریشه دارد، می‌تواند تأثیرات گسترده‌ای بر آینده‌ی طراحی و تولید پردازنده‌ها و رویه‌های صدور مجوز در این صنعت بگذارد.
ماجرا از آنجا آغاز شد که کوالکام در سال ۲۰۲۱ شرکت نوویا را به مبلغ ۱٫۴ میلیارد دلار خرید. طراحان سابق تراشه‌های اپل نوویا را تأسیس کرده بودند. این شرکت روی طراحی هسته‌های پردازشی با کارایی فراوان و مصرف انرژی بهینه تمرکز داشت. هسته‌های طراحی‌شده نوویا که با نام Oryon شناخته می‌شوند، بر‌پایه معماری Armv8 توسعه یافته‌اند.
نکته‌ی مهم این است که گرارد ویلیامز سوم، یکی از طراحان ارشد Oryon، مدعی است که تنها «۱ درصد یا کمتر» از فناوری‌های اصلی آرم در طراحی این هسته‌ها استفاده شده است. این ادعا بر این واقعیت استوار است که نوویا با داشتن مجوزهای TLA و ALA از آرم، معماری داخلی پردازنده شامل خطوط لوله و واحدهای اجرایی و سیستم‌های کش را از صفر طراحی کرده است. به عبارت دیگر، نوویا از IP فیزیکی آرم استفاده نکرده و صرفاً از مجموعه دستورالعمل‌های Armv8 بهره برده است.
پس‌از فروش نوویا به کوالکام، آرم خواستار مذاکره مجدد درباره شرایط مجوز شد؛ ادعایی که کوالکام آن را رد کرد و معتقد بود که مجوز ALA موجود فعالیت‌های نوویا را پوشش می‌دهد که این اختلاف‌نظر در نهایت به اقدامات حقوقی آرم منجر شد. آرم ادعا کرد که کوالکام با مذاکره‌نکردن مجدد، توافق‌نامه را نقض کرده است. این شرکت خواستار منحل‌شدن تمامی طرح‌هایی شد که نوویا قبل‌از ادغام با کوالکام توسعه داده بود. در ادامه، آرم مجوزهای نوویا را باطل و مجوز ALA کوالکام را نیز لغو کرد.
محور اصلی این اختلاف حقوقی قابلیت انتقال مجوز معماری نوویا و طرح‌های سفارشی حاصل از آن به کوالکام محسوب می‌شود. آرم معتقد است که طبق قرارداد هرآنچه از فعالیت‌های نوویا حاصل شده، «مشتق» از مجوز TLA آرم است. این در حالی است که کوالکام بر نوآوری‌های مستقل نوویا و نقش اندک مجوز TLA آرم در توسعه‌ی آن‌ها تأکید می‌کند.
این پرونده‌ی حقوقی که در دادگاه فدرال آمریکا در حال بررسی است، پیامدهای گسترده‌ای برای صنعت فناوری خواهد داشت؛ چراکه نتیجه‌ی این دادگاه می‌تواند تأثیر بسزایی بر رویه‌های صدور مجوز و نحوه‌ی استفاده از معماری‌های پایه مانند معماری آرم بگذارد. اگر آرم در این پرونده پیروز شود، شرکت‌هایی که از معماری آرم برای طراحی پردازنده‌های خود استفاده می‌کنند، با محدودیت‌های بیشتری روبه‌رو خواهند شد و احتمالاً هزینه‌های بیشتری متحمل خواهند شد.
در مقابل، پیروزی کوالکام می‌تواند راه را برای طراحی پردازنده‌های کاملاً سفارشی با استفاده از معماری آرم هموارتر کند. این نبرد حقوقی، نه‌تنها سرنوشت دو شرکت بزرگ را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد؛ بلکه می‌تواند مسیر آینده‌ی صنعت نیمه‌هادی را نیز تغییر دهد.