نبرد سنسورها؛ دوربین های مایکرو چهار سوم رقبای فول فریم خود را شکست داده‌اند
کریس کورادینو عکاس حرفه‌ای و رئیس مؤسسه‌ی Photo Mentor در نیویورک است که به تمام عکاسان در سطوح مختلف آموزش عکاسی می‌دهد. به نظر او، دوربین‌های فول فریم قائله را به رقبای کوچک‌تر خود باخته‌اند. این عکاس در طول دو سال گذشته آثار خود را از طریق یک آژانس عکاسی معتبر به فروش رسانده است که شامل عکس‌هایی از دوربین‌های DSLR فول فریم، دوربین‌هایی با سنسور APS-C و چندین دوربین مایکرو چهار سوم می‌شوند. بعد از بررسی فروش عکس‌های خود طی یک سال، مشخص شد که پرفروش‌ترین عکس‌ها با دوربین اولیمپوس OMD EM10 گرفته شده‌اند. درست خواندید: یک دوربین مبتدی از سری OMD.
نکته‌ی جالب‌تر اینکه ثبت تعدادی از عکس‌های فروخته شده، با دوربین‌های فول فریم رایج ممکن نبود. به عنوان مثال، در تصویر زیر برای ثبت ترافیک شهر لاس‌وگاس، از حالت لایو کامپوزیت استفاده شده که منحصر به دوربین‌های المپوس است.
شاید فکر کنید این تنها یک مورد خاص است، اما دومین عکس پرفروش کورادینو نیز با همان دوربین مایکرو چهار سوم گرفته شده. به زبان ساده، یک سنسور مایکرو چهار سوم ۱۶ مگاپیکسلی، دفعات متعددی بهتر از یک سنسور فول فریم عمل کرده است. همچنین واضح است که قیمت تمام‌شده بسیار کمتر بود و دوربین هم به علت اندازه و وزن کمتر، کاربری راحت‌تری دارد. اما آیا رزولوشن عکس‌ها برای مشتریان کافی بود؟ قطعاً. آژانس عکاسی مورد نظر کورادینو عکس‌های با فرمت TIFF و حجم ۵۰ مگابایت را قبول می‌کند و با عکاسی در حالت RAW و پردازش آن در نرم‌افزارهای ویرایش عکس، به‌راحتی می‌توان به آن استاندارد رسید.
علاوه بر کار برای آژانس عکاسی، کورادینو معلم عکاسی نیز هست. او بارها با سؤال «چه دوربینی بخرم» روبه‌رو شده است و هیچ دلیلی نمی‌بیند که به هنرآموزان یک دوربین DSLR معرفی کند. البته او اظهار می‌کند سال‌ها مصرف‌کننده‌ی وفادار کانن است؛ اما سری دوربین‌های بدون آینه آن‌ها هرگز به دیگر برندها نمی‌رسد و نیکون هم شرایط مشابهی دارد که آمار فروش ضعیف آن، اثبات‌کننده‌ی وضعیت ناخوشایند این شرکت است. سونی هم که مدت‌ها است وارد بازی میررلس‌ها شده؛ اما اخیراً درگیر جو فول فریم‌ها شده و به همین سبب لنزهای میررلس‌های سونی بزرگ‌تر شدند که این روند کاملاً در تضاد با هدف ساخت دوربین‌های کوچک‌تر و سبک‌تر است. بازه‌ی لنزهای زوم سونی نیز ناامیدکننده است.
در شرایطی که بزرگ‌ترین نام‌های دنیای عکاسی دیجیتال همچنان درگیر تولید یک میررلس قابل قبول هستند و سونی هم فلسفه‌ی این نوع دوربین‌ها را زیر سؤال برده است، کاربران دوربین‌های مایکرو چهار سوم از دامنه‌ی بسیار گسترده‌ی دوربین و لنزهای المپوس و پاناسونیک لذت می‌برند.
تبلیغات در دنیای عکاسی دیجیتال به‌سختی تلاش می‌کند تا مردم را متقاعد کند که به سمت دوربین‌های فول فریم بروند. شرکت‌ها در کمین کاربرانی نشسته‌اند که دانش کمتری از بازار عکاسی دارند تا دوربین‌های DSLR فول فریم‌شان را به آن‌ها تحمیل کنند. خودتان امتحان کنید: به یک مغازه‌ی تجهیزات عکاسی بروید و یک دوربین حرفه‌ای طلب کنید. آیا فروشنده مدل مایکرو چهار سوم را از قفسه بیرون می‌آورد یا یک دوربین گران‌قیمت فول فریم؟ جواب واضح است. علاوه بر عکاسان، فروشندگان هم باید از مزیت‌های مایکرو چهار سوم‌ها آگاه باشند و به همین دلیل است که اشاره به عملکرد این دوربین‌ها در قیاس با رقیبانشان بسیار حائز اهمیت است.
اما این برتری در عمل چقدر ملموس است؟ دوربین OMD EM10 از فناوری تثبیت تصویر (Image Stabilization) پنج مرحله‌ای بهره می‌برد. این بدین معنی است که می‌توان نسبت به یک DSLR، از سرعت شاتر بسیار پایین‌تری در حالت دوربین روی دست استفاده کرد. این ویژگی به‌تنهایی تمام مزیت‌های استفاده از ISO بالا در سنسورهای فول فریم را خنثی می‌کند. دوربین‌های مایکرو چهار سوم در زمینه‌ی عمق میدان هم بهتر عمل می‌کنند: در درجه‌ی دیافراگم ۴، نور بسیاری به سمت سنسور روانه می‌شود؛ اما در عین حال عمق میدان، معادل f/8 دوربین‌های DSLR را خواهید داشت. در این حالت دیگر از بابت آثار منفی استفاده از دهانه‌ی تنگ‌تر هم نگرانی نخواهید داشت و از مناسب‌ترین عدد دیافراگم لنز خود استفاده می‌کنید. برای عمق میدان کم می‌توانید از میان چندین مدل لنزهای f/1.8 انتخاب کنید. لنز f/1.2 پاناسونیک هم یکی از انتخاب‌های عالی برای ثبت بوکه‌های نرم و زیبا است.
شما بگویید؛ چه دلیلی برای خرید یک فول فریم گران‌قیمت وجود دارد؟ یک عکاس و معلم حرفه‌ای با دوربین مایکرو چهار سوم خود بیشتر عکس می‌گیرد، بیشتر می‌فروشد و از عکاسی‌اش هم لذت بیشتری می‌برد. چطور می‌توان قیمت بیشتر و اندازه‌ی بزرگ‌تر دوربین‌های فول فریم را حتی برای استفاده‌های حرفه‌ای توجیه کرد؟
تنها با دو لنز (۴۰-۱۲ میلی‌متر f/2.8 و ۱۵۰-۴۰ میلی‌تر f/2.8) فاصله‌ی کانونی معادل ۳۰۰-۲۴ میلی‌متر را روی یک فول فریم خواهید داشت و البته همیشه هم می‌توانید در این بازه، دیافراگم را تا ۲.۸ باز کنید. این دو لنز روی هم کمی بیشتر از یک کیلوگرم وزن و ۲۵۰۰ دلار قیمت دارند. در طرف مقابل، لنز ۳۰۰ میلی‌متر f/2.8 کانن بیش از ۶۰۰۰ دلار برایتان آب می‌خورد و دو و نیم کیلوگرم هم وزنش است. در کنار این لنز غول‌پیکر باید لنزهای دیگری هم بخرید تا آن بازه را روی f/2.8 داشته باشید که به معنی هزینه و وزن بیشتر است.
دوران فلسفه‌ی «هرچه بزرگ‌تر، بهتر» به سر آمده است. شعار عکاسی شما باید این باشد: بازده بیشتر با خرج کمتر. کورادینو تمام تجهیزات کانن خود را فروخته است و به بقیه‌ی عکاسان نیز پیشنهاد می‌کند همین کار را بکنند. DSLR-ها در حال نابودی هستند و سنسورهای فول فریم هم فقط یک حربه‌ی تبلیغاتی برای صنعتی است که استانداردهایش در حال تغییر هستند. طعمه‌ی نام‌های بزرگ این صنعت نشوید؛ با این کار هزاران دلار ذخیره کرده‌اید و شانه و کمرتان هم نفس راحتی می‌کشند.
با پولی که ذخیره کردید به سفرهای عکاسی بروید. در طول سفرهای خود حتماً با عکاسانی مواجه می‌شوید که محکم به دوربین‌های فول فریم خود چسبیده‌اند و شما را به سخره می‌گیرند. در دوران عکاسی با فیلم هم شرایط مشابهی حاکم بود و دیدید که آن دوران چطور به سر آمد.
اگر لحن انتقاد از فول فریم‌ها کمی تند به نظر می‌رسد، به خاطر این است که از لحاظ اخلاقی، رفتار سازندگان دوربین کاملاً نادرست است و نباید از کاربرانشان سوء استفاده کنند. یک دوربین فقط به‌اندازه‌ی کاربرش خوب است. به یک عکاس کارکشته‌ی نشنال جئوگرفیک یک دوربین ساده‌ی «ببین و بگیر» بدهید و او برایتان هنر ناب خلق می‌کند. شما هم اگر از این رقابت پر سروصدای برندها بیرون بیاید و تمرکزتان را جای دیگری بگذارید، می‌توانید مسیر مشابهی طی کنید.
دوربینی که همیشه همراهتان است باید دقیقاً همان دوربینی باشد که برای همین کار خریده‌اید. آیا واقعاً حاضرید با لنز ۳۰۰ میلی‌متری شش هزار دلاری کوه‌نوردی کنید؟ برای آن‌هایی که در رؤیای بدل شدن به یک عکاس حرفه‌ای هستند، الان بهترین زمان است. شما می‌توانید با کسری از هزینه‌ای که قبلاً در بازار عکاسی رایج بود، وارد بازی بزرگان شوید. نکته‌ی مهم این است که باید کاملاً حواستان به توصیه‌هایی باشد که از اطرافیانتان می‌گیرید. در واقع، باید آماده باشید تا خلاف نظر عموم عمل کنید.
برای تازه‌کاران، صرف نظر کردن از فول فریم‌ها کار راحتی نیست؛ اما دوباره توجهتان را به تجربه‌ی یک عکاس حرفه‌ای جلب می‌کنیم: او با دوربین مایکرو چهار سوم خود عکس‌های بیشتری فروخته است تا دوربین فول فریم.
