دوربین پریسکوپی ۳۲ مگاپیکسلی اوپو با فاصله کانونی ۸۵ تا ۱۳۵ میلی‌متری معرفی شد

گوشی‌های هوشمند سال‌ها است به‌عنوان دستگاه‌هایی پرکاربرد در بازار حضور دارند و با سرعت بسیار زیاد روند پیشرفت را طی کرده‌اند. درحالی‌که تا همین چند سال پیش تقریبا تمامی گوشی‌ها فقط از یک دوربین در پنل پشتی بهره‌مند بودند، شرکت‌های گوشی‌ساز کم‌کم شمار دوربین‌ها و وضوح حسگرها و تنوع لنزها را افزایش دادند تا توجه افراد بیشتری را به‌سمت محصولات خود جلب کنند. سال گذشته، گوشی‌های هوشمندی عرضه شدند که چهار یا حتی پنج دوربین مجزا در پنل پشتی داشتند و برخی از آن‌ها حتی حسگری با وضوح ۱۰۸ مگاپیکسل داشتند.

یکی از مقوله‌های جدید در دوربین گوشی‌ هوشمند که در کانون توجه قرار گرفته، مفهومی با عنوان دوربین پریسکوپی (دوربین تله‌فوتو با مکانیسم پریسکوپی) است. دوربین‌های پریسکوپی به‌لطف شرکت‌هایی مثل شیائومی، به دستگاه‌های غیرپرچم‌دار هم اضافه شده‌اند.

شرکت‌های گوشی‌ساز با اضافه‌کردن دوربین‌های تله‌فوتو، امکان بزرگ‌نمایی بدون افت کیفیت را به گوشی‌های هوشمند اضافه کردند. بااین‌حال در چند سال اخیر، نیاز به بزرگ‌نمایی بیشتر در دوربین‌ گوشی‌ها حس می‌شد (حداقل این موضوعی بود که شرکت‌های سازنده‌ی گوشی به آن باور داشتند)؛ به‌همین‌دلیل، شرکت‌های تولیدکننده‌ی گوشی سراغ استفاده از مکانیسم پریسکوپی رفتند.

احتمالا قبلا به مفهومی با عنوان «فاصله‌ی کانونی» برخورد کرده‌اید. شرکت‌های تولید‌کننده‌ی گوشی هر زمان که بخواهند درباره‌ی بزرگ‌نمایی دوربین صحبت کنند، جزئیاتی از فاصله‌ی کانونی دردسترس قرار می‌دهند. فاصله‌ی کانونی به فاصله‌ی بین لنز و حسگر تصویر اشاره می‌کند. این فاصله با فاصله‌ی بین لنز و سوژه‌ای متناسب است که از آن عکس گرفته می‌شود. 

به‌ترتیب از راست به چپ: حالت ۱۳۵ میلی‌متری و حالت ۸۵ میلی‌متر و لنز عریض

فرم‌فاکتور گوشی‌های هوشمند به‌گونه‌ای است که نمی‌توان در آن‌ها از دوربینی با فاصله‌ی کانونی بسیار زیاد استفاده کرد؛ زیرا در آن صورت، ضخامت گوشی بیش‌از‌حد زیاد می‌شود. در سال‌های اخیر، ایجاد برآمدگی‌های بزرگ روی پنل پشتی گوشی‌ها را شاهد بوده‌ایم. این برآمدگی‌ها قطعات مخلتف دوربین را در خود جای می‌دهند و امکان افزایش فاصله‌ی کانونی را نیز فراهم می‌کنند. دوربین‌های پریسکوپی راه‌حلی مناسب برای دورزدن محدودیت یادشده هستند.

در دوربین‌های پریسکوپی برخلاف دوربین‌های عادی، نور از مسیرش منحرف می‌شود و مستقیما به حسگر نمی‌رسد و منشوری خاص نور را با زاویه‌ی ۹۰ درجه منعکس می‌کند. در نوع خاصی از دوربین‌های پریسکوپی، منشور گفته‌شده برای گرفتن لرزش تصاویر نیز کاربرد پیدا می‌کند.

ماژول جدید اوپو شامل لنزی با هفت اِلِمان است و می‌تواند فاصله‌ی کانونی خود را از ۸۵ تا ۱۳۵ میلی‌متر تنظیم کند (فاصله‌ی کانونی متوسط دوربین ۳۵ میلی‌متر است). دیافراگم لنز این دوربین از f/3.3 شروع می‌شود و به f/4.4 (در بالاترین حد بزرگ‌نمایی) می‌رسد. در دوربین پریسکوپی جدید اوپو، درایور IC جدید ۱۶ بیت به‌چشم می‌خورد که به‌شکلی دقیق دو گروه از لنزها را حرکت می‌دهد. این فرایند به‌منظور دستیابی به بزرگ‌نمایی و فوکوس خودکار و لرزش‌گیر تصویر اپتیکال (OIS) انجام می‌‌گیرد. 

بزرگ‌نمایی ۱۳۵ میلی‌متری دوربین پریسکوپی جدید اوپو (سمت راست) درکنار دوربین پریسکوپی قدیمی این شرکت (سمت چپ)

تغییرات ماژول جدید لوپو صرفا به لنز خلاصه نمی‌شود و این دوربین بهبودهای دیگری هم به‌خود دیده است. اوپو تمام تلاش خود را به کار بسته تا تغییراتی روی حسگر و الگوریتم‌های پردازش تصویر اعمال کند تا کیفیت نهایی عکس‌هایی افزایش یابد که با دوربین پریسکوپی جدید گرفته می‌شود. اوپو ابعاد دقیق حسگر دوربین را اعلام نکرده است؛ اما هنگام توصیف آن از واژه‌ی «بزرگ» استفاده کرد.

حسگر بزرگ دوربین اوپو از وضوح ۳۲ مگاپیکسل بهره می‌ببرد و به آرایه‌ی فیلتر رنگ Quad Bayer مجهز شده است. در آرایه‌ی Quad Bayer، چهار پیکسل هم‌رنگ درکنارهم قرار می‌گیرند تا پیکسلی بزرگ‌تر ایجاد شود. پیکسل بزرگ‌تر حساسیت و وضوح بیشتری دارد. به‌علاوه این پیکسل از گسترده‌ی داینامیکی درخورتوجهی برای ثبت تصاویر بهره خواهد گرفت. دوربین جدید اوپو با استفاده از قابلیت انباشت تصویر (Image Stacking) می‌تواند حداکثر‌ بزرگ‌نمایی هیبریدی ۲۸۰ میلی‌متری ارائه دهد. 

تصویر اصلی مقاله، گوشی اوپو فایند X2 پرو را نشان می‌دهد.