جادوی سیاه؛ پنج نسل با سری AMG Black مرسدس بنز

دقیقا ده سال پیش و در سال ۲۰۰۶ AMG نخستین مدل از سری سیاه را معرفی کرد. برای بزرگداشت این مناسبت، در ادامه اقدام به بررسی پنج نسل از خودروهای سری سیاه بخش AMG مرسدس بنز، شامل مدل‌های SLS، SLK، کلاس C، CLK و SL می‌کنیم.

 مرسدس بنز SLK در سال های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ به عنوان خودروی ایمنی (خودروی مارشال) در مسابقات فرمول یک فعالیت می‌کرد. مدل ۲۰۰۶ این خودرو نخستین نمونه‌ی سری سیاه با نام SLK 55 AMG به تولید رسید؛ این نخستین گام برای سری سیاه بود. این خودرو تغییرات بسیاری را به خود دیده بود که شامل استفاده سقف فیبر کربنی، گلگیر‌های بزرگ‌تر و رینگ‌های ۱۹ اینچی آلومینیومی بودند. تغییرات داخل کابین خودرو نیز شامل استفاده از چرم با رنگ‌های متضاد و همچنین استفاده از چرم آلکانترا بودند. در زیر کاپوت کشیده و زیبای این خودرو پیشرانه‌ای به قدرت ۴۰۰ اسب بخار و گشتاور ۵۲۰ نیوتن‌متر آرمیده است. این نیرو از یک پیشرانه‌ی هشت سیلندر وی شکل تامین می شود که دارای ۵.۵ لیتر حجم است. چنین مشخصاتی حتی با معیارهای امروزی نیز چشمگیر است و با وجود گذشت حدود ده سال از تولید آن همچنان طرفداران زیادی دارد. SLK توانایی رسیدن به سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت را در ۱۵.۵ ثانیه دارد. انتقال نیروی پیشرانه به دیفرانسیل عقب نیز خبر از توانایی دریفت فوق العاده می‌دهد. تنها موردی که در این خودرو جای سوال دارد استفاده از جعبه دنده‌ی هفت سرعته‌ی خودکار است که نسبت به نمونه‌ی استاندارد SLK دست نخورده باقی مانده است. با این حال این خودرو با داشتن ۴۰۰ اسب بخار قدرت و ۱۴۲۰ کیلوگرم وزن، همراه با صدای بسیار بم و گیرا، بسیار جذاب و وسوسه کننده است. SLK خودرویی است کوچک اما با قلبی بزرگ.

دومین خودرو از سری سیاه خودروهای AMG دارای ابعادی بزرگ‌تر بود. این خودرو هم در حجم موتور و هم در ابعاد بدنه از نسخه‌ی عادی خود نیز بزرگ‌تر بود. اینبار نیز AMG مدلی از خودروهای مرسدس بنز را انتخاب کرد که به عنوان خودروی ایمنی مسابقات فرمول یک مشغول به کار بود و همان تغییرات را در بخش‌های سیستم تعلیق، ترمزها، چرخ‌ها و پیشرانه ایجاد کردند. به هر حال نتیجه‌ی کار بسیار قابل توجه بود و خودرویی از آب درآمد که در هیچ بخشی از خود نشانی از یک CLK 63 استاندارد را به همراه نداشت. دلیل چنین امری نیز واضح بود، چون در این خودرو از سپرهای مدل DTM استفاده شده بود و سیستم تعلیق و فنربندی، چرخ‌ها و اتصالات آن‌ها، پیشرانه و حتی زاویه‌ی کمبر چرخ‌ها نیز تغییرات چشمگیری به خود دیده بودند. فاصله‌ی چرخ‌ها (عرض محوری) در این خودرو ۷۵ میلی‌متر در محور جلو و ۶۶ میلی‌متر در محور عقب افزایش یافته است. بدنه‌ی خودرو با استفاده از رول بارهایی که در داخل آن و در داخل محفظه‌ی پیشرانه به کار رفته‌اند دارای مقاومت و سختی بیشتری از قبل شده است. میزان تراکم و جهش کمک فنرهای این خودرو کاملا قابل تنظیم است و امکان تنظیم کمبر نیز وجود دارد. پیشرانه‌ی V8 این خودرو دارای ۶.۲ لیتر حجم و از نوع تنفس طبیعی است که می‌تواند ۵۰۷ اسب بخار قدرت و ۶۳۰ نیوتن‌متر گشتاور را تولید کند. تا دور موتور ۵۲۰۰ دور بر دقیقه، این پیشرانه قدرت چندانی ندارد اما با افزایش دور موتور به ۶۸۰۰ دور بر دقیقه تمام قدرتش را در اختیار راننده قرار می‌دهد. چرخ‌های جلوی این خودرو پاسخ‌دهی مناسبی دارند و دیفرانسیل عقب نیز از نوع قفل شونده است، همه‌ی این‌ها در کنار عملکرد خشک شاسی سبب شده تا حرکات و گردش های بدنه به حداقل رسیده و خودرو دارای هندلینگ دقیق و مثال زدنی باشد و سری سیاه را تبدیل به یک خودروی اسپرت اصیل و خالص کرده است. قابلیت‌ها و عملکرد دقیق شاسی این خودرو دقیقا همانی است که از یک خودروی محرک عقب با پیشرانه‌ی طولی انتظار می‌رود. ‌‌

مرسدس بنز کلاس SL استاندارد، به خودی خود خودرویی بسیار مجلل است. اما AMG به طور ناگهانی تصمیم گرفت تا این خودرو را به یک هیولا تبدیل کند. وحشی‌گری و افسار گسیختگی این مدل، کاملا در تضاد با ژنتیک SL است. تمام بدنه‌ی این خودرو به جز درهای آلومینیوم-منیزیمی استاندارد آن از نو شکل گرفته است. اگر دارت ویدر (شخصیت پلید داستان‌های جنگ ستارگان) در سیاره‌ی زمین زندگی می‌کرد، به طور حتم این خودرو را برای رانندگی انتخاب می‌کرد، او همچنین از داشتن کابین به شدت سیاه و تاریک در این خودرو بسیار خوشحال می‌شود. هیچ ترکیب رنگی در این کابین وجود ندارد و از فضای پا گرفته تا سقف خودرو، فقط و فقط از رنگ سیاه استفاده شده است. صندلی‌های این خودرو مستقیما از خودروهای مسابقه‌ای به عاریت گرفته شده‌اند و اگر در خصوص مناسب بودن این خودرو برای استفاده‌ی روزمره بپرسید باید گفت که سازندگان SL 65 AMG تمام تلاششان را برای اینکه این خودرو از انجام این وظیفه برآید، را انجام داده‌اند. اما فراموش نکنید که این خودرو برای راندن ساخته شده است، با داشتن ۱۰۰۰ نیوتن‌متر گشتاور و وزن ۱.۸ تن (در مقایسه با وزن ۲ تنی مدل استاندارد) کاملا می‌توان رفتار خشن و ویرانگر را برای این خودرو متصور بود. فرمان خودرو بسیار تیز بوده و بالانس شاسی نیز طوری است که خودرو مرتبا سر خورده و از مسیر منحرف می‌شود؛ یعنی تحت نیرو‌های مهار نشدنی و سرکشی که به آن وارد می‌شود به راحتی حول محور عمودی خود گردش می‌کند. این خودرو همچنین به طرز عجیبی پهن پیکر است که این نیز در تضاد با عملکرد تیز فرمان قرار دارد. در کل باید گفت که رانندگان کمی هستند که می‌توانند هیولای SL 65 Black Series را رام کنند و برای اینکار باید شجاعت زیادی داشت.

 پس از ساخت SL سری سیاه، ساخت مدل سیاه C63 کار آسانی به نظر می‌رسد، درست همانند یک فرود ساده پس از یک ماموریت فضایی. همه چیز به نظر ممکن و قابل دستیابی به نظر می‌رسید، قاعدتا چهارمین خودرو از سری سیاه نیز درست همانند مدل قبلی خود، خودرویی مهم و حماسی به حساب می‌آید. AMG کار خود روی مدل C 63 استاندارد را با تمرکز روی چابکی این خودرو آغاز کرد، به طوری که این مشخصه بیش از مدل‌های دیگر سری سیاه در این خودرو مد نظر قرار داده شد. AMG در این خودرو هم از ترفندهایی نظیر استفاده از سیستم فنربندی موسوم به Coilover، قفل مکانیکی، افزایش عرض خودرو و استفاده از رینگ های ۱۹ اینچی فورج‌کاری شده را بکار برده است. پیشرانه‌ی این خودرو نیز دستخوش تغییراتی شده است و قطعاتی چون پیستون‌ها، دسته شاتون‌ها و میل‌لنگ سبک وزن این خودرو از مدل SLS برداشته شده‌اند و همین تعویض قطعات سبب دستیابی به ۶۰ اسب بخار بیشتر و ۲۰ نیوتون گشتاور بیشتر نسبت به مدل استاندارد شده است. در داخل کابین نیز موارد دیگری نظیر استفاده از کمربند ایمنی با چهار نقطه اتصال، صندلی های باکتی و رول بار به چشم می‌خورد. در پکیج ویژه‌ی Track مواردی مانند استفاده از سیستم فعال خنک کننده‌ی روغن جعبه‌دنده، اسپلیتر جلو و پایدار کننده‌ی ثابت (Stabilizer) استفاده شده است، این‌ موارد، این خودرو را تبدیل به یک خودروی مسابقات DTM خیابانی کرده است. C63 برای نشان دادن هندلینگ خود به شدت به دما وابسته است، به طوری که در صورت سرد بودن تایرها عملکرد این خودرو همانند یک تبر در جنگل است و قسمت عقب آن مدام به این سمت و آن سمت سر می‌خورد و کنترل آن در پیست مسابقه به تلاش و تقلای زیادی نیاز خواهد داشت. اگزوزهای این خودرو نیز صدایی بسیار زیبا دارند و پس از چند دور زدن با خودرو در پیست، اکسل جلو عملکرد جهش گونه‌ی خود را نشان خواهد داد. فرمان خودرو نیز فیدبکی کاملا عالی و واضح را از سطح جاده به راننده انتقال می‌دهد، اما با گرم شدن تایرها، هندلینگ و شتاب‌گیری خودرو به طور موازی افزایش پیدا می‌کند و خودرو چسبندگی مناسبی را از خود بروز می‌دهد.

آخرین ابزار سری سیاه AMG برای پیست مسابقه، خودرویی نیست جز مرسدس بنز SLS. این خودرو خود را به عنوان محصولی اسپرت و عالی نشان داده است. AMG پیشرانه‌ی هشت سیلندر وی شکل ۶.۲ لیتری این خودرو را برای دستیابی به قدرت بیشتر تقویت کرده است. پیستون‌های بزرگ این خودرو می‌توانند تا دور موتور ۸ هزار دور بر دقیقه کار کنند و گشتاور عظیم ۶۳۵ نیوتن‌متری و قدرت ۶۳۱ اسب بخاری را تولید می‌کنند که از طریق یک دیفرانسیل قفل شونده‌ی فعال به چرخ‌های عقب انتقال می‌یابد. سیستم اگزوز تیتانیومی این خودرو نه تنها به کاهش وزن کمک کرده است، بلکه صدایی همانند خودروهای مسابقات NASCAR را تولید می‌کند. شاسی و فیزیک خودرو کاملا مانند یک خودروی مسابقه‌ای است، حتی بخش‌هایی مانند فلاپ‌ها و باله‌ها نیز همینطور هستند. پیشرانه‌ی این خودرو بسیار وحشی است و در تمامی بازه‌ی دور موتور خود تا ۷ هزار دور بر دقیقه عملکردی عالی داشته و دماغه‌ی کشیده ی SLS را به جلو می‌راند. متوقف کردن این خودرو نیز بر عهده‌ی ترمزهای سرامیکی گذاشته شده است. فرمان این خودرو عملکردی دقیق دارد، هرچند SLS در هنگام خروج از پیچ‌ها کمی تمایل به منحرف کردن قسمت عقب را از خود نشان می دهد. به هر حال این حرکت تبدیل به بخشی از ذات سری سیاه شده است و همه‌ی آن‌ها علاقه دارند تا پیش از نشان دادن قدرت اصلی خود کمی نمایش اجرا کنند.