رنو ساندرو؛ معرفی کامل هاچ بک اقتصادی بازار ایران

رنو ساندرو (Renault Sandero) خودروی هاچ‌بکی است که از آذرماه سال ۹۴، توسط شرکت پارس‌خودرو - زیرمجموعه‌ی از گروه خودروسازی سایپا - وارد بازار ایران شده است. این خودرو که در اروپا با نام داچیا ساندرو شناخته می‌شود، یکی از محصولات مشترک شرکت خودروسازی فرانسوی رنو و زیرشاخه‌ی رومانیایی آن موسوم به داچیا است که نسل اول آن در ماه سپتامبر سال ۲۰۰۷ معرفی شد و اکنون نسل دوم آن در بازارهای جهانی عرضه می‌شود.

این خودرو بر اساس پلتفرم لوگان (تندر ال ۹۰) توسعه داده شده است و در کلاس ساب‌کامپکت یا سوپرمینی قرار می‌گیرد. داچیا ساندرو در بازار برخی از کشورها مانند ایران، روسیه، مصر، آفریقای جنوبی، مکزیک و آمریکای جنوبی تحت عنوان رنو ساندرو عرضه می‌شود.

در حال حاضر پارس‌خودرو نسل اول خودروی رنو ساندرو را در بازار کشورمان عرضه می‌کند. نسل اول رنو ساندرو در مرکز پژوهشی تکنوسنتر رنو و با همکاری مراکز مهندسی برزیل و رومانی طراحی توسعه داده شده است؛ تکنوسنتر (Technocentere) نام مرکز تحقیقاتی رنو در نزدیکی پاریس است که خودروهای آینده‌ی این شرکت فرانسوی در آن طراحی می‌شوند.

نسل نخست رنو ساندرو در نمایشگاه خودروی فرانکفورت ۲۰۰۷ معرفی شد و ورود رسمی این خودرو به بازار از ماه دسامبر ۲۰۰۷ و با عرضه‌‌ در کشور برزیل آغاز شد. عرضه‌ی این خودرو در بازار اروپا نیز در ماه مارس ۲۰۰۸ با برند داچیا و در نمایشگاه خودروی ژنو آغاز شد. رنو تولید ساندرو را در ماه‌های فوریه و دسامبر ۲۰۰۹ به‌ ترتیب در آفریقای جنوبی و روسیه آغاز کرد و پس از مدتی واحد تولید آن را در کشور کلمبیا نیز راه‌اندازی کرد که خودروهای واحد یادشده، در کشورهای کلمبیا و شیلی عرضه می‌شدند.

رنو در ماه می ۲۰۱۱، نسخه‌ی فیس‌لیفت‌شده‌ای از ساندرو را با تغییراتی در ظاهر و کابین آن، روانه‌ی بازار برزیل کرد. این کمپانی فرانسوی اوایل سال ۲۰۱۲، نسخه‌ی فیس‌لیفت‌شده‌ی ساندرو را با تغییراتی در موقعیت قفل درها و کیسه‌ی هوای سرنشین جلو وارد بازار کلمبیا کرد. فروش نسل نخست رنو ساندرو در کشورهای برزیل، رومانی و کلمبیا، به‌ ترتیب تا سال‌های ۲۰۱۴، ۲۰۱۲ و ۲۰۱۵ ادامه داشت.

در ماه اکتبر سال ۲۰۰۸ واحد تولید رنو در برزیل موسوم به Renault do Brasil، ده ماه پس از آغاز عرضه‌ی ساندرو در این کشور، از خودوریی به نام رنو استپ‌وی (Renault Stepway) رونمایی کرد که در حقیقت نسخه‌ی کراس‌اور ساندرو بود. استپ‌وی برزیلی به پیشرانه‌ای ۱.۶ لیتری و ۱۶ سوپاپ مجهز شده بود و در کشورهای برزیل، کلمبیا، آرژانتین و مکزیک عرضه می‌شد.

اما نسل اول رنو ساندرو (نسخه‌ی پیش از فیس‌لیفت) پس از توقف تولید در کشورهای یادشده، به کشورمان وارد و تولید آن از نیمه‌ی دوم سال ۹۴، توسط شرکت پارس‌خودرو آغاز شد و این شرکت پس از گذشت مدت کوتاهی، از آذرماه همان سال فروش خودروی یادشده را آغاز کرد. نسل اول ساندرو استپ‌وی نیز یک سال پس از ساندرو و در سال ۹۵ وارد بازار کشور شد و فروش آن از نیمه‌ی دوم همان سال آغاز شد.

شرکت داچیا هم‌اکنون نسل دوم خودروی ساندرو را در نسخه‌های متنوع و با پیشرانه‌های بنزینی و دیزلی عرضه می‌کند؛ اما همان‌طور که اشاره کردیم، در حال حاضر، نسل اول رنو ساندرو در داخل کشورمان و توسط شرکت پارس‌خودرو تولید می‌شود. این شرکت رنو ساندرو را تنها با پیشرانه‌ی K4M 696 عرضه می‌کند؛ پیشرانه‌ای که در حال حاضر در خودروی تندر ۹۰ نیز به‌کار گرفته می‌شود.

پیشرانه‌ی یادشده از نوع چهار سیلندر خطی است و می‌تواند توان بیشینه‌ای معادل ۱۰۵ اسب بخار در دور موتور ۵۷۵۰ دور بر دقیقه تولید کند. حداکثر گشتاوری که پیشرانه‌ی رنو ساندرو تولید می‌کند، معادل ۱۴۰ نیوتن‌متر است که در دور موتور ۳۷۵۰ دور بر دقیقه حاصل می‌شود.

پارس‌خودرو رنو ساندرو را در دو مدل دستی و اتوماتیک روانه‌ی بازار کرده است؛ سیستم انتقال قدرت مدل دستی از نوع ۵ سرعته و مصرف سوخت ترکیبی آن معادل ۶.۷ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر است و مدل اتوماتیک این خودرو از سیستم انتقال قدرت ۴ سرعته بهره می‌برد و به‌صورت ترکیبی در هر ۱۰۰ کیلومتر، حدود ۸.۳ لیتر مصرف سوخت دارد.

مطابق اطلاعات موجود در وب‌سایت شرکت پارس‌خودرو، حداکثر سرعت مدل‌های دستی و اتوماتیک این خودرو به‌ترتیب ۱۷۵ و ۱۷۰ کیلومتر بر ساعت است و این دو خودرو به‌ترتیب به ۱۰.۵ و ۱۱.۵ ثانیه زمان نیاز دارند تا از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسند.

پارس‌خودرو برای محور جلوی رنو ساندرو، سیستم تعلیق مستقل مک‌فرسون با بازوی جناقی را برگزیده و در محور عقب آن از سیستم تعلیق نیمه‌ مستقل با فنرهای مارپیچ استفاده کرده است. ترمزهای جلو و عقب رنو ساندرو همانند بسیاری از خودروهای هاچ‌بک دیگر موجود در بازار به‌ ترتیب از نوع دیسکی و کاسه‌ای هستند.

همان‌طور که پیش از این اشاره کردیم، ساندرو بر مبنای پلتفرم خودروی لوگان (تندر) توسعه داده شده است و از این‌رو می‌توان شباهت‌های بین دو خودرو را به‌وضوح مشاهده کرد. ساندرو و تندر به دو کلاس متفاوت تعلق دارند، بنابراین طبیعی است که طول این دو خودرو تفاوت زیادی با هم داشته باشد؛ اما ارتفاع و عرض آن‌ها شباهت زیادی به یکدیگر دارد. فاصله‌ی بین دو محور ساندرو، حدود ۴۲ میلی‌متر کوتاه‌تر از تندر است، بنابراین می‌توان انتظار داشت فضای در دسترس برای سرنشین‌های عقب، در این خودروی هاچ‌بک کمتر از تندر باشد.

درست‌ مانند تندر، نمای خارجی ساندرو طراحی ساده‌ای دارد. تقریبا در تمام بخش‌های بدنه‌ی خودرو شاهد لبه‌های تیز هستیم؛ موردی که در خودروی تندر نیز مشهود است. چراغ‌های جلوی رنو ساندرو طراحی کشیده‌‌ای دارند و نواری به‌رنگ کروم آن‌ها را به هم متصل کرده است. جلوپنجره‌ی ساندرو همانند سایر بخش‌های آن طراحی ساده‌ و هماهنگی مناسبی با سپر جلوی این خودرو دارد.

در نمای جانبی خودرو، مهم‌ترین المان‌های طراحی، موج روبه‌بالای موجود روی درهای خودرو و برجستگی‌های نسبتا زیاد قوس روی چرخ‌ها است که از خودروی تندر به عاریت گرفته شده است. تنها تفاوت‌های ظاهری موجود بین دو مدل دستی و اتوماتیک ساندرو در رنگ آینه‌های جانبی، دستگیره‌ی درها و زه‌های جانبی است؛ پارس‌خودرو در مدل اتوماتیک، موارد یادشده را هم‌رنگ بدنه انتخاب کرده است، اما در مدل دستی، این المان‌ها همگی به‌ رنگ مشکی هستند.

چراغ‌های عقب خودرو عمودی هستند و بدین‌ ترتیب ظاهر اسپرت‌تری به خودرو بخشیده‌اند. همان‌طور که اشاره شد، این خودرو طراحی ساده‌ای دارد و نمی‌توان از این لحاظ مورد چشم‌گیری در آن یافت. از بین خودروهای هاچ‌بک تولید داخل می‌توان طراحی نمونه‌هایی مانند برلیانس H320، پژو ۲۰۷ و پژو ۲۰۶ را زیباتر از ساندرو دانست.

طراحی داخلی ساندرو شباهت بسیار زیادی به خودروی تندر دارد و شاید بتوان مهم‌ترین تفاوت‌های آن‌ها را استفاده از نوارهایی به رنگ نقره‌ای دور دریچه‌های هوا و آرم رنو روی غربیلک فرمان و سفید‌بودن صفحات نشانگر سرعت و دور موتور در خودروی ساندرو دانست. همانند تندر، در این خودرو شاهد تجهیزاتی مانند نمایشگر داشبورد، سیستم موقعیت‌یابی و سیستم سرگرمی مدرن نیستیم. انتقادی که عموم خریداران به محصولات رنو داشتند، مربوط به طراحی خسته‌کننده‌ی بدنه و به‌خصوص داخل خودرو بوده است که این موضوع در ساندرو نیز صادق است. این خودرو به هیچ وجه نشانگر محصولی با قیمت بیش از ۴۳ میلیون تومان نیست و حس خودرویی در رده‌ی قیمتی ۲۵ میلیون تومان منتقل می‌کند.

از آنجایی که با خودرویی از سال ۲۰۰۷ طرف هستیم؛ بنابراین نمی‌توان انتظار داشت در سال ۲۰۱۷، امکانات رفاهی رنو ساندرو راضی‌کننده باشند. تجهیزات رفاهی ساندرو به مواردی مانند چراغ مه‌شکن جلو، آینه‌های جانبی برقی مجهز به گرم‌کن، سیستم صوتی مجهز به پورت USB، چهار بلندگو، کنترل سیستم صوتی زیر غربیلک فرمان، قفل مرکزی به‌ همراه کنترل از راه دور و سیستم ضد سرقت اشاره کرد.

همان‌طور که اشاره کردیم، در داخل ساندرو خبری از تجهیزاتی مانند نمایشگر لمسی، سیستم موقعیت‌یابی، کروز کنترل، سیستم کنترل پایداری و سیستم سرگرمی مدرن نیست؛ درحالی‌که خودرویی مانند پژو ۲۰۷ با وجود آنکه قیمتی نزدیک به ساندرو دارد، اما از تجهیزات یادشده به‌صورت سفارشی بهره می‌برد.

طبق اطلاعاتی که در وب‌سایت شرکت پارس‌خودرو ذکر شده است، سیستم‌های ایمنی رنو ساندرو شامل کیسه‌‌ی هوای راننده، کیسه‌ی هوای سرنشین جلو به‌ همراه سوئیچ غیرفعال‌سازی آن، ترمز ضد قفل ABS به‌ همراه توزیع الکترونیکی ترمز و کمربند ایمنی سه‌نقطه‌ای برای سرنشین‌های عقب است. ضمن آنکه برای نصب صندلی‌ کودک نیز قلاب‌های ISOFIX در نظر گرفته شده است.

نسل اول رنو ساندرو در سال ۲۰۰۸ توسط مؤسسه‌ی Euro NCAP مورد آزمایش قرار گرفت و جزئیات نمر‌ه‌های کسب‌شده توسط خودروی مورد بحث در آزمایش‌های این مؤسسه به شرح زیر است:

• محافظت از سرنشینان بزرگ‌سال: سه ستاره
• محافظت از سرنشینان خردسال: چهار ستاره
• محافظت از عابران پیاده: یک ستاره

نقطه‌ی قوت تندر ۹۰، توانایی‌های حرکتی آن است. با وجود ظاهر خسته‌کننده، این خودرو در سیستم قوای محرکه‌ی خود از پیشرانه‌ی توانمند به‌کاررفته در برادر بزرگ‌تر خود (رنو مگان) بهره می‌برد که بدین ترتیب باعث شده است در این بخش یک سر و گردن نسبت به رقبای داخلی خود، برتر باشد.

رنو ساندرو نیز همانند تندر ۹۰ از پلتفرم B0 بهره می‌برد. این موضوع نوید توانایی‌های بالای حرکتی در خودرو می‌دهد؛ پلتفرمی که در محور جلو و عقب خود به‌ ترتیب به سیستم‌های تعلیق مستقل مک‌فرسون با بازوی جناقی و نیمه‌مستقل با فنرهای پیچشی مجهز شده است. این مجموعه‌ی تعلیق، هندلینگ و چسبندگی مناسبی در پیچ‌ها فراهم می‌کنند. حداقل فاصله‌ی ساندرو از زمین، همانند تندر معادل ۱۲۰ میلی‌متر است؛ بنابراین این خودروی هاچ‌بک امکان حرکت در طیف گسترده‌ای از سطوح جاده دارد.

استفاده از پیشرانه‌ی خوب ال ۹۰ در ساندرو باعث شده است این هاچبک همانند برادر بزرگ‌تر خود قابلیت‌های حرکتی خوبی داشته باشد. در صورتی که علاقه‌مند به چابکی بالای خودرو هستید، نسخه‌ی دستی آن را به شما پیشنهاد می‌کنیم تا تفاوت زیاد این مدل را با رقبای داخلی اعم از پژو ۲۰۶ تیپ ۵، به وضوح مشاهده کنید.

از آنجایی که فرمان رنو ساندرو از نوع دنده‌شانه‌ای با تقویت هیدرولیکی یا به اصطلاح نیمه‌ هیدرولیکی است؛ تعدادی از مالکان این خودرو از سفتی فرمان آن شکایت دارند، برخی نیز مصرف این خودرو را نسبت به کلاسی که در آن جای می‌گیرد، بالا می‌دانند. عده‌ای نیز از سطح پایین امکانات رفاهی داخل کابین ساندرو گله‌مند هستند. اما عموما شاهد رضایت مالکان از نرمی ساندرو و عملکرد آن هستیم، ضمن آنکه بسیاری از کارشناسان این خودرو را به رقبای چینی آن ترجیح می‌دهند.

خودروی تندر ذهنیت خوبی  از محصولات کمپانی رنو در کشور به‌ وجود آورد؛ بر همین اساس عرضه‌ی رنو ساندرو به‌طور کلی بازخورد نسبتا مناسبی در پی داشت. عموم مردم نظر مثبتی در ارتباط با کیفیت رنو ساندرو دارند و این خودرو را به نمونه‌های چینی موجود در بازار ترجیح می‌دهند. به‌طور کلی، خریداران قیمت نسبتا بالای رنو ساندرو را اصلی‌ترین ایراد آن می‌دانند که باعث کاهش ارزش خرید آن نسبت به پژو ۲۰۶ و ۲۰۷ شده است.

رنو ساندرو به‌طور معمول در ارزشیابی‌های ماهانه‌ی شرکت بازرسی کیفیت و استاندارد ایران (ISQI) نیز با کسب چهار ستاره از پنج ستاره، در دسته‌ی خودروهای با برچسب قیمتی ۲۵ تا ۵۰ میلیون‌ تومانی، باکیفیت‌ترین خودروی تولید داخل انتخاب می‌شود. به همین دلیل اگر کیفیت خودرو جز اولویت‌های اصلی شما در خرید خودرو است، بدون شک ساندرو را در ابتدای لیست خود قرار دهید.

شرکت پارس‌خودرو رنو ساندرو را با گارانتی ۲۴ ماهه یا ۴۰ هزار کیلومتری (هرکدام که زودتر به اتمام برسد)، عرضه می‌کند.

دو خودوری ساندرو و استپ‌وی به لحاظ فنی هیچ‌ تفاوتی با یکدیگر ندارند و پارس‌خودرو در نسخه‌ی کراس‌اور از همان پیشرانه‌ی ۱۰۵ اسب بخاری خودروی تندر بهره برده است. این خودرو از لحاظ ظاهری نیز شباهت‌های زیادی با ساندروی هاچ‌بک دارد؛ اما ارتفاع نسبتا بلند این خودرو به همراه فضای بار بزرگ‌تر موجب می‌شود تا این خودرو در کلاس کراس‌اوورهای کوچک شهری قرار گیرد.

رنو روی با بهره‌گیری از ضربه‌گیرهایی به رنگ مشکی روی قوس چرخ‌های استپ‌وی، به این خودرو ظاهری اسپرت‌تر و عضلانی‌تر بخشیده است، علاوه‌بر این نواری به رنگ کروم نیز در بخش تحتانی سپر نصب شده است که یکی از معدود وجه‌های تمایز بین استپ‌وی و ساندرو است.

طول و عرض استپ‌وی بسیار نزدیک به نمونه‌ی هاچ‌بک این خودرو است؛ اما ارتفاع آن حدود ۵۰ میلی‌متر از این خودرو بلندتر است. رنو دو باربند را نیز به‌صورت استاندارد روی سقف استپ‌وی نصب کرده است تا حس یک خودروی شاسی‌بلند را به بیننده منتقل کند. در نهایت درباره‌ی نمای داخلی استپ‌وی باید بگوییم که داخل کابین آن مشابه ساندرو است و از این حیث، تفاوتی بین دو خودرو مشاهده نمی‌شود.

رنو ساندرو استپ وی در داخل کشور در دو مدل دستی و اتوماتیک عرضه می‌شود؛ قیمت رنو ساندرو استپ وی دستی معادل ۴۶ میلیون تومان و قیمت رنو ساندرو استپ وی اتوماتیک ۵۲ میلیون تومان است. 

رنو ساندرو در داخل کشور در دو مدل دستی و اتوماتیک عرضه می‌شود؛ قیمت رنو ساندرو دستی معادل ۴۳ میلیون تومان و قیمت رنو ساندرو اتوماتیک ۴۹ میلیون تومان است. 

تقریبا تمام رقبای ساندرو از میان خودروهای تولید داخل هستند؛ شاید بتوان نزدیک‌ترین رقبای خارجی این خودروی هاچ‌بک را مدل‌های ۲۰۱۶ کیا پیکانتو و میتسوبیشی میراژ دانست که به‌ ترتیب با قیمت‌های ۷۵ و ۷۱ میلیون تومان و با اختلاف قیمتی حدودی ۳۰ میلیون تومانی در داخل کشور به‌ فروش می‌رسند. البته نباید از اصلی‌ترین گزینه‌ی این رده از خودروها که به‌زودی وارد بازار می‌شود، چشم‌پوشی کرد. پژو ۲۰۸ با طراحی به‌مراتب جذاب‌تر و پیشرانه‌ی توانمند خود، به‌زودی در بازار داخلی عرضه خواهد شد. پس اگر امکان افزایش بودجه دارید، پیشنهاد ما به شما، انتظار تا زمان عرضه‌ی این خودرو است.

اما مهم‌ترین رقبای داخلی و فعلی رنو ساندرو عبارت‌اند از: برلیانس H220، پژو ۲۰۷، برلیانس H320، ام‌وی‌ام ۳۱۵، هیوندای آی ۱۰ (تولید کرمان موتور).

در ادامه می‌توانید مشخصات فنی مهم‌ترین رقبای به‌روز و هم‌قیمت رنو ساندرو را در قیاس با این خودرو مشاهده کنید.

مشخصات فنی دقیق انواع خودرو رنو در بازار کشورمان، مقایسه‌ی آن‌ها با محصولات برندهای دیگر، بحث و تبادل نظر پیرامون آن‌ها، پرسش و پاسخ کاربران و کارشناسان به همراه گالری تصاویر اتومبیل‌های این خودروساز فرانسوی را در بخش محصولات زومیت ببنید.