واکنش نمایندگان مجلس به طرح وزیر جدید صمت برای تحول در خودروسازی
فاطمی‌امین که پیش‌تر اهداف خودرویی خود را اعلام کرده بود، روی محور اصلی برنامه‌های خودرویی‌اش، یعنی تیراژ سه‌میلیونی تأکید می‌کند و وعده تحقق این هدف را در سه تا چهار سال داده است. طبق برنامه فاطمی‌امین، قرار است تولید خودرو در کشور تا سال ۱۴۰۴ به سه‌میلیون دستگاه برسد و یک‌میلیون دستگاه آن نیز صادر شود.
وزیر جدید صمت درباره خودرو مسائل جالبی مطرح کرده است و این صنعت را دغدغه همه می‌داند. او ادعا می‌کند صنعت خود در سه تا چهار سال آینده افتخار ملی خواهد شد. همچنین، دولت نباید بنگاه‌داری کند و به‌عنوان وزیر، به تعیین مدیران عامل خودروسازی مایل نیست. کاهش مصرف سوخت خودرو نیز دیگر وعده وزیر پیشنهادی صمت بود که به‌گفته وی، تا پایان امسال محقق خواهد شد.
در واکنش به دفاعیات فاطمی‌امین، نمایندگان مسائلی را در تأیید و رد برنامه‌های خودرویی عنوان کردند. محور اصلی ایرادات نمایندگان به برنامه‌های خودرویی وزیر پیشنهادی صمت، هدف‌گذاری تولید سه‌میلیون دستگاهی خودرو در سال ۱۴۰۴ بود. در این باره، اردشیر مطهری، نماینده مردم گرمسار، برنامه‌های فاطمی‌امین را انشایی دانست، نه اجرایی. وی گفت:
صحبت از تولید سه‌میلیون خودرو در سال و صادرات یک‌میلیونی نشان می‌دهد وزیر پیشنهادی صمت مسئله خودروسازی را درک نکرده و این برنامه موهوم است. آیا آقای فاطمی‌امین می‌داند تولید داخلی (در صنعت خودرو) چقدر است؟فاطمی‌امین هیچ راهکاری برای افزایش کیفیت خودروها که مطالبه شهروندان است، ارائه نداده است. وزیر پیشنهادی صمت بر قیمت‌گذاری در طول زنجیره ارزش تأکید کرده داده و این مسئله شائبه قیمت‌گذاری دستوری را ایجاد می‌کند.
همچنین احسان ارکانی، نماینده مردم نیشابور و فیروزه در مجلس، با اشاره به برنامه‌های وزیر پیشنهادی صمت، این پرسش را مطرح کرد: «آیا این برنامه‌ها مبتنی‌بر واقعیت‌ها تهیه شده یا صرفا ایده‌ای خام به‌شمار می‌روند؟»
در موافقت با برنامه‌های فاطمی‌امین، خلیل بهروزی‌فر، نماینده مردم فومن، تأکید کرد:
ساختار برنامه فاطمی‌امین حاکی از اشراف وی به این حوزه صنعت است و تطبیق حداکثری برنامه با اسناد بالادستی نیز به‌خوبی دیده می‌شود.
احمد راستینه، نماینده شهرکرد، نیز در دفاع از وزیر پیشنهادی صمت، به سابقه او در پروژه خارج‌کردن خودروهای فرسوده اشاره کرد و گفت:
سه ویژگی مثبت برنامه‌های فاطمی‌امین را می‌توان در «رعایت چهارچوب و اصول برنامه‌ریزی» و «انطباق کامل برنامه‌ها با وظایف وزارتخانه‌ها» و «تفکیک اقدامات و برنامه‌ها به دو دوره کوتاه‌مدت و میان‌مدت» مشاهده کرد.