۱۳ نکته‌ی جالب در مورد خودروهای آتش نشانی

شنیدن آژیر ماشین آتش نشانی و امدادرسانی معمولا توجه افراد را بخود جلب می‌کند. البته باید توجه داشته باشید که ماشین آتش نشانی کاملا با خودروی امداد و نجات متفاوت است. این دو خودرو کاملا از هم متفاوت بوده و شاید خیلی ها تفاوت آنها را تشخیص ندهند اما تفاوت آنها تنها یکی از ۱۳ نکته ای است که در این مقاله مطالعه خواهید کرد.

ماشین آتش نشانی یونانی‌ها در ابتدا تنها یک پمپ بزرگ بوده که آب را به مسافتی پرتاب کند. سپس ماشین‌های آتش نشانی برای مدت طولانی کنار گذاشته شدند، تا اینکه حدود ۱۷۰۰ سال بعد دوباره در اروپا متولد شدند. در ابتدا ماشین‌ها آتش نشانی اروپا مانند ارابه توسط اسب کشیده شده و به محل حادثه منتقل می‌شدند.

سگ‌های خالدار نژاد دالماسین به دلیل داشتن چند نکته‌ی مثبت، گزینه‌ی مناسبی برای آتش نشان‌ها بودند، این سگ‌ها باهوش بوده و با اسب‌ها رابطه‌ی خوبی داشتند و ضمنا کارایی بالایی در نقش نگهبانی نیز کاملا موفق عمل می کردند. بکارگیری آنها توسط آتش نشان‌ها نیز به این صورت بود که سگ‌ها در خیابان در جلوی اسب‌ها به راه می‌افتادند تا راه را برای آنها باز کنند.

این ماشین‌ها هم در زمانی ساخته شدند که همه عوامل دست به دست هم داده بودند که اتومبیل‌ها هر روز گسترش پیدا کنند. خودروی آتش نشانی که در تصویر می‌بینید از نوع Knox بوده و متعلق به سال ۱۹۰۵است.

بسیاری از مردم هر دوی این خودروها را با نام ماشین آتش نشانی می‌شناسند اما آنها دو خودروی کاملا متفاوت از هم هستند. ماشین آتش نشانی (خودروی جلویی در تصویر) وظیفه‌ی حمل پمپ آب و شلنگ‌ها را به صحنه‌ی حادثه بر عده دارد در حالی که خودروی امداد و نجات (خودروی عقبی در تصویر) دارای یک نردبان بسیار بلند است. 

دلیل استفاده از قطرات بسیار ریز آب بجای جریان پر فشار آب این است که قطرات ریز اب توانایی بهتری در دفع حرارت دارند، همچنین این قطرات ریز با ورود به محیط تا حدودی خود را با اکسیژن جایگزین کرده و باعث خفه شدن آتش می‌شوند.

برای استفاده از کف (فوم) مخصوص آتش نشانی چند دلیل موجه وجود دارد، اول اینکه وزن کف نسبت به آب کمتر است، بنابراین مامور آتش نشان فشار برگشتی شیر را راحت‌تر می تواند کنترل کند و زحمت کمتری نیاز دارد. کف آتش نشانی دارای ۷۵ درصد آب کمتر است و این به این معنی است که وسایل و هرچیزی که از آتش در امان مانده باشد دیگر توسط آب خراب نخواهد شد!

نام دیگر این ماشین ها TDA به معنای کامیون هوایی است. این کامیون ها همانند ۱۸ چرخ‌هایی که در جاده می‌بینید یک تریلر را پشت خودشان می‌کشند که روی آن یک نردبان بزرگ نصب شده است.

TDA ها دارای طول بسیار زیادی هستند که باعث شده ماشین‌های خیلی سریعی در هنگام حرکت در خیابان نباشند اما آن ها علیرغم داشت جثه ای بزرگ قابلیت مانور بسیار بالایی در مکان های تنگ و باریک دارند. معمولا TDA ها یک راننده‌ی دیگر نیز دارند که در عقب تریلر قرار دارد و مسئول فرمان داردن به چرخ‌های عقبی است. این راننده را سکان دار (tillerman) می نامند.

وقتی که با سرعت ۸۰ کیلومتر بر ساعت در حال حرکت هستند دست خود را از دنجره بیرون ببرید تا شدت باد را حس کنید. حال تصور کنید که در معرض چنین بادی آن هم روی یک نردبان باریک و در ارتفاع یک ساختمان بلند مرتبه قرار داشته باشید.

خودروی که در تصویر مشاهده می‌کنید ببرونتو نام دارد و نام خود را از دایناسور بسیار عظیم الجثه‌ ای بنام برونتوسوروس گرفته است. برونتوسوروس دارای گردنی بسیار دراز بود و این خودروی آتش نشانی نیز شمایلی تقریبا مشابه آن دارد. هر کسی که بخواهد از این ماشین استفاده کند قطعا نباید ترسی از ارتفاع داشته باشد.

این خودرو که نام عقاب هاوایی را روی آن گذاشته‌اند مجهز به دو عدد پیشرانه‌ی جت ساخت رولزرویس است که هر کدام نیروی رانشی معادل ۱۲ هزار پوند را تولید می‌کنند. با چنین نیروی عظیمی این خودرو مسافت ۴۰۰ متر را در کمتر از هفت ثانیه و با سرعتی بیش از ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت طی می‌کند.

با شعله‌ی آتش عظیمی که از اگزوزهای این ماشین اتش نشانی بیرون می‌آید به نظر می‌رسد که توانیی این خودرو در به آتش کشیدن ساختمان‌ها بهتر از توانایی آن در خاموش کردن آتش باشد.

اکثر ماشین‌های آتش نشانی دارای قدرتی بین ۴۵۰ تا ۶۰۰ اسب بخار هستند. شاید در نگاه نخست، این قدرت بسیار زیاد به چشم بیاید اما اگر بدانید که ماشین های آتش نشانی چه وزن سنگینی دارند متوجه خواهید شد که حتی این قدرت نیز به سختی نیاز آنها را پاسخ می دهد. 

تحقیقات بسیار نشان داده است که آمار تصادف خودروهایی که دارای رنگ زرد هستند بسیار کمتر از خودروهای قرمز رنگ است. دلیل این امر این است که رنگ زرد لیمویی در شرایط مختلف برای چشم انسان بسیار قابل دیدن است. گزارش‌های سازمان آتش نشانی ایالات متحده نشان می‌دهد که حوادث رانندگی عامل مرگ ۱۰ درصد آتش نشانان است، پس متوجه می‌شوید که قضیه‌ی رنگ بسیار جدی است.