مقایسه فیات 124 آبارت با مزدا میاتا MX-5

ازآنجایی‌که فیات 124 Spider در کارخانه‌ی مزدا در هیروشیما و همان کارخانه‌ای که MX-5 Miata مونتاژ می‌شود، تولید شده است؛ ما به سراغ بررسی این دو مدل رفته‌ایم. اگرچه این اتفاق کمی عجیب است؛ اما قبلاً هم سابقه داشته است. گفته می‌شود که تاجر و جهانگرد مشهور ایتالیایی، مارکوپولو، نیز پاستا را در قرن سیزدهم میلادی از آسیا به ایتالیا آورده است.

این دو رودستر شباهت زیادی به یکدیگر دارند. فاصله‌ی بین محور‌های عقب و جلوی آن‌ها تقریباً ۲ متر است و از یک بدنه‌ی یکپارچه بهره می‌برند. جلوبندی و سیستم تعلیق عقب چندتکه خودروها نیز مشابه هستند؛ اما هرکدام از آن‌ها فنرها، میله‌های ضد پیچش و ضربه‌گیرهای مخصوص به خود را دارند. مهندسان آمریکایی فیات در تقویت سیستم تعلیق اسپایدر ۱۲۴ به این شرکت کمک کرده‌اند.

ازآنجایی‌که شباهت‌های زیادی میان مزدا MX میاتا و اسپایدر 124 وجود دارد، تشریح تفاوت‌های آن‌ها کاری بس آسان است. در زیر کاپوت میاتا یک پیشرانه‌ی چهار سیلندر ۲ لیتری از نوع تنفس طبیعی با قدرت ۱۵۵ اسب بخار و ۲۰۰ نیوتون متر گشتاور وجود دارد. اسپایدر 124 دارای یک پیشرانه‌ی ایتالیایی توربو چهار سیلندر است. این پیشرانه‌ی ۱.۴ لیتری قدرتی معادل ۱۶۴ اسب بخار و ۲۵۰ نیوتون متر گشتاور تولید می‌کند. این پیشرانه‌ شباهت زیادی به نمونه‌ی فیات 500 Abarth دارد، بااین‌حال موتور فیات 124 در حدود ۴ psi بیشتر فشار تولید می‌کند و مناسب یک خودروی محرک عقب است.

صحبت از تفاوت‌ها آسان است. لوگوی موجود روی فیات اسپایدر به‌اندازه‌ای بزرگ است که ما را به یاد یک وانت پیکاپ می‌اندازد. طول فیات که ۱۲ سانتی‌متر بیشتر از مزدا است، شکل بدنه‌ی خود را از مدل قدیمی اسپایدر 124 الهام گرفته است. نسخه‌ی اصلی اسپایدر 124 که بین سال‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۸۵ تولید شده، همانند کاپوچینو یک نام مشهور ایتالیایی است. از دیگر نشانه‌هایی که اسپایدر جدید از پدر خود به ارث برده است، می‌توان به چراغ‌های جلو، جلوپنجره، منحنی‌های روی کاپوت و خطوط اطراف بدنه اشاره کرد.

تفاوت‌های آشکار زیادی میان طراحی داخلی این دو برند ایتالیایی و ژاپنی وجود ندارد؛ Spider 124 ظاهر منحصربه‌فرد خود را دارد، دارای پنل‌های متفاوت در قسمت درب است و طراحی داخلی آن مرتب‌تر و با منحنی‌های بیشتر است. چیزهایی که کمتر در فیات به چشم می‌آیند عبارتند از: شیشه‌ی جلوی آکوستیک، شیشه‌ی عقب ضخیم‌تر و صدای بیش‌ازحد در کف و دیواره‌ی محفظه‌ی موتور. زمانی که نوبت به مقایسه‌ی وزنی هر دو خودرو می‌رسد، اسپایدر در حدود ۸۷ کیلوگرم سنگین‌تر از مزدا میاتا است.

زمانی که با خودروی خوب و تمیزی مثل مزدا میاتا روبرو می‌شوید، خیلی سخت است که هم بتوان آن را ارتقاء و بهبود داد و هم آن را کاملاً خراب کرد. فیات خودرویی بهتر از میاتا نساخته، اما آن را خراب هم نکرده است.

بزرگ‌ترین اشتباه فیات در افزایش قدرت، روی کاغذ ایده‌ی خوبی به نظر می‌آید. واقعیت این است که پیشرانه‌ی توربوی ۱.۴ لیتری فیات به خاطر مشکل توربوشارژر و عملکرد دیرهنگام آن، کمی کند عمل می‌کند. شتاب این موتور در دور موتور کمتر از ۲۵۰۰ دور بر دقیقه کمی پایین است. این خودرو برای رفتن از سرعت ۵۰ به ۸۰ کیلومتر بر ساعت در دنده‌ی ۶ به ۱۳.۶ ثانیه زمان نیاز دارد که تقریباً سه ثانیه طولانی‌تر از رقیب خود میاتا و نیم ثانیه سریع‌تر از فورد فوکوس دنده دستی با پیشرانه‌ی یک لیتری ۳ سیلندر است. به‌علاوه ما متوجه شدیم هر راننده‌ی حساسی که با چنین تأخیری روبرو می‌شود، دنده را کم می‌کند. بااین‌حال در تست شتاب ما با آخرین دنده، خودرو قبل از فعال شدن توربو شارژ، کاملاً بی‌رمق است.

تعویض دنده‌های فیات لذت‌بخش بود، اما ما باید دوباره گریزی به مزدا بزنیم. فیات درواقع از نسل قبلی گیربکس ۶ سرعته‌ی مزدا میاتا استفاده می‌کند. تعویض دنده‌ها کاملاً سریع بود، اما نیاز به نیروی بیشتری در تعویض دنده‌ی اسپایدر احساس می‌شد. کلاچ فیات به‌سرعت عمل می‌کرد، اما برای فشردن پدال به قدرت پای بیشتری نیاز بود.

این مشکل در دنده‌های پایین‌تر هم وجود دارد. حتی در دنده یک، حرکت از حالت سکون نیز به صبر و شکیبایی نیاز دارد. خودرو برای رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت از حالت سکون، به ۷.۶ ثانیه زمان نیاز دارد که ۰.۸ ثانیه کندتر از مزدا میاتا است؛ اما زمانی که خودرو قدرت خود را نشان می‌دهد، به یک‌ باره شتاب می‌گیرد. شتاب خودرو پس از رسیدن دور موتور به ۵۵۰۰ دور در دقیقه به‌سرعت کم می‌شود. با این‌حال اسپایدر در هنگام شتاب گیری با دور موتور ۴۴۰۰ دور در دقیقه، در ۶.۷ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر می‌رسد.

نسل جدید اسپایدر با سیستم اگزوز با محدودیت کمتر، چهار اسب بخار نیرو بیشتر از نسل قبلی آن تولید می‌کند. لوله‌های اگزوز چهارگانه‌ی اسپایدر از پشت همانند دوج وایپر غرش می‌کنند، با این‌حال صدای اگزوز پس از نشستن در پشت صندلی راننده شبیه به یک غرغر ضعیف است. پیشرانه‌ی اسپایدر فاقد صدای بلند میاتا است. حداقل این عایق‌کاری عالی فیات، مانع از تولید صدای فراوان در بزرگراه می‌شود. صدای اگزوز در سرعت ۱۱۲ کیلومتر بر ساعت ۷۵ دسی‌بل است. زمانی که دریچه‌ی گاز به‌طور کامل باز می‌شود، صدای اگزوز به ۸۴ دسی‌بل می‌رسد. با این‌حال این صدا کمتر از مزدا میاتا است که در سرعت ۱۳۰ کیلومتر بر ساعت بسیار ناخوشایند می‌شود.

قطعات شاسی فیات احتمال واژگون شدن خودرو در مقایسه با مزدا میاتا را کاهش می‌دهد. اسپایدر در هنگام ورود به سر پیچ‌ها سریع‌تر عمل می‌کند. فیات به لطف داشتن سیستم کمکی فرمان الکترونیکی عملکرد خوبی دارد. این خودرو به خاطر وزن بیشتر خود، واکنش‌های نرم‌تر و کاپوت بلندتر، بزرگ‌تر از مزدا به چشم می‌آید. در تست لغزش، فیات نسبت به مزدا عملکرد ضعیف‌تری دارد. در زمانی که سیستم کنترل پایداری خودرو غیرفعال می‌شود، فیات با کمی فشردن پدال گاز از حالت طبیعی خود خارج می‌شود.

هر دو خودرو دارای کالیپرهای چهار پیستونه‌ی شرکت Brembo در ترمزهای جلو و کالیپرهای تک پیستونه‌ در ترمزهای عقب هستند. خودروها در زمان ترمز کردن از پایداری خوبی برخوردارند. فیات برای توقف کامل از سرعت ۱۱۰ کیلومتر، به ۵۲ متر مسافت نیاز دارد. مسافت لازم برای مزدا ۵۳ متر است. شاید بتوان تفاوت در نوع تایرها را دلیل این اختلاف دانست. ناگفته نماند که این آزمایش در مسیری بیابانی و خاکی انجام شد. در آزمایش قبلی، مزدا میاتا توانست در مسافت ۴۸ متر به توقف کامل برسد.

فیات در مسیر آزمایش به‌ندرت نیاز به ترمز کردن برای کاهش سرعت داشت. حدس ما این است که دلیل این امر وجود یک لایه‌ی مشکی‌رنگ روی کاپوت باشد. این لایه شبیه به یک برچسب بود، اما فیات اطمینان داد که کاپوت کاملاً رنگ شده است.

فیات از سایر زوایای به خاطر برآمدگی‌های طولانی‌تر و ظاهر کاملاً افقی خود در قسمت جلو (بدون اندکی شیب بدنه به سمت جلو) کمی زشت است، اما فضای اضافه ۱۱ لیتری صندوق‌ عقب می‌تواند یک چمدان کوچک دیگر را در خود جای دهد. پشت بزرگ فیات اسپایدر باعث می‌شود که تایرها باریک‌تر به نظر برسند.

همان‌طور که قبلاً گفتیم، فضای داخلی هر دو رودستر شبیه به هم است. صندلی‌های فیات از نوع ریکارو است که مزدا نیز به فکر استفاده از آن‌ها است. این صندلی‌ها عالی هستند و نسبت به صندلی‌های ارزان‌تر و نرم‌تر مزدا میاتا کیفیت بهتری دارند. این یک امتیاز به نفع فیات است.

آیا فیات رفتاری به‌مانند یک خودروی ایتالیایی دارد؟ نه؛ هرچند که آن قسمت پلاستیکی مشکی‌رنگ روی سپر جلو تلاش دارد نظر ما را تغییر دهد. اسپایدر ما را به یاد یک مزدا میاتای کاملاً سفارشی‌شده می‌اندازد.

مزدا میاتا در حین آزمایش در جاده کمی ما را اذیت کرد. انرژی تقریباً نارس آن که بیشتر در مسیر مستقیم نمایان می‌شد، ما را به خنده انداخت. سیستم فرمان الکتریکی خودرو شما را به این‌طرف و آن‌طرف متمایل می‌کند. خودرو حرکات اضافی داشت و مرتباً بازی درمی‌آورد. میاتا نتوانست ما را قانع کند که خودروی کوچک‌تر بهتر است.

مزدا یک خودروی مدرن ساخته است که شبیه به یک ماشین قدیمی به نظر می‌رسد. این شرکت برای این کار، روکش‌های ضخیم ماشین‌های امروزی را که ما به آن‌ها عادت کرده‌ایم، حذف کرده است؛ اما فیات تغییر زیادی در طراحی داخلی نداده و با این کار خود سعی کرده است مشتریانی که زمان‌های گذشته را به یاد نمی‌آورند، راضی نگه دارد.

مزدا بدون لایه‌ی اضافه عایق‌کاری، صدای بیشتری از موتور به گوش شما می‌رساند. صدای زوزه‌ی موتور همراه با صدای اندک از قسمت کانال ورودی هوا به گوش می‌رسد. صدای اگزوز شبیه به صدای میاتای قدیمی است.

پیشرانه‌ی ۲ لیتری بدون توربوی مزدا در مقایسه با پیشرانه‌ی ۱.۴ لیتری فیات به‌مراتب واکنش‌پذیرتر است. اسب بخار و گشتاور در پیشرانه‌ی مزدا به‌آرامی و کاملاً خطی افزایش می‌یابد. حتی باوجود پیشرانه‌ای نسبتاً پاک، میاتا همچنان زودتر از اسپایدر به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد.

انتخاب برنده‌ی این مقایسه خیلی سخت نبود. میاتا ممکن است پرسروصداتر و پر ارتعاش‌تر از اسپایدر 124 باشد، اما نسبت به خودروی فیات جذاب‌تر و ساده‌تر است. درنتیجه میاتا خودروی اسپرت بهتری است که واقعاً شایستگی برنده شدن دارد. در پایان می‌توانید تصاویر مربوط به هر دو خودرو را مشاهده کنید.