نگاهی نزدیک به ابرخودروی استون مارتین والکری

استون مارتین والکری با ظاهری شبیه به یک خودروی فرمول یک، تا سال آینده میلادی تحویل خریداران خواهد شد. به‌جرئت می‌توان گفت والکری محصولی است که تمامی ابرخودروهای مشابه را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد.

این خودرو برای اولین بار در ذهن آدرین نیووی، مدیر بخش مسابقات فرمول یک ردبول شکل گرفت. وی همواره در ذهن خود به ابر خودرویی قدرتمند و فوق سریع، خارج از محدوده خودروهای فرمول یک و به‌عنوان خودروی جاده می‌اندیشید و حالا این رؤیا محقق شده است. او دراین‌باره می‌گوید:

همه چیز از سال ۲۰۱۴ آغاز شد. با خودم فکر می‌کردم که حالا باید به آرزوهای دوران کودکی خود برگردم و با دوری از فضای فرمول ۱، به ساخت خودروی جاده‌ای متفاوتی که همواره رؤیایش را ذهنم می‌پروراندم جامه عمل بپوشانم. پس از تمدید قرارداد خود با ردبول، با مدیرعامل اتریشی این شرکت، دیتریش ماتشیتز، در مورد ایده خود صحبت و پس از موافقت آن‌ها در مرداد همان سال اولین طرح‌های این خودرو را روی کاغذ پیاده کردم. طراحی ساده‌ای از یک خودرو مسابقه‌ای برای ورود به جاده‌ّها هیچ وقت من را راضی نکرده است و آن را برای خودم یک شکست تلقی می‌کنم.

این خودرو می‌بایست جدا از عملکرد فوق‌العاده، دارای وزنی سبک و البته ظاهری مرعوب‌کننده می‌بود. درست مانند موتورسیکلت‌های بسیار سریع که در جاده‌ها عبور و با صدا و ظاهر خود چشم‌ها را به خود خیره می‌کنند. به اعتقاد نیووی، این خودرو باید یک اثر هنری نیز به شمار آید:

در زمستان ۲۰۱۴ تمرکز بیشتری بر این خودرو قرار دادم و تمام وقت خودم را صرف طراحی جوانب مختلف آن کردم. در همین زمان تیم کوچکی از همکاران فعال در بخش فرمول ۱ ردبول را جمع کردم تا طرح‌های اولیه من را به مدل کامپیوتری تبدیل کنند و از اینجا بود که رسما به بخش جزییات تکنیکی خودرو مانند سیستم تعلیق و عملکرد جعبه‌دنده تک کلاچ ورود کردیم. در پاییز ۲۰۱۵ اولین پکیج کامل این خودرو آماده شد که وزنی معادل ۱۰۰۰ کیلوگرم داشت. حالا زمان آن فرارسیده بود تا به دنبال جذب سرمایه برای این خودرو باشیم. ۲ گزینه پیش روی ما بود: جذب سرمایه از طریق فراخوان عمومی یا پیشنهاد تولید به یکی از خودروسازان برجسته جهانی. پس از بررسی‌های انجام‌شده، متوجه شدیم که هیچ شرکتی مانند استون مارتین نمی‌تواند ما را در رسیدن به این رؤیا یاری رساند.

در همان زمان استون مارتین در حال کار روی ابرخودروی جدید خود بود. اما خودروی طراحی‌شده توسط نیووی باریک‌تر و کوتاه‌تر شد. استون مارتین نیز پس از ملحق شدن به پروژه‌ی ردبول، تغییراتی در ظاهر خودرو پیشنهاد داد که با موافقت نیووی همراه شد، اما در این میان قطعا اختلاف نظرهایی هم وجود داشت؛ تا جایی که نیووی از بحث‌وجدل‌های طولانی در طی جلسات از آن‌ها یاد می‌کند. وی دراین‌باره می‌گوید:

استون مارتین باور نداشت که در این خودرو دو نفر بتوانند به‌راحتی در کنار یکدیگر بنشینند و به دنبال قرار دادن صندلی عقب برای این خودرو بودند که خبری شوکه کننده برای ما بود. چرا که ما همواره تلاش کردیم قسمت جلویی خودرو را تا حد ممکن باریک طراحی کنیم تا آیرودینامیک خودرو در ایده‌آل‌ترین حالت ممکن باشد. من پیشنهاد افزایش ۵ درجه‌ای فضای داخل کابین را دادم؛ اما از استون مارتین خبرهای خوبی نمی‌رسید. آن‌ها معتقد بودند این امر نشدنی است و من با اخراج کردن مدیر بخش طراحی، ثابت کردم که این کار شدنی است.

مشکل بعدی انتخاب پیشرانه صحیح بود. تنها ۲ گزینه در پیش روی نیووی قرار داشت: پیشرانه ۶ سیلندر با قابلیت توربوشارژ دوگانه و ۱۲ سیلندر تنفس طبیعی. پس از بررسی‌های بسیار، نیووی به این نتیجه رسید که نسخه ۱۲ سیلندر با توجه به صدا و لرزش کمتر و البته سیستم خنک‌کنندگی بهتر، در مقایسه با نسخه ۶ سیلندر انتخاب عاقلانه‌تری است.

هنوز جزئیات دقیق این خودرو در دسترس نیست و حتی نمونه‌های اولیه آن تولید نشده است. برنامه تولید این خودرو برای سال آینده میلادی است و موعد تحویل آن به اولین مشتری، در سال ۲۰۱۹ خواهد بود. اما بر اساس صحبت‌هایی که نیووی و مدیران استون مارتین درباره این خودرو داشته‌اند، می‌توان تا حدودی مشخصات فنی خودرو را متوجه شد.

در قسمت جلو و درست زیر دماغه خودرو از بال‌هایی استفاده شده است که با کشیده شدن به سمت داخل چرخ‌های جلو، فشار را از روی آن‌ها برمی‌دارد. سیستم خنک‌کننده ترمز خودروهای فرمول ۱ نیز در این خودرو استفاده شده است. نیووی معتقد است برای خروج هوای داخل ترمزها جهت خنک کردن آن، نیاز به فضایی متخلخل وجود داشت که آن را طراحی کرده‌اند.

سقف این خودرو نیز دارای منافذی جهت عبور هوا است تا به خنک کردن پیشرانه کمک کند. نیووی در طراحی سقف به نحوی عمل کرده است که هوای ورودی و خروجی از منفذ روی سقف به بهترین شکل ممکن مسیر خود را طی کند و تا انتهای بدنه و بال‌های خودرو حرکت کند. نتیجه این اتفاق ایجاد آیرودینامیکی فوق‌العاده خواهد بود.

در قسمت انتهای خودرو نیز از بال شناور در قسمت زیر خودرو در مجاورت اگزوزها استفاده شده؛ قسمتی از خودرو که تا ۸۰۰ درجه سانتی‌گراد ممکن است گرم شود. این بال در سیستم پایداری خودرو به‌شدت تأثیرگذار است و نیروی جاذبه‌ای را که در حین رانندگی از کناره‌ها به خودرو وارد می‌شود، کنترل خواهد کرد و باعث افزایش تعادل خودرو در پیچ‌ها خواهد شد.

 همچنان جزئیات نامعلومی از پیشرانه این خودرو مانند حداکثر توان خروجی آن وجود دارد. به نظر می‌رسد پیشرانه والکری، نسخه ۱۲ سیلندر ۶.۵ لیتری است که در حال حاضر تست‌های نهایی را سپری می‌کند. با توجه به وزن احتمالی ۱۰۰۰ کیلوگرمی این خودرو و در صورت استفاده از این پیشرانه، با خودرویی فوق‌العاده سریع روبرو خواهیم بود. در این شرایط توان خروجی ۱۰۰۰ اسب بخار برای این پیشرانه ۱۲ سیلندری به‌راحتی قابل تصور است.  

بخش پیشرانه الکتریکی این خودرو نیز با تأمین انرژی لازم توسط مجموعه‌ای از باطری‌های لیتیومی که زیر باک خودرو تعبیه شده، در مواقع لزوم قابل استفاده و به‌کارگیری است. جعبه‌دنده آن نیز با طراحی جدید به‌صورت تک کلاچ و جهت انتقال قدرت به محور عقب خودرو توسط نیووی طراحی شده است.

برای ایجاد صدای قوی از پیشرانه نیووی، به‌جای استفاده از سیستم دوگانه اگزوز ۶ به ۱ و تهویه موتور، از سیستم اگزوز ۱۲ به ۱ استفاده شده است که باعث می‌شود صدایی دو برابر تولید کند. برای تصور میزان صدای این پیشرانه، می‌توانید به صدای یک خودروی فرمول ۱ گوش کنید.

با توجه به شاسی باریک این خودرو، عملا فضا برای داخل کابین حداقل ممکن خواهد بود. با توجه به این نکته، درهای خودرو نیز رو به بالا باز خواهند شد تا راننده و سرنشین جلو به‌راحتی پس از خارج کردن پاهای خود از خودرو بتوانند بایستند و از خودرو خارج شوند.

فضای داخل کابین در عین تنگ و محدود بودن، راحت است. در مقابل راننده، فرمان به سبک خودروهای فرمول ۱ قرار دارد که در قسمت مرکزی آن و در دو طرف ۲ صفحه نمایش لمسی تعبیه شده است. دوربین‌های تعبیه‌شده برای دید جانبی خودرو در پشت چرخ‌ها تعبیه‌ شده‌اند و قابل دیدن نیستند. صندلی‌ها نیز متناسب با قد افراد در دو مدل قابل عرضه خواهند بود.

در مورد عملکرد این خودرو باید تا زمان رونمایی و تست میدانی منتظر ماند؛ اما بنا به گفته‌های نیووی در شبیه‌سازی‌های انجام‌شده، این خودرو کاملا از خودروهای هم‌رده خود یعنی مک لارن P1 و پورشه 918 سریع‌تر خواهد بود. مشخصا نیووی هیچ اهمیتی به بنچمارک و امتیازات خودروی خود در تست‌های پیش رو نمی‌دهد و تنها تلاش می‌کند به تفکرات و ایده‌های خود پایبند باشد تا بر اساس آن‌ها، خودروی جاده‌ای سریع با عملکرد بالا طراحی و تولید کند.

در پایان شما را به دیدن ویدیویی کوتاه از این ابرخودرو دعوت می‌کنیم.