حقایقی درباره فعالیت خودروسازان آلمانی و تأثیر آن بر بازار آمریکا

طبق گزارش مجله‌ی آلمانی اشپیگل، دونالد ترامپ گفته بود: «آلمانی‌ها بسیار بد هستند. به میلیون‌ها خودرویی که آن‌ها به ایالات متحده می‌فروشند بنگرید. وحشتناک است. ما مقابل این کار خواهیم ایستاد.»

نقل قول گزارش اصلی را می‌توان این‌گونه ترجمه کرد که «آلمان‌ها شیطان هستند»؛ اما نویسنده‌ی خبر در توئیتر تصریح کرده که ترامپ در واقع از کلمه‌ی «بد» استفاده کرده است. بنا به گزارش‌ها، ترامپ نظراتش را بر اساس صادرات بیش از اندازه‌ی آلمان به ایالات متحده عنوان کرده بود که به نقل از رویترز، در سه‌ماهه‌ی اول سال ۲۰۱۷ بالغ بر ۱۴ میلیارد یورو (معادل ۱۵.۷ میلیارد دلار) بوده است. طبق گزارش اشپیگل، ترامپ تراز تجاری بین دو کشور را ناعادلانه خواند، اما ژان کلود یانکر، عضو کمیسیون اروپا، از آلمان‌ها دفاع کرد و گفت تجارت آزاد برای همه خوب است.

با توجه به سخنرانی‌های جهانی دونالد ترامپ درباره مزایای فعالیت نظام سرمایه‌داری آزاد؛ مدیران اجرایی بخش خودروسازی آلمان حق دارند که از بیانات محافظه‌کارانه وی چشم‌پوشی کنند و با همه این تفاسیر، کسی شهروندان آمریکایی مجبور نکرده است که خودروهای بنز،بی‌ام‌و و آئودی را خریداری کنند.

احتمالا مفهوم اظهارات ترامپ که صنعت خودروسازی آلمان را به استفاده از تاکتیک‌های ناعادلانه برای کسب برتری فروش در ایالات متحده محکوم می‌کند؛ در اشتوتگارت، مونیخ و ولفسبورگ هم بازتاب‌هایی داشته است. برخلاف ژاپن و چین (که آن‌ها هم هدف شلیک سخنان شدیدالحن ترامپ در بحث تجارت بوده‌اند)؛ آلمان نمی‌تواند واحد پول خود را دست‌کاری کند؛ چون این کشور یوروی خود را با سایر کشورهای اتحادیه اروپا مبادله می‌کند. علاوه بر این، استفاده از نیروی کار بومی، متخصص و متعهد و همین‌طور فعالیت تحت استاندارد‌های آمریکا، تولید خودرو در آلمان را پرهزینه می‌کند.

برای شفاف‌سازی موضوع می‌توان سهم فروش برندهای آلمانی را از فروش کل در نظر گرفت. سال گذشته در ایالات متحده، از ۱۷.۵ میلیون اتومبیل فروخته‌شده، ۱.۳۸ میلیون یا کمتر از ۸ درصد به آلمان و برند‌های آلمانی تعلق داشته است و این امر تهدیدی جدی‌ برای اقتصاد آمریکا به نظر نمی‌آید. شاید نکته حائز اهمیت این است که بیشتر خودروهای مذکور در آمریکا مونتاژ شده‌اند و خودروسازان آلمانی با سرمایه‌گذاری در کارخانه‌های مونتاژ و استخدام بیش از ۱۵ هزار شهروند آمریکایی از شهرهای اسپارتانبرگِ کارولینای جنوبی، وانس آلاباما و چاتانوگای تِنِسی (مناطقی که قبلا فرصت‌های شغلی سطح بالای کمی داشتند)؛ تأثیر بسزایی بر اقتصاد ایالات متحده داشته‌اند. سال گذشته کارخانه‌های مذکور حدود ۸۵۰ هزار خودرو برای بازار آمریکا و کشورهای دیگر تولید کرده‌اند. در سال ۲۰۱۶، ۷۵ درصد از خودروهای بی‌ام‌و شامل X3 ،X4 ،X5 و X6 ساخت کارولینای جنوبی و ۵۹ درصد از خودروهای مرسدس بنز GL و GLE ساخت آلاباما، صادر شده‌اند.

از آغاز دوران ریاست جمهوری ترامپ؛ این اولین بار نیست که با اظهاراتش تیر خطا می‌زند. اگر به باور او حقیقتا فروش زیاد خودروهای آلمانی در آمریکا، به ضرر خودروسازان و فرصت‌های شغلی این کشور است؛ مشکل از آلمانی‌ها نیست و از خودروسازان دیترویت سرچشمه می‌گیرد. کسانی که خودرو و کامیون‌های آلمانی می‌خرند، باور دارند که در بازه قیمتی مشخص بهترین گزینه را از نظر کارایی، طراحی و عملکرد انتخاب کرده‌اند. راه حل کسب برتری در این زمینه، توسعه فعالیت طراحان و مهندسین شرکت‌هایی مثل جنرال موتورز، فورد و فیات کرایسلر است تا با تکیه بر نبوغ خود، محصولاتی مناسب رقابت با برند‌های دایملر، بی‌ام‌و و گروه فولکس‌واگن، عرضه کنند.

ساخت محصول با کیفیت‌تر و واگذاری حق انتخاب به مصرف‌کننده، روشی همیشگی در اقتصاد آمریکا بوده است.