ماشین پرنده به واقعیت نزدیک می‌شود

جورج واکولیک، راننده‌ی حرفه‌ای یا فضانورد نیست. در حقیقت، او اولین کسی است که تصدیق می‌کند، مفهوم ماشین پرنده از هزاران فیلم علمی تخیلی استخراج شده است. پشتیبان و حامی اصلی ایده ماشین پرنده با نام AeroMobil، یک کارآفرین موفق است.

جورج واکولیک می‌گوید:

"آزادی سفر "، چیزی است که این ایده را جذاب می‌کند. این ایده ریشه در علایق انسان‌ها دارد. من در یک کشور کمونیست بزرگ شدم و ما در اتریش رودخانه دانوب را تماشا می‌کردیم و تصور می کردیم که زندگی باید چطور باشد. من تجربه شخصی دارم که چگونه گروه کوچکی از مردم می‌توانند همه چیز را تغییر دهند.

واکولیک در سال ۱۹۸۹ در رشته تئاتر در چکسلواکی تحصیل کرد. واکولیک جوان یکی از محرک‌های اصلی در به اصطلاح انقلاب مخملی بود که کمی بعد وکلوا هاول، نمایشنامه نویس و فعال حقوق بشر، را به عنوان رئیس جمهور انتخاب کرد. در حال حاضر، در یک چرخش غیر قابل انتظار سرنوشت، او می‌خواهد آسمان را دموکراتیزه کند. واکولیک می گوید:

زیرساخت حمل و نقل ما به نقطه شکست رسیده است. ما می‌خواهیم نقطه تلاقی زمین و آسمان را پیدا کنیم. " "به یاد داشته باشید زمانی که تلفن همراه برای اولین بار ساخته شد، بعضی از ناظران می‌گفتند رشد آن خطی است، نه صعودی و چشمگیر، و همه ما می‌دانیم که چه اتفاقی افتاد. ما معتقدیم که ماشین پرنده هم این پتانسیل را دارد. 

 یک دوست قدیمی مدرسه‌ای به نام استفان کلین، شروع به فروش قانونی ایده‌ی واکولیک کرد و دیدگاهش را برای یک ماشین پرنده توضیح داد، این روند، پس از مدتی در به موفقیت تبلیغاتی رسید و از شروع کار در اسلواکی حمایت شد.

ایروموبیل  در سال ۲۰۱۰ تاسیس شد و اولین نمونه ماشین پرنده آن، v2.5، در سال ۲۰۱۳ رونمایی شد. الان ساده به نظر می‌رسد، اما در یک مجمع جهانی هوانوردی در مونترال، واکولیک گفت: آسمان چیزی فراتر از رفتن به آن است. نمونه اولیه این شرکت مقدار محدودی در اندازه خودش پرواز کرد.

 ده ماه بعد، V3.0 رونمایی شد، که حاصل یک کار ۱۲ نفره بود. اثبات مفهومی بودن و توسعه مالکیت معنوی اثر، در شرکت تقویت شد و حتی چندین اختراع، در حد فناوری‌های مربوط به شرکت‌هایی مانند ناسا و بوئینگ ثبت کرد.

جوراج می‌گوید:

ما در وین نسخه v3.0 را ارائه کردیم که برای من بسیار شخصی بود. ما یک پاسخ عالی داشتیم، اما البته بسیاری از مردم هنوز هم به دنبال کنجکاوی بودند. واقعا چگونه کار یک عده اسلواک در یک گاراژ بزرگ ساخت ماشین پرنده می‌تواند اعتبار داشته باشد؟

او به سرمایه گذاران  و سازندگان تجهیزات صنعتی بزرگ‌تری نزدیک شد، هرچند که این روند؛ خیلی خطرناک بود. زمانی که مشاوری به نام گلن مرسر، کارشناس پیشین شرکت ماشینکاری "مک کنزی و شرکا"، به او گفت که به چه کاری مشغول است و او را به فردی به نام آنتونی شریف معرفی کرد، راه برای تولید v4.0 باز شد. شریف در حال حاضر رئیس شرکت "Princess Yachts " است، اما شما ممکن است او را به عنوان معاون سابق فیات و مدیر توسعه خودروسازی مک لارن به یاد داشته باشید. او همچنین، مدیر کل توسعه در پروژه‌ی مک‌لارن SLR و یک خودروساز مستقل است.

رئیس سابق مک لارن همکار سابق خود، داگ مک آندرو را تهییج کرد تا با آن‌ها همکاری کند. داگ کار خود را بر روی Discovery اصلی آغاز کرد و قبل از رفتن به شرکت Woking، مینی جدید را توسعه داد. آنتونی گفت:"من به v3.0 نگاه کردم و با خودم تصور می کردم که باید دلیلی داشت که چرا هیچ کس تا به حال ماشین پرنده درست نکرده، چرا کسی نمی‌توانست این کار را انجام بدهد. اما من نمی‌توانم آن دلیل را پیدا کنم. اما موافقم که همگی با هم همکاری کنند تا ماشین پرنده به یک واقعیت تبدیل شود."

تکنولوژی کنونی امکان ادغام دو دسته کاملا متفاوت خودرو و هواپیما را دارد. اگر چه با هم دیگر الزامات ناسازگاری دارند، ولی در مهندسی این کار، شدنی است، اما در قالب چارچوب قانونی labyrinthine در صنعت خودرو و هوا فضا.

داگ می‌گوید: "V3.0 تا ۵۰ ساعت پرواز می‌کند و ما هزاران ساعت پرواز را در شبیه ساز انجام می‌دهیم، بنابراین ما می‌دانیم که V4.0 می‌تواند چه کاری انجام دهد." "مرحله بعدی ساخت نمونه اولیه اعتبارسنجی است."

مانند تمام هواپیماها، وزن ایروموبیل به طور دقیقی بهینه‌سازی می‌شود: حداکثر وزن آن ۹۶۰ کیلوگرم (۷۲۰ کیلوگرم بدون مسافر یا سوخت)؛ نتیجه تلاش ما به این مقدار نزدیک می‌شود ولی واضح است که این وزن پذیرفتنی نیست، ولی کار ما با مهندسی و خیلی ماهرانه انجام شده است. مک‌آندرو می‌گوید: "ما می‌توانیم از کامپوزیت‌های فیبر کربن برای کاهش وزن استفاده کنیم. درست است که شکل و ظاهر آن شکل سومی بین ماشین و هواپیما درست می‌کند بدون اینکه شبیه هیچکدام به نظر برسد، اما اگر شما یک ماشین پرنده مک‌لارن را تجسم کنید، خیلی دور نخواهید رفت.

طراحان خودرو، تمایل دارند که بدنه این ماشین پرنده را مثل بدنه هواپیما توصیف کنند؛ ایروموبیل واقعا تک است و به زیبایی تصویر شده است. در حقیقت، هر چه بیشتر چشم‌های شما دور آن حرکت می‌کند کمتر شبیه خودرو است. بدنه عقب - قسمت عقبی که یک سطح ثبات‌دهنده هواپیما را در خود جای می‌دهد - در جهت نصب پروانه قرار می‌گیرد.

شاسی ایروموبیل، به مونوکیج مک‌لارن شبیه است. شاسی این ماشین پرنده یک ناودانی کربنی پریپرگ (یک آلیاژ فیبر کربنی با رزین مصنوعی خاص که در ساخت پلاستیک‌های تقویت شده استفاده می‌شود) همراه باکس آلومینیومی است، که در جلو ماشین پرنده نصب شده است. کانال‌های هوای اطراف، از کنار موتور را خنک می‌کنند، و یک مجموعه دوم جلوتر از فنرهای تعلیق عقب، گازهای خروجی را خارج می‌کنند.

طول ماشین پرنده ۵.۹ متر است، که سایز مطلوبی برای کنترل خودرو روی زمین، همراه با ثبات طولی است و البته یک تجربه پروازی موفق، فراهم می‌کند. بخش مرکزی شامل یک گهواره کربنی یکپارچه است که واحد قدرت را با پایه "صلیبی" برای افزایش استحکام در نقاط نصب بال‌ها، می‌پوشاند. بال‌ها نیز از کامپوزیت‌های کربن ساخته شده‌اند و دارای ویژگی‌های فلپ برای سطوح اضافی هستند، موضوعی که در هواپیماهای عمومی و مدرن امروزی دیده می‌شود و برای یک هواپیمای سبک جهت پرواز در ارتفاع بیشتر از ۱۰,۰۰۰ پا لازم است. 

برای این ماشین پرنده سه دقیقه طول می‌کشد تا از حالت خودرو به حالت پرواز تغییر کند. از پشت، شما واقعا می‌توانید یک LMP1 مسابقه‌ای مستحکم، با بزرگترین بالچه دیفیوزر جهان را ببینید. با این حال، نوارهای نوری در دم عقب وجود دارد، و به همین دلیل، ماشین پرنده نیاز به سپر دارد. تیغه پروانه نیز، به ظرافتی هوشمندانه در یک مکان امن قرار می‌گیرد. همه چیز درباره‌ی این ماشین پرنده، یک چالش جدی است، درحالیکه پیچیدگی‌های ساخت یک هواپیما و یک خودرو در آن، وجود دارد.  

ایروموبیل مجهز به یک پیشرانه چهار سیلندر ۶.۲ لیتری توربوشارژ سازگار با استاندارد یورو ۶ است که به عنوان یک ژنراتور برای دو موتور الکتریکی که ۱۱۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کنند و چرخ‌های جلو را حرکت می‌دهند استفاده می‌شود. ایروموبیل، در حالت پرواز؛ ۳۰۰ اسب بخار قدرت دارد و با موتور متصل به یک پروانه، محدوده گشت زنی ۷۵۰ کیلومتر (۴۶۶ مایل)فراهم می‌کند. شرکت Prodrive این پیشرانه را به طور خاص برای ایروموبیل تولید کرده است، که یکی دیگر از معیارهای استاندارد طلایی «مفهومی بودن» این ماشین پرنده است. مک‌آندرو می‌گوید موتور می‌تواند بسیار بیشتر از این ظرفیت داشته باشد، اگر چه ما عمدا محافظه‌کاری می‌کنیم."

این ماشین پرنده مجهز به راننده هوشمند است. شما تقریبا مثل یک ماشین مسابقه‌ای در مرکز قرار می‌گیرید، درحالیمه صندلی ها به خودروی لافراری شبیه هستند. محوطه شیشه‌ای در داخل، همراه با در بالای سر شما، دید مستقیم را در پرواز افزایش می‌دهد. ویژگی‌های ایمنی هم، با سیستم چتر نجات بالستیک تکمیل می‌شود.

این شاهکار بزرگ مهندسی و تخیل است که می‌تواند مشوق فناوری‌های هوشمندانه باشد تا بتوان آنرا در افق پرواز Ubers و هواپیماهای بدون سرنشین آمازون پیدا کرد. توجه داشته باشید که لری پیج، یکی از بنیان‌گذاران گوگل، ۱۲۰ میلیون دلار از پول خود را روی ماشین‌های پرنده سرمایه‌گذاری کرده است. مالکیت معنوی  ایروموبیل بسیار ارزشمند است و دولت اسلواکی نیز در هیئت مدیره آن قرار دارد. این ماشین پرنده حدود ۱.۲ میلیون دلار قیمت خواهد داشت، بنابراین برای استفاده از آن باید پولدار باشید: جیسل باندخن، هریسون فورد و JZ همه در لیست هدف ایروموبیل هستند.

جوراج در پایان می‌گوید: ما به شدت به این نوع نوآوری نیاز داریم. ما باید سریعتر سفر کنیم. ایروموبیل یک محصول جذاب است، و این را به بازار اثبات می‌کند.  

تماشای گالری زیبای تصاویر ماشین پرنده ایروموبیل را از دست ندهید.