فیات 500؛ مشخصات فنی، قیمت و هر آنچه درباره آن باید بدانید

سابقه‌ی حضور فیات در ایران، کمتر از دیگر برندهای اروپایی نیست. هرچند که تولیدات فیات، از حدود ۵۰ سال پیش؛ حضور محدودی در کشورمان داشتند و خصوصا با مینی‌بوس‌های ارزان‌قیمت شناخته می‌شدند، با موج واردات خودروهای خارجی از ابتدای دهه‌ی ۵۰ خورشیدی، در مدل‌های 128، 131 و 132، رسما و با تعداد نسبتا زیاد به خیابان‌های ایران رسیدند. فیات هم، مانند بسیاری دیگر از برندهای مشهور دنیا، پس از پیروزی انقلاب اسلامی و ممنوعیت واردات خودروهای خارجی، از بازار ایران دور شد و تنها خاطره‌ای از مدل‌های کم‌استهلاک و محبوب فیات 131 و 132 در ذهن علاقه‌مندان خودرو، باقی ماند.

شرکت فیات، نزدیک به ۱۲۰ سال قدمت دارد و می‌توان ادعا کرد که در ۵۰ سال اخیر، دچار بحران‌های مالی بزرگ نشده و با قدرت، فعالیت کرده است. هرچند نمی‌توان از فیات به عنوان یکی از محبوب‌ترین خودروسازان دنیا نام‌برد، انکار شهرت و فروش بالای محصولات این برند در اروپا، غیر ممکن خواهد بود. این شرکت، هم‌اکنون به عنوان زیرمجموعه‌ای از گروه فیات-‌کرایسلر موسوم به FCA فعالیت می‌کند که بیش از ۱۲۱ میلیاد دلار، دارایی رسمی دارد و پس‌ از خرید ۱۰۰ درصد از سهام کرایسلر امریکا، توسط فیات تشکیل شد.

به جرات می‌توان فیات 500 را، محبوب‌ترین خودروی سایز کوچک دنیا، پس از فولکس بیتل (قورباغه) دانست. مدل‌های اولیه از این محصول، بین سال‌های ۱۹۵۷ تا ۱۹۷۵ تولید شد و با تیراژی نزدیک به ۴ میلیون نسخه، پرفروش‌ترین خودروی تاریخ ایتالیا بود. از سویی دیگر، سابقه‌ی تولید فیات 500، به عنوان محصولی ۲در با بدنه‌ی کامپکت؛ به سال ۱۹۳۶ باز می‌گردد، زمانی که با نام توپولینو (Topolino) به تعداد ۵۲۰ هزار دستگاه و تا سال ۱۹۵۵ عرضه شد. با این حساب می‌توان، قدمت فیات 500 در خودروسازی جهان را، نزدیک به ۸۰ سال تخمین زد.

عرضه‌ی فیات 500 مدرن از سال ۲۰۰۷، تا حدودی به تقلید از فولکس واگن و بازتولید مدل بیتل انجام شد. فولکس نشان داد که بازطراحی صحیح خودروهای محبوب قدیمی، می‌تواند به موفقیتی بزرگ رسد.با این تجربه، فیات هم به سراغ معادل ایتالیایی بیتل رفت تا از مدل 500، خودرویی مدرن و قابل فروش در سطح جهانی بسازد. این تصمیم، به موفقیتی قابل توجه برای بزرگ‌ترین خودروساز ایتالیا منجر شد و با تولید همزمان فیات 500 در ایتالیا، لهستان و مکزیک به بازارهای مهم دنیا همچون امریکا رسید. تمام ظرفیت تولید سالیانه‌ی این خودرو، در سه‌هفته‌ی اول پیش‌فروش آن در سال ۲۰۰۷، به اتمام رسید و تا سال ۲۰۱۵، مجموعا به تعداد ۱.۵ میلیون دستگاه فروخته شد.

فیات 500، امروزه با پیشرانه‌های استاندارد، آپشن‌های آبارت و نمونه‌های الکتریکی تولید می‌شود. از نظر نوع بدنه هم، علاوه بر مدل اصلی با کد 500C؛ فیات 500L با بدنه‌ی هاچبک ۵در و 500X در کلاس کراس‌اور کوچک عرضه می‌شوند که احتمال ورود هریک از آنها همراه پیشرانه‌های متنوع؛ به کشورمان وجود دارد، هرچند که با توجه به اطلاعات به‌دست آمده از نمایندگی فروش، فعلا فیات 500 استاندارد (با بدنه‌ی ۳در هاچبک) در ایران فروخته خواهد شد و تا چند ماه دیگر مدل 500L هم، آماده‌ی فروش خواهد بود.

خودروهای هاچیک، ابعاد متفاوتی دارند و امروزه، در مدل‌هایی با کابین جادار و بسیار راحت نیز تولید می‌شوند. از سویی دیگر، شاخه‌ی نسبتا جدیدتری از محصولات کوچک  با این سبک بدنه، به نام خودروهای شهری (City Cars) شکل گرفته است که علاقه‌مندان خاص خود دارد. فیات 500، مهم‌ترین خودروی دنیا در کلاس شهری محسوب می‌شود و با این هدف، طراحی شده است که در کنار اندازه‌ی کوچک خود، همراه سایز بدنه‌ی ایده‌آل سفرهای کوتاه‌مدت در میان ترافیک شهری؛کارآمد و مفید باشد.

هرچند که نسل جدید فیات 500، از سال ۲۰۰۷ تولید و همچنان عرضه می‌شود، از سال ۲۰۱۶ با فیس‌لیفت جزئی همراه شد تا اندکی مدرن‌تر جلوه کند. البته نباید فراموش کرد که نسخه‌های پس از فیس‌لیفت، با تغییراتی گسترده در فضای داخلی و آپشن‌های کابین روبرو شدند. فیات ادعا کرده است که مدل جدید، در مقایسه با نمونه‌ی سال ۲۰۰۷، بیش از ۱۸۰۰ قطعه‌ی متفاوت دارد.

در نمای روبرو، وفاداری سازنده به نسخه‌ی مشهور ۱۹۵۷ دیده می‌شود و با این هدف، چراغ‌های نسبتا کوچک دایره‌ای همراه با جلوپنجره‌ی دوگانه که فضای باریکی برای عبور هوا دارد، در آخرین مدل فیات 500 دیده می‌شود. با هدف القای حس اسپرت، فرم چراغ‌ها به نمای جانبی کشیده شده است تا از بی‌تفاوتی و سادگی ظاهری، کاسته شود. دو چراغ بیضی‌شکل، زیر نور اصلی دیده می‌شود که با نواری از LED، وظیفه‌ی تامین روشنایی روز را خواهد داشت. چراغ مه‌شکن، در قسمت پایین و فضای عبور هوای سپر قرار گرفته است که در مقایسه با مدل‌های قبل، بازدهی بهتری دارد و البته در کنار قطعاتی از جنس کروم که در گوشه‌های سپر دیده می‎‌شوند، نمای روبروی فیات 500 را، چشم‌نوازتر می‌کند.

در نمای جانبی، کماکان با سادگی توام با جذابیت فیات 500 روبرو هستیم که عملا تفاوتی با نمونه‌ی سال ۲۰۰۷ ندارد، اما برای خودرویی در کلاس شهری و البته با قیمتی نسبتا پایین، قابل قبول است. یک خط حجم‌دهنده، از چراغ جلو تا چراغ عقب کشیده شده، که مسلما تاثیر زیادی بر کاهش یک‌نواختی این بخش داشته است. بخش رکاب و گلگیر عقب نیز، با خطی مشابه و نه‌چندان عمیق، به فرم‌دهی در و نمای جانبی، کمک می‌کند. فیات 500، حالت بیضی شکل و تخم مرغی خود را حفظ کرده است که علاوه بر نکات مثبت در بحث آیرودینامیک، فضای مناسبی برای سرنشینان ردیف جلو فراهم می‌کند.

فضای پشت فیات 500، در مقایسه با دیگر محصولات هم‌رده، خصوصا مدل‌هایی نظیر ماتیز و لوبو که مشهورترین خودروهای کلاس شهری در ایران هستند؛ زیبایی قابل قبولی دارد. سپر پهن، با در عقب کاملا هماهنگ است، ضمن اینکه جایگاه بسیار خوبی هم برای پلاک‌های عریض بعضی کشورها مثل ایران در نظر گرفته است. نوار باریکی از کروم، باحداقل هزینه، زیبایی سپر ساده‌ی فیات 500 را افزایش می‌دهد، درحالیکه خروجی اگزوز هم، حالتی مستطیلی و براق دارد. چراغ‌های عقب این خودرو هم، تمام LED هستند.

یکی از نکات مثبت در طراحی فیات 500، استفاده‌ی استادانه از پنجره و شیشه‌های طرفین خودرو است که دید بسیار خوبی به راننده و دیگر سرنشینان می‌دهد. این موضوع، در قسمت عقب و زمانی که پارک خودرو انجام می‌شود، کارایی بسیار خوبی خواهد داشت.

ابعاد فیات 500 شامل طول ۳.۵۴۶ متر، عرض ۱.۶۲۷ متر با ارتفاع سقف ۱.۴۸۸ متر است که همراه فاصله محورهای ۲.۳۰ متر ارائه می‌شود. وزن خالص این خودرو در مدل‌های مختلف و بسته به نوع آپشن‌ها متفاوت است، درحالیکه ۸۶۵ تا ۹۸۰ کیلوگرم خواهد بود.

به محض ورود به فیات 500، متوجه خواهید شد که کابین آن، مشابه دیگر خودروهایی که تاکنون تجربه کرده‌اید، به نظر نمی‌رسد و خصوصا در نسخه‌های فول‌آپشن با داشبورد دورنگ، تاحدودی لوکس و توام با حس مدل‌های کلاسیک است. اندک نمونه‌های فیات 500 که وارد ایران شده‌اند، با ترکیب سیاه و سرخ یا سیاه و سفید هستند که رنگ قالب داشبورد و صندلی‌ها، مشکی و قسمت‌های خاص مثل روبروی داشبورد و خط دوخت صندلی‌ها به رنگ قرمز است. در نمونه‌ی دیگر، رنگ قالب صندلی‌ها و روبروی داشبورد سفید است اما بالای داشبورد به رنگ سیاه ارائه می‌شود. در مجموع، فضاسازی سنتی، در پوشش صندلی‌ها و تودری‌ها به خوبی رعایت شده است و حتی نمونه‌هایی با طرح پارچه‌ی چهارخانه قابل خرید خواهد بود.

اغلب نسخه‌های فیات 500 با نمایشگر لمسی ۵ اینچی ارائه می‌شوند که ناوبری ماهواره‌ای و سیستم سرگرمی‌های چندرسانه‌ای را مدیریت می‌کند. هرچند که در میان نمونه‌های وارد شده به ایران، نسخه‌هایی بدون نمایشگر روی داشبورد نیز، دیده شده است. پشت فرمان، تنها یک پنل دایره‌ای به قطر ۱۷ سانتیمتر وجود دارد، اما دور موتور و سرعت لحظه‌ای را با شیوه‌ای سرگرم‌کننده و دیجیتالی در پیرامون خود نشان می‌دهد. در مرکز این پنل، نمایشگر TFT کورچکتر قرار گرفته است که اطلاعات فنی خودرو، مثل مصرف سوخت و هشدارهای مهم را به اطلاع راننده می‌رساند.

این خودرو، طبیعتا بدون درهای عقب طراحی شده و برای ورود به آن، خواباندن صندلی کنار راننده، اجتناب‌ناپذیر است. نکته‌ی جالب در صندلی‌های ردیف دوم، فضای مناسب سرنشینان، حتی با قدی درحدود ۱.۸ متر است که فیات 500 را برای سفرهای کوتاه‌مدت ۴ نفر انسان بالغ، قابل قبول نشان می‌دهد. در بخش صندوق بار هم، به نسبت کلاس بدنه، می‌توان از فضایی راه‌گشا به حجم ۱۸۵ لیتر استفاده کرد، درحالیکه با خواباندن صندلی‌های عقب، گنجایش این قسمت تا ۵۵۰ لیتر افزایش می‌یابد.

طیف وسیعی از پیشرانه‌های مختلف برای فیات 500 جدید در نظر گرفته شده است که می‌توانند علاوه بر سوخت‌های بنزین، دیزل و حتی شارژ باتری، جعبه‌دنده‌های دستی ۶ سرعته، نیمه اتوماتیک یا تمام خودکار داشته باشند. پیشرانه‌های بنزینی فیات 500، شامل نمونه‌های ۹۰۰ سی‌سی توربوشارژ، ۱.۲ لیتر و ۱.۴ لیتر تنفس طبیعی و ۱.۴ لیتر توربوشارژ خواهد بود که در ادامه به بررسی آنها می‌پردازیم.

مدل ۱.۲ لیتری فیات 500 که به احتمال فراوان مهم‌ترین نمونه در ایران خواهد بود، ارزان‌ترین نسخه از این خودرو محسوب می‌شود که با حجم دقیق ۱۲۴۲ سی‌سی قابل خرید است. قدرت این نسخه، ۶۹ اسب بخار و گشتاور آن ۱۰۲ نیوتن‌متر است که از گشتاور ۳۰۰۰ دور بر دقیقه در اختیار راننده خواهد بود. مسلما نمی‌توان از این مدل انتظار شتاب بالایی داشت و زمان ۱۳ ثانیه برای رسیدن سرعت آن از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، ثبت شده است. نهایت سرعت این خودرو، ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت و میانگین مصرف سوخت آن، ۴.۹ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر خواهد بود، درحالیکه در ترافیک شهری ۶.۲ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر و در بزرگراه، حدود ۴ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است.

کوچک‌ترین پیشرانه‌ی فیات 500 دربازار جهانی، نسخه‌ی ۲ سیلندر ۰.۹ لیتر توربو  است که قدرت ۸۵ اسب بخار و گشتاور ۱۴۵ نیوتن‌متر از دور موتور ۲۰۰۰ دور بر دقیقه، تامین می‌کند. این مدل در زمانی حدود ۱۱ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌‌رسد و نهایت سرعت ۱۶۵ کیلومتر بر ساعت خواهد داشت. هرچند که آمار و ارقام این نسخه‌ی فیات 500 هم، چندان جذاب به نظر نمی‌رسد، میانگین مصرف سوخت ۵.۲ لیتر به همراه دارد ، درحالیکه در ترافیک شهری، ۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر و با سرعت ثابت بزرگراه، در حدود ۴.۶ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، مصرف بنزین خواهد داشت.

مدل ۱.۴ لیتری و تنفس طبیعی فیات 500، بیشتر در بازار امریکا یافت می‌شود و برای این ناحیه، ارزان‌ترین نمونه به حساب می‌آید. قدرت این خودرو، ۱۰۲ اسب بخار با گشتاور ۱۳۰ نیوتن‌متر است که رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، ظرف ۱۱.۵ ثانیه با نهایت سرعت ۱۷۵ کیلومتر بر ساعت ممکن می‌کند. میانگین مصرف سوخت این نسخه از فیات 500، حدود ۸ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است که در ترافیک شهری به ۸.۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر و در بزرگراه به ۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر می‌رسد.

نسخه‌ی توربوشارژ و ۱.۴ لیتری فیات 500، با توجه به قیمت بالا و هزینه‌های مربوط به گمرک و مالیات، احتمالا به کشورمان وارد نخواهد شد، اما با توجه به قدرت ۱۳۵ اسب بخار و گشتاور ۲۰۵ نیوتن‌متری آن، می‌تواند جذابیت‌های خاصی داشته باشد. این خودرو به لطف استفاده از اینترکولر، می‌تواند در زمانی نزدیک به ۸ ثانیه سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت داشته باشد، درحالیکه نهایت سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت و میانگین مصرف سوخت ۷.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر خواهد داشت.

نمونه‌ی برقی فیات 500، در مقایسه با دیگر نسخه‌های این خودرو، جدیدتر است و می‌توان به واردات آن به ایران امیدوار بود، هرچند که حتی با تخفیفات گمرک و مالیات هم، قیمت پائینی نخواهد داشت. پیشرانه الکتریکی این مدل، ۱۱۱ اسب بخار قدرت و ۲۰۰ نیوتن‌متر گشتاور دارد که همراه باتری‌های لیتیوم به ظرفیت ۲۴ کیلووات ساعت ارائه می‌شود. رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برای فیات 500 برقی، ۸.۵ ثانیه طول می‌‎کشد و نهایت سرعت ۱۴۰ کیلومتر بر ساعت خواهد داشت. این خودرو، با شارژ کامل باتری‌ها تا مسافت ۱۳۶ کیلومتر، حرکت می‌کند.

صحبت از سطح آپشن‌های یک خودروی وارداتی، با توجه به تصمیمات آینده‌ی نماینده‌گی رسمی و افراد تصمیم‌گیرنده، متغییر خواهد بود. با این حال، می‌توان درباره‌ی امکانات متداول فیات 500، نتیجه‌گیری نسبی کرد.

این خودرو در اکثر مدل‌ها، دارای رینگ‌های اسپرت ۱۵ اینچ است، هرچند که نمونه‌های فول‌آپشن با رینگ‌های ۱۶ اینچ هم وجود دارند. ۱۳ رنگ بدنه نیز، برای فیات 500 قابل سفارش خواهد بود که شامل مدل‌های مات و متالیک می‌شود. محبوب‌ترین رنگ‌های این خودرو که احتمالا در ایران هم وجود خواهند داشت، سیاه، سفید، زرد و قرمز هستند، درحالیکه نمونه‌های دورنگ (با سقف متفاوت از بدنه‌ی اصلی) در اروپا به وفور دیده می‌شود.

آپشن‌هایی مثل استارت دکمه‌ای، آینه‌های برقی جمع‌شونده و مجهز به گرم‌کن داخلی، چراغ‌های LED روشنایی روز، مه‌شکن جلو، لاستیک‌های با پهنای ۱۸۵ میلی‌متر، نمایشگر پشت فرمان، خروجی برق ۱۲ ولت، شارژر تلفن همراه از طریق USB با امکان پخش فایل‌های صوتی و گرم‌کن شیشه‌ی عقب، در همه‌ی مدل‌های فیات 500 دیده می‌شودند، اما امکاناتی مثل، ناوبری ماهواره‌ای، گرم‌کن داخل صندلی، رینگ‌های ۱۶ اینچ آلومینیوم با تایرهایی به عرض ۱۹۵ میلی‌متر، سانروف برقی، سیستم صوتی از برند بیتز و صندلی‌های تمام چرم، کاملا انتخابی هستند و ممکن است در نمونه‌ی مختلف، موجود نباشند.

علی‌رغم آنچه انتظار داشتیم، فیات 500 در گروه ایمن‌ترین خودروهای اروپا قرار نمی‌گیرد. این خودرو ۳ ستاره‌ی ایمنی از تست تصادف بنیاد ایمنی خودروی اروپا (Euro NCAP) دارد که فیلم مربوط به آن، در ادامه‌ی مطلب قابل مشاهده است.

باتوجه به کوچک بودن سایز بدنه و نزدیکی سرنشینان به سپرهای خودرو، طبیعتا احتمال آسیب‌دیدگی آنها نسبت به خودروهای کلاس بزرگتر، بیشتر است. نتیجه‌ی تست تصادف موسسه‌ی ایمنی خودروی اروپا نشان می‌دهد که فیات 500 برای سرنشین بالغ، ایمنی ۶۶ درصد در انواع برخوردها به همراه خواهد داشت، درحالی‌که این میزان برای کودکان، ۴۹ درصد خواهد بود. عابران پیاده نیز در صورت تصادف با این خودرو، ۵۳ درصد احتمال زنده‌ ماندن خواهند داشت، چراکه بسیاری از فناوری‌های مدرن ایمنی، مثل ترمز خودکار و هشدار برخورد، در فیات 500 وجود ندارد. با این حساب، امتیاز مربوط به آپشن‌های حفاظتی این محصول، ۲۷ درصد محاسبه شده است.

از نکات مثبت فیات 500 در بخش ایمنی، می‌توان به ۷ ایربگ اشاره کرد که شامل ۴ ایربگ استاندارد برای سر و شانه‌ی سرنشینان جلو، دو کیسه هوای پرده‌ای در قسمت عقب و یک مورد در بخش زانوی راننده می‌شود. کمربندهای ایمنی پیش‌کشنده هستند و قسمت مخصوص صندلی کودک نیز، در صندلی عقب وجود دارد. فشار باد لاستیک‌ها به طور لحظه‌ای قابل مشاهده است و در هنگام پنچری یا ایراد فنی، به راننده هشدار خواهد داد. درصورت خرید نسخه‌ای از فیات 500 که نمایشگر لمسی و دوربین عقب داشته باشد، سیستم کمکی پارک با علائم هشداردهنده‌ی گرافیکی، قابل استفاده خواهد بود.

همان‌طور که پیشتر اشاره شد، فیات 500 یک خودروی شهری جمع و جور است. با این اوصاف، نباید توقع راحتی و فضای زیاد یک مدل سدان و خانوادگی را برآورده کند. این محصول، در مقایسه با دیگر خودروهای هم‌کلاس خود، از فضای داخلی بسیار خوب و قابل قبولی بهره‌مند است که استفاده‌ی روزانه از آنرا لذت‌بخش خواهد کرد.

رانندگی با فیات 500، خصوصا برای خانم‌هایی که علاقه‌مند این سبک خودروها هستند، تجربه‌ی خوبی خواهد بود، چراکه به لطف ستون‌های باریک در قسمت جلو، دید بسیار خوبی به اطراف فراهم می‌شود و حتی در نبود دوربین عقب نیز، به‌راحتی آنرا پارک کرد. ارتفاع صندلی‌ فیات 500 در ردیف جلو، نسبتا زیاد است و این موضوع، با توجه به کوتاه‌ بودن درپوش موتور، تسلط راننده به جاده را افزایش می‌دهد.

شتاب‌گیری فیات 500 با توجه به اطلاعات فنی به دست آمده از آن، چندان هیجان‌انگیز و جوان‌پسند نیست. هرچند که امکان خرید نمونه‌های توربوشارژ و قدرتمند این خودرو در بازار جهانی وجود دارد، بعید است با توجه به قیمت نهائی و شرایط رقابت در ایران، شاهد واردات نمونه‌های اسپرت با آپشن‌های آبارت باشیم. با این حساب، نسخه‌ی ۱.۲ لیتری با زمان ۱۳ ثانیه در رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت یا در بهترین حالت، نمونه‌ی توربوشارژ ۹۰۰ سی‌سی که پس از ۱۱ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد، تنها گزینه‌های قابل انتخاب خواهند بود.

سواری و فرمان‌پذیری فیات 500، رضایت‌بخش است و خصوصا در رانندگی کوتاه‌مدت شهری، پاسخ‌گوی نیازهای کاربران خواهد بود. نوع طراحی صندلی‌ها، نسبتا راحت و قابل قبول ارزیابی می‌شود، اما در هنگام مانورهای تیز و چرخش‌های سریع خودرو، حالت اسپرت ندارند و بدن سرنشینان را ثابت نگه نمی‌دارند.

در مجموع، با توجه به سبک طراحی و آپشن‌های فیات 500 که حتی در نمونه‌ی فول‌آپشن هم نسبتا پائین است، نباید انتظاراتی فراتر از یک محصول میان‌رده از این خودرو داشت، هرچند که فنربندی و سیستم تعلیق مدرن، در کنار پیشرانه‌ی کم‌مصرف و کابین کم‌صدا، می‌تواند جذابیت زیادی برای خریداران فیات 500 داشته باشد.

حتما متوجه شده‌اید که حتی در سطح جهانی هم، نمونه‌ی استاندارد فیات 500 یک خودروی ارزان قیمت به حساب نمی‌آید. با توجه به‌ اینکه نسخه‌ی پایه با پیشرانه‌ی ۱.۲ لیتری، جعبه‌دنده‌ی دستی، بدون نمایشگر و آپشن‌های مهم، حدود ۱۵ هزار دلار در بازار جهانی قیمت دارد، نمی‌توان نمونه‌ی وارد شده به ایران را، ارزان‌تر از ۱۱۰ میلیون تومان تصور کرد.

از نظر کلاس بدنه، میتسوبیشی میراژ، مزدا 2 و هیوندای i10 رقبای فیات 500 محسوب می‌شوند، درحالیکه اختلاف قیمت زیادی با این خودرو دارند و بیش از ۲۰ درصد در بازار جهانی، ارزان‌تر هستند. در کلاس قیمتی فیات 500 هم، محصولات شناخته شده‌ای همچون مزدا 3 دیده می‌شوند که مسلما برای خریدار ایرانی، جذابیت دارند.

قدرتمندترین نسخه‌ی فیات 500، با پیشرانه توربوشارژ ۱.۴ لیتری، در صورت ورود به ایران، آستانه‌ی قیمت، بیش از ۱۵۰ میلیون تومان خواهد داشت که هرچند از نظر توانایی‌های فنی، جالب توجه به نظر می‌رسد، گزینه‌ی مناسبی برای واردات به ایران نخواهد بود. 

در جدول زیر، فهرستی از رقیبان احتمالی فیات 500 در بازار کشورمان را مشاهده می‌کنید.