چرا خودروهای عضلانی آمریکا، محبوبیت دارند؟

طی گذشت سالیان دراز از زمان تولید نخستین خودرو، جهان به پیشرفت قابل ملاحظه‌ای در زمینه تولید این محصول دست یافته است و در قرن جاری نیز با بهبود کیفیت ساخت، خودروهای زیبا و قدرتمندی به بازار آمده‌اند، درحالیکه ایمن، قدرتمند و همراه با آخرین فناوری روز  در خدمت به سرنشین و راحتی بیش‌تر عمل می‌کنند. اما با وجود این پیشرفت‌ها هنوز هم، بسیاری افراد ترجیح می‌دهند از خودروهای عضلانی استفاده کنند. خودروهایی که ظاهر درشت، خشن و البته قدیمی دارند، اما دذ قرن بیست و یک، همچنان دارای محبوبیت هستند. 

اما خودروهای عضلانی چه خصوصیاتی دارند که باعث می‌شود افراد به آن علاقه داشته و در میان طیف گسترده‌ای از خودروهای مدرن به خرید آن تمایل داشته باشند. خودروهای عضلانی خشن، پر سروصدا و بیش از حد بزرگ هستند. شاید از دیدگاه اقتصادی، هیچ‌وقت اقدام به خرید این خودروها نکنید، اما واقعیت این است که بسیاری مردم جهان، عاشق خودروهای عضلانی آمریکایی هستند.

عبارت "supercar" را در گوگل تایپ کنید و با تصاویری از خودروهای پر زرق‌وبرق، نمایشگاه‌های خودرو و رکوردهای پیست بمباران خواهید شد. چرا؟ اگر می‌خواهید یک خودروی فوق سریع داشته باشید بهتر است یک بوگاتی ویرون یا مک‌لارن F1 خریداری کنید. اگر می‌خواهید سوپراسپرت گران‌قیمت به خانه ببرید، لامبورگینی اونتادور می‌خرید و اگر از اسپرت‌های آلمانی لذت می‌برید و به این خودروها اعتماد ندارید، بهتر است پورشه 911 بخرید. اما وقتی به فورد موستانگ می‌رسیم، مفهوم دیگری از جذابیت دیده می‌شود. به نظر می‌رسد که زیبایی خودروهای عضلانی، تاحدودی فلسفی است و چندان مکانیکی محسوب نمی‌شود. 

فضای داخلی لافراری (LaFerrari) نشان‌دهنده قدرت و ابهت آن است، که نیاز این سوپراسپرت را به رقابت، نشان می‌دهد. از سوی دیگر، فضای داخلی فورد موستانگ بیش‌تر مشابه کابین خلبان هواپیمای ایرباس A380 در مسیر جزایر هاوایی است.

به طور خلاصه، مهم نیست که چه خودرویی می‌خرید اما بسیار اهمیت دارد که چگونه از خودرو استفاده می‌کنید. لافراری برای کسانی است که می‌خواهند بر جامعه مدرن امروزی تسلط داشته باشند و البته فخرفروشی کنند، در حالی‌ که فورد موستانگ بیش‌تر به طبیعت آرمان‌گرای خریدار احترام می‌گذارد؛ این خودرو به تمایل افراد برای رها شدن از کار سخت روزانه و انس بیش‌تر با محیط، بازگشت به دوران گذشته و خاطرات نوستالژیک پاسخ مناسبی می‌دهد.

خودروهای عضلانی آمریکایی از زمانی وجود داشتند که نوع روغن موتور اهمیت نداشت، وقتی که خرس‌های قطبی هنوز یخ داشتند و زمانی که فاصله‌ی خانه تا محل کار، اهمیت کمی داشت. در آن زمان، نزدیک‌ترین مرکز تفریحات، ۵۰ کیلومتر دورتر از محل زندگی افراد بود. در حالی که زنوو (Zenvo) و پاگانی ما را به دنیای آینده سوق می‌دهند، خودروهای ساخت فورد و دوج اجازه می‌دهند که دوباره به دنیای امن و آرام گذشته برگردیم.

شاید دیدن تصاویری از خودروهای خشمگین و قدرتمند عضلانی آمریکایی بتواند ایده‌ی مناسبی برای مقاومت در مقابل دنیای مملو از محدودیت، روزمرگی و تعلقات بیهوده فراهم کند. به هر حال دنیای قرن بیست و یکم با سرعت زیادی به سمت پیشرفت و نوآوری می‌تازد و شاید روزی برسد که خودروهای عضلانی امروزی، به خاطرات نوستالژیک تبدیل شوند.