تنها نمونه از لون استار کبرا ساخت کارول شلبی به نمایش گذاشته شد

تقریبا تمام علاقه‌مندان به دنیای اتومبیل و به‌خصوص نمونه‌های کلاسیک، خودروهای کارول شلبی و فورد موستانگ‌های مدرن این برند را می‌شناسند. کبرا، دیتونا کوپه، GT40 و شلبی موستانگ GT از این نمونه‌ها هستند. اما در این میان، لون‌استار کمتر دیده و شنیده شده است و دلیل آن هم احتمالا وجود تنها یک نسخه از این خودرو است. اواسط دهه‌ی ۱۹۷۰ میلادی، لون‌استار در شرایط نامساعد، حجم کاری زیاد، مشکلاتی در مرحله کنترل کیفیت و در نهایت، زمانی که به بازسازی و بازنگری نیاز داشت، کنار گذاشته شد.

اما حالا، عملیات احیای این خودرو به پایان رسیده و برای اولین بار در مسابقات جزیره آملیای فلوریدا (Amelia Island Concours d'Elegance) در معرض دید عموم قرار گرفته است. این شاهکار خیره‌کننده با اقتباس ترکیبی از دو خودروی کبرا و GT40، با همکاری برند شلبی و شرکت فنی مهندسی خودروی جان وایر (John Wyer Automotive Engineering) یا JWAE، در شهر اسلاو انگلستان ساخته شده است.

اما شرکت سازنده با چه هدفی این خودرو را طراحی کرد؟ لون‌استار قرار بود به‌عنوان جایگزین کبرا 427 توسط شلبی آمریکن و با نام کبرا III در اوایل سال ۱۹۶۵ میلادی، زمانی که کبرا 427 برای فروش آماده می‌شد، ساخته شود. اما این شرکت در آن زمان درگیر نوسازی و توسعه خودروی فورد GT40 بود تا آن را به قهرمان مسابقات لمانز تبدیل کند. همچنین شلبی آمریکا مشغول توسعه نسخه‌ی مسابقه‌ای خودروی موستانگ بود.

شلبی از شرکت JWAE خواست در طراحی این خودرو دخالت کنند. این توافق صورت گرفت؛ اما دو شرکت نظر و دید متفاوتی در مورد پروژه لون‌استار داشتند. شلبی آمریکن، ساختار مرسوم موتور جلو، دیفرانسیل عقب با پیشرانه فورد V8 را ترجیح می‌داد؛ ولی مهندسان JWAE بر الهام‌گیری از خودروی GT40 که خود از طرح خودروهای شرکت لولا نشأت گرفته است، تأکید داشتند. لِن بیلی از مهندسان این شرکت تصمیم داشت از پایه و اساس و پلتفرم GT40 برای خودروی جدید استفاده کند و در عین حال آن را برای کاربرد جاده‌ای رام کند.

در نتیجه، ساختار پیش فرض GT40 با پیشرانه V8 فورد در پشت اتاقک، سیستم انتقال پشت پیشرانه، پوشش پشتی برای پیشرانه و محفظه بار در جلو در طراحی لون‌استار حفظ شد. برای بدنه، جنس آلومینیوم در نظر گرفته شد، سیستم تعلیق هم از GT40 قرض گرفته شد؛ اما بخش‌هایی مثل ترمز و چرخ‌‌ها از خودروی کبرا نشأت می‌گرفت. پیشرانه V8 لون‌استار با سیستم انتقال پنج سرعته از برند ZF روی آن سوار شد.

احتمالا شلبی از JWAE یک طرح پیشنهادی در قالب مدلی با مقیاس یک‌چهارم در اواخر سال ۱۹۶۶ دریافت کرده و با آزمایش آن در تونل باد، مجوز تولید لون‌استار را با سایز کامل و در سال ۱۹۶۷ صادر کرده است. 

بنابراین بدنه خودرو توسط مائوریس گام در ووکینگ انگلستان ساخته شد. شاسی لون‌استار شبیه هر دو خودروی کبرا و GT40 طراحی شد و فاصله محوری بین آن‌ها داشت. در نتیجه از آن زمان انتخاب نام کبرا برای این خودرو منتفی شد و فورد با نام کبرا III مخالفت کرد و این پروژه در اشاره‌ به زادگاه کارول شلبی (تگزاس) لون‌استار نام گرفت.

زمانی که کار ساخت خودرو توسط شرکت JWAE به پایان رسید، مهندس جان هورسمن آن را به اسکله منتقل کرد تا به لس‌آنجلس فرستاده شود. بدنه‌ی لون‌استار رنگ قرمز و فضای داخلی آن سفید بود؛ اما وقتی که به شرکت شلبی آمریکن منتقل شد، رنگ فضای داخلی به مشکی تغییر یافت. لون‌استار برای ارزیابی در دیِربورن میشیگان به شرکت فورد رسید. اما نمره مناسبی دریافت نکرد و بازگردانده شد.

دقیقا مشخص نیست که چرا فورد با وجود موفقیت‌های دو خودروی کبرا و موستانگ بر لون‌استار مهر تأیید نزد؛ اما احتمالا وارد شدن دشوار به اتاقک خودرو در اثر وجود تیرپایه‌های عریض، قیمت برنامه‌ریزی شده زیاد (حدود دو برابر کبرا 427) و تغییرات قوانین و مقررات خودروهای تولید محدود، در این تصمیم نقش داشته‌اند.

البته فورد UK، قبلا نسخه جاده‌ای GT40 ساخته بود که قیمتی سرسام‌آور داشت و در هفت نمونه تولید شد. در نتیجه این مسائل، شلبی از ادامه پروژه خسته‌کننده لون‌استار که حسابی در دست‌انداز افتاده بود، امتناع کرد و آن را در نشریه Autoweek/Competition تبلیغ کرد.

تبلیغات جواب داد، لون‌استار فروخته و بین چند خریدار دست به دست شد تا در سال ۱۹۷۵ به مالک فعلی (کلکسیونر خودروهای کبرا) برسد. در آن زمان، لون‌استار که کهنه و دستخوش تعمیرات ناموفقی شده بود، حتی سپر جلو هم نداشت.

پس از چندین سال خاک خوردن در کلکسیون مالک، لون‌استار به متخصص خودروهای کبرا، جف هاوارد سپرده شد. این شخص در زمینه احیای مدل‌های کلاسیک در کانتیکت آمریکا فعالیت می‌کند. او بیش از دو دهه روی لون‌استار کار کرد و در کمال شگفتی توانست ۹۵ درصد از قطعات اصلی را حفظ کند. در عین حال سپر جلوی مفقود شده هم بازطراحی شد. در نهایت قبل از شروع مسابقات جزیره موسوم به الگانس، کار بازسازی این خودرو به اتمام رسید و به نمایش گذاشته شد.