فهرست قدرتمندترین ابرخودروهای کلاس GT1

در چند سال اخیر، شرکت خودروسازی بزرگ و شناخته‌شده، مدل‌های تولید محدود با تمرکز بر عملکرد در پیست از سوپراسپرت‌های جاده‌‌ای خود تولید کرده‌اند. این خودروهای مخصوص پیست با قوانین مسابقات مختلف اتومبیلرانی همخوانی ندارند و بنابراین جواز شرکت در هیچ سری از رقابت‌های رسمی را دریافت نمی‌کنند. درواقع این خودروها که روز‌به‌روز به تعداد آن‌ها اضافه می‌شود، جایی بهتر از گاراژ و کلکسیون افراد ثروتمند و انتظار برای بالا رفتن قیمت پیدا نمی‌کنند.

برندهای معروفی چون فراری، استون مارتین و مک‌لارن شامل این شرکت‌ها هستند؛ شاید بتوان گفت هدف اصلی ساخت مدل‌های مخصوص پیست توسط شرکت‌های مختلف، نمایش توانایی تیم‌های مهندسی در صورت برداشتن محدودیت‌های خودروهای جاده‌ای و البته کسب درآمدی تضمین‌شده است. واقعاً ناراحت‌کننده است که چنین خودروهایی هیچوقت فرصت عرض اندام در پیست‌های مختلف جهان پیدا نمی‌کنند. برگزاری سری مسابقات اتومبیلرانی مخصوص این خودروها بسیار هیجان‌انگیز است. به‌ نظر شما این مسابقات چه قالبی پیدا خواهد کرد؟

باید در نظر داشته باشیم که این ایده چندان جدید نیست و تا چندسال گذشته، سری مسابقات اتومبیلرانی مشابه وجود داشته است. در اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰ میلادی مسابقات اتومبیلرانی بین‌المللی که شرکت‌کننده‌های جهانی داشته باشد، اصلاً مانند امروز وجود نداشت؛ تقریباً اواسط این دهه بود که اولین نوع این مسابقات شکل گرفت و به‌سرعت توجه شرکت‌های خودروسازی، رسانه‌ها و علاقه‌مندان دنیای خودرو را جلب کرد.

به واسطه‌ی برگزاری این رقابت‌ها بود که مدل‌های زیبا و شاهکاری مانند پورشه 911GT1 و مرسدس بنز CLK GTR در تاریخ صنعت خودروسازی ماندگار شدند. حتی هایپرکار افسانه‌ای مک‌لارن F1 که هدف اصلی تولید آن مسابقات اتومبیلرانی نبود هم در نسخه‌ی GTR عرضه شد. درواقع مک‌لارن F1 GTR با پیروزی در مسابقات ۲۴ ساعته‌ی لمانز سال ۱۹۹۵ و شکست دادن خودروهایی که به‌طور تخصصی برای مسابقات اتومبیلرانی ساخته شده بودند، جایگاه اسطوره‌ای خود را تثبیت کرد.

متأسفانه با تغییرات عمده در قوانین و جایگزین شدن خودروهای پروتوتایپ در کلاس GT1، دوران خودروهای جاده‌ای مخصوص پیست به پایان رسید. در واقع شاید سوپراسپرت مازراتی MC12 آخرین خودرویی بود که قبل از تغییر قوانین، از خط پایان این رقابت‌های کلاس GT1 عبور کرد.

اگر دست‌اندرکاران فدراسیون جهانی اتومبیلرانی (FIA) تصمیم برگزاری رقابت‌های کلاس GT1 را با قالب قدیمی داشته باشند، خودروهای زیادی برای شرکت در این سری مسابقات در دسترس هستند. بسیاری از شرکت‌های خودروسازی، سوپراسپرت‌های مخصوص پیست تولید می‌کنند که رانندگی با آن‌ها در جاده‌ها مجاز نیست. تقریباً تمام خودروها بر اساس مدل جاده‌ای خود ساخته شده‌اند و دیدن آن‌ها در خط شروع پیست‌هایی مانند لمانز، اسپا یا دیتونا اصلاً تعجب‌برانگیز نخواهد بود. در ادامه‌ی این مقاله بهترین خودروهایی مخصوص پیست برندهای مختلف را که شایسته رقابت در کلاس GT1 هستند معرفی می‌کنیم.

بدون شک برند ایتالیایی فراری، پرچم‌دار تولید مدل‌های مخصوص پیست یا اسباب‌بازی‌های ارزشمند ثروتمندان است. از زمان عرضه‌ی مدل FXX در سال ۲۰۰۵، فراری ۶ مدل GT پروتوتایپ در قالب برنامه‌ی ویژه‌ی مشتریان XX معرفی کرده است. آخرین مدل فوق انحصاری فراری FXX K ایوولیوزیونه است که سال گذشته رونمایی شد. صحنه‌ی رقابت مدل‌های مختلف FXX از جدیدترین مدل FXX K که بر اساس ابرخودروی لافراری ساخته شده تا مدل‌های قدیمی و حتی مدل‌های سری 599XX بسیار دیدنی است. البته باید اعتراف کرد که این خودروها لیاقت رانندگان حرفه‌ای و کارکشته دارند، نه رانندگانی فقط به یک‌سوم پتانسیل آن‌ها تکیه می‌کنند که حتی در همین حالت هم بارها با آن‌ها تصادف کرده‌اند.

• پیشرانه: ۱۲ سیلندر V شکل ۶.۳ لیتر (هیبرید)
• حداکثر سرعت (تخمینی): ۳۵۰ کیلومتر بر ساعت
• قدرت: ۱۰۳۶ اسب بخار
• وزن: ۱۴۹۵ کیلوگرم
• قیمت (تخمینی): ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار دلار
• تولید کمتر از ۴۰ دستگاه

• پیشرانه: ۱۲ سیلندر V شکل ۶ لیتری
• حداکثر سرعت (تخمینی): ۳۱۵ کیلومتر بر ساعت
• قدرت: ۷۴۰ اسب بخار
• وزن: ۱۴۹۳ کیلوگرم
• قیمت: ۱ میلیون و ۸۰۰ هزار دلار
• تولید کمتر از ۲۹ دستگاه

برند بریتانیایی مک‌لارن نقش پررنگی در مسابقات اتومبیلرانی ۲۰ سال پیش داشت؛ ولی هنوز هم به‌عنوان سازنده‌ی مدل‌های متنوع و پرتعداد فعالیت نمی‌کند. با این وجود، مک‌لارن مدل‌های شاخصی در خط تولید دارد که مطمئناً رقیب سرسخت ایتالیایی‌ها خواهند بود. نمی‌توان یک سری از مسابقات اتومبیلرانی را با رقابت سنتی پیشرانه ایتالیایی در برابر آیرودینامیک انگلیسی تصور کرد.

• پیشرانه: ۸ سیلندر V شکل ۴ لیتری با دوتوربوشارژر (طرح بی توربو)
• حداکثر سرعت: نامشخص؛ مدل جاده‌ای مک‌لارن سنا: ۳۴۰ کیلومتر بر ساعت
• قدرت: نامشخص؛ حداقل ۸۱۴ اسب بخار
• وزن: ۱۱۴۸ کیلوگرم
• قیمت: ۱ میلیون و ۶۷۰ هزار دلار
• تولید ۷۵ دستگاه + یک مدل مفهومی

• پیشرانه: ۸ سیلندر V شکل ۳.۸ لیتری با دوتوربوشارژر طرح بی توربو (هیبرید)
• حداکثر سرعت (تخمینی): ۳۶۲ کیلومتر بر ساعت
• قدرت: ۹۸۶ اسب بخار
• وزن:‌۱۴۹۷ کیلوگرم
• قیمت: ۲ میلیون و ۶۵۰ هزار دلار (۱.۸ میلیون دلار، بدون حمایت شرکتی پیست)
• تولید ۵۸ دستگاه

برند بریتانیایی استون مارتین مدت زیادی است که در مسابقات مختلف اتومبیلرانی شرکت می‌کند؛ اما در مقابل، مدت زیادی هم خودروهای انحصاری پرقدرت تولید نکرده است. آخرین مدل قابل توجه این شرکت که حاصل تجربه‌ی شرکت در مسابقات لمانز بوده، مدل مخصوص پیست ولکان (Vulcan) است. از زمان عرضه‌ی ولکان تا به‌امروز، خودروی مخصوص پیست و قابل توجهی از این برند ندیده‌ایم. پروژه‌ی جدید استون مارتین که با همکاری تیم فرمول یک ردبول ریسینگ (Red Bull Racing) و آدریان نیوی مشهور در حال ساخت است، موردانتظارترین خودروی قدرتمند این شرکت خواهد بود.

• پیشرانه: ۱۲ سیلندر V شکل ۶.۵ لیتری
• حداکثر سرعت: ۳۶۲ کیلومتر بر ساعت
• قدرت: ۱۱۰۰ اسب بخار
• وزن: ۱۰۰۰ کیلوگرم
• قیمت (تخمینی): ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار دلار
• تولید ۲۵ دستگاه

• پیشرانه: ۱۲ سیلندر V شکل ۷ لیتری
• حداکثر سرعت (تخمینی): ۳۶۲ کیلومتر بر ساعت
• قدرت: ۸۲۰ اسب بخار
• وزن: ۱۳۵۰ کیلوگرم
• قیمت (تخمینی): ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار دلار تا ۳ میلیون دلار
• تولید ۲۴ دستگاه

به‌جز سری زوندا GR، برند ایتالیایی پاگانی (Pagani) تاکنون در هیچ سری مسابقات اتومبیلرانی رسمی شرکت نداشته است. با این حال مقامات این شرکت در طول عمر ۲۰ ساله‌ی مدل افسانه‌ای زوندا، چند نسخه‌ی مخصوص پیست برای آن تدارک دیدند. مدل خوش‌صدای زوندا R که در سال ۲۰۰۹ رونمایی شد، سال ۲۰۱۰ رکورد جدیدی در پیست نوربرگ رینگ ثبت کرد. چند سال بعد مدل قدرتمندتر زوندا R Evolucion معرفی شد.

• پیشرانه: ۱۲ سیلندر V شکل ۶ لیتری
• حداکثر سرعت: ۳۵۰ کلومتر بر ساعت
• قدرت: ۷۵۰ اسب بخار
• وزن: ۱۰۷۰ کیلوگرم
• قیمت (تخمینی): ۲ میلیون و ۱۰۰ هزار دلار
• تولید ۱۵ دستگاه

• پیشرانه: ۱۲ سیلندر V شکل ۶ لیتری
• حداکثر سرعت (تخمینی): ۳۵۰ کلومتر بر ساعت
• قدرت: ۸۰۰ اسب بخار
• وزن: ۱۰۷۰ کیلوگرم
• قیمت (تخمینی): ۳ میلیون و ۷۰ هزار دلار
• تولید ۵ دستگاه

برند پرطرفدار لامبورگینی، همانند پاگانی چندان سابقه‌ی حضور در مسابقات اتومبیلرانی رسمی ندارد. برخلاف پاگانی اما در چند سال اخیر، لامبورگینی در مسابقات GT حضور پررنگی داشته است؛ حتی در سال گذشته لامبورگینی در مسابقات ۲۴ ساعته‌ی دیتونا در کلاس خود به قهرمانی رسید. با اینکه لامبورگینی مدل‌های مخصوص پیست متعدد تولید نکرده است، اما یگانه مدل سستو المنتو (Sesto Elemento) حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.

• پیشرانه: ۱۰ سیلندر V شکل ۵.۲ لیتری
• حداکثر سرعت: بیش از ۳۴۰ کیلومتر بر ساعت
• قدرت: ۵۶۲ اسب بخار
• وزن: ۹۹۹ کیلوگرم
• قیمت: ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار دلار
• تولید ۲۰ دستگاه

متأسفانه باید گفت کلاس GT1 با قالب قدیمی برای همیشه کنار گذاشته شده است؛ اما امکان برگزاری سری جدیدی مشابه این کلاس وجود دارد. فدراسیون جهانی اتومبیلرانی (FIA) و باشگاه خودروهای غرب فرانسه (Automobile Club de l'Ouest) یا به‌اختصار ACO که قوانین مسابقات استقامت قهرمانی جهان (WEC) و مسابقات ۲۴ ساعته‌ی لمانز را وضع کرده‌اند، به دنبال ایجاد سری جدیدی از مسابقات با هدف شرکت دادن خودروهای جاده‌ای و حضور فعال‌تر شرکت‌های خودروسازی هستند. با این‌حال بر اساس شایعات، این سری جدید بیشتر مشابه رقابت‌های پروتوتایپ دیتونا خواهد بود که شاسی خودروهای پروتوتایپ با بدنه‌ی مدل جاده‌ای همراه می‌شود.

به نظر می‌رسد که آرزوی تماشای مسابقات GT1 و خودروهای جاده‌ای که مخصوص پیست ساخته شده‌اند، به این زودی‌ عملی نمی‌شود. در پایان از شما دعوت می‌کنیم بیننده‌ی گردهمایی تماشایی خودروهای GT1 دهه ۱۹۹۰ در همایش گودوود سال ۲۰۱۷ باشید.