سرمایهگذاری تویوتا بر تولید انبوه خودروی هیدروژنی
تویوتا سرمایهگذاری خود را در خودروهای پیل سوختی هیدروژنی (fcv) دوچندان میکند؛ این شرکت به دنبال طراحی خودروهای سواری و شاسیبلند ارزانقیمت و تولید انبوه است و قصد دارد که این فناوری را به دنیای اتوبوس و کامیون منتقل کند. در حالی که تویوتا پیشرفتهای زیادی در زمینه نسل بعدی خودروی هیدروژنی پیل سوختی میرای (mirai) داشته است، امیدوار است به رقیبان و کارشناسان صنعت ثابت کند که رویه مناسبی را در پیش گرفته است. نسل آینده تویوتا میرای تا اوایل سال ۲۰۲۰ وارد بازار خواهد شد.
در سال ۱۹۹۰ تویوتا پریوس به عنوان اولین خودروی بنزینی تولید انبوه سازگار با محیط زیست و مجهز به فناوری هیبریدی وارد بازار شد؛ حالا سازنده خودروی هیبریدی پریوس میگوید که میتواند با ارزانتر کردن خودروهای هیدروژنی، آنها را به تولید انبوه برساند.
یوشیکازو تاناکا، مهندس ارشد میرای گفت:
ما قصد داریم با کاهش مواد گرانقیمت مانند پلاتین در قطعات خودروی هیدروژنی، از مرحله تولید محدود به تولید انبوه تغییر روش دهیم و این سیستم را فشردهتر و قدرتمندتر کنیم. این پروژه در حال برنامهریزی برای معرفی مرحله به مرحله دیگر مدلهای پیل سوختی، از جمله طیف وسیعی از خودروی شاسیبلند، وانت پیکآپ و کامیونهای تجاری است که در حدود سال ۲۰۲۵ آغاز میشود.
خودروساز ژاپنی از ارائه اطلاعات دقیقتری در مورد برنامههای خود برای تولید مدل مشخص خودداری کرد. اما این شرکت تاکنون نمونههای پروتوتایپ از خودروهای کوچک تحویل و کامیونهای حملونقل سنگین بر اساس مدلهای موجود جادهای توسعه داده است؛ زیرا رقبایی مانند تسلا، کامینز و نیکولا نیز در حال توسعه کامیون برقی تجاری هستند.
ایکوئو اوتا، مدیر برنامهریزی کسب و کار جدید برای پروژههای پیل سوختی تویوتا گفت:
ما قصد داریم تا بخشهای بسیاری از قطعات خودروهای سواری و سایر مدلهای موجود را در کامیونهای پیل سوختی هیدروژنی استفاده کنیم. در غیر این صورت، ما نمیتوانیم به تولید انبوه این محصولات دست یابیم.
این شرکت همچنین در مورد عملکرد بهتر محصولات خود نیز برنامههای زیادی دارد. تویوتا میخواهد شعاع حرکتی نسل آینده خودروی میرای را از ۵۰۰ به رقمی بین ۷۰۰ تا ۷۵۰ کیلومتر برساند و تا سال ۲۰۲۵ این میزان را به ۱۰۰۰ کیلومتر افزایش دهد.
تویوتا با اعتقاد به اینکه هیدروژن به عنوان منبع کلیدی انرژی پاک طی ۱۰۰ سال آینده شناخته خواهد شد، از اواخر دهه ۱۹۹۰ سرمایهگذاری سنگینی در این بخش انجام داده است. هیدروژن فراوانترین عنصر در جهان است و انرژی بیشتری نسبت به یک باتری با وزن معادل ذخیره میکند.
میرای اولین خودروی پیل سوختی هیدروژنی در جهان بود که از سال ۲۰۱۴ راهاندازی شد. اما هزینههای بالای آن (حدود ۶۰،۰۰۰ دلار بدون مشوقهای دولتی) و نبود زیرساختهای سوختگیری باعث محدود شدن تولید آن شد. تاکنون کمتر از ۶۰۰۰ دستگاه خودروی هیدرژنی تویوتا میرای در سراسر جهان به مشتریان فروخته شده است.
موسسه LMC اتوموتیو پیشبینی میکند که تا سال ۲۰۲۷، تنها ۰.۲ درصد از سهم فروش جهانی خودروهای مسافری به محصولات FCV اختصاص دارد. این میزان در مقایسه با ۱۱.۷ درصد برای خودروی برقی، رقم ناچیزی محسوب میشود. آژانس بینالمللی انرژی نیز کمترین مقدار خودروی هیدرژنی را نسبت به خودروهای الکتریکی و پلاگین هیبریدی تا سال ۲۰۴۰ پیشبینی میکند.
بسیاری از خودروسازان از جمله نیسان و تسلا موتورز، خودروی برقی مجهز به باتری را به عنوان راهحل بهتر و ارزانتری برای پیشرانههای بنزینی کنونی میدانند. این در حالی است که تنها تعداد انگشتشماری از جمله هوندا و هیوندای، خودروی هیدروژنی پیل سوختی تولید میکنند.
اما افرادی که با برنامههای تویوتا آشنایی دارند، گفتهاند که این خودروساز معتقد است طی سالهای آینده تقاضا برای فناوری پیل سوختی در کشورهایی مانند چین افزایش خواهد یافت. این شرکت همچنین به خودروی هیدروژنی و فناوری پیل سوختی به عنوان محافظی در برابر کمبود مواد اصلی سازنده باتری خودروی برقی مانند کبالت نگاه میکند.
در حال حاضر، خودروی میرای به صورت دستساز در کارخانهای در شهر تویوتا مونتاژ میشود؛ جایی که ۱۳ تکنسین بخشی از واحدهای ساخته شده را برای بازرسیهای دقیق به محل مونتاژ میبرند. این روند فقط ۶.۵ خودرو در روز تولید میکند، در حالی که میانگین تولید روزانه تویوتا در حدود ۱۳،۴۰۰ دستگاه خودرو است.
موسسه تحلیل استراتژیک (Strategic Analysis) که هزینه تولید خودروهای پیل سوختی از جمله تویوتا میرای را تجزیه و تحلیل کرده است، برآورد میکند که هزینه تولید هر واحد پیل سوختی برای تویوتا حدود ۱۱،۰۰۰ دلار است؛ این واحد در حقیقت گرانترین بخش خودروی هیدروژنی محسوب میشود.
تویوتا ظرفیت تولید خود را برای تغییر وضعیت افزایش داده است، زیرا انتظار میرود که فروش جهانی خودروی پیل سوختی هیدروژنی تا سال ۲۰۲۰ به حدود ۳۰ هزار دستگاه برسد. برآوردهای موسسه تحلیل استراتژیک نشان میدهد که این موضوع به تویوتا اجازه میدهد تا هزینه تولید هر واحد را به حدود ۸۰۰۰ دلار کاهش دهد.
در حال حاضر تویوتا شروع به استفاده از قطعات میرای در مدلهای دیگر کرده است، که در کامیون کنورث (Kenworth) در کالیفرنیا آزمایش شد. سایر مدلها شامل اتوبوس هیدروژنی سورا (Sora) و نوعی کامیون تحویل پیل سوختی با همکاری فروشگاههای زنجیرهای Seven-Eleven در ژاپن میشود.
با این حال یکی از کارشناسان حوزه پیل سوختی که نخواست نامش فاش شود، در گفتگو با رویترز اعلام کرد:
اگر تویوتا بخواهد تنها میرای را تولید کند، برای کاهش هزینه تولید خودروی هیدروژنی به مشکل بر میخورد. اما با استفاده از سیستم پیل سوختی هیدروژن در مقیاس بزرگتر، با توجه به تولید انبوه و استفاده از قطعات رایج در انواع کلاسهای خودرو، هزینهها نیز کاهش مییابد.
هزینههای بالای تولید خودروی هیدرژنی میرای عمدتا به علت استفاده از مواد گرانقیمت مانند پلاتین، تیتانیوم و فیبر کربن استفاده شده در پیل سوختی و سیستمهای ذخیرهسازی هیدروژن است. مهندسان با بهبود کاتالیزور پلاتین که واکنش بین هیدروژن و اکسیژن را تسهیل میکند، این هزینهها را کاهش دادهاند. کاتالیزور پلاتین، عامل مهمی در سلولهای لایهای پیل سوختی به شمار میرود.
کارشناسان پیشبینی میکنند که با استفاده کمتر از فلزات گرانبها در تولید پیل سوختی هیدروژنی و صرفهجویی، هزینه تولید میتواند به ۳۰۰ دلار در هر واحد نیز کاهش پیدا کند. تویوتا در حال حاضر حدود ۳۰ گرم پلاتین در هر واحد پیل سوختی استفاده میکند. با توجه به این صرفهجوییها، تویوتا امیدوار است که در آینده نزدیک بتواند هزینه تولید خودروی هیدروژنی پیل سوختی را کاهش دهد.
نظرات