نگاه عمیق به کیا ریو مدل ۲۰۱۸

ریو (Rio) ساب‌ کامپکت اقتصادی کیا موتورز، از سال ۲۰۰۰ تا امروز در چهار نسل مختلف در مدل‌های هاچ‌بک سه و چهار در، استیشن و سدان با پیشرانه‌ی ۴ سیلندر بنزینی و دیزل تولید شده است. نسل چهارم این مدل اقتصادی که در نمایشگاه خودروی پاریس ۲۰۱۶ رونمایی شد، به‌تازگی به بازار جهانی رسیده است. تحریریه‌ی وب‌سایت موتور1 تجربه‌ی رانندگی با جدیدترین ریو در مدل سدان را داشته است که در این مطلب به بررسی آن می‌پردازیم.

 اولین نسل از کیا ریو باهدف جایگزینی مدل پراید در سال ۲۰۰۰ با دو مدل سدان و استیشن عرضه شد. اولین ریو که فیس‌لیفت آن به بازار ایران هم رسید، در کشورهای مختلف با پیشرانه‌های ۴ سیلندر ۱.۳، ۱.۵ و ۱.۶ لیتری با نهایت قدرت ۱۰۴ اسب بخار (مدل ۱.۶ لیتری) در دسترس بود. مدل تولیدی سایپا، از پیشرانه‌ی ۱.۵ لیتری با قدرت ۹۶ اسب بخار استفاده می‌کرد و به ترمزهای ضد قفل (ABS) و کیسه‌ی هوا مجهز نبود. نسل دوم خودروی اقتصادی کیا، از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۱ با پلتفرم مشترک هیوندای اکسنت و دو مدل سدان و هاچ‌بک تولید شد. پیشرانه‌ی ۱.۴ لیتری با نوع ۱.۳ لیتری تعویض شده بود و نهایت قدرت مدل ۱.۶ لیتری به ۱۱۰ اسب بخار رسید. نسل دوم ریو سال ۲۰۰۹ فیس‌لیفت شد تا قبل از رونمایی نسل بعدی، همچنان بازار فروش داشته باشد.

طراحی خارجی ریو در مدل سدان در عین ایرادات محسوس، باز هم جذابیت خاص خودش را دارد. شاید اندازه‌ی چراغ‌های جلو برای یک سدان کوچک، کمی بزرگ باشند، ولی در مجموع ابعاد ریو و خطوط جانبی آن در هماهنگی هستند. کره‌ای‌ها در نسل چهارم ریو، ۱۸ سالگی آن را جشن می‌گیرند که پختگی طراحی آن را می‌توان در مدل جدید مشاهده کرد. درواقع ریو برخلاف رقبای خود در کلاس خودروهای کوچک اقتصادی مانند نیسان ورسا (Versa) و شورولت سونیک (Sonic) ظاهر کارتونی ندارد و تلاش دارد که به‌عنوان یک سدان بالغ با آن برخورد شود.

بدون شک طراحی فضای داخلی ریو، بهبود داشته است و می‌توان مانند طراحی بدنه، گذر عمر و پشت سر گذاشتن آزمون و خطا در آن را مشاهده کرد. نمایشگر ۷ اینچی در مرکز داشبورد به همراه سیستم تهویه‌ی مطبوع و دکمه‌های مختلف روی فرمان مجهز به روکش چرمی همه در سطح استانداردهای امروزی هستند. کیا در گذشته بارها به‌دلیل استفاده از متریال بی‌کیفیت در کابین ریو مورد انتقاد قرار گرفته است که به‌نظر می‌رسد این مورد در دو نسل اخیر تا حدودی برطرف شده باشد. در کلاس خودروی اقتصادی، استفاده از روکش‌های چرمی و طرح دو رنگ صندلی‌ها حس باکیفیت بودن محصول را به سرنشینان تداعی می‌کند. رویکرد استفاده از رنگ‌‎های آشنا و سنگین در کابین باعث شده است تا ریو، خودرویی با اعتماد به‌نفس بالا باشد. صندلی‌ها راحت هستند اما به اندازه‌ی کافی در پیچ‌ها و مانورها از سرنشینان حمایت نمی‌کنند؛ البته باید توجه داشت که ریو اصلاً یک سدان اسپرت نیست و باید راحتی سواری را به مانورهای سریع در آن ترجیح داد.

استفاده از متریال معمولی و رده پایین و البته حذف موارد عایق صدا، از اولین مواردی است که تولیدکنندگان برای کاهش قیمت یک خودرو در نظر می‌گیرند. بنابراین همانند سه نسل گذشته، سر و صدای زیادی به کابین سدان کوچک کیا نفوذ می‌کند. شنیدن صدای پیشرانه و صداهای خارج از کابین به‌راحتی برای سرنشینان ممکن بوده اما این مورد مانند دیگر خودروهای اقتصادی ارزان‌قیمت است. برای داشتن کابینی آرام‌تر و بی سر و صداتر، باید مبالغ بیشتری پرداخت کرد.

۴ سیلندر ۱.۶ لیتری با قدرت ۱۳۰ اسب بخار (دور موتور ۶۵۰۰) و گشتاور ۱۶۱ نیوتن‌متر (دور موتور ۴۸۵۰) قدرتمندترین پیشرانه‌ی نسل چهارم ریو بوده که برای سفر از یک نقطه به نقطه‌ی دیگر کافی است. با ریو خبری از سواری اسپرت و هیجان‌‌انگیز نیست و در بیشتر مواقع، مگر در کشورهایی با خودروهای ارزان‌قیمت‌تر، باید از سمت راست جاده با آن رانندگی کرد. با تمام این تفاسیر، سواری ریو از نیسان ورسا راحت‌تر و بهتر است اما راننده به‌محض پیچیدن با سرعت بالا و تجربه‌ی کم‌فرمانی و تکان بالای بدنه، رانندگی اسپرت با ریو را کنار خواهد گذاشت. ریو با پیشرانه‌ی اتوماتیک ۶ سرعته و پیشرانه‌ی ۱.۶ لیتری، سدان شهری قابل قبولی است که آماده‌ی دریافت چالش‌های بیشتر از این نیست.

باتوجه به قیمت ریو، وجود امکانات رفاهی مناسب در آن قابل توجه است. با اینکه رهیاب ماهواره‌ای کارخانه‌ای همراه ریو نیست، اما سیستم اطلاعات و سرگرمی با نمایشگر ۷ اینچ به اتصال اپل کارپلی و اندروید اتو مجهز است. ارتباط بلوتوث، دو درگاه USB برای شارژ تلفن همراه و دکمه‌های کنترلی روی فرمان از سیستم‌های رفاهی نسل چهارم ریو هستند. علاوه بر این موارد، در پنل پشت فرمان و بین عقربه‌های سنتی سرعت‌سنج، یک نمایشگر اطلاعاتی قرار گرفته است که برای خودرویی با این قیمت امتیاز مثبتی محسوب می‌شود. پکیج‌های ایمنی مدرن دیگر محصولات گران‌قیمت کیا در ریو وجود ندارد، اما این مدل اقتصادی حداقل از رقبای خود در این زمینه بهتر عمل کرده است. سیستم‌های ترمز اضطراری خودکار و هشدار برخورد از روبر در گران‌ترین تیپ ریو به‌صورت استاندارد قرار دارند که برای یک خودروی اقتصادی با قیمت کمتر از ۲۰ هزار دلار، قابل توجه است. البته خوش حسابی کره‌ای‌ها در همین دو مورد خلاصه می‌شود و سیستم‌های پیشرفته‎تر حتی به‌عنوان آپشن هم در دسترس نیستند؛ سیستم‌های دیگر مانند ترمز ABS یا کیسه‌های هوا جزو استانداردهای امروزی هستند که نباید وجود داشتن آن‌ها در خودرو را اقدامی بزرگ دانست. مانند دیگر خودروهای اقتصادی، آپشن‌هایی چون سیستم هشدار نقطه‌ کور یا سنسورهای پارک در ریو وجود ندارد.

از ویژگی‌های مثبت خودروهای اقتصادی و کوچک، مصرف سوخت بهنیه‌ی آن‌ها است. نسل چهارم ریو در هر ۱۰۰ کیلومتر جاده‌های شهری، بزرگراه و ترکیبی به‌ترتیب ۸.۴، ۶.۳ و ۷.۳ لیتر سوخت مصرف می‌کند. البته باید در نظر داشته باشیم که نیسان ورسا با قیمت، وزن و قدرت کمتر، در برابر ریو مصرف سوخت کمتری هم دارد. در حال حاضر کیا ریو مدل ۲۰۱۸ با قیمت پایه‌ی ۱۳ هزار و ۹۰۰ دلار در تیپ LX عرضه می‌شود و تیپ‌های S و EX به‌ترتیب با قیمت پایه ۱۶ هزار و ۱۰۰ دلار و ۱۸ هزار و ۴۰۰ دلار فروخته می‌شوند. رقبای ریو شامل نیسان ورسا و شورولت سونیک با قیمت پایه ۱۲ هزار و ۳۱۰ دلار و ۱۵ هزار و ۲۹۲ دلار در دسترس هستند. با انتخاب تمام آپشن‌های ریو تیپ EX، قیمت نهایی به ۲۰ هزار و ۴۲۵ دلار می‌رسد که انتخاب خوبی برای خودرو اولی‌های جوان است.

کیا ریو با هدف قرار دادن این جمله تولید شده است؛ چیزی را بخرید که نیاز دارید، نه چیزی که پول آن را در اختیار دارید. سدان کوچک و شهری ریو با قیمت کمتر از ۲۰ هزار دلار، طراحی به‌روز و امکانات رفاهی قابل قبول گزینه‌ای مناسب برای جوانان و خانواده‌های کم جمعیتی است که به‌دنبال تجربه‌ی رانندگی اسپرت نیستد. کیا ریو جدید، ایده‌ی اولیه‌ی خودرو یعنی انتقال بدون دردسر سرنشین از یک مکان به مکان دیگر را به‌راحتی محقق می‌کند.