محصولات سانگ‌یانگ سابقه‌ی زیادی در بازار استرالیا دارند و بسیاری از افرادی که به خودروهای ساده و با قوای فنی قدیمی درکنار استحکام مناسب علاقه دارند، به‌سراغ محصولات سانگ‌یانگ می‌روند. برخی تردیدها درباره‌ی دوام و قابلیت اطمینان محصولات سانگ‌یانگ وجود داشت؛ اما چند سالی است که این خودروساز کره‌ای به‌دنبال احیای چهره‌ی خود است.
اکنون، سانگ‌یانگ قوی‌تر از قبل و با محصولات جدید به بازار برگشته و تقریبا تمامی خودروهای حاضر در خط تولید این شرکت جدید هستند. برگ برنده‌ی دیگر سانگ‌یانگ در بازار رقابت، ارائه‌ی ضمانت هفت‌ساله بدون محدودیت کیلومتر است.
سانگ‌یانگ موسو که مدل قدیمی آن در ایران نیز عرضه می‌شد، یکی از این محصولات جدید است. نسل جدید موسو به‌صورت پیکاپ 4×4 به قیمت پایه‌ی ۲۱هزار دلار برای مدل دنده‌دستی و ۲۲هزار و ۴۰۰ دلار برای مدل دنده‌اتوماتیک فروخته می‌شود. تیپ پایه‌ی این خودرو EX نام دارد؛ ولی دو تیپ دیگر هم وجود دارند: یکی ELX اتوماتیک با قیمت ۲۴هزار و ۵۰۰ دلار و دیگری مدل فول Ultimate با قیمت ۲۷هزار و ۳۰۰ دلار.
ضمانت هفت‌ساله‌ی موسو بهترین در میان خودروهای 4WD محسوب می‌شود. البته کیاموتورز نیز ضمانت هفت‌ساله‌ی بدون محدودیت کیلومتر را به‌همراه سرویس رایگان و خدمات جاده‌ای عرضه می‌کند.
موسو جدید در تعلیق قسمت عقب از سیستم چنداتصالی و فنرهای لول و ترمز دیسکی بهره می‌برد که در این کلاس از خودروها مزیت محسوب می‌شود. درحقیقت، تنها دو خودرو دیگر در این کلاس حضور دارند که از فنر لول و ترمز دیسکی عقب استفاده می‌کنند: یکی از آن‌ها فورد رنجر رپتور و دیگری دوج رم 1500.
بااین‌اوصاف، انتظار کیفیت سواری مناسبی را می‌توان از موسو جدید داشت. از دیگر ویژگی‌های مثبت موسو فاصله‌ی محوری کم و رینگ‌های بیست‌اینچی اسپرت و توانایی بارگیری تا ۷۹۰ کیلوگرم است. کیفیت سواری موسو هم در مسیرهای خاکی و هم در جاده درخورتوجه ارزیابی می‌شود و فقط در مواجه با دست‌اندازهای بزرگ ضرباتی به اتاق منتقل می‌کند که این هم برای وانت ایرادی حساب نمی‌شود. البته سانگ‌یانگ برای حل این مشکل نیز تمهیداتی اندیشیده و از ضربه‌گیرهای لاستیکی در محل اتصال تعلیق عقب به شاسی استفاده کرده تا ضربات وارده به کابین را کاهش دهد. این ویژگی‌ها سبب شده موسو بتواند استاندارد NVH را هم کسب کند.
سانگ‌یانگ برای عرضه‌ی نسخه‌ی تیونینگ‌شده و قطعات آپشن برای موسو هم برنامه دارد که فعلا زمان دقیق آن را اعلام نکرده است.
موسو از پیشرانه‌ی ۲.۲لیتری توربودیزلی استفاده می‌کند که البته عملکرد آن به‌پای پیشرانه‌ی ۲لیتری بای‌توربو فورد نمی‌رسد؛ اما در نوع خود بی‌نقص است و اشکال خاصی ندارد. در هنگام کارکرد درجا، عملکرد پیشرانه بی‌صدا و آرام است و با افزایش دور موتور هم لرزش آن زیاد نیست.
موسو در قدیم و اوایل قرن بیست‌ویکم از پیشرانه‌ی ۲.۹لیتری قدیمی مرسدس‌بنز استفاده می‌کرد که بیشتر به‌درد مصارف کشاورزی می‌خورد و در کیلومترهای بالا خرابی زیادی داشت و با استانداردهای امروزی نیز چندان هم‌خوانی ندارد.
درعوض، پیشرانه‌ی جدید چهار سیلندر ۲.۲لیتری را خود سانگ‌یانگ توسعه داده که ۱۷۸ اسب‌بخار قدرت را در چهارهزار دور بر دقیقه و ۴۰۰ نیوتون‌متر گشتاور را در بازه‌ی ۱۴۰۰ تا ۲۸۰۰ دور بر دقیقه می‌تواند تولید کند. موسو به قدرتمندی برخی رقبا نیست؛ اما هنگام رانندگی ضعف خاصی در آن به‌چشم نمی‌خورد.
برای موسو دو جعبه‌دنده‌ی شش‌سرعته‌ی دستی و شش‌سرعته‌ی اتوماتیک می‌توان انتخاب کرد. جعبه‌دنده‌ی خودکار این خودرو را شرکت ژاپنی Aisin ساخته که در سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت می‌تواند دور موتور را روی ۱۵۰۰ دور بر دقیقه حفظ کند. موسو در دنده‌های یک و دو شتاب‌گیری مناسبی دارد؛ اما درباره‌ی شتاب ثانویه در دنده‌های بالاتر کاملا معمولی است و خودرو سریعی نیست.
سازنده مصرف سوخت رسمی برای موسو را ۱۰.۹ لیتر در هر صد کیلومتر اعلام کرده و در آزمایش‌های مستقل به ۱۱ لیتر در هر صد کیلومتر دست یافته شده است. این ارقام نشان می‌دهد عدد اعلام‌شده‌ی کارخانه کاملا واقع‌گرایانه بوده است.
بسیاری از موسوسواران دوست داشتند جعبه‌دنده‌ی هفت‌سرعته‌ی خودکار مرسدس‌بنز هم به‌صورت آپشن برای موسو عرضه می‌شد؛ اما سازنده اعلام کرده چنین برنامه‌ای ندارد.
داخل کابین موسو جدید تغییراتی درخورملاحظه‌ای کرده و باید به پوشش خوب بخش‌هایی همانند اهرم تعویض دنده و کیفیت مناسب کابین اشاره کرد. سیستم تهویه‌ی مطبوع نیز عملکرد رضایت‌بخشی دارد و می‌تواند به‌خوبی کابین را خنک کند. برای سرنشینان ردیف عقب هم خروجی سیستم تهویه و درکنار آن‌ها نیز خروجی برق برای شارژکردن دستگاه‌های مختلف پیش‌بینی شده است. در مدل فول Ultimate که ۲۸هزار دلار قیمت دارد، برای انتقال حس لوکس‌بودن از تریم داخلی متفاوت چندرنگ و با طرح چوب نیز استفاده شده است.
موسو فضای کابین جاداری دارد؛ چون طراحان تصمیم گرفته‌اند بیشتر فضای خودرو را به سرنشینان اختصاص دهند تا به جای بار. به‌همین‌دلیل سرنشینان هم در فضای سر و هم در بخش فضای پا راحتی بیشتری دارند. صندلی‌های موسو هم عمق کمی دارند و با وجود حمایت کم از بدن سرنشینان راحت هستند. در مدل Ultimate صندلی‌های جلو و عقب به گرمکن و صندلی‌های جلو به تهویه هم مجهزند.
موسو ازنظر حس رانندگی و راحتی و موقعیت سرنشینان در خودرو بیشتر به خودروهای عادی کراس‌اور شباهت دارد تا خودروهای وانت و این، یعنی موسو جدید راحتی خوبی دارد. نرمی صندلی‌ها مناسب است و به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که خسته‌کننده نباشند. همه‌ی این ویژگی‌ها درکنار صدای کم پیشرانه و نفوذ کم صدای جاده به داخل کابین، موسو را به خودرویی روان و راحت تبدیل کرده‌اند.
متأسفانه سیستم اطلاعات و سرگرمی در موسو سیستم رهیاب ماهواره‌ای یکپارچه ندارد؛ ولی با استفاده از قابلیت اپل کارپلی و اندروید اتو می‌توانید تلفن هوشمند خود را به خودرو وصل و از سیستم رهیاب ماهواره‌ای گوشی در خودرو استفاده کنید. نمایشگر هشت‌اینچی کابین ابعاد مناسبی دارد و اگرچه عملکرد آن کمی کُند و وضوحش مقداری تیره است، درمجموع خوب ارزیابی می‌شود.
یکی از بدترین قسمت‌های موسو را باید پوشش پلاستیک خشک در پشت صندلی‌های جلو عنوان کرد که حس خودروهای قدیمی را منتقل می‌کند.
در بحث ایمنی، این 4WD جدید کره‌ای به‌صورت استاندارد به سیستم‌های AEB و FCW در تمامی تیپ‌ها مجهز شده و در تیپ ELX امکانات بیشتری همچون سیستم هشدار نقطه‌ی کور، رادار بین خطوط و سیستم تشخیص خودروی پشت‌سری موجود هستند. تیپ مجهز Ultimate به دوربین ۳۶۰ درجه نیز مجهز شده تا رانندگی با آن آسان‌تر باشد. موسو در بخش ایمنی رقبایی قدرتمندی همچون مرسدس‌بنز ایکس کلاس و فورد رنجر دارد که همگی به سیستم ترمز خودکار مجهز هستند. در موسو جدید سیستم ترمز خودکار اضطراری می‌تواند در سرعت‌های هشت تا شصت کیلومتربرساعت وارد عمل شود و از بُروز تصادف پیشگیری کند.
موسو رینگ‌های بزرگ بیست‌اینچی دارد. این رینگ‌های بزرگ چندان دلخواه آفرودسواران نیستند و معمولا رینگ‌های کوچک‌تر برای مصارف خارج جاده‌ای محبوب‌تر هستند. درعوض، موسو به لاستیک‌هایی با ابعاد 225/50 R20 مجهز شده که چسبندگی مناسبی در مسیرهای خارج جاده‌ای دارند. در مدل ELX، باتوجهبه وجود رینگ‌های هجده‌اینچی لاستیک‌ها نیز ۲۵ میلی‌متر دیواره‌های بلندتری دارند و این خبر خوشحال‌کننده‌ای برای آفرودسواران است. سیستمی در موسو با نام Eaton Mlocker وجود دارد که اگر اختلاف دور چرخ‌های عقبی از صد دور بر دقیقه بیشتر شود، چرخ را قفل می‌کند. این سیستم هم در جاده و هم در آفرود عملکرد چشمگیری دارد و رضایت رانندگان را جلب خواهد کرد.
باوجوداین، یکی از نکاتی که دست رانندگان را در آفرود خواهد بست، ارتفاع از سطح زمین نسبتا کم موسو خواهد بود که فقط ۲۱۵ میلی‌متر است. البته دراین‌میان، فاصله‌ی محوری کم این خودرو که ۳۱۰۰ میلی‌متر است تا حدودی این نقص را پوشش می‌دهد. جعبه‌دنده و میل موج‌گیر تعلیق عقب هم ارتفاع پایینی دارند و ممکن است در مسیرهای سنگلاخی به زمین گیر کنند. بااین‌حال، موسو همچنان نمره‌ی مقبولی را دریافت می‌کند. سیستم فرود از تپه نیز در موسو عبور ایمن از سراشیبی را با حداکثر سرعت پنج کیلومتربرساعت تضمین می‌کند. باتوجهبه ضریب سنگین دنده‌ی کمکی، در سراشیبی‌های شدید می‌توان از حالت ترمز موتوری هم بهره برد.
یکی از تبلیغات سانگ‌یانگ درباره‌ی مدل جدید موسو این بوده که فضای بار این خودرو را عمیق‌ترین در کلاس خود معرفی می‌کند؛ اما سانگ‌یانگ اشاره نمی‌کند فضای بار موسو در بین رقبا کمترین طول را دارد. برای مقایسه بد نیست بدانید میتسوبیشی Triton با طول کلی ۵۲۸۰میلی‌متری و فاصله‌ی محوری ۳۰۰۰میلی‌متری، از فضای بار ۱۵۲۰میلی‌متری برخوردار است. فضای بار فورد رنجر ۵۳۶۲میلی‌متری با فاصله‌ی محوری ۳۲۲۰ میلی‌متر، ۱۵۴۹ میلی‌متر طول دارد. بااین‌حال، فضای بار موسو با طول ۵۰۹۵ میلی‌متر و فاصله‌ی محوری ۳۱۰۰ میلی‌متر فقط ۱۳۰۰ میلی‌متر طول دارد. البته همان‌طورکه در ابتدای مطلب اشاره کردیم، موسو با کاهش فضای بار به بزرگی فضای کابین افزوده است. به این نکته نیز باید توجه کرد پیکاپ‌های دوکابین در بازار استرالیا کمتر استفاده‌ی تجاری دارند. باوجوداین، کسانی که مدل بزرگ‌تری از موسو را بخواهند، تا نیمه‌ی سال ۲۰۱۹ باید صبر کنند تا سانگ‌یانگ مدل دارای فاصله‌ی محوری بیشتر این خودرو را نیز روانه‌ی بازار کند که فاصله‌ی محوری آن ۳۰۰ میلی‌متر افزایش پیدا خواهد کرد.